ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2
หลังจากที่เมื่อเช้าครูเรียกให้ฉันไปพบที่ห้องพักครูหลังกินข้าวตอนนี้ฉันมายืนอยู่หน้าประตูละ
.
.
.
.
*12.30 น. ณ ห้องพักครู
" ขออนุญาตค่ะ "
" อ้อ เข้ามาเลยจ้ะพรนภัทร ^^ "
" ครูเรียกหนูมาพบ มีอะไรรึป่าวค่ะ ? "
" เรื่องทุนนะจ้ะ มีโฮสต์แฟมมิลี่เขารับหนูแล้วนะพรนภัทร ^^ "
" O.o จริงหรือค่ะครู ?!! ครูไม่ได้หลอกหนูใช่ไหมค่ะ ?! "
" อ้าวเรื่องแบบนี้ใครเขาจะมาหลอกกันละ ? ครูเคยล้อเล่นกับความพยายามของเธอหรอ ? = =' "
" ประเทศไหนหรอค่ะ ? เขาจะให้หนูไปเมื่อไหร่ ? หนูจะทักทายเขายังไงดีค่ะครู โอ้ยยยตื่นเต้นๆๆ ><' "
" เนื่องจากทุนของหนูทางโรงเรียนไม่ได้กำหนดประเทศให้ รอบนี้โฮสต์ที่รับหนูเขาอยู่ประเทศเกาหลีใต้จ้าาา ^[]^ โอปป้าซารางเฮโย~ "
"o[]o กะกะกะเกาหลีหรือค่ะครู? หนูไม่ไปได้ไหมค่ะ หนูไม่อยากไปเกาหลี T^T "
" อ้าวทำไมละพรนภัทร เธออยากไปเรียนที่ต่างประเทศไม่ใช่หรอ ? "
" หนูไม่ชอบเกาหลี หนูไม่ชอบทุกอย่างที่เป็นเกาหลี TT "
" โถ่ว เอาเถอะน๊า คิดสะว่าเราไม่ได้ไปเพราะพวกเขาเหล่านั้นเลย เราไปเพราะวัฒนธรรม
อีกอย่างเธอจะได้ภาษาเพิ่มอีกอย่างหนึ่งนะ คนที่จะเป็นไกด์นะ ถ้ารู้หลายๆ ภาษามีจะสิทธิ์
ได้เที่ยวได้ทำงานมากกว่าคนที่รู้ไม่กี่ภาษานะจ้ะ ^^ "
" ………….. งั้นก็ได้คะครู หนูไปเกาหลี หนูเชื่อครูนะเนี้ย เพราะครูคือคนที่ให้ความช่วยเหลือหนู
มาตลอดเลย ขอบคุณนะคะครู แล้วหนูต้องทำอะไรบ้างค่ะ ? "
" ก็เตรียมหนังสือเดินทางให้เรียบร้อย แล้วก็เตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อม ส่วนใบรับรองทางโรงเรียนเดียวครูจะขอให้เองจ้ะ
อ้อ ! ที่สำคัญ เดินทางเดือนหน้านะจ้ะ เหลือเวลาอีกแค่ 1 เดือน ใช้เวลาที่ประเทศไทยให้คุ้มนะจ้ะคนเก่งของครู ^^ "
" ค่ะ ขอบคุณนะคะครู หนูจะเตรียมตัวให้พร้อมและใช้เวลาให้คุ้มค่ะ ………… "
เกาหลีงั้นหรอ สิ่งที่ฉันแอนตี้มากที่สุด ฉันจะต้องไปใช้ชีวิตอยู่ที่นั้นจริงๆหรอ ?
ทำไมเป็นประเทศอื่นไม่ได้หรอ ? เวเนซูเอล่าก็ได้ อุซเบกิสถานก็ได้
แต่ทำไมต้องเป็นเกาหลี ? ทำม๊ายยยยยยยยย =[]=' ฉันเดินออกจากห้องพักครูอย่างสิ้นหวัง คอตกเป็นหมาโดนรถจักรยานชนเลยทีเดียว
" เป็นไงมั้งฮานะ ~ แกได้ทุนไหม ? คอตกมาแบบนี้ก็ไม่ได้อีกแล้วสิ อย่าเครียดไปเลย
แกจะได้อยู่กับฉันต่อไง ~ "
" คะคะคะคือฉัน... ฉัน……ได้ทุนแล้วหว่ะอิงฟ้า T^T "
" เห็นไหม ฉันบอกแกแล้ว ฮะฮะฮ๊า !!!!! แกได้ทุนแล้วหรอฮานะ แกไม่ได้แกล้งฉันเล่นใช่ไหม ?
" อืม ฉันได้ทุนจริงๆ "
" ประเทศไหน ไปเมื่อไหร่ ? ไปอยู่นานแค่ไหน ? เวลาของเราจะต่างกันเท่าไหร่ ? มีอินเตอร์เน็ตไหม ? มีโฮสต์พี่ชายไหม ? หล่อหรือป่าว ? "
" ฉันจะไปเกาหลีเดือนหน้า โฮสต์พี่ชายเหมือนจะมีนะ ไม่แน่ใจ แต่หล่อไหมไม่รู้ T^T "
" กรี๊ดดดดด แกจะไปเกาหลี กรี๊ดดดด ฉันอยากไปด้วย ขอเข้าไปในกระเป๋าขึ้นเครื่องไปด้วยน๊าาา =3= "
" แต่ฉันไม่อยากไปเลยนะอิงฟ้า แกก็รู้ฉันไม่ชอบเกาหลีขนาดไหน แต่ถ้าไม่ใช่เพราะอนาคต
ของฉัน ฉันเลือกที่จะไม่ไป"
" ไปเถอะน้าาฮาน๊าา -3- แกจะได้ซื้อของโอปป้าที่เกาหลีมาฝากฉันไง ฉันจะได้ไม่ต้องเหนื่อย
รีบไปจอง ไปเถอะนะ อิอิอิอิอิอิ ^^ " อิงฟ้าที่รู้สึกว่าจะดีใจกว่าฉัน ยัยนี้พูดไม่ได้เป็นห่วงฉันเลย แต่ก็ยังดีที่อย่างน้อยยัยนี้ก็ให้ฉันไปเรียนที่อื่นเพราะก่อนหน้านี้ไม่มียอมเลย
" แล้วถ้าฉันไปแกจะอยู่กับใครละฟ้า ? มีคนคบหรอ ? "
"อ้าวทำไมพูดจาแบบนี้อิงฟ้านะสวยจะตายใครๆก็อยากเป็นเพื่อนนะ มิต้องเป็นห่วงคนสวยหรอกน้า >3< ไปงั้นวันนี้เราไปฉลองกันที่แกได้ทุนไปเกาหลี ด้วยการไปกิน....... "
"ไม่เอากิมจิ ราเมน ต๊อกโบกิ คิมบับ ไม่เอาแล้วนะอิงฟ้า "
" ใครบอกวันนี้เราจะไปกินหมูย่างเกาหลีกัน 5555 เกาหลีสุดๆ ^[]^ "
ยัยอิงฟ้าพาฉันไปกินหมูย่างเกาหลีอย่างสบายอารมณ์ที่ร้านที่มีพรีเซนเตอรืเป็นมังกรตัวอ้วนๆเขียวๆใส่มงกุฎ ร้านอะไรไม่รู้บนห้างสยามภราดร ฉันกับอิงฟ้ากินกันจนลืมไปแล้วว่าอีกไม่นานเราก็ต้องจากกัน ตลอดเวลาที่ผ่านมา 5 ปี ยัยนี้เป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของฉัน ทำให้ฉันยิ้ม หัวเราะทุกครั้ง จากโลกที่เคยเป็นสีเทาหลังจากที่ไม่มีแม่อยู่ ยัยอิงฟ้าเป็นคนแรกที่มาระบายสีโลกใบใหม่ให้ฉัน จนฉันไม่คิดเลยว่าถ้าวันหนึ่งต้องจากกันไปใครที่จะมาทำให้ฉันยิ้ม และหัวเราะอย่างมีความสุขเหมือนยัยอิงฟ้าคนนี้ ลองจากเกาหลีแล้ว ฉันก็เกียจการจากลาที่สุด
หลังจากที่เรากินหมูย่างเกาหลีกันเรียบร้อยแล้วก็เดินซื้อของที่จำเป็นที่จะต้องใช้ตอนไปเกาหลี ยัยนี้รู้เรื่องแฟชั่นเกาหลี มากกว่าเรื่องเรียนที่โรงเรียนอีก อิงฟ้าแนะนำฉันทุกอย่างเลย
จนเราช้อปกันจนกระเป๋าจะฉีกแล้ว ขณะที่กำลังจะกลับพวกเราเดินสวนกับใครก็ไม่รู้ตัวสูงๆ
มีออร่าของการเป็นจุดสนใจมาก คนบ้าอะไร แต่งตัวทำผมมาสะหนักเชียวไม่ร้อนหรอ ?
ที่นี้ประเทศไทยนะพี่เมืองร้อน แต่พี่แต่งเหมือนไม่ร้อนเลย แต่งมาสะเต็มยศเลย =3='
" ฮานะ แกตบฉันที บอกฉันด้วยว่าฉันไม่ได้ฝันไป O.O " ยัยอิงฟ้าสะกิดฉัน
" ผัวะ ! ตื่นๆได้แล้วค่ะแม่นางอิงฟ้า " ฉันตีไหล่อิงฟ้าไปอย่างแรง หมั่นไส้เจอผู้ชายหล่อไม่ได้เลย
" กรี๊ดดดด !!!! ฮานะนั้นชานยอลโอปป้า เขาเดินสวนกับฉันด้วยฮานะ ><' "
" ใครอีกละ ? ฉันไม่รู้จักเว้ย ไปๆกลับบ้านกันเถอะ "
" เดี๋ยวๆ ฮานะ !! วิ่งเร็วว วิ่ง !!!! " อิงฟ้าวิ่งไป แล้วยังหันมาตะโกนเรียกฉันอย่างตื่นเต้น
ฉันก็ต้องวิ่งตามไปตามเสียงเรียกนั้น จนมาถึงหน้าเวทีแล้วฉันก็นั่งลงข้างๆ อิงฟ้าเพื่อนบ้าคลั่งดาราเกาหลีของฉัน
" แกวิ่งหาอะไรของแกเนี้ยฟ้า มันเหนื่อยรู้ไหม กลับบ้านกันเถอะน๊าาาา~ "
" ฉันไม่รู้มาก่อนเลยนะว่าวันนี้จะมีโอกาสได้นั่งดูการแสดงของโอปป้าที่ฉันรักอย่างใกล้ชิดแบบนี้ ฉันตื่นเต้นจังง~ "
อิงฟ้าไม่สนใจคำเชิญชวนของฉันแม้แต่สักนิดเดียว เมื่อเห็นอิงฟ้าเป็นแบบนั้นฉันก็ได้แต่นั่งรอ และขอให้การแสดงมันเริ่มและจบไปเร็วๆ เพราะฉันก็ไม่รู้ว่าอีกเมื่อไหร่ที่ฉันจะได้กลับมาเห็นหน้ายัยอิงฟ้าที่มีความสุขแบบนี้อีกครั้ง ฉันขอใช้เวลาที่เหลืออีก 1 เดือนไปพร้อมๆกับเพื่อนที่ฉันรัก
คนนี้ให้เต็มที่แล้วกัน
" สวัสดีครับ ผม มินยอล ครับ สบายดีกันไหมครับ ^^ "
" ฮานะ แค่มินยอลโอปป้ายิ้มโลกของฉันก็หยุดหมุนแล้วฮานะ ฉันชอบรอยยิ้มนั้นจัง "
อิงฟ้าพีมพำเมื่อผู้ชายตัวสูงๆ แต่งตัวเยอะๆ คนที่พวกเราเดินสวนนั้นขึ้นไปกล่าวทักทายบนเวที แล้วก็มีอีกคนขึ้นมา เขาคนนั้น !!!
" สวัสดีครับ ผม ดโยครับ คิดถึงผมไหมครับ ^^ "
เขาคนนั้น !!! มะมะเมื่ออาทิตย์ก่อนฉันฝันเห็นเขา เขาคือใคร ? ทำไมเขามาอยู่ในความฝันของฉัน ในความฝันของฉัน เขายืนอยู่นิ่งๆ แต่แววตาคู่นั้นมองมาที่ฉัน ฉันไม่สามารถอ่านความคิดของเขาได้ ทำไมนะ !! ฉันเริ่มอยากจะอ่านความคิดของผู้ชายคนนี้สะแล้วสิ
"ฮานะ มินยอลโอปป้าเล่นกีต้าร์ด้วยอ่ะ หล่อจัง ฉันตกหลุมรักเขาจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้วนะ "
" อืม ใช่เขาน่าค้นหามากๆเลย " ฉันไม่สนใจที่อิงฟ้าพูด ฉันนึกถึงแววตาของ เขาคนนั้นเพียงคนเดียว
.
.
.
.
.
.
ตลอดการแสดงฉันคิดถึงแต่แววตาของเขา คนๆนั้นที่ชื่อ ดโย แล้วเขาเป็นใครทำไมฉันจะต้องไปสนใจอยากอ่านความคิดเขาด้วยเนี้ย !!!!
เขาจะลงต่อไปไม่มีใครอ่านเขาก็จะลง เขาอยากจะพัฒนาตัวเอง เขาจะไม่หยุดแค่นี้ T^T
.
.
.
.
*12.30 น. ณ ห้องพักครู
" ขออนุญาตค่ะ "
" อ้อ เข้ามาเลยจ้ะพรนภัทร ^^ "
" ครูเรียกหนูมาพบ มีอะไรรึป่าวค่ะ ? "
" เรื่องทุนนะจ้ะ มีโฮสต์แฟมมิลี่เขารับหนูแล้วนะพรนภัทร ^^ "
" O.o จริงหรือค่ะครู ?!! ครูไม่ได้หลอกหนูใช่ไหมค่ะ ?! "
" อ้าวเรื่องแบบนี้ใครเขาจะมาหลอกกันละ ? ครูเคยล้อเล่นกับความพยายามของเธอหรอ ? = =' "
" ประเทศไหนหรอค่ะ ? เขาจะให้หนูไปเมื่อไหร่ ? หนูจะทักทายเขายังไงดีค่ะครู โอ้ยยยตื่นเต้นๆๆ ><' "
" เนื่องจากทุนของหนูทางโรงเรียนไม่ได้กำหนดประเทศให้ รอบนี้โฮสต์ที่รับหนูเขาอยู่ประเทศเกาหลีใต้จ้าาา ^[]^ โอปป้าซารางเฮโย~ "
"o[]o กะกะกะเกาหลีหรือค่ะครู? หนูไม่ไปได้ไหมค่ะ หนูไม่อยากไปเกาหลี T^T "
" อ้าวทำไมละพรนภัทร เธออยากไปเรียนที่ต่างประเทศไม่ใช่หรอ ? "
" หนูไม่ชอบเกาหลี หนูไม่ชอบทุกอย่างที่เป็นเกาหลี TT "
" โถ่ว เอาเถอะน๊า คิดสะว่าเราไม่ได้ไปเพราะพวกเขาเหล่านั้นเลย เราไปเพราะวัฒนธรรม
อีกอย่างเธอจะได้ภาษาเพิ่มอีกอย่างหนึ่งนะ คนที่จะเป็นไกด์นะ ถ้ารู้หลายๆ ภาษามีจะสิทธิ์
ได้เที่ยวได้ทำงานมากกว่าคนที่รู้ไม่กี่ภาษานะจ้ะ ^^ "
" ………….. งั้นก็ได้คะครู หนูไปเกาหลี หนูเชื่อครูนะเนี้ย เพราะครูคือคนที่ให้ความช่วยเหลือหนู
มาตลอดเลย ขอบคุณนะคะครู แล้วหนูต้องทำอะไรบ้างค่ะ ? "
" ก็เตรียมหนังสือเดินทางให้เรียบร้อย แล้วก็เตรียมตัวเตรียมใจให้พร้อม ส่วนใบรับรองทางโรงเรียนเดียวครูจะขอให้เองจ้ะ
อ้อ ! ที่สำคัญ เดินทางเดือนหน้านะจ้ะ เหลือเวลาอีกแค่ 1 เดือน ใช้เวลาที่ประเทศไทยให้คุ้มนะจ้ะคนเก่งของครู ^^ "
" ค่ะ ขอบคุณนะคะครู หนูจะเตรียมตัวให้พร้อมและใช้เวลาให้คุ้มค่ะ ………… "
เกาหลีงั้นหรอ สิ่งที่ฉันแอนตี้มากที่สุด ฉันจะต้องไปใช้ชีวิตอยู่ที่นั้นจริงๆหรอ ?
ทำไมเป็นประเทศอื่นไม่ได้หรอ ? เวเนซูเอล่าก็ได้ อุซเบกิสถานก็ได้
แต่ทำไมต้องเป็นเกาหลี ? ทำม๊ายยยยยยยยย =[]=' ฉันเดินออกจากห้องพักครูอย่างสิ้นหวัง คอตกเป็นหมาโดนรถจักรยานชนเลยทีเดียว
" เป็นไงมั้งฮานะ ~ แกได้ทุนไหม ? คอตกมาแบบนี้ก็ไม่ได้อีกแล้วสิ อย่าเครียดไปเลย
แกจะได้อยู่กับฉันต่อไง ~ "
" คะคะคะคือฉัน... ฉัน……ได้ทุนแล้วหว่ะอิงฟ้า T^T "
" เห็นไหม ฉันบอกแกแล้ว ฮะฮะฮ๊า !!!!! แกได้ทุนแล้วหรอฮานะ แกไม่ได้แกล้งฉันเล่นใช่ไหม ?
" อืม ฉันได้ทุนจริงๆ "
" ประเทศไหน ไปเมื่อไหร่ ? ไปอยู่นานแค่ไหน ? เวลาของเราจะต่างกันเท่าไหร่ ? มีอินเตอร์เน็ตไหม ? มีโฮสต์พี่ชายไหม ? หล่อหรือป่าว ? "
" ฉันจะไปเกาหลีเดือนหน้า โฮสต์พี่ชายเหมือนจะมีนะ ไม่แน่ใจ แต่หล่อไหมไม่รู้ T^T "
" กรี๊ดดดดด แกจะไปเกาหลี กรี๊ดดดด ฉันอยากไปด้วย ขอเข้าไปในกระเป๋าขึ้นเครื่องไปด้วยน๊าาา =3= "
" แต่ฉันไม่อยากไปเลยนะอิงฟ้า แกก็รู้ฉันไม่ชอบเกาหลีขนาดไหน แต่ถ้าไม่ใช่เพราะอนาคต
ของฉัน ฉันเลือกที่จะไม่ไป"
" ไปเถอะน้าาฮาน๊าา -3- แกจะได้ซื้อของโอปป้าที่เกาหลีมาฝากฉันไง ฉันจะได้ไม่ต้องเหนื่อย
รีบไปจอง ไปเถอะนะ อิอิอิอิอิอิ ^^ " อิงฟ้าที่รู้สึกว่าจะดีใจกว่าฉัน ยัยนี้พูดไม่ได้เป็นห่วงฉันเลย แต่ก็ยังดีที่อย่างน้อยยัยนี้ก็ให้ฉันไปเรียนที่อื่นเพราะก่อนหน้านี้ไม่มียอมเลย
" แล้วถ้าฉันไปแกจะอยู่กับใครละฟ้า ? มีคนคบหรอ ? "
"อ้าวทำไมพูดจาแบบนี้อิงฟ้านะสวยจะตายใครๆก็อยากเป็นเพื่อนนะ มิต้องเป็นห่วงคนสวยหรอกน้า >3< ไปงั้นวันนี้เราไปฉลองกันที่แกได้ทุนไปเกาหลี ด้วยการไปกิน....... "
"ไม่เอากิมจิ ราเมน ต๊อกโบกิ คิมบับ ไม่เอาแล้วนะอิงฟ้า "
" ใครบอกวันนี้เราจะไปกินหมูย่างเกาหลีกัน 5555 เกาหลีสุดๆ ^[]^ "
ยัยอิงฟ้าพาฉันไปกินหมูย่างเกาหลีอย่างสบายอารมณ์ที่ร้านที่มีพรีเซนเตอรืเป็นมังกรตัวอ้วนๆเขียวๆใส่มงกุฎ ร้านอะไรไม่รู้บนห้างสยามภราดร ฉันกับอิงฟ้ากินกันจนลืมไปแล้วว่าอีกไม่นานเราก็ต้องจากกัน ตลอดเวลาที่ผ่านมา 5 ปี ยัยนี้เป็นเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของฉัน ทำให้ฉันยิ้ม หัวเราะทุกครั้ง จากโลกที่เคยเป็นสีเทาหลังจากที่ไม่มีแม่อยู่ ยัยอิงฟ้าเป็นคนแรกที่มาระบายสีโลกใบใหม่ให้ฉัน จนฉันไม่คิดเลยว่าถ้าวันหนึ่งต้องจากกันไปใครที่จะมาทำให้ฉันยิ้ม และหัวเราะอย่างมีความสุขเหมือนยัยอิงฟ้าคนนี้ ลองจากเกาหลีแล้ว ฉันก็เกียจการจากลาที่สุด
หลังจากที่เรากินหมูย่างเกาหลีกันเรียบร้อยแล้วก็เดินซื้อของที่จำเป็นที่จะต้องใช้ตอนไปเกาหลี ยัยนี้รู้เรื่องแฟชั่นเกาหลี มากกว่าเรื่องเรียนที่โรงเรียนอีก อิงฟ้าแนะนำฉันทุกอย่างเลย
จนเราช้อปกันจนกระเป๋าจะฉีกแล้ว ขณะที่กำลังจะกลับพวกเราเดินสวนกับใครก็ไม่รู้ตัวสูงๆ
มีออร่าของการเป็นจุดสนใจมาก คนบ้าอะไร แต่งตัวทำผมมาสะหนักเชียวไม่ร้อนหรอ ?
ที่นี้ประเทศไทยนะพี่เมืองร้อน แต่พี่แต่งเหมือนไม่ร้อนเลย แต่งมาสะเต็มยศเลย =3='
" ฮานะ แกตบฉันที บอกฉันด้วยว่าฉันไม่ได้ฝันไป O.O " ยัยอิงฟ้าสะกิดฉัน
" ผัวะ ! ตื่นๆได้แล้วค่ะแม่นางอิงฟ้า " ฉันตีไหล่อิงฟ้าไปอย่างแรง หมั่นไส้เจอผู้ชายหล่อไม่ได้เลย
" กรี๊ดดดด !!!! ฮานะนั้นชานยอลโอปป้า เขาเดินสวนกับฉันด้วยฮานะ ><' "
" ใครอีกละ ? ฉันไม่รู้จักเว้ย ไปๆกลับบ้านกันเถอะ "
" เดี๋ยวๆ ฮานะ !! วิ่งเร็วว วิ่ง !!!! " อิงฟ้าวิ่งไป แล้วยังหันมาตะโกนเรียกฉันอย่างตื่นเต้น
ฉันก็ต้องวิ่งตามไปตามเสียงเรียกนั้น จนมาถึงหน้าเวทีแล้วฉันก็นั่งลงข้างๆ อิงฟ้าเพื่อนบ้าคลั่งดาราเกาหลีของฉัน
" แกวิ่งหาอะไรของแกเนี้ยฟ้า มันเหนื่อยรู้ไหม กลับบ้านกันเถอะน๊าาาา~ "
" ฉันไม่รู้มาก่อนเลยนะว่าวันนี้จะมีโอกาสได้นั่งดูการแสดงของโอปป้าที่ฉันรักอย่างใกล้ชิดแบบนี้ ฉันตื่นเต้นจังง~ "
อิงฟ้าไม่สนใจคำเชิญชวนของฉันแม้แต่สักนิดเดียว เมื่อเห็นอิงฟ้าเป็นแบบนั้นฉันก็ได้แต่นั่งรอ และขอให้การแสดงมันเริ่มและจบไปเร็วๆ เพราะฉันก็ไม่รู้ว่าอีกเมื่อไหร่ที่ฉันจะได้กลับมาเห็นหน้ายัยอิงฟ้าที่มีความสุขแบบนี้อีกครั้ง ฉันขอใช้เวลาที่เหลืออีก 1 เดือนไปพร้อมๆกับเพื่อนที่ฉันรัก
คนนี้ให้เต็มที่แล้วกัน
" สวัสดีครับ ผม มินยอล ครับ สบายดีกันไหมครับ ^^ "
" ฮานะ แค่มินยอลโอปป้ายิ้มโลกของฉันก็หยุดหมุนแล้วฮานะ ฉันชอบรอยยิ้มนั้นจัง "
อิงฟ้าพีมพำเมื่อผู้ชายตัวสูงๆ แต่งตัวเยอะๆ คนที่พวกเราเดินสวนนั้นขึ้นไปกล่าวทักทายบนเวที แล้วก็มีอีกคนขึ้นมา เขาคนนั้น !!!
" สวัสดีครับ ผม ดโยครับ คิดถึงผมไหมครับ ^^ "
เขาคนนั้น !!! มะมะเมื่ออาทิตย์ก่อนฉันฝันเห็นเขา เขาคือใคร ? ทำไมเขามาอยู่ในความฝันของฉัน ในความฝันของฉัน เขายืนอยู่นิ่งๆ แต่แววตาคู่นั้นมองมาที่ฉัน ฉันไม่สามารถอ่านความคิดของเขาได้ ทำไมนะ !! ฉันเริ่มอยากจะอ่านความคิดของผู้ชายคนนี้สะแล้วสิ
"ฮานะ มินยอลโอปป้าเล่นกีต้าร์ด้วยอ่ะ หล่อจัง ฉันตกหลุมรักเขาจนถอนตัวไม่ขึ้นแล้วนะ "
" อืม ใช่เขาน่าค้นหามากๆเลย " ฉันไม่สนใจที่อิงฟ้าพูด ฉันนึกถึงแววตาของ เขาคนนั้นเพียงคนเดียว
.
.
.
.
.
.
ตลอดการแสดงฉันคิดถึงแต่แววตาของเขา คนๆนั้นที่ชื่อ ดโย แล้วเขาเป็นใครทำไมฉันจะต้องไปสนใจอยากอ่านความคิดเขาด้วยเนี้ย !!!!
เขาจะลงต่อไปไม่มีใครอ่านเขาก็จะลง เขาอยากจะพัฒนาตัวเอง เขาจะไม่หยุดแค่นี้ T^T
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น