ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่2 เธอเป็นใคร
ในช่วงเวลาของนาฬิกาเริ่มเดินไปในช่วงเวลายามเย็นของวันแห่งการเปิดเทอมได้ไม่กี่วัน แสงอาทิตย์ที่เริ่มลับขอบฟ้าพากันสาดส่องแสงที่ใกล้บอกกับนักเรียนว่าเย็นแล้ว
ตึก ตึก ตึก เสียงลูกบาสกลมๆกระทบกับพื้น พร้อมกับเสียงเอี๊ยดๆจากรองเท้าหลายสีและหลายคู่แต่จังหวะความดังของมันไม่เท่ากันมากนัก
จะมีแค่บางครั้งที่ดังเท่ากัน เสียงที่ดังก้องภายในสนาม ดังจนออกมากระทบกับแก้วหูของเดย์กีบเพื่อนของเธอ
"รำคาญเสียงรองเท้าชะมัด จะอวดกันว่างันว่าเล่นเก่ง" เสียงของเดย์ดังขึ้นเหมือนเสียงตะโกน
"ไอ้เดย์ ไอ้ขวางโลก" เพื่อนของเธอรีบแทรกทันที
"ขวางโลกยังไง ฉันก็แค่พูดเฉยๆไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย" เดย์ตอบ
"ก็แกจะไม่สนใจ หนุ่มหล่อที่ทุ่มเหงื่อออกกำลังกายและหุ่นเซกซี่ได้ไง ออกจะน่ารักดูคนนั้นดิ สูง ขาว ตาโตหวานๆ โอ๊ยน่ารักอ่ะ" เพื่อนของเธอชี้ไปที่กลุ่มเด็กหนุ่มที่กำลังรับส่งลูกบาสกันอย่างเมามัน
โดยที่หารู้ไมว่า มีบุคคลที่อยู่กลุ่มที่เล่นบาสยืนอยู่ข้างหลังตน
"น่ารักตรงไหน ตลกจะตายดูทำผมเหมือนเป็ดเลย โอ๊ยแล้วไอ้เก๊กนั้นไม่มาเล่นหรอ" เดย์เรียกแทนเด็กผู้ชายที่ชนเธอเมื่อตอนเช้า
"อ๊ายยย นิแกเริ่มสนใจนายอากาศแล้วหรอ ไหนว่าไม่สนไง พอเจอการชนด้วยกายและซิกแพกเริ่มสนใจเลยนะ" เพื่อนเธอรีบบอกพร้อมกับกรี๊ดเล็กๆในใจที่เพื่อนเริ่มเปิดใจแล้ว
"จะบ้าหรอไง ซิกพวซิกแพกอะไร ฉันว่าเจอแต่โครงกระดูกเดินได้มากกว่า ผอมอย่างกับไม้เสียบไม้ คิดยังไงถึงได้ชื่ออากาศ สงสัยจะเย็นชาหรืออยากเป็นนินจาที่หายตัวได้ละมั้ง"
"แก... เอ่อ..." เพื่อนของเดย์เริ่มสะกิดเดยที่พร่ำบอกไม่สนใจอันตราย และคนที่อยู่ข้างหลังของเธอ
"จริงๆ ชื่ออากาศก็ดีเหมือนกันนะ ฉันว่าคงเหมาะกับหมอนั้นอ่ะ คงอยากเป็นนินจามาก ชื่ออากาศของหมอนั้นมาจากไม้หันอากาศหรือเปล่า5555 ได้ใช่จริงๆนิคงบ้ามากอ่ะ"
"เอ่อแก...." เพื่อนของเธอก็ยังสะกิดเธอต่อไป
"อะไรของแกอีกเนี้ย ฉันอยากดูบาสนะ ยิ่งนายนั้นไม่อยู่ต้องดูๆ เดี๋ยวมาหาว่ามาแอบส่องผู้ชาย หึ ฉันละเกลียดนายนั้นจริงๆนะ อย่าให้เจอนะ นิจะ" ก่อนที่เดย์จะพูดจบเพื่อนของเธอก็รีบดักทางเธอโดยการกระทืบที่เท้าของเธอ
"โฮ๊ยยยยยยยย ยัยบ้าอะไรเนี้ยจะกระทืบเท้าฉันทำไมเนี้ย" เดย์รีบโวยวายและหันไปเจอเพื่อนของเธอกับนายอากาศที่เธอกำลังพูดถึง
ก่อนที่เดย์จะพูดอะไร อากาศก็พูดด้วยเสียงที่เย็นชาพร้อมกับบอกกล่าวในสิ่งที่เดย์สงสัย
"ชื่อ อากาศของฉัน มาจากพ่อช่วยชีวิตแม่จากการจมน้ำ นั้นคือที่มาชื่อเล่นของฉันเอง" พอนายอากาศพูดจบเดย์ก็จับเพื่อนของเธอเดินหนีจากตรงนั้นแต่ก่อนที่จะเดินไปได้นั้น
อากาศก็จับมือของเธออีกข้างไว้ได้ และพูดขึ้นว่า
"ส่วนเรื่องซิกแพก... " ไม่พูดกล่าว อากาศจับมือของเดย์มาสัมพัสที่ท้องของตน
"ก็ลองจับดูล่ะกัน" อากาศกล่าวอีกครั้ง
"นิ นาย อะไรของนาย ปล่อยฉันนะ นายจะทำบ้าอะไรเนี้ย" เดย์เริ่มโวยวาย
"ก็เธอว่าซิกแพกฉัน ถ้าไม่เชื่อก็ลองจับดูสิ" อากาศยังคงสีหน้าเรียบเฉยแต่ยังคงจับมือของเดย์แน่นขึ้นเพื่อให้เธอจับ
"ไม่!ปล่อยได้แล้ว" เธอกำมือแน่นและเริ่มโวยวาย ตอนนี้จุดสนใจของทุกอย่างเริ่มมาอยู่ที่เธอแล้ว จากที่ทุกคนสนใจการเล่นบาส เพื่อนของอากาศก็เริ่มนั่งพักและฟังการพูดกล่าวของทั้งสองคน
"แบมือสิ จะกำแล้วจะจับได้ไหมเนี้ย"อากาศเริ่มจะแกะมือของเธอที่กำแน่นออก
"ไม่ ฉันไม่อยากเอามือสะอาดของฉันไปจับไม้เสียบไม้" เดย์ยังคงโวยวายและไม่สนใจผู้คนที่เดินผ่านไปมาเริ่มมอง
"งันหรอ งันคงต้อง" อากาศเริ่มเบื่อกับการที่เดย์ไม่แบมือ อากาศจึงดึงเดย์มาจากที่เธอเคยจับมือเพื่อนก็หลุดออกด้วยแรงของผู้ชายที่ชื่ออากาศมาสู่อ้อมกอดที่มือของเธอไม่ได้สัมพัส
แต่เป็นแผ่นหลังของเธอที่กระทบกับท้องของ อากาศเอง เหมือนกับการกอดด้างหลังมากกว่า
เหตุการณ์นี้ทำให้ทุกคนอึ้ง เพราะไม่คิดว่าอากาศจะดึงเดย์เข้ามากอด แต่แล้วเพียงชั่วเวลานั้น ก็มีเสียงของอากาศดังขึ้น
ปึก! เสียงเท้ากระทบเท้าสุดแรงของเดย์กระทืบไปที่เท้าของอากาศเต็มๆ และเดย์ก็หลุดออกจากอ้อมกอดข้างหลังของอากาศ
"นิ เธอ" อากาศจะพูดอะไรออกมาก่อนแต่ก็โดนเดย์ขัดขึ้นมา
"ไอ้บ้า นินายเป็นบ้าหรือไงกัน ไอ้บ้ากาม ไอ้ชั่ว ไอ้เลว ไอ้ โรคจิต ไอ้ ไอ้นินจา ไอ้โว๊ยยยยยยยยย " เดย์โวยวายจากการที่อากาศทำแบบนั้น
"แก ฉันว่าเรากลับกันเถอะ"เพื่อนของเดย์รีบบอกเพราะเธอสังเกตคนที่เริ่มมามุงดูเยอะ
"นิ แกจะให้ฉันกลับหรอ จะให้ฉันกลับยังไงดูมันกับฉันสิ"
"แก ฉันว่า..." ก่อนที่เพื่อนของเดย์จะพูดอะไรออกมาก็มีเสียงของที่ใหญ่โตตะโกนขึ้นมาว่า
"อะไรกัน มีเรื่องอะไรกันฮะ เป็นนักเรียนจะต่อยตีอะไรกัน" แม้เสียงจะอยู่ไกลแต่ทุกคนที่มุงดูอยู่เริ่มสลายตัวหายไป เดย์แลเพื่อนของเธอวิ่งหนีตามผู้คน
พอเจ้าของต้นเสียงที่ไล่นักเรียนไปมาถึงกลับพบ แต่กลุ่มนักบาสที่กำลังจะซ้อมบาสต่อ
"เอ้า ไอ้พวกนี้มันไวกันอย่างกับลิงเลย แล้วนิพวกเธอเห็นไหมเขามีเรื่องอะไรกัน" อาจารย์หัวล้านสุดเฮียบเดินมาถามกลุ่มนักบาส
ทุกคนต่างพร้อมใจกันตอบว่า
"ไม่มีครับ" อาจารย์พอได้รับความตอบก็สงสัย แต่ก็คิดว่าอาจจะเป็นนักเรียนมาดูการซ้อมของชมรมบาสก็เลยเดินไป
หลังจากเสีงฝีเท้าของอาจารย์หายไป
เด็กผู้ชายในชมรมบาสที่เหมือนจะสนิทกับนายอากาศพูดขึ้นว่า
"ใครวะ ไอ้กาศ น่ารักโครตเลย ไปรู้จักเขาตอนไหนวะเนี้ยน่ารักชะมัด"
"ไม่รู้วะ นิก็ไม่รู้จักเหมือนกัน อยากรู้เหมือนกันว่าคือใคร จู่ๆก็มายืนพูดฉอดๆ พูดนู้นนี้นั้น หึ" อากาศยังคงพูดด้วยสีหน้าที่เรียบเฉยและบอกกล่าวเพื่อนตัวแสบที่อยากรู้
"หรอวะ น่ารักดีอ่ะ แอบอยากรู้ สงสัยต้องไปสืบล่ะ" เพื่อนของอากาศยังคงไม่เลิกเพ้อถึงความน่ารักของเดย์
"พอเลยไอ้มาร์ค กุไม่ไปตามแก้อะไรให้มึงอีกนะ คนปัจจุบันที่มึงคุยนิไม่พอใช่ปะ"
"ใครวะ ไม่มีนะเว้ย กุใช้เฟสมึงก็ต้องมึงคุยดิ 5555 "มาร์ดรีบบอกแก้ไข
"หะ เฟสกูไอ้เพื่อนเลว" จากตอนนั้นอากาศก็วิ่งไล่เพื่อนของเขารอบสนามบาส
โดยที่คำถามของเขายังคงสะกิดอยู่ในใจว่า
เธอคือใคร
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น