ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (Fic Marvel) ระบบสุ่มกาชากับการ(ไม่)เป็นสุดยอดวายร้าย

    ลำดับตอนที่ #2 : ทักทายและแนะนำตัว

    • อัปเดตล่าสุด 16 ก.ค. 65








          สวัสดี! ผมเคลวิน เรเวนเนอร์ ตอนนี้ผมกำลังเดินทางไปโรงเรียนอยู่ ซึ่งก็คือ มิดทาวน์ไฮสคูล หลังจากลาพักร้อนไป30วัน 


    ตอนนี้ผมกำลังไปด้วยจักรยานดัดแปลง ผมตั้งชื่อมันว่าไฮไดรฟ์ อุปกรณ์ที่ผมสร้างด้วยตนเอง ความเร็วพอๆกับรถยนต์ พร้อมกับระบบเด้งตัวที่สามารถดีดตัวมันเองได้สูงประมาณสิบเมตรและสามารถลงพื้นได้อย่างนุ่มนวลไร้ซึ่งแรงกระแทกใดๆ 


    พร้อมกับมีระบบล็อคอัจฉริยะที่จะปลดล็อคได้ด้วยเสียงและการสแกนลายนิ้วมือ แล้วก็ถ้าไม่ปลดล็อคก่อนมันก็ไม่สามารถเคลื่อนขาถีบและเฟืองหมุนได้เลย แถมเขาสามารถสั่งการขับเคลื่อนอัตโนมัติได้จากระยะไกลทำให้สามารถเรียกไฮไดรฟ์มาหาเขาได้ทุกเมื่อ


          เคลวินเป็นคนที่กลับชาติมาเกิดใหม่จากโลกอื่น ในโลกเก่านั้นเขาเป็นเพียงโปรแกรมเมอร์ธรรมดาที่ติดโซเชียล จนระหว่างที่เขากำลังเล่นโทรศัพท์ไปเสียบชาร์จแบตไป มันก็เกิดระเบิดขึ้นใส่หน้าเขาเสียชีวิตทันที


          จนเมื่อเขามาเกิดใหม่ที่โลกใบนี้และก็ได้ความทรงจำที่มาพร้อมกับระบบกาชารสเกลือทะเลหรือเรียกว่าระบบสุ่มก็ได้ 


          ตัวเขาเป็นลูกชายคนเดียวของเศรษฐีชั้นกลางธรรมดาคนหนึ่งในอเมริกาและเมื่อเขาได้รับความสามารถของริกที่ได้มาจากระบบสุ่ม เขาก็ใช้มันแสดงออกมาให้คนรอบตัวได้รู้ว่าเขาเป็นอัจฉริยะ 


         จนเมื่อเขาอายุ15 เขาได้ย้ายเข้ามาที่นิวยอร์กคนเดียวใช้ความพยายามพอสมควรในการเกลี่ยกล่อมพ่อกับแม่ที่จะย้ายมาอยู่คนเดียวแล้วเข้าเรียนที่ มิดทาวน์ไฮสคูล ซึ่งที่เกลี่ยกล่อมสำเร็จได้ต้องยกความดีให้กับสิ่งประดิษฐ์พิเศษของเขาที่มีชื่อว่า 


    "ปืนโนมายด์คอนดรักเจนเลย์เมทริส!" 


    'และใช่ ชื่อมันยาว'


     มันคือปืนฉีดน้ำที่จะยิงน้ำออกมาโดยที่ภายในน้ำ มีนาโนแมชชีนขนาดเล็ก เมื่อสัมผัสกับร่างกายมันจะซึมเข้าไปภายในและเดินหน้าขึ้นไปที่สมองเพื่อควบคุมการตัดสินใจในเรื่องที่เกี่ยวกับตัวของเคลวินเอง 


         ซึ่งคนที่โดน ไม่ว่าเคลวินจะขออะไร พวกเขาก็จะพูดว่า"ตามใจ" และไม่ขัดตัวของเคลวินเลย โดยที่ไม่ส่งผลเสียต่อด้านความคิดอื่นและปล่อยทิ้งไว้สามวันนาโนแมชชีนนั้นก็จะสลายไปเอง ซึ่งเขาไม่คิดจะใช้มันอีก อาจจะ? 


    ตัวของเคลวินนั้นแม้จะได้รับความสามารถของริกมาแต่เคลวินก็ไม่ใช่ริก เขาไม่ได้มีความคิดที่จะสร้างอะไรแปลกๆในระดับทำลายโลก ระบบสุริยะหรือระดับจักรวาลแบบริกหรอกนะตัวของเคลวินก็คือเคลวินไม่ใช่ริกเขาแค่ได้รับความรู้ความสามารถของริกมาเท่านั้น

         



    ณ มิดทาวน์ไฮสคูล


         ร่างของผมเดินเข้าไปในอาคารขนาดใหญ่ ผมเดินไปตามทางเดินเพื่อไปเข้าคลาสเรียนของเขาเอง 


    "เฮ้ เคลวิน!" เสียงใสร้องเรียกผมจากทางด้านหลัง เมื่อหันไปทางต้นเสียง เจ้าของเสียงนั้นคือสาวผมบลอนด์ทอง ดวงตาสีฟ้า เธอคือ เกวนโดลีน สเตซี่


    "ไงเกวน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ" เคลวินยิ้มแล้วทักเธอกลับไป แล้วเกวนก็เดินตามมาด้านข้าง 


    "ช่วงลาพักร้อนที่ชิคาโกเป็นไงบ้างล่ะ" เกวน


    "ก็สนุกดี ทำอะไรๆหลายอย่างเสร็จไปด้วยดีล่ะนะ" เคลวินพูดพลางหัวเราะเบาๆ


         ความจริงลาพักร้อนเคลวินก็ไม่ได้ออกไปนอกนิวยอร์กหรอก แต่เขาสร้างฐานทดลองลับภายในนิวยอร์กเองนี่ล่ะ

          

    "แล้วเกิดอะไรขึ้นในนิวยอร์กที่ฉันต้องรู้บ้างล่ะ?" เคลวินถามเกวนกลับไป


    "ก็เรื่องที่มีฮีโร่ในนิวยอร์กไง ไอรอนแมน มหาเศรษฐีโทนี่ สตาร์คไง ส่วนโรงเรียนก็น่าเบื่อปกติ" เกวนยักไหล่และตอบกลับมา


    "อ้อ ก็เห็นผ่านๆในข่าวอยู่" เคลวินตอบแบบไม่ค่อยใส่ใจ 


    "นายนี่ก็เหมือนเดิมนะ ไม่ค่อยสนใจอย่างอื่น สนแค่เรื่องที่ทำให้ตัวเองสนุกเท่านั้น" เกวนยิ้มแล้วพูดถึงลักษณะของเคลวิน 


    "ก็แน่ล่ะสิ ถ้าไม่ทำให้ชีวิตสนุกล่ะก็ชีวิตได้ขาดสีสันพอดี แต่ตอนนี้ฉันก็สนใจบางอย่างใกล้ๆนี่ด้วยนะรู้ไหม" เคลวินยิ้มเล็กน้อยและพูดออกมาดึงความสนใจของเกวนไป


    "โอ้ มีบางอย่างทำให้เคลวินจอมเบื่อโลกสนด้วย อะไรล่ะ" เกวนทำหน้าสนใจก่อนเอียงตัวเข้ามาหาเคลวินเพื่อฟังให้ชัดเจน 


    "เธอไง~ ฮ่าๆๆ" เคลวินพูดเบาๆข้างหูของเกวน จนใบหูสามารถสัมผัสถึงลมหายใจอ่อนๆได้ ก่อนเคลวินจะรีบวิ่งออกไปที่ห้องเรียนพร้อมเสียงหัวเราะ 


    "เจ้าบ้า! นายกล้าแกล้งฉัน นายเจอดีแน่เคลวิน!" เกวนที่ยังยืนอยู่ตรงที่เดิมในสภาพที่ตาเบิกกว้างใบหน้าขึ้นสีแดง ได้ตะโกนไล่หลังเคลวินมา 


    "ฮ่าๆๆ ฉันก็ไม่ได้เบื่ออะไรแบบที่เธอตั้งฉายาให้ฉันซะหน่อย" เคลวินพูดออกมาอย่างอารมณ์ดี พร้อมเดินเข้าห้องเรียนของตนไป

     



    "สวัสดีคุณเรเวนเนอร์ ผมดีใจที่คุณกลับมานะ" ชายท้วมในชุดสีเขียวและทับด้วยเสื้อกราวสีขาว ซึ่งยืนอยู่หน้าห้องเรียนโดยที่ทำหน้าบึ้งตลอด


    "เช่นกันครับ ดร.เกลสัน" เคลวินทักเขากลับไปแล้ว เดินไปที่นั่งของตัวเองแล้วฟุบหน้าลงบนโต๊ะแล้วหลับไปในทันที  


         ชายที่เขาทักไปไม่ใช่ใครอื่น อาจารย์ประจำห้องของเขานั้นเอง


    "เห้อ..." เกลสันทำหน้าบึ้งแล้วถอนหายใจที่ดูอารมณ์เสีย แต่ก็ไม่สามารถแย้งหรือบ่นอะไรกับผมได้ เพราะเคลวินมีผลงานหลายอย่างและผลการเรียนของเคลวินนั้นดีเยี่ยมเสมอ 


         แม้กระทั่งงานที่เกลสันสั่งก็ตาม นั้นทำให้ไม่มีใครบ่นเคลวินได้และเคลวินก็ขอลาหยุดได้ง่ายๆเลยด้วย เกลสันกลับไปเตรียมตัวเริ่มการสอนต่อ 









          หลังจบคลาสเรียนเคลวินก็เดินไปที่สวนหน้าโรงเรียนที่เกวนนัดแนะนำเพื่อนใหม่กับเขาไว้ทางข้อความโทรศัพท์ 


    'อืม  คืนนี้คงได้เวลาเปิดตัวฉันในฐานะวายร้ายแล้วสินะ'


    'ชุดก็พร้อม? กำลังคนก็พร้อม ธนาคารใหญ่แบบบิ๊กๆก็เลือกไว้แล้ว' 


    'อยากรู้จังแฮะ ว่าฮีโร่คนไหนจะโผล่มาหยุดเรานะ แต่พวกฉันที่จะกลายเป็นสุดยอดแก๊งโจรกรรมที่ปล้นอะไรก็จะไม่เคยพลาด ไม่ว่าใครก็หยุดไม่ได้แน่' 


    'แต่ตอนนี้เป็นไปได้สุดคงเป็นไอรอนแมนนั้นแหละมั้ง'


         ระหว่างทางเดินไปที่สวนเคลวินก็คิดทบทวนแผนการเปิดตัวไว้ในใจ 


         เมื่อมาถึงหน้าสวนเคลวินก็เจอกับกลุ่มคนหลายกลุ่มที่นั่งคุยเล่นกันอยู่และมีกลุ่มหนึ่งซึ่งมีเกวนเป็นหนึ่งในนั้นเขาก็เดินเข้าไปหาทันที


    คนที่หนึ่งเป็นวัยรุ่นหญิงที่ปล่อยผมสีน้ำตาลเช่นเดียวกันกับสีดวงตา เธอคือ อันยา โคราซอน

         

    คนที่สองเป็นวัยรุ่นชายผิวดำผมสั้นสีดำดวงตาสีน้ำตาล เขาคือ ไมล์ส โมราเลส 


    คนที่สามเป็นวัยรุ่นหญิงผมยาวสีน้ำตาลแดง มีสีตาเป็นสีเขียวเธอชื่อว่า แมรี่เจน วัตสัน


    คนสุดท้ายเป็นชายวัยรุ่นผมสีน้ำตาลดวงตาสีเขียวและเขาคือเพื่อนบ้านที่แสนดีของทุกคน ปีเตอร์ ปาร์คเกอร์หรือสไปเดอร์แมนในอนาคตอันใกล้



    "เฮ้ เคลวินนายมาแล้วมานี่ฉันจะแนะนำนายให้รู้จักกับเพื่อนใหม่" เกวนพูดจบก็ไปดึงแขนของเคลวินเข้ามาร่วมกลุ่มกัน พร้อมแนะนำตัวคนในกลุ่มให้เคลวินได้ฟัง

    "ไงทุกคน!" เคลวิน 

    "สวัสดีเคลวิน" แมรี่เจน

    "ไง เคลวิน" อันยา 

    "ไง เคลวินฉันดีใจที่ได้พบนายนะ" ไมล์ส

    "เช่นกันไมล์ส"

    "สวัสดีปีเตอร์ " เคลวินพูดแล้วยื่นมือออกไปทักทาย 

    "เช่นกัน เคลวิน" ปีเตอร์ยื่นมือออกไปจับกับมือของเคลวิน หลังจากนั้นพวกเขาก็คุยทักทายทำความรู้จักกันเล็กน้อยและที่เกวนรู้จักกับคนเหล่านี้เล่าเป็นเรื่องราวก็ประมาณว่า ปีเตอร์ อันยา ไมล์สนั้นเป็นเพื่อนกัน นั้นโดนพวกแฟลช ทอมสันแกล้งเพราะเห็นเป็นพวกเด็กเนิร์ด 

    เกวนมาเจอเข้าก็พุ่งเข้าไปจัดการพวกของแฟลชที่มาแกล้งคนอื่นด้วยตัวคนเดียวและสามารถจัดการกับทุกคนได้ไม่ยากเลย แต่พวกแฟลชไม่ยอมแพ้และจะมีเรื่องต่อแต่ก็เจอกับแมรี่เจนที่เดินเข้ามาแล้วขู่ว่าจะฟ้องอาจารย์ถ้าพวกแฟลชไม่ยอมหยุด สุดท้ายพวกของแฟลชก็แยกย้ายไปและทุกคนที่เหลือก็ทำความรู้จักกันด้วยนิสัยของเกวนและแมรี่เจนนั้นทำให้ทุกคนกลายเป็นเพื่อนกันโดยอัตโนมัติ


    "โอเคฉันมาทักพวกนายแล้วฉันต้องกลับล่ะ พอดีคืนนี้ฉันนมีธุระน่ะ" เคลวินบอกลากับทุกคนเพราะตอนนี้เย็นมากแล้วและใกล้เวลาที่เขาวางแผนไว้แล้วเช่นกัน พร้อมกับที่เขาคิดบางอย่างในใจของตนเอง 


    'ปีเตอร์ เกวน ไมล์ส อันยา นี่คงเป็นชะตาของแก๊งแมงมุมสินะ'


    "เฮ้เคลวิน คืนพรุ่งนี้มีปาร์ตี้ที่บ้านซีเจจะมาด้วยไหม?" เกวน


    "โอ้พรุ่งนี้เหรอ ได้ฉันไปแน่ บาย!" เคลวินเหลือบมองเกวนเล็กน้อยก่อนตอบตกลงกลับไปและกดปุ่มบนโทรศัพท์ เพื่อเรียกไฮไดร์ฟมาหา ใช้มันขี่ตรงออกจากโรงเรียน  




    เมื่อออกจากเขตโรงเรียนแล้วผมก็มุ่งหน้าไปที่โกดังเก็บของส่วนตัวของผมซึ่งข้างในมีแล็บขนาดเล็กอยู่ด้วยและความจริงมีแล็บลับใต้ดินอีกทีนึงที่มีขนาดใหญ่กว่ามาก


    ภายในโกดังมีร่างของเขา10ร่างซึ่งทั้ง10ร่างนั้นเป็นร่างแยกจิต ตอนนี้กำลังจัดเตรียมอุปกรณ์กันอยู่... หรือจะเรียกว่าถกเถียงกันก็ได้... 


    "ไม่เราไม่เอาชุดนั้น"???


    "ฉันว่าชุดนั้นดีกว่านะ "???


    "เฮ้ มันซ้ำกันกับพวกไฮดร้าหนิ"???


    "เห้อ..." เคลวิน



    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×