The elements – ตำนานนักรบแห่งมวลธาตุ

ลำดับตอนที่ #14 : ความตั้งใจของเมย์

เด็กสาวทั้ง 2 มองชวาลอย่างไม่วางตา เขาเป็นคนที่ดูท่าทางใจดีรวมทั้งหน้าตาก็หล่อเหลาเอาการ



“ไม่เอาน่าข้าเขินนะ จ้องแบบนั้น”ชวาลพูดอย่างทีเล่นทีจริงพลางแกล้งทำท่าเขินอาย



เด็กทั้ง3หัวเราะ แต่แล้วเมย์ก็ร้องขึ้นพลางพยามดิ้นรนจะออกจากเวทย์ป้องกัน ชวาลถอนหายใจอย่างเหนื่อยอ่อน แต่ชัชกลับยิ้ม



“ไม่ต้องรีบมากก็ได้เมย์ พักผ่อนก่อนเหอะ”



เขาว่าพลางนั่งลงพิงเขตเวทย์ของตน แต่เด็กผมซอยยังคงดิ้นรนต่อไป วามองท่าทีของชัชและตระหนักถึงอะไรบางอย่าง เธอรีบมองออกไปด้านนอก(เขตเวทย์) และพบว่าร่างของเคนั้นหยุดนิ่ง เธอเงยหน้ามองฟ้า สายฟ้าที่ผ่าลงมาหยุดอยู่ที่ครึ่งทาง เด็กสาวมองไปรอบๆก็พบว่า มีวงกลมถูกขีดขึ้น ล้อมรอบตัวพวกเธอ และตอนนี้กำลังเปล่งแสงสีเชียว ริมฝีปากที่เคยแห้งผากเหยียดออกเป็นรอยยิ้มที่ดูผ่อนคลาย  เด็กสาวบอกกับเพื่อนผมซอยของเธอทีกำลังดิ้นรนสุดชีวิต



“พักก่อนเหอะน่าเมย์ คือถ้าเธอพักอยู่ในนี้ ดิจิมอนตัวนั้นก็จะไม่เป็นอันตรายนะรวมทั้งตัวเธอด้วย”





เมย์หยุดดิ้นรนทันใด ราวกับสั่งได้ เด็กสาวหันหน้าช้าๆมามองเพื่อนที่รั้งตัวเธอไว้



“หมายความว่าไง”เธอถามสียงกร้าว



เด็กผมแกละยักไหล่



“มองไปรอบๆสิ”วาพูดด้วยท่าทีสบายๆ



เด็กผมซอยทำตามก็พบความจริงที่ว่าทุกอย่างที่อยู่รอบเธอนั้นหยุดนิ่งอยู่กับที่ราวกับมีใครไปกดปุ่มหยุดไว้ที่เครื่องเล่นดีวีดี เธอมองไปรอบๆ อาการดิ้นรนค่อยๆหายไปจนกระทั่งเธอกลับมายืนตัวตรงด้วยความงงงวย



“เกิดอะไรขึ้น”เด็กสาวถามเสียงแหบห้าว



“เราอยู่ในวงเวลาครับ”เจ้าของพลังเวทย์หรือแฟงรายงานเสียงใส



“วงเวลา” เมย์ทวนคำอย่างงงๆ



วายิ้มกริ่มก่อนจะหันไปหาชัช



“อธิบายหน่อยสิผู้รอบรู้” เธอเเซว



แต่สิ่งที่เธอได้รับกลับมากลับเป็นเสียงกรนของชัชวาลที่ดังแข่งกับเสียงของแฟง





ชวาลหัวเราะเบาๆเมื่อเห็นการกระทำของชัชและแฟง เขาหันมาหาเมย์และส่งยิ้มให้อย่างใจดี เด็กสาวรู้สึกถึงความร้อนที่แผ่ปกคลุมใบหน้าอ่อนเยาว์ของเธออย่างรวดเร็ว ก่อนที่จะรีบก้มหน้าลงพื้น วาสังเกตเห็นก็อดยิ้มกริ่มไม่ได้     





“วงเวลาหน่ะคือเวทย์อย่างหนึ่งของผู้ที่ควบคุมเวลาซึ่งในที่นี้คือแฟง หน้าที่ของวงเวลาคือจะกักให้เวลาเดินเฉพาะในวงกลมที่ชีดไว้เท่านั้น แต่การทำลายนั้นง่ายนืดเดียวเพียงแค่เดินออกจากวงกลมเพียงคนเดียวเวทย์ก็เสื่อมแล้ว”ชวาลอธิบายตามภาษาผู้รอบรู้



วาทิ้งก้นลงกับพื้นอย่างเหนื่อยอ่อน



“เฮ้อได้พักซะที”



เธอว่าพลางหาวก่อนที่จะหามุมส่วนตัวหลับไปอีกคน





“อ้าว...เฮ้ย...วา”เมย์เรียกเพื่อนของเธอเพราะไม่อยากอยู่กับชวาลเพืยงลำพัง



แต่เขากลับทำท่าจุ๊ปากพร้อมกับเดินเข้าไปหาชัช ชวาลโบกหนึ่งที ฟูกก็ปรากฏใต้ร่างของชัชพร้อมผ้าห่มที่จัดการห่มศิษย์ของเขาเรียบร้อย ต่อจากนั้นเขาก็เดินเข้าไปหาวากับแฟง สิ่งเดียวกับที่เกิดขึ้นกับชัชนั้นเกิดกับคนทั้ง 2 เด็กผมซอยมองเขาอย่างตกตะลึง



“ทะ...ทำอย่างนั้นได้ยังไง ท่านหน่ะเป็นผู้ควบไฟและโลหะไม่ใช่เหรอ”เมย์ถาม



ดวงตากลมโตของเธอที่ยังคงเบิ่งกว้าง จ้องไปที่เพื่อนทั้ง 3 ที่ยังคงหลับปุ๋ยอย่าในฟูกที่น่านุ่มสบาย



“ไม่เอาน่าเมธินี เธอก็ทำได้ใช่เหรอ” ชวาลว่าด้วยท่าทีสบายๆ



“ทำได้ หมายความว่าไง”เมย์ถามกลับ



แต่สายตายังคงจดจ้องที่พื้น เสียงหัวเราะอันแผ่วเบาของนักปราชญ์ฯเข้ามาในประสาทรับรู้ของเด็กสาว



“ก็ร่างของเมออซที่เธอสร้างขึ้นไง มันไม่มีเค้าของตัวจริงเลยซักนิด”เขาว่าอย่างใจดี



เมย์กำหมัดแน่นด้วยความตกใจ แต่เธอก็ยังคงเสทำเป็นไม่รู้เรื่อง



\"อะไรกันก็นั่นมันตัวจริงนี่\" เด็กสาวว่าอย่างไม่ยอมแพ้



นักปราชญ์ฯมองเด็กสาวตรงหน้ออย่างอ่อนใจ ก่อนที่จะเสกเก้าอี้ขึ้นมานั่ง



“เมธินีเจ้าหน่ะไม่เคยพบกับเมออซเหรอ”เขาถามเสียงราบเรียบแต่ดูเหมือนทันจะจี้ใจดำของเมย์



“รู้ได้ไง!!”เธอร้อง



ชวาลถอนใจ



“ข้อ 1 นะ ถ้านั่นเป็นเมออซจริง เธอคงไม่ยอมให้เจ้าทำอะไรเกินตัวหรอก”



เขาว่าพลางนั่งเอาไม้เขี่ยพื้น



“แต่มันก็ไม่แน่นี่ เมืองนี้โดนเบเนสโจมตี นั่นอาจทำให้จิตใจของเมออซเปลี่ยนไปแล้วก็ได้”เมย์ว่าอย่างไม่ย่อท้อ



ทั้งๆที่รู้อยู่เต็มอกว่าใครกันแน่ที่ผิด ชวาลหัวเราะขึ้นเบาๆ



“เจ้านี่สมกับเป็นคนสืบทอดของเมย์จริงๆนะ แต่ที่ลืมไม่ได้คือหน้าตา หน้าตาของร่างที่เจ้าสร้างนั้นไม่มีเค้าของตัวจริงเลยซักนิด”เขาว่า



เด็กสาวทำหน้าละห้อยก่อนจะก้มหน้าลงอย่างหมดหนทาง



“เรา...เราแค่อยากให้ท่านเมออซ ยอมรับในตัวเราเท่านั้น”เด็กสาวพูดเสียงเบา



ก่อนที่จะส่งเสียงสะอื้น ชวาลมองหน้าเธอ ก่อนจะเดินเข้าไปหา





นักปราชญ์แตะไหล่เด็กสาวเบาๆ



“เมออซไม่ใช่คนที่ชอบปรากฏตัวให้ใครต่อใครเห็นนะ เอาความจริงก็คือเธอหน่ะชอบมองมากที่ไกลๆมากกว่าที่จะมาพบเจอด้วยตัวเอง จะว่าไปชไลเดนและข้าก็ชอบโดนเธอตำหนิบ่อยๆที่ชอบมาเจอวาและชัช”เขาพูดน้ำเสียงอ่อนโยน



เมย์เงยหน้าขึ้น



“งั้นหมายความว่าเมออซ เมออซก็ยอมรับในตัวเรางั้นเหรอ แม้จะไม่ยอมมาพบหน้า เธอก็ยอมรับในตัวเรางั้นเหรอ”เด็กสาวพูกอย่างมีความหวัง



แต่เสียงผู้หญิงคนหนึ่งกลับดับความหวังอันน้อยนิดของเธอจนหมดสิ้น



“อย่าฝันไปเลยเมย์ คนอย่างเธอ คนอ่อนแออย่างเธอไม่มีหน้ามาพบเราหรอก”



“เมออซ!!”เด็กสาวร้อง



“ใช่เราเอง เราหล่ะอ่อนใจนักที่ได้คนอ่อนแออย่างเธอเป็นผู้สืบทอดเจตนารมย์”เสียงนั้นว่าอย่างเสียดสี



เมย์ก้มหน้าลง กำหมัดแน่น



“เราไม่ได้อ่อนแอนะ”เธอตะโกนเข้าไปในอากาศธาตุ



“ถ้าไม่ได้อ่อนแอแล้วจะมามัวหลบอยู่ในนี้ทำไมหล่ะ ออกไปเผชิญหน้ากับมันซี่!!”เสียงนั้นร้องสั่ง



เมย์ขบฟันแต่เธอก็ตะโกนตอบ



“ก็ได้ แต่ต้องสัญญานะว่าถ้าทำสำเร็จ จะต้องยอมมาเจอหน้าเรา”



“เอาก็เอาซี่”เสียงผู้หญิงเสียงเดิมดังกลับมา



เด็กสาวหันไปมองชวาล



“ชวาลค่ะ”เธอเรียก



“อะไร”เขาตอบรับ



“มีทางที่จะออกจากวงเวลานี้โดยไม่ต้องทำลายมันได้ไหมค่ะ”เมย์ถาม



แต่นักปราชญ์ส่ายหน้า เธอครุ่นคิดอยู่นาน ก่อนที่จะหันไปหาชวาลอีกรอบ



“เอ่อชวาลค่ะ คือรู้แหละค่ะว่าเราไม่อยู่ในฐานะที่จะสั่งท่านได้ แต่ขอร้องนะค่ะ ช่วยกางเวทย์ป้องกันให้วากับชัชหน้อยได้ไหมค่ะ ตอนที่เราออกไปจากที่นี่แล้ว”เธอขอร้อง



ชวาลพยักหน้า เด็กสาวเลยยิ้มให้เป็นเชิงขอบคุณ ก่อนจะวิ่งทะลุวงเวลาออกไป





“เธอไปแล้วหล่ะเมออซ”นักปราชญ์ว่าอย่างสบายอารมณ์



ขณะที่กำลังกางม่านพลังให้วาและชัช ร่างของหญิงงามในชุดผ้าซาตินสีดำปรากฏขึ้นที่ข้างกายชวาล เขาหันไปมองเธอก็ด้วยสายตาเหมือนจะชั่งใจ ก่อนจะถอนหายใจ



“คิดว่าดีแล้วเหรอที่ทำแบบนี้หน่ะ  เด็กคนนั้นหน่ะดูเหมือนอยากจะเจอเธอมากนะ” เขาว่า



แต่เมออซ กลับได้แต่ส่ายหน้า พร้อมพูดขึ้นเบาๆ



“เพราะอยากเจอนี่แหละ เราถึงได้ทำแบบนี้”



ชวาลมองหน้าหญิงงามข้างๆก่อนจะถอนหายใจ  และส่ายหน้า





เมธินีวิ่งตากฝนออกมาเผชิญหน้ากับเค



“เค...ปล่อยดิจิมอนตัวนั้นเดี๋ยวนี้นะ”เธอสั่ง



เด็กหนุ่มมองคนตรงหน้าด้วยท่าทีสบายๆ แต่รองเท้าที่ทั้งหนาและหนักของเขากลับกดที่คอของดิจิมอนตัวนั้นนักยิ่งขึ้น



“แล้วถ้าเราปฏิเสธหล่ะ”เขาถามอย่างหน้าตาเฉย



เมย์ส่งยิ้มที่เธอคิดว่าอ่อนหวานที่สุดให้ก่อนที่สายฟ้าจะผ่าลงมา





เปรี๊ยง!!!



เคกระโดดหลบแทบไม่ทัน



“ยัยบ้า นี่เธอโง่หรือไงนะ ตัวเธอที่เปียกชุ่มซะขนาดนั้น ไม่คิดหรือไงว่ามันจะโดนตัวเองหน่ะ”เคว่าอย่างเหลืออด



แต่เมย์กลับยิ้มและชูนิ้วชี้พร้อมโบกไปมา



“จุ๊ๆๆๆเค นายแน่ใจเหรอว่าคราวนี้เราจะมาเหมือนเก่า”เธอว่าอย่างสบายๆ



เด็กหนุ่มจ้องเขม็งไปที่คนตรงหน้า แต่เธอกลับหายไปแล้ว!!





“มองที่ไหนอยู่จ้ะเค”



เสียงอ่อนหวานของผู้หญิงคนหนึ่งดังมาจากด้านหลังของเขา เด็กหนุ่มรีบหันหลังพร้อมยกมือขึ้นมาบัง แต่เขากลับรู้สึกถึงแรงสะกิดที่ไหล่



”มองทางไหนอยู่เค เราอยู่นี่” เสียงของเมธินีดังมา



พร้อมความรู้สึกเจ็บปวดจากการโดนต่อยรัวที่หลังอย่างจัง



**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**-**

555+ ตรงนี้สำหรับคนช่างสงสัย

ตอนที่เมออซกับเมย์ตะโกนใส่กันในวงเวลา เหตุที่ชัชกับวาและแฟงไม่ตื่นเพราะพวกเขาไม่ได้ยินเนื่องจากชวาลบจัดการเสกที่อุดหูให้พวกเขาเรียบร้อยเลย