ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทสี่ (ตามตัว)
เสียนรีพื้นเมือบรรเลึ้น นารำ่าพาันร่ายรำให้เ้าับัหวะเพลอีรอบ ึเป็นุสนใและ่วยให้ทุนผ่อนลายไปไ้มา
“รำอะไรรึ ้ามิเยเห็นมา่อนในรุศรี”
พระเพทราาเอ่ยถามเ้าพระยายมราที่นั่หมอบอยู่้าๆแท่น อนนี้เหล่าุนนาทั้หลายำลัมัวเมาในน้ำสุราเมรัยันอย่ารึรื้น มีเพียพระเพทราาเท่านั้นที่มิยอมื่ม
“รำโราปุระอรับ”
“ระนั้นฤา...ใรเป็นนฝึสอนเล่า”
“เอ่อ....เอ่อ...ือ ลูสาวนเล็อระผมอรับ” เ้าพระยายมราอบสียเบา้วยมิอยาให้พระเพทราารู้ว่านมีลูสาว
“เ้ามีลูสาว้วยฤา ี่นล่ะ” พระเพทราาเอ่ยถามอย่าสนใ ทั้ๆที่มิเยสนใหิใมา่อน
“เอ่อ...๒นอรับ” เ้าพระยายมราอบ
“ระนั้นฤาไปพามาพบ้าไ้ฤาไม่ ้าอยาเห็นนัว่าหิใเป็นนฝึนารำพวนี้”
มิรู้้วยเหุใพระเพทราาถึพูไปแบบนั้น หลวสรศัิ์ที่ไ้ยิน็เิอาารุน ้วยว่าพ่อนมิเยพึใหรือสนใหิใมา่อนั้แ่ท่านแม่เสีย น่าแปลใยิ่นั
“ะ ไ้อรับ....เ้าุนไร เ้าเร่ไปามแม่บุหลันับบุหามาประเี๋ยวนี้อย่า้าที”
ถึมิเ็มใอยาให้ลูนเอายใ แ่เพื่อบ้านเมือแล้ว เ้าพระยา็้อยอม
เรือนลับ
สอสาวเมื่อเห็นอาุนไรเินึ้นเรือนมา็รีบวิ่เ้าไปหาถามถึท่านพ่ออย่ารีบเร่
“ท่านอาเ้าะ ท่านพ่อล่ะเ้าะ เป็นเ่นไรบ้า” เสียหวานบุหาเอ่ยถาม พร้อมับบุหลันที่รอฟัอยู่
“ท่านพ่อเ้าแลาวเราทุนปลอภัยแล้ว”
ุนไรเอ่ยบอ แลมอไปยัหลานสาวน้วยวามสสาร ทำไมเาัไม่รู้ว่าเหุใพระเพทราาถึให้เรียทั้สอพบ แ่มิรู้ว่าพี่สาวหรือน้อสาวัน่าสสารว่าัน
“ามอามาเถิ ท่านพ่อเ้าเรียหา”
ว่าแล้ว็เินนำสอสาวออไป ปล่อยให้ทั้สอมอหน้าันอย่าุน ่อนะเินามไป รั้ท้าย้วยบ่าวสนิทวัยลานทั้สอ
***สั้นหน่อยนะะอนนี้ พระเพทราาะไ้พบหนูบุหามั้ยยย มาลุ้นัน้าา***
“รำอะไรรึ ้ามิเยเห็นมา่อนในรุศรี”
พระเพทราาเอ่ยถามเ้าพระยายมราที่นั่หมอบอยู่้าๆแท่น อนนี้เหล่าุนนาทั้หลายำลัมัวเมาในน้ำสุราเมรัยันอย่ารึรื้น มีเพียพระเพทราาเท่านั้นที่มิยอมื่ม
“รำโราปุระอรับ”
“ระนั้นฤา...ใรเป็นนฝึสอนเล่า”
“เอ่อ....เอ่อ...ือ ลูสาวนเล็อระผมอรับ” เ้าพระยายมราอบสียเบา้วยมิอยาให้พระเพทราารู้ว่านมีลูสาว
“เ้ามีลูสาว้วยฤา ี่นล่ะ” พระเพทราาเอ่ยถามอย่าสนใ ทั้ๆที่มิเยสนใหิใมา่อน
“เอ่อ...๒นอรับ” เ้าพระยายมราอบ
“ระนั้นฤาไปพามาพบ้าไ้ฤาไม่ ้าอยาเห็นนัว่าหิใเป็นนฝึนารำพวนี้”
มิรู้้วยเหุใพระเพทราาถึพูไปแบบนั้น หลวสรศัิ์ที่ไ้ยิน็เิอาารุน ้วยว่าพ่อนมิเยพึใหรือสนใหิใมา่อนั้แ่ท่านแม่เสีย น่าแปลใยิ่นั
“ะ ไ้อรับ....เ้าุนไร เ้าเร่ไปามแม่บุหลันับบุหามาประเี๋ยวนี้อย่า้าที”
ถึมิเ็มใอยาให้ลูนเอายใ แ่เพื่อบ้านเมือแล้ว เ้าพระยา็้อยอม
เรือนลับ
สอสาวเมื่อเห็นอาุนไรเินึ้นเรือนมา็รีบวิ่เ้าไปหาถามถึท่านพ่ออย่ารีบเร่
“ท่านอาเ้าะ ท่านพ่อล่ะเ้าะ เป็นเ่นไรบ้า” เสียหวานบุหาเอ่ยถาม พร้อมับบุหลันที่รอฟัอยู่
“ท่านพ่อเ้าแลาวเราทุนปลอภัยแล้ว”
ุนไรเอ่ยบอ แลมอไปยัหลานสาวน้วยวามสสาร ทำไมเาัไม่รู้ว่าเหุใพระเพทราาถึให้เรียทั้สอพบ แ่มิรู้ว่าพี่สาวหรือน้อสาวัน่าสสารว่าัน
“ามอามาเถิ ท่านพ่อเ้าเรียหา”
ว่าแล้ว็เินนำสอสาวออไป ปล่อยให้ทั้สอมอหน้าันอย่าุน ่อนะเินามไป รั้ท้าย้วยบ่าวสนิทวัยลานทั้สอ
***สั้นหน่อยนะะอนนี้ พระเพทราาะไ้พบหนูบุหามั้ยยย มาลุ้นัน้าา***
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น