สาวหน้าใสหวานใจนายเกาหลี Dyo of love

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 4

หลังจากเริ่มเรียนวันแรกฮานะวันแรกก็จะตายแล้วนะ

เฮ้อออ~ ได้พักกลางวันสักที แค่ปรับพื้นฐานภาษาฉันก็ตายแล้ว โอ้ย ทำไมมันยากแบบนี้
ฉันว่าฉันคิดผิดแล้วละที่จะมาเรียนภาษาเกาหลี เฮ้อ~
ตอนบ่ายเรียนวัฒนธรรมเกาหลี จะตายไหมเนี้ย แต่ยังดีหน่อยที่หลิน
พอที่จะอธิบายเป็นภาษาอังกฤษให้ฉันได้ หลินนี้เก่งมากอ่ะ นับถือทั้งเกาหลี อังกฤษ จีน
แม่นางหลินได้หมดเลย หลินยังบอกกับฉันด้วยว่าจะเรียนภาษาไทยเพิ่ม เปิดอาเซียนเลยไหม
แม่นางหลินหลิน~
พักกลางวันนี้จะกินอะไรดี ? โรงอาหารอยู่ไหน ฉันยังไม่รู้เลย เฮ้อ ถอนหายใจรั่วๆ
" ฮานะ ไปกินข้าวกันเถอะ ฉันได้ยินมาว่าวันนี้ที่โรงอาหารมีร้านอาหารเปิดใหม่ด้วยละ "
" ฉันยังไม่รู้เลยว่าโรงอาหารอยู่ที่ไหน ? ต้องรบกวนหลินหลินพาฉันไปหน่อยนะ ^^ "
" ได้เลยไม่มีปัญหา เราเป็นเพื่อนกันนะทำไมจะพาไปไม่ได้ละ มีอะไรสนุกๆให้เธอทำเยอะแยะเลยละ "
หลินหลินตอนแรกเหมือนจะดูเรียบร้อยตอนนี้ฉันเริ่มไม่แน่ใจแล้วสิหลังจากที่เขาบอกจะพาไปทำอะไรสนุกๆ รางสังหรณ์แปลกๆ มาอีกแล้วฮานะ

ณ โรงอาหารของโรงเรียน
อื้อฮื้อ อาหารมากมายหลากหลายสายพันธ์มีให้เลือกเยอะแยะไปหมดเลย ฮานะเลือกไม่ถูกจริงๆ T^T
หลินหลินแนะนำร้านอาหารเกาหลีให้ฉัน ลองดูหน่อยสิว่าที่ยัยอิงฟ้าพาไปกินที่เมืองไทยกับที่เกาหลีจริงๆ
อันไหนจะอร่อยกว่ากัน เมื่อได้อาหารเราก็มานั่งกันที่โต๊ะ หลินหลินก็กินได้เรียบร้อยเป็นหญิงไทยได้เลยนะเนี้ย 
ตรงข้ามกับฉันที่กินเลอะทุกครั้งจนยัยอิงฟ้ามันบนจนเลิกบ่นไปละ เลอะทั้งปากทั้งโต๊ะ เลอะเสื้อมั้ง เลอะกระโปรงมั้ง
ฉันอยากกินได้เรียบร้อยเหมือนหลินหลินมั้งจังงงงงง~
" กรี๊ด !! นั้นมันมินยอลโอปป้านี้แก ตัวจริงเขาหล่อมากเลยอ่ะแก >< "
" แก !!!!! มินโอปป้าเขายิ้มให้ฉันด้วย กรี๊ดดดด >< "
" เขาบายๆ ฉันด้วยอ่ะแก โอ้ยคนอะไรน่าฮักขน๊าดด " หลงจนหลุดภาษาถิ่นเลย
มาอีกละเสียงกรี๊ดพวกนี้ฉันเบื่อจัง แต่ก็ต้องชินอ่ะ คนชอบเกาหลีมีเยอะแยะ เราไม่ชอบเราก็ต้องอยู่เฉยๆเพราะคนเราชอบไม่เหมือนกันนี้เนอะ เอ๊ะ !!!! มินยอลโอปป้าหรอ ? เขามาทำอะไรที่นี้ ? ไม่ทำงานหรอ ? มาทำไม ??  
ฉันต้องหาที่หลบเพราะถ้าคนอื่นรู้ว่าฉันเป็นน้องสาวเขาชีวิตฉันไม่สงบสุขแน่เลย ทำไงดีฮานะ แกจะทำไงดีเนี้ย +__+
" หลินหลินเดี๋ยวฉันมานะไป ปวดท้องอ่ะ ขอไปเข้าห้องน้ำหน่อยนะ " ฉันรีบหาทางหนีสุดชีวิต
" ให้ฉันไปเป็นเพื่อนไหม ? เธอรู้หรอห้องน้ำอยู่ที่ไหนอ่ะ ? "
เออวะ ฉันไม่รู้แม้กระทั่งว่าห้องน้ำอยู่ไหน แต่ขอชิ่งก่อนนะ
" ไม่เป็นไรจ้ะ ฉันไปถูก เดี๋ยวฉันมานานเธอกินไปก่อนเลยไม่ต้องรอฉันนะ "
" จ้าๆ รีบไปรีบกลับนะ ^^ "
" จ้าาาาาาา " สิ้นเสียงฉันก็ติดเกียร์หมาสุดชีวิต โอ้ยห้องน้ำไปทางไหนเนี้ย ห้องน้ำอยู่ที่หน๊ายยยยยย~

เอี๊ยดดดดดดด ปังง !!!!! เสียงเบรคแตก เฮ้ย! ไม่ใช่ เสียงฉันล้มดังสนั่นคนในโรงอาหารหันมามองฉันเป็นตาเดียวกันหมดเลย ตายแล้วฮานะยิ่งรีบๆอยู่นะ พี่มินยอลจะเห็นเราไหมเนี้ย แต่เดี๋ยวนะ เมื่อกี้ฉันชนอะไรหรอ ? ก้อนหินหรอ ? ทำไมเหมือนฉันสะเทือนคนเดียวเลยละ แล้วมันก็มืดๆอ่ะ ฉันมองไม่ชัด TT ดั้งฉันหักรึป่าวเนี้ย ? ฉันนั่งกองอยู่กับพื้นเงยหน้าขึ้นไปมอง ก็พบกับวัตถุสีดำรูปร่างคล้ายคน เฮ้ย ! ก็คนนั้นแหละ
"เฮ้ ! ซองซูนายมาทำไรที่นี้มาส่องเด็กหรอ ? " ไม่ทันแล้วฮานะ เสียงผู้ชายคนนี้ฉันจำได้ พี่มินยอลมาแล้ว
แต่เดี๋ยวนะ !! ซองซูคือใคร ? ฉันชนเขาหรือเขาชนฉัน สมองกลับไปหมดแล้วเนี้ย ฉันต้องรีบไปก่อนที่พี่มินยอลจะเดินมาถึง
" ขอโทษนะค่ะ ขอโทษจริงๆค่ะ " ก้มหัว 180 องศา
" อ้อ ไม่เป็นไรครับ น้องเป็นอะไรรึป่าว ? เจ็บตรงไหนไหม ? " เขาถามฉันยังอ่อนโยน
เจ็บสิไอ้บ้า คนหรือก้อนหินเนี้ย ชนขนาดนี้ยังยืนนิ่ง ถ้าดั้งฉันหักนะฉันจะฟ้องร้อง ฮือออ~ แต่ก็ได้แค่คิดงั่มๆ
" ไม่เป็นไรค่ะ ขอโทษจริงๆนะค่ะ =___= " กำลังจะวิ่งงแล้วน๊าาาา
" อ้าว ฮานะ !!!! ฮ่าฮาฮ่า เป็นไงเจ็บตรงไหนไหม​? " เสียงผู้ชายตัวสูงหัวเราะลั่นโรงอาหาร
" ไอ้ซองซู แกชนน้องฉันเหรอเดี๋ยวได้เห็นดีกันแน่ แกตายแน่ซองงซู!!! " พี่มินยอลต่อว่าคนที่ชื่อซองซู
" เมื่อกี้แกบอกว่าฉันชนใครนะไอ้มินยอล ? " พี่ซองซูจะย้ำคำถามทำไมค่ะ TT
" อ้อ นี้ไงน้องสาวคนสวยของฉัน ฮานะ ที่ฉันเคยบอกแกไง น่ารักใช่ไหมล๊าาา~ ฮิ้ววว~ " พี่มินยอลกำลังทำให้ชีวิตหนู
พังพินาทแบบสมบูรณ์แบบ TT
" ฮานะนี้เพื่อนพี่เองนะ ซองซู แล้วก็ดโย เฮ้! ดโยแกจะหลบข้างหลังไอ้ซองซูมันทำไมวะ ? "
" ฉันไม่ได้หลบ ซองซูมันมายืนบังฉันต่างหาก " ผู้ชายตัวเล็กตาโตเดินออกมาจากข้างหลังจงอิน
.
.
.
.
.
.
เขา เขาคนนั้น เขาคนนั้นที่เดินสวนกับฉันในความฝัน เขาคนนั้นที่เจอที่ไทย เขาคนนั้นที่ฉันไม่กล้าสบตา เขาชื่อ ดโยหรอ ? เพื่อนพี่มินยอลหรอ ? ไม่เอานะฮานะ ห้ามมอง ! ฮานะห้ามหวั่นไหวให้ผู้ชายเกาหลีนะ ไม่เอาฮานะ !!!
" เฮ้ๆๆ! ฮานะ พี่พูดไม่สนใจเลยนะมองไอ้ดโยค้างเลย ตามันจะทะลักออกมาแล้ว " พี่มินยอลเรียกสติฉันกลับมาอีกครั้ง
ฉันได้แต่ยิ้มๆพร้อมกับเกาหัว แกร่กๆ
" อุ้ย ! ขอโทษค่ะ พอดีว่าเหมือนหนูจะเคยเห็นหน้าพี่ดโยนะคะ ^^ แต่ช่างมันเถอะค่ะ " พูดแก้เขินโอ้ยทำไงดีเนี้ยฮานะ?
"เออน้องสาวแกน่ารักจริงๆวะมินยอล ฉันชอบสะละ ขอจีบหน่อยน๊าาาา >3<  " พี่ซองซูพูดขึ้นมา
" เฮ้ยย ! ก็บอกแล้วไงห้ามจีบน้องสาวฉัน ฉันรักของฉันได้คนเดียว แกอย่ามาหื่นใส่น้องสาวใสซื่อของฉันสิวะ
เดี๋ยวต่อยร่วงเลยนี้ !! " เกิดอาการหวงน้องสาวขึ้นมาทันที นี้พึ่งจะแค่ไม่กี่วันเองนะยังหวงขนาดนี้ TT
" สวัสดีนะฮานะ เราชื่อดโยนะ ^^ " ผู้ชายตัวเล็กคนนั้นเขาปากที่เวลายิ้มแล้วเป็นรูปหัวใจ ทำไมมันน่ามองขนาดนั้นนะ ?

"เราไปหาที่คุยกันดีกว่านะฮานะ พวกพี่ยืนเมื่อยละ วันนี้พี่มีข้าวกล่องมาให้ด้วยละ อิอิ ^^"
พี่มินยอลแทรกพูดขึ้นมาทำให้ฉันหลุดจาภวังค์ เรา 4 คนเดินออกจากโรงอาหารพร้อมเสียงกรี๊ดกร๊าด
ของสาวๆที่คลั่งพวกพี่เขานั้นแหละ สาวๆคงจะอิจฉาฉันแน่ๆ พรุ่งนี้หวังว่ามาโรงเรียนแล้วจะไม่โดนรุมทำร้ายนะ
ขอร้องละอย่าได้เกิดกับฉันเลย

พวกเราเดินมาที่สวนข้างๆสนามบอลของโรงเรียนนั่งคุยกันสนุกสนาน ฉันได้แต่นั่งตอบคำถาม ข้าวก็ไม่ค่อยได้กินหรอก ไม่รู้ว่าพี่มินยอลทำมาให้ฉันกินหรือให้พี่ซองซูกินกันแน่ ? ฉันกินได้ไม่กี่คำเอง แต่ก็รับรู้ได้ว่าข้าวที่ทำมานั้นมันอร่อยมากเลยละ ^--^
" ฮานะ มาโรงเรียนวันแรกรู้สึกยังไงบ้าง ? " พี่มินยอลถามฉันอย่างเป็นห่วง
" ก็สนุกดีค่ะ แต่เรียนตอนเช้าก็จะตายแล้ว ฮานะตามเพื่อนไม่ทันเลย ถ้าไม่ได้หลินหลินช่วยไว้นะ เมื่อเช้าฮานะได้นอนห้องพยาบาลเพราะปวดหัวตายแน่เลยอ่ะ T^T "
" 555 ยังงี้ละนะแรกๆเดี๋ยวก็ทำได้นะน้องสาวคนสวยของพี่ เชื่อพี่นะฮานะทำได้อยู่แล้วสุดยอด (Y) "
ระหว่างที่พูดคุยนั้น ดโย ไม่พูดอะไรเลยได้แต่มองหน้าฉัน พี่มินยอล พี่ซองซูสลับกันไปมา
แล้วก็ยิ้มๆ ฉันทำอะไรผิดรึป่าว ? มีอะไรติดที่หน้าฉันหรอ ? ฟันฉันมีพริกติดหรอ ?

" พรุ่งนี้ฮานะก็น่าจะเริ่มชินกับโรงเรียนแล้วเนอะ ^^ เดี๋ยวพี่ซองซูจะแวะมาหาทุกเย็นเลยเอาไหม ? ^^ "
พี่ซองซูถามฉันอย่างเป็นห่วงแบบน่าสงสัย
" นี้ซองซูถ้าแกยังไม่เลิกหื่นใส่น้องฉันนะ เลิกคบอ่ะ ฉันเลิกคบแกแน่ๆ " พี่ชานยอลพูดแทรกขึ้นมา
ระหว่างนั้นฉันก็รวบรวมความกล้าแล้วบอกพี่ๆว่า
" พี่มินยอลค่ะ ไม่ต้องมาหาฮานะที่โรงเรียนอีกนะ " พูดออกไปแล้วฮานะ เดี๋ยวฮานะพูดอะไรออกไป!!!!
ทุกคนหันมามองเป็นตาเดียว แม้แต่ดโยก็ยิ่งเบิกตากว้างขึ้นไปอีก ผู้ชายคนนี้ตาโตน่าค้นหาจัง ~
" อ้าวทำไมละฮานะ พี่อยากมาดูแลน้องสาวพี่มากเลยนะพี่ไม่เคยมีน้องสาวก็เลยอยากรู้ว่าน้องสาวจะใช้ชีวิตยังไง พี่ผิดหรอ T^T " พี่มินยอลเริ่มดราม่าอีกละ
" ไม่ใช่แบบนั้นหรอกน๊า คือแบบถ้าพี่มาหาฮานะทุกวันอ่ะ แล้วฮานะจะเอาเวลาที่ไหนไปอยู่กับเพื่อนคุยกับเพื่อนเล่นกับเพื่อนละค่ะ อีกอย่างก็จะมีคนจ้องมองฮานะเพิ่มมากขึ้นเพราะว่าเขารู้ว่าฮานะเป็นน้องสาวพี่ชานยอลนะ คนที่เข้ามาหาฮานะก็จะไม่จริงใจกับฮานะ ไม่รักฮานะแบบที่ตัวฮานะเป็น แต่เขารักฮานะเพราะเขาต้องการรู้จักสนิทกับพี่ชานยอล เข้ามาหาฮานะเพราะต้องการผลประโยชน์ ฮานะไม่ชอบแบบนี้เลยนะ "
.
.
.
ฉันพูดออกไปหมดเลยที่อัดอั้นไว้ในใจ
ดโยได้ยินที่ฉันพูดหมดทุกอย่าง เขากลับหันหน้าไปยิ้มให้ท้องฟ้า ฉันอยากจะรู้ว่าผู้ชายคนนี้คิดอะไรอยู่ จะอ่านความคิดเขาก็ไม่กล้าสบตานานกลัว TT เดี๋ยวฉันหวั่นไหวขึ้นมาทำไง ผิดสัญญากับยัยอิงฟ้าไม่ได้นะฮานะ TT
ส่วนพี่ซองซูก็อ้าปากค้าง เขาคงจะเงิบกับสิ่งที่ฉันพูด มันดูมีหลักการมากเลยสินะ ~

" อ้อ พี่เข้าใจแล้ว น้องสาวของพี่นี้เข้าใจโลกดีแหะ งั้นเราไว้เจอกันที่บ้านก็ได้เนอะ ^^ "
พี่มินยอลยิ้มหลังจากที่อึ้งไปสักพักเหมือนกัน
" พี่มินยอลไม่โกรธฮานะนะค่ะ TT ฮานะขอโทษ " ฉันต้องถามเพื่อความสบายใจของฉันเอง
ฉันกลัวพี่มินยอลโกรธแล้วจะทำให้ฉันอึดอัดเข้าไปอีก
" ย่าห์ ! ใครจะไปโกรธน้องสาวตัวเองได้ละเนอะ งั้นเดี๋ยวเย็นนี้ถึงบ้านแล้วโทรมาหาพี่ด้วยนะ
ถ้าพี่ว่างจะพาออกไปทัวร์เกาหลีนะค่ะ ^^ " พี่มินยอลพูดด้วยน้ำเสียงปกติเหมือนเดิมแสดงว่าพี่เขาไม่โกรธฉัน
รอดตายไปนะฮานะ TT
" ค่ะ เดี๋ยวถึงบ้านแล้วฮานะจะโทรหาพี่ชานยอลคนแรกเลย ^^! แต่ตอนนี้ฮานะต้องไปเรียนก่อนนะ
ภาคบ่ายมีเรียนวัฒนธรรมเกาหลี ฮานะจะพยายามนะค่ะ ^^# "
ฉันรีบตอบแล้วรีบออกไปจากตรงนั้นด่วนๆเลย ถ้าฉันเดินเข้าห้องจะเกิดอะไรขึ้นกับฉันมั้งเนี้ย
จะมีใครมาดักทำร้ายฉันหรือป่าว

ฉันเดินเข้าห้องอย่างเงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้ แต่แล้วก็ไม่รอด T^T
" ฮานะ มานั่งกับเราไหม ? เราจะพาฮานะไปเที่ยวทุกวันเลยนะ "
" ฮานะ เย็นนี้ไปติวหนังสือกันไหม ? เราอยากให้ฮานะสอนภาษาไทยจัง "
แล้วก็อีกมากมายที่แย่งกันพูด ฉันดูเป็นคนน่าคบขึ้นมาทันทีเลยสินะ มีีแต่เพียงหลินหลินที่ไม่พูดอะไรเลย
แม้แต่มองหน้าหลินก็ไม่มองมาที่ฉันเลย ฉันเข้าไปนั่งที่โดนไม่สนใจเสียงพวกน้ั้นเลยแล้วถามหลินทันที
" หลินโกรธเราไหม ที่เราไม่ได้บอกว่าฉันเป็นใคร โกรธเราหรอ ? " ฉันมองเข้าไปในดวงตาคู่นั้น
ความรู้สึกของเขานั้นต้องการเหตุผล เขาไม่ได้คบกับฉันเพื่อนหวังผลประโยชน์
เขารู้สึกน้อยใจที่ฉันไม่ยอมบอกกับเขาเราจึงแยกออกมาคุยกันที่สวนในโรงเรียน
และฉันจึงต้องอธิบายทั้งหมดให้เขาฟัง ตอนแรกเขาก็เหมือนจะไม่เชื่อแต่สุดท้ายเขาก็เข้าใจฉัน
" ไม่เป็นไรนะ ฮานะ ฉันเข้าใจเธอ เธอก็ต้องการความเป็นส่วนตัวบางเรื่อง แต่ถ้าหากฮานะไม่สบายใจหรือมีปัญหาอะไรบอกเราได้เลยนะ เราจะอยู่ข้างฮานะเสมอ " หลินบอกกับฉันหลังจากฟังเรื่องราวของฉันทั้งหมด
ทำไมนะ ทำไมหลินหลินเหมือนกับอิงฟ้าเลย ฉันไม่ต้องพูดอะไรมาก เข้าใจฉันอยู่ข้างฉันโดยไม่มีเงื่อนไขใดใด
อิงฟ้าฉันคิดถึงเธอจัง ตอนนี้เธอจะเป็นอย่างไรบ้างนะ วันที่ไม่มีฉันเธอจะไปกินอาหารเกาหลีกับใคร?

.

.
.
..
..
.
.
 เย้ๆๆๆๆๆ~ในที่สุดก็หมดเวลาเรียนสักที ฉันไม่เคยรู้สึกเหนื่อยกับเรื่องการเรียนมากเท่านี้เลย
มันไม่ง่ายเลยแฮะ ฉันคงจะต้องพยายามมากขึ้นกว่าเดิม เพื่อที่จะได้ทันเพื่อน ฉันเหมือนล้าหลังที่สุดในห้องเลย
ฉันกลับมานอนสลบอยู่บนเตียงของตัวเอง หลังจากที่พี่ยอนจีไปรับกลับจากโรงเรียนแล้วพาฉันไปกินข้าว
แต่ฉันง่วงแล้วก็เพลียมากเกินกว่าที่จะมีแรงไปไหนต่อ พี่ยอนจีเลยต้องยกเลิกโปรแกรมเที่ยวทั้งหมดในวันนี้ เมื่อหัวของฉันถึงหมอนโลกของฉันก็สงบลง วันแรกในโรงเรียนทำไมมันถึงได้หนักขนาดนี้ ฉันไม่อยากให้ถึงวันพรุ่งนี้เลย
แม่ค่ะ หนูเหนื่อยมากเลย เวลาแม่เหนื่อยมากๆแม่จะทำยังไงหรอค่ะ ?

.
.
.
.
" แม่~ วันนี้ฮานะไปโรงเรียนมา ฮานะเหนื่อยมากเลย แต่ฮานะจะไม่ท้อนะแม่ ฮานะเจอเพื่อนคนนึงด้วยละ
เหมือนยัยอิงฟ้าเลย เขาชื่อหลินหลิน น่ารักมากเลยนะแม่ ฮานะเองยังชอบหลินหลินเลย ^^ แม่ไม่ต้องห่วงฮานะนะ
ฮานะจะสู้ !! แม่ไม่ต้องห่วง แล้วก็ห้ามทิ้งฮานะไปไหนด้วยนะ "
ฉันพูดกับแม่อย่างคุ้นเคย แม่ก็ไม่สามารถตอบอะไรฉันได้เลย
ได้แต่ยิ้ม แล้วก็กอดฉันอยู่อย่างนั้น ฉันชอบอ้อมกอดของแม่จัง อยากกอดกับแม่แบบนี้ไปนานๆ ไม่อยากตื่นเลย

" คิดถึงแม่อยู่หรอ ? " เสียงของผู้ชายดังขึ้น

" อืม แม่เป็นคนเดียวที่อยู่ข้างฉันเสมอ ไม่ว่าฉันจะเหนื่อย จะท้อขนาดไหน แค่เห็นรอยยิ้มของแม่ฉันก็สบายใจแล้ว" แล้วฉันก็ตอบเขาไปอย่างเต็มใจที่จะบอก แต่เอ๊ะ !ผู้ชายที่นั่งคุยกับฉันเขาเป็นใคร
เสียงนั้นทำไมมันคุ้นหูจัง ฉันค่อยๆ เลื่อนสายตาขึ้นไปมองหน้าของผู้ชายที่กำลังพูดกับฉันอยู่ เขา !!!
เขาอีกแล้ว ดโย เขาเป็นใคร เขาเข้ามาคุยกับฉันได้ยังไง ? แม่ก็ยืนมองฉันกับดโยยืนคุยกันแล้ว แม่ก็ยิ้ม
แม่ยิ้มทำไมค่ะ ? แม่ค่ะ แม่อย่าทิ้งฮานะไป แม่ แม่เข้ามาคุยกับฮานะก่อน

" มดตัวน้อยตัวนิด มดตัวน้อยตัวนิด มดมีฤทธิ์น่าดู ฮู้ฮู้ววว~ " เสียงโทรศัพท์ของฉันดังขึ้น
" ฮาโหล~ ฮานะพูดค่าา~ " ฉันตอบด้วยเสียงที่ง่วงนอนสุดๆ แต่แล้วแก้วหูก็แทบจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
" นี้ !!!! ฮานะ พี่บอกว่าถ้าถึงบ้านแล้วให้โทรมาหาด้วยไง จนตอนนี้พี่เลิกงานแล้ว ยังไม่เห็นโทรมาเลย
ทำไมฮานะ ทำกับพี่แบบนี้ พี่รอฮานะโทรมาคนเดียวเลยนะ  "
เสียงพี่มินยอลดังมาก ผ่านเข้ามาทางโทรศัพท์ ตาสว่างเลยฉัน
" อ้อ พอดีว่าฮานะเหนื่อยมากเลย แล้วก็ง่วงมากเลยเลยเผลอหลับไป ขอโทษนะค่ะพี่มินยอล "
" อ้าวหรอ ?! พี่โทรมากวนเวลานอนเรารึป่าวเนี้ย ? งั้นนอนๆเถอะ แต่กินอะไรไหมเดี๋ยวพี่แวะซื้อไปฝาก "
" อ้อ ไม่กวนหรอกค่ะ ฮานะตื่นพอดี (กวนมากกวนผิดเวลาด้วย) ฮานะยังไม่รู้จักอะไรมากเลยไม่รู้จะกินอะไรเลย
ไม่หิวด้วยค่ะพี่ยอนจีพาไปกินข้าวมาแล้ว ขอบคุณมากนะค่า~ "
" โอเค งั้นเจอกันที่บ้านนะน้องสาว นอนพักผ่อนเถอะ ฝันดีนะเด็กดีของพี่ ^^ "
" ค่า~ ขับรถกลับบ้านดีดีนะค่ะ หนูจะรออยู่บ้าน~ "
ตู้ดดดด~
เฮ้อพี่มินยอลเขาไม่เหนื่อยแบบฉันบ้างหรอ ??
ขอยืมพลังงานไปสักวันสิ เพื่อฉันจะได้ไม่เหนื่อยบ้าง