สาวหน้าใสหวานใจนายเกาหลี Dyo of love

ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3

สนามบินสุวรรณประทีปดุจดวงชัชวาลย์แอร์ไลน์

" ไม่ไปได้ไหมฮานะ ? " อิงฟ้าร้องไห้แล้วถามฉัน
" อ้าวไหนตอนแรกก็ไล่ให้ไป ให้ไปซื้อของโอปป้าให้แกไงฟ้าจะร้องทำไม เดะฉันร้องมั้งนะเว้ย "
" ก็ตอนนี้ไม่อยากให้ไปแล้วอ่ะ ไม่ต้องไปหรอกนะๆๆๆ "
" ให้ฉันไปเถอะนะ จะได้ซื้อของส่งมาให้แกไง ออกใหม่ก่อนใคร  อีกอย่างเวลาเราก็ห่างกันไม่มาก   ปิดเทอมฉันอาจจะกลับมาหาแกก็ได้นะ สไก้ปก็มี ไลน์ก็คุยได้นี้เนอะๆๆ ไม่ร้องนะๆ
อิงฟ้าคนสวยย -3- "
ครูเดินมาตามฉันบอกได้เวลาขึ้นเครื่องแล้ว ฉันกอดอิงฟ้าลาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนขึ้นเครื่อง ใจหายเหมือนกันที่อยู่ดีๆต้องจากกัน ฉันทำสัญญาตกลงกับยัยอิงฟ้าว่า
ฉันจะไม่ตกหลุมรักผู้ชายเกาหลีเด็ดขาด !!! ฉันได้แต่ยิ้มให้ยัยอิงฟ้า
เพราะให้อิงฟ้าร้องไห้คนเดียวก็พอแล้ว ฉันหันหลังให้อิงฟ้าแล้วเดินขึ้นเครื่องไป
ฉันจะรักและคิดถึงแกตลอดเลยนะอิงฟ้า แกรอฉันนะ
 .
.
.
.
.
.

เฮ้อ ~ เวลาบนเครื่องทำไมมันช่างยาวนานขนาดนี้ ฉันทั้งหลับ ฟังเพลง เพลงก็มีแต่เกาหลี
ฟังไม่รู้เรื่อง หลับแล้วหลับอีก ในที่สุดก็ถึงสักที ครูบอกกับฉันว่าทางบ้านโฮสต์จะมารับฉันเองถึงสนามบินไม่ต้องนั่งรถไปเอง นับว่าเป็นโชคดีมากๆ เขาบอกว่า เขาจะมีป้ายที่เขียนชื่อฉันอยู่ตอนฉันลงจากเครื่องแค่ฉันมองหาป้ายชื่อตัวเองแค่นั้น
แต่เอ๊ะ ! ทำไมตรงทางออกมีคนเต็มไปหมดเลย เขาทำอะไรกันหรอ ?
แล้วฉันมาคนเดียวจะหลงไหมเนี้ย
ฉันเดินไปตามทางออก เอ๊ะ ! ตรงนั้นมีป้ายชื่อฉันตัวเบ้อเริ่มเลยอ่ะ อายจัง >////<
โฮสต์ฉันจะยิ่งใหญ่ขนาดไหนเนี้ย เป็นพวกมาเฟีย ยากูซ่าหรือป่าวเนี้ย ยิ่งเดินตามป้ายก็ยิ่งใกล้กับคนที่ยืนแออัดถ่ายรูปอะไรกันก็ไม่รู้ เดินเข้าไปถึงฉันก็เงิบเข้าไปอีก คนที่ถือป้ายชื่อฉัน
นั้นมัน !!!! มินยอลคนที่ยัยอิงฟ้าชอบนี้ !!! อกอีแป้นแล้นลงถนนมอเตอร์เวย์ไปแล้ว
มันจะบังเอิญไปไหมเนี้ย ชีวิตฉันไม่ชอบเกาหลีแล้วยัง ต้องมาอยู่กับดาราอีก ไม่สงบสุขแน่ชีวิตนี้
ฉันเดินเข้าไปพร้อมกับกระเป๋าสัมภาระใบโคตรใหญ่อีก 2 ใบ ฉันเริ่มสวัสดี คนที่ยืนแออัดก็ต่างมองฉันเหมือนฉันเป็นตัวประหลาดยังงั้นแหละ ฉันเริ่มแนะนำตัวเป็นภาษาเกาหลีที่เรียนมานิดหน่อยจากยัยอิงฟ้า
" สวัสดีค่ะ หนูชื่อฮานะ พรนภัทร เศรษฐมหาสมบัติธโชคค่ะ  ^^ "
" โอ่ะ !!!!! O//O สวัสดีครับ พี่มินยอลเองนะ ยินดีต้อนรับเข้าสู่ครอบครัวตระกูลปาร์คครับ ^^  นี้คุณแม่ คุณพ่อแล้วก็พี่ยอนจีนะ ทุกคนยินดีมากที่ได้ฮานะมาเป็นลูกสาวคนเล็กของบ้าน มีอะไรขาดเหลือหรือต้องการอะไรบอกได้เลยนะ พวกเราทุกคนรักฮานะตั้งแต่เห็นรูปแล้วก็ประวัติส่วนตัวที่ส่งมาแล้ว ยินดีต้อนรับนะคร้าบ ^^ "
เอ่อ.. ฉันเข้าใจละทำไมอิงฟ้าถึงได้ชอบผู้ชายคนนี้ พูดเก่ง เป็นกันเองแบบนี้นี่เอง
ฉันเริ่มรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกแล้วสิ ^^

มาถึงบ้านตระกูลปาร์ค ยิ่งใหญ่อลังการล้านเจ็ดเพชรประกายแสงแดงวาบแดงวาบเลย
" ฮานะจ้ะ แม่กับพี่ยอนจีได้เตรียมห้องไว้ให้หนูแล้วนะ แม่ตื่นเต้นมากหลังจากที่ได้ไม่ซื้อของเด็กผู้หญิงวัยรุ่นให้พี่ยอนจีมานานมากแล้ว ห้องนี้แม่ออกแบบสุดความสามารถแม่เลยนะ แม่หวังว่าฮานะจะชอบนะ "
บ้านนี้จะลั้นล้ากันทั้งบ้านเลยไหม ?~ แม่ก็เป็นกันเองจริงๆ สดใสสุดๆ
.
.
.
ฉันเปิดประตูห้อง แล้วเงิบเข้าไปอีก ผนังสีครีมมีลายการ์ตูนเจ้าหญิง เตียงนอนลายมิกกี้เม้าส์แบบที่ฉันชอบ มีโต๊ะทำงานเล็กๆ ฉันวิ่งกระโดดขึ้นเตียงด้วยความดีใจ นี้มันสวยมาก แม่บอกว่าออกแบบด้วยการอ่านประวัติส่วนตัวของฉันแล้วนำมันมาประยุกต์ทั้งหมดเลยว่าฉันชอบอะไร
ฉันลืมตัวว่ามีแม่ยืนดูอยู่ฉันรีบดีดตัวเองขึ้นแล้ววิ่งไปยืนข้างหน้าแม่
" ขอบคุณมากนะคะแม่ หนูชอบห้องนี้มาก หนูคิดถึงแม่ของหนูจังค่ะ ถ้าแม่หนูอยู่หนูก็คงจะวิ่งเข้าไปกอดท่านแล้วถ้าท่านทำให้เพื่อหนูขนาดนี้ ^^ "
" งั้นก็กอดแม่สิจ้ะ ตอนนี้เราเป็นแม่ลูกเป็นครอบครัวเดียวกันแล้วนะฮานะ "
ฉันกอดแม่โฮสต์ตัวความเต็มใจ ฉันโชคดีมากแล้วละที่ได้มาอยู่ในครอบครัวที่อบอุ่นขนาดนี้
แต่จะโชคดีกว่านี้ถ้าไม่ใช่ที่เกาหลี แม่พาฉันสำรวจบ้านทุกซอกทุกมุมข้างๆ ห้องฉันคือห้องของ
พี่ยอนจี ตรงข้ามคือห้องของพี่มินยอลนี้มันเหมือนความฝันเลยถ้าฉันเป็นคนบ้าเกาหลีก็คงดีใจตายไปละ แต่พอดีว่าไม่ใช่อ่ะนะ บ้านนี้มีที่ว่างมากมายให้วิ่งเล่น มีสุนัขด้วยชื่อ มาดัส ตัวใหญ่เบ้อเร่อเลย เหมือนหมีขั้วโลกเลย แต่มาดัสใจดีมาก มันเข้ามาวิ่งวนที่ฉันอย่างน่าเอ็นดู
วันนี้แม่ให้ฉันพักผ่อนอยู่ในบ้านอย่างเต็มที่ ฉันอ่อนเพลียมากจากการนั่งเครื่องบินแล้วมาขึ้นต่อเพื่อกลับบ้าน  วันนี้ขอนอนแบบเต็มที่ก่อนแล้วกันนะ ~

กริ๊งงงงงงงงง~ เช้าวันใหม่
 " ฮานะ !!!! ไปวิ่งกันเถอะ " เสียงผู้ชายที่ไม่คุ้นหูเริ่มเข้ามาก่อกวน
" ไม่อ้าววว ฮานะจะนอน ฮานะเหนื่อย " ฉันตอบไปด้วยอาการไร้อารมณ์สุดๆ
" ไม่เอาน้า ไปวิ่งกันเถอะจะได้สดชื่นมีแรงไปโรงเรียนวันแรกด้วยนะ " เขายังคงไม่เลิกที่จะชวนฉันไปวิ่ง
ฉันจึงต้องลุกไปแปรงฟัน แล้วไปใส่รองเท้าผ้าใบที่เตรียมมาเพื่อไปวิ่งกับผู้ชายที่ฉันไม่ชอบเลย
พี่มินยอลวิ่งไม่เคยรอฉันเลย แล้วก็หันมาหัวเราะทุกทีที่ฉันหยุดพักเพื่อหายใจ ทำไมนะ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้สดใสมากขนาดนี้ เขาไม่เหนื่อยหรอ ? ถ้าฉันมีขายาวๆแบบนั้นมั้งก็ดีนะสิ พี่มินยอลวันนั้นที่เจอที่ประเทศไทยทำไมแตกต่างกับวันนี้ที่เราออกมาวิ่งด้วยกันแบบนี้เหมือนกับคนละคนเลย วิ่งจนลืมดู วิ่งจนมาถึงที่ไหนสักที่ ที่ที่มีน้ำพุอยู่กลางบ่อ มีสนามหญ้า มีทางเท้าให้คนได้วิ่งออกกำลังกาย ปั่นจักรยาน มีชมรมคนแก่รำไทเก๊กเหมือนที่ประเทศไทยเลย ฉันชอบที่นี้จัง รู้สึกสบายใจสุดๆ อ่าาาาาส์~ >//////<
" พี่มินยอลคะ ฮานะชอบบรรยากาศที่นี้มากๆเลย ที่นี้เขาเรียกว่าที่ไหนหรอค่ะ ?? "
" อ่อ สวนสาธารณะ ฮันกัง นะ พี่ชอบมาเล่นที่นี้บ่อยๆ มันรมณ์รื่นดี ^^
" ฮานะก็ชอบที่นี้เหมือนกันคะ "



ฉันกลับมาถึงบ้านด้วยอาการหอบเหนื่อยสุดๆแต่ก็รู้สึกสดชื่นอย่างบอกไม่ถูก เพราะฉันไม่เคยได้วิ่งออกกำลังกายตอนเช้าเลยสินะ ฉันไม่เคยแม้กระทั่งมีคนมาก่อกวนตอนเช้า แม่ทำอาหารเช้าเป็นต้มจืดแบบไทยๆให้ฉันกิน แม่บอกว่าแม่พยายามมากที่จะทำอาหารไทยให้เรา เคยไปเรียนมาด้วย แม่นี้น่ารักสุดๆไปเลย วันนี้พ่อบอกว่าจะพาฉันไปรายงานตัวที่โรงเรียนวันแรก พ่อเลยนำชุดนักเรียนมาให้ฉันที่นี้มีทั้งชุดฤดูร้อน ฤดูหนาวเลย ฉันต้องเป็นลูกสาวของบ้านนี้อย่างเป็นทางการ โดยมีชื่อว่า "ปาร์ค ฮานะ"


โรงเรียนชื่อดังในเกาหลี ที่ที่รวมนักเรียนหลากหลายประเทศมาเรียนด้วยกันเพื่อนแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม
ฉันเดินเข้าไปในโรงเรียนพร้อมกับพี่ยอนจีและคุณแม่ทุกคนต่างมองมาที่ฉัน ฉันแปลกหรอ ? วันนี้ฉันก็ใส่ชุดนักเรียนเหมือนคนอื่นแล้วนี้ อ่อ ! เขามองพี่ยอนจีกันนะ ใครๆก็ต้องรู้จัก พี่ยอนจีพี่สาวมินยอลโอปป้า อีกอย่างคือพี่ยอนจีเคยเรียนโรงเรียนนี้แล้วพี่ยอนจีก็สวยมากๆตอนเรียนที่นี้
ถีงแม้จะจบไปแล้วแต่ก็ยังสวยมากขึ้นไปอีก อิจฉาจัง ฮานะก็อยากสวยบ้างนะ
 
" ฮานะ สู้ๆนะ เรียนวันแรก เลิกเรียนแล้วโทรหาพี่นะ เดี๋ยวพี่มารับนะจ้ะ "
" โอเคค่ะพี่ยอนจี ฮานะจะตั้งใจเรียนน๊าาา -3- "

ห้องเรียนเกรด 11 A ห้องนี้นักเรียนแลกเปลี่ยนเยอะที่สุดเพราะเน้นการปรับพื้นฐานภาษาเกาหลี

" วันนี้ห้องเราจะมีนักเรียนมาใหม่นะจ้ะ มาจากประเทศไทย ขอเชิญนักเรียนใหม่เข้ามาได้เลยจ้ะ "
" สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ปาร์ค ฮานะ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ    ^^ " ตื่นเต้นชะมัดห้องนี้มีแต่นักเรียนแลกเปลี่ยนหน้าตาน่ารักทั้งนั้นเลย
" ฮานะ มานั่งกับเราตรงนี้นะ " เด็กผู้หญิงผมยาวใส่แว่นเรียกชื่อฉันอย่างเป็นมิตร
" เอาละ ฮานะไปนั่งตรงนั้นเลยนะจ้ะ เดี๋ยวเราจะได้เริ่มเรียนวิชาแรกกัน  ^^ " ครูบอกกับฉัน ฉันจึงรีบไปนั่งที่
" สวัสดีนะฮานะ ฉันหลินหลินนะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ^^ "ฉันเข้าไปนั่งกับหลินหลิน ทำให้ฉันรู้ความคิดของเขาได้อย่างท่องแท้ เขาอยากเป็นเพื่อนกับฉันจริงๆ เธอคนนี้ดูๆแล้วปลอดภัยน่าคบที่สุด
ฉันก็เริ่มเรียนวิชาแรกวิชาพื้นฐานเลย ภาษาเกาหลี เอานะ สู้ๆ ! ฮานะ ฮานะทำได้เพื่อตนเองฮานะทำได้ สู้ๆ !