[Fic Code Geass Yaoi] ปฏิบัติรัก!เพื่อให้นายรักฉัน!

ลำดับตอนที่ #2 : [Fic Code Geass Yaoi]: บทนำ

บทนำ

ที่ร.ร.ของชาวบริททาเนีย
"ตึก ตึก ตึก"
เสียงฝีเท้าของเด็กชายผมสีน้ำตาลกำลังเดินขึ้นไปอย่างช้าๆเหมือนกำลังรอใครบางคน
"สุซาคุ!"
และเสียงของเด็กผู้ชายอีกคนกำลังตามหลังมาอยู่ เขาดูท่าทางเท่และสุขุม..กำลังเหนื่อยหอบแฮ่กที่วิ่งไล่ตามเด็กผู้ชายผมสีน้ำตาล
"มีอะไรหรือ?ลูลูช"
และเด็กชายผมน้ำตาลที่ชื่อ'สุซาคุ'ก็ได้เรียกชื่อชายผมดำเขามีนามว่า'ลูลูช'
"นะนายลืมของไว้น่ะแฮ่กๆ"
ลูลูชก็ยื่นของให้ตรงหน้าสุซาคุซึ่งนั่นก็คือ...'โทรศัพท์'นั่นเอง
"แค่โทรศัพท์จะรีบเอามาให้ทำไมน่ะ =_="
"กะก็เห็นว่านายลืมไว้เลยเอามาให้น่ะไหนๆก็ไหนๆไปเข้าเรียนด้วยกันนั่นแหละ"
ลูลูทก็จัดเสื้อผ้าเนื้อตัวแล้วเดินเข้าห้องอย่างสง่างามเหมือนทุกวันปล่อยให้สุซาคุยืนงงๆ แล้วก็เดินมา ข้างในห้องนั้นก็สงบเหมือนเดิมไม่มีอะไรเกิดขึ้น
สุซาคุก็ยังเหม่อนั่งมองไปที่ลูลูชตลอด แต่ดูท่าทางเจ้าตัวจะไม่รู้สึกอะไรเลย
พอพักเที่ยงพวกประธานก็ชวนออกไปกินข้าวกัน ซึ่งก็มี'นานาลี'อยู่ด้วย นานาลีเธอก็ยิ้มต้อนรับเสมอแล้วก็เริ่มกินข้าวกัน
นานาลีแอบทำข้าวกล่องมาให้ลูลูชด้วยแน่นอนมีของสุซาคุด้วยเช่นกัน ทั้ง3เลยกินข้าวด้วยกันซึ่งคนในสภาไม่ค่อยอยากจะยุ่งด้วยเลยแยกตัวออกไป
พอทั้ง3กินช้าวไปซักพักคุยกันไปซักพักสุซาคุก็เริ่มยื่นมือไปที่....ปากของลูลูชซึ่งที่ปากของลูลูชนั่นมันมีข้าวติดสุซาคุไม่รอช้าแล้สจับเม็ดข้าวนั่นเข้าปากตัวเอง
"O///O!!เฮ้ย!"
"ปะเป็นอะไรหรือคะท่านพี่?"
ลูลูชตอนนี้หน้าแดงมากๆนานาลีก็ยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น?ลูลูชเลยตอบไปว่า..
"มะไม่มีอะไรหรอนานาลีกินข้าวไปเถอะนะ ^^" "
"นายลนลานใหญ่แล้วนะ"
"สุซาคุฉันว่านายกับฉันต้องคุยกันนะ? =_=!...."
"ตอนเย็นหรือ?"
"....ใช่"
ลูลูชพูดเสร็จก็กินข้าวต่อส่วนสุซาคุก็นั่งกินไปคิดไปและก็ ยิ้มไป 'จะแกล้งอะไรอีกดีนะ'เขาแอบคิดนิดหน่อยพลางกินข้าวหมด...
"ลูลูชนายหน้าแดงมากเลยนะ"
"ใครกัน!อุ๊บ!"
ลูลูชเอามือตัวเองปิดปากเพราะมีนานาลีอยู่ใกล้ๆเขาก็เลยไม่อยากจะพูดให้นานาลีฟังด้วย
"ฉันก็แค่มีไข้นิดหน่อยเองนะ -///-"
"ท่านพี่มีไข้หรือคะ?"
นานาลีว่าพลางเอามือจับที่หน้าผากลูลูช
"อุ๊ย!ร้อนจัง"
ที่มือนานาลีร้อนได้ขนาดนี้ท่าทางลูลูชจะเขินมากๆเลย สุซาคุได้แต่มองแล้วหัวเราะเบาๆทำให้ลูลูชมองค้อนเอามากๆ
"มีอะไรหรือเปล่าวคะท่านพี่?"
"มะไม่มีอะไรหรอก -///-...พี่ว่าเดี๋ยวเย็นๆพี่ไปกินยาหน่อยนะนานาลี"
"ค่ะ:)"
ตกเย็นที่ห้องของลูลูช
"นายทำอะไรเนี่ยสุซาคุ? -_-"
"เปล่าวนินาก็เห็นเม็ดข้าวติดที่มุมปากนายนินาเลยเช็ดให้"
"ยังงั้นเรียกว่าเช็ดให้หรือ?หยิบเม็ดข้าวที่มุมปากฉันแล้วเอาเข้าปากนายเนี่ยนะ"
"หึหึ นายนี่มันน่าแกล้งไงก็ไม่รู้นะลูลูช"
สุซาคุพูดไปเดินเข้าไปใกล้ลูลูชเรื่อยๆจนหลังลูลูชติดกำแพงแล้ว
"อะอะไร"
"ฉันก็แค่บอกว่านายน่ะมันน่าแกล้งน่ะ ^^"
รอยยิ้มของสุซาคุเหมือนจะแฝงอะไรบางอย่างไว้แต่คนอย่างลูลูชก็ดูไม่ออก ลูลูชเลยรีบผลักสุซาคุออกไปนอกห้องทันที(แรงเยอะมากเลยรหอ?ลูลูชน่ะ)
"สุซาคุนายกลับห้องไปซะ!"
"ลูลูช"
ลูลูชว่าจบก็รีบเดินกลับเข้าไปในห้องปล่อยให้สุซาคุยืน งงๆอยู่คนเดียวแล้วก็เดินกลับไป สุซาคุเดินกลับไปถึงบ้านตัวเอง แล้วยืนหัวเราะอยู่ตรงประตูพร้อมพูดว่า
"น่ารักชะมัดเลยนะ...ลูลูช"
.............................................................................................................................

คอมเม้นกะไรเตอร์
หวัดดีค่ะ!!!คนที่อ่านตอนนี้อย่าเพิ่งไปไหนนะคะอยู่ให้กำลังใจไรเตอร์ก่อนนะ T0T! แหะๆจบไปแค่บทนำสุซาคุทำให้ลูลูชเจินขนาดนี้เลยหรือเนี่ย(แต่งเองยังอึ้งเองเลยค่ะ)
อาจจะมาอัพช้าหน่อยคงไม่ว่ากันนะคะพอดีก็ยุ่งๆมีคอมเครื่องเดียจวแย่งกะพี่อีก(โอ๊ย!เวณกรรม)เพราะงั้นไรเตอร์ก็พยายามหาเวลามาแต่งอยู่ค่ะ ^^ เจอกันอีกกับตอนที่2นะคะ