ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1
"กริ๊งงงงงงงงงงงงงงเสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น
ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมา ทุกวันของฉันก็เหมือนวันเก่าๆ วันที่แม่ไม่อยู่ข้างฉันอีกแล้ว
วันที่ฉันต้องใช้ชีวิตเพียงลำพังคนเดียว เพราะแม่ต้องจากฉันไปเพราะอุบัติเหตุตั้งแต่ ม.1
ฉันยังจำภาพวันเหล่านั้นได้ดี วันที่แม่จากฉันไปแบบไม่มีวันหวนกลับ
แต่ฉันก็ยังโชคดีอยู่บ้างที่มีพ่อท่านทำงานอยู่ต่างประเทศและท่านก็สนับสนุนทุนทรัพย์
และการศึกษาให้ฉันเป็นอย่างดีแต่ไม่ค่อยได้กลับมาดูแลฉันเลย แต่เราก็คุยกันบ้าง แต่ก็ไม่สนิทกันเท่าไหร่ แต่ก็รักอ่ะ =3= เขินจัง
.
.
.
.
เมื่อคืนฉันฝันถึงแม่อีกแล้ว ฉันรักและคิดถึงท่านมาก เพราะฉันสนิทกับแม่มากที่สุด
อ้อ! ลืมแนะนำตัวเอง ฉันชื่อฮานะ นักเรียนชั้น ม.5 ความฝันของฉันคือการเป็น ไกด์นำเที่ยว อีกอย่างฉันมีพลังวิเศษ
อย่าเรียกว่าพลังเลยดีกว่า เรียกว่าความสามารถพิเศษเหนือบุคคลทั่วไป (เรียกพลังวิเศษง่ายกว่าไหมฮานะ?)
คือฉันสามารถอ่านความคิดของคนได้จากการมองตา แปลกใช่ไหมละ ?
ฉันรู้ว่าตัวเองมีความสามารถนี้ก็ตอนที่แม่ป่วยหนัก
แม่พูดอะไรไม่ได้นอกจากมองหน้าฉันอย่างเดียว ฉันได้แต่จับมือแม่ไว้แน่นๆและมองหน้าแม่เป็นครั้งสุดท้าย
ในดวงตาของแม่บอกกับฉันว่า
" ไม่ต้องเป็นห่วงอะไร ฉันจะต้องเติบโตได้อย่างเข้มแข็ง สู้ๆนะฮานะลูกรักของแม่ "
" คะแม่ ฮานะจะเป็นเด็กดี ^^' "
นั้นคือประโยคสุดท้ายที่ฉันอ่านได้จากดวงตาของแม่
ตอนแรกฉันก็ไม่เชื่อตัวเอง จนได้มาลองจ้องตากับอิงฟ้าเพื่อนสนิทคนเดียวของฉัน
ในความคิดของอิงฟ้ามีอะไรมากมายที่ฉันนั้นไม่เคยได้เจอ ฉันจึงมองตาอิงฟ้าทุกครั้ง
เวลาที่ยัยนั้นทำหน้าไม่สบายใจ เฮ้ออ~ ทำไมชีวิตฉันมันเศร้าขนาดนี้นะ T^T
ได้เวลาอาบน้ำไปโรงเรียนแล้วสินะ
" แม่ค่ะ วันเดิมๆของหนูที่น่าเบื่อเริ่มมาอีกแล้วค่ะ วันนี้สู้ๆ !" ฉันจะให้กำลังใจตัวเองอย่างนี้ทุกเช้าที่ฉันตื่น
ไปอาบน้ำ แต่งตัวไปโรงเรียนดีกว่าาา
. อาบน้ำ
. ขึ้นรถ
. หลับ
. ลงรถ
.
. ยอดมนุษย์น้อยฮานะถึงโรงเรียนแล้วคร่าาทุกคนน~
.
.
ณ โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง
"นางสาวพรนภัทร เศรษฐมหาสมบัติธโชค มาไหมวันนี้ " เสียงครูที่ปรึกษาสุดแสนน่ารักของห้องฉันตะโกนถามหาชื่อของฉัน
"มาคะ ! " ฉันตอบเสียงดังพร้อมกับยกมือขึ้นสูง
"วันนี้ หลังทานอาหารกลางวันเสร็จ มาพบครูที่ห้องพักครูด้วยนะจ้ะ"
"ได้คะ คุณครู " คงจะเรื่องทุนที่ฉันขอแล้วก็ขออีกสินะ
" งั้นเช้านี้พอแค่นี้นะจ้ะเด็กๆ ตั้งใจเรียน อย่าไปมีเรื่องกับใครละ มีอะไรก็มาปรึกษาครูได้นะจ้ะ แล้วเจอกันจ้า
แยกย้ายได้ "
"นักเรียนเคารพ สวัสดีค่ะ/ครับ คุณครู."
"นี้แกมีเรื่องอะไรหรอ ฮานะ ทำไมครูเขาเรียกแกไปพบ? "
" น่าจะเรื่องทุนนะ เพราะฉันไม่ได้ไปมีเรื่องกับใครฉันจะไปพบกับครูทำไมละ -3- "
" นั้นนะสิ หรือว่าแกได้ทุนแล้วจริงๆ แกได้ทุนแกก็ต้องทิ้งฉันไป แกต้องไปอยู่ไกลๆ เวลาของเราก็ต่างกันแล้วสิ
แล้วฉันจะไปดูคอนเสิร์ตกับใครใครจะซื้อของออฟฟิเชียล ให้ฉันตอนวันเกิดละ แกอย่าทิ้งฉันไปเลยน้าาาา~ "
" ดราม่าอีกละ = =' ฉันยังไม่ได้ไปเลยนะ คิดว่าจะไปหรอ ? ยื่นทุนรอบนี้รอบที่ 4 แล้วนะ
ฉันก็ท้อแล้วถ้ารอบนี้ไม่ได้ก็อยู่กับแกจนตายจากกันไปข้างหนึ่งเนี้ยละ -3- "
" เย้ๆ ฮานะน้อยกลอยใจของอิงฟ้าคนสวยน่ารักที่สุดเลย เราไปหาอะไรกินกันเถอะ เดี๋ยวฮานะต้องไปหาครู อีกน๊าา >3< "
" วันนี้ฉันขอเลือกเมนูนะอิงฟ้า ฉันกินกิมจิ กิมเจอะกับแกมา 3 วันแล้ว ไม่เห็นอร่อยเลย "
" อร่อยจะตายยัยฮานะบ้า โอปป้าเขาก็กินกันเยอะแยะ แกนี้ไม่ทันสมัยเลยจริงๆ "
ทุกครั้งที่ฉันว่าศิลปินเกาหลี ที่ยัยอิงฟ้าเรียกว่าโอปป้าเนี้ย ฉันก็เหนื่อยทุกทีเพราะฉันไม่เคยชนะเลย
และฉันก็เป็นพวกแอนตี้ศิลปินเกาหลีอยู่แล้ว
เพราะยัยอิงฟ้าเคยคิดฆ่าตัวตายเพียงเพราะศิลปินที่มันชอบแต่งงาน และแม่ของฉันก็ต้องจากฉันไปเพราะใครคนหนึ่งในเกาหลี ฉันเลยแอนตี้ศิลปินเกาหลีตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา และฉันจะไม่มีทางญาติดีกับเกาหลีเด็ดขาด !!!!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นมา ทุกวันของฉันก็เหมือนวันเก่าๆ วันที่แม่ไม่อยู่ข้างฉันอีกแล้ว
วันที่ฉันต้องใช้ชีวิตเพียงลำพังคนเดียว เพราะแม่ต้องจากฉันไปเพราะอุบัติเหตุตั้งแต่ ม.1
ฉันยังจำภาพวันเหล่านั้นได้ดี วันที่แม่จากฉันไปแบบไม่มีวันหวนกลับ
แต่ฉันก็ยังโชคดีอยู่บ้างที่มีพ่อท่านทำงานอยู่ต่างประเทศและท่านก็สนับสนุนทุนทรัพย์
และการศึกษาให้ฉันเป็นอย่างดีแต่ไม่ค่อยได้กลับมาดูแลฉันเลย แต่เราก็คุยกันบ้าง แต่ก็ไม่สนิทกันเท่าไหร่ แต่ก็รักอ่ะ =3= เขินจัง
.
.
.
.
เมื่อคืนฉันฝันถึงแม่อีกแล้ว ฉันรักและคิดถึงท่านมาก เพราะฉันสนิทกับแม่มากที่สุด
อ้อ! ลืมแนะนำตัวเอง ฉันชื่อฮานะ นักเรียนชั้น ม.5 ความฝันของฉันคือการเป็น ไกด์นำเที่ยว อีกอย่างฉันมีพลังวิเศษ
อย่าเรียกว่าพลังเลยดีกว่า เรียกว่าความสามารถพิเศษเหนือบุคคลทั่วไป (เรียกพลังวิเศษง่ายกว่าไหมฮานะ?)
คือฉันสามารถอ่านความคิดของคนได้จากการมองตา แปลกใช่ไหมละ ?
ฉันรู้ว่าตัวเองมีความสามารถนี้ก็ตอนที่แม่ป่วยหนัก
แม่พูดอะไรไม่ได้นอกจากมองหน้าฉันอย่างเดียว ฉันได้แต่จับมือแม่ไว้แน่นๆและมองหน้าแม่เป็นครั้งสุดท้าย
ในดวงตาของแม่บอกกับฉันว่า
" ไม่ต้องเป็นห่วงอะไร ฉันจะต้องเติบโตได้อย่างเข้มแข็ง สู้ๆนะฮานะลูกรักของแม่ "
" คะแม่ ฮานะจะเป็นเด็กดี ^^' "
นั้นคือประโยคสุดท้ายที่ฉันอ่านได้จากดวงตาของแม่
ตอนแรกฉันก็ไม่เชื่อตัวเอง จนได้มาลองจ้องตากับอิงฟ้าเพื่อนสนิทคนเดียวของฉัน
ในความคิดของอิงฟ้ามีอะไรมากมายที่ฉันนั้นไม่เคยได้เจอ ฉันจึงมองตาอิงฟ้าทุกครั้ง
เวลาที่ยัยนั้นทำหน้าไม่สบายใจ เฮ้ออ~ ทำไมชีวิตฉันมันเศร้าขนาดนี้นะ T^T
ได้เวลาอาบน้ำไปโรงเรียนแล้วสินะ
" แม่ค่ะ วันเดิมๆของหนูที่น่าเบื่อเริ่มมาอีกแล้วค่ะ วันนี้สู้ๆ !" ฉันจะให้กำลังใจตัวเองอย่างนี้ทุกเช้าที่ฉันตื่น
ไปอาบน้ำ แต่งตัวไปโรงเรียนดีกว่าาา
. อาบน้ำ
. ขึ้นรถ
. หลับ
. ลงรถ
.
. ยอดมนุษย์น้อยฮานะถึงโรงเรียนแล้วคร่าาทุกคนน~
.
.
ณ โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง
"นางสาวพรนภัทร เศรษฐมหาสมบัติธโชค มาไหมวันนี้ " เสียงครูที่ปรึกษาสุดแสนน่ารักของห้องฉันตะโกนถามหาชื่อของฉัน
"มาคะ ! " ฉันตอบเสียงดังพร้อมกับยกมือขึ้นสูง
"วันนี้ หลังทานอาหารกลางวันเสร็จ มาพบครูที่ห้องพักครูด้วยนะจ้ะ"
"ได้คะ คุณครู " คงจะเรื่องทุนที่ฉันขอแล้วก็ขออีกสินะ
" งั้นเช้านี้พอแค่นี้นะจ้ะเด็กๆ ตั้งใจเรียน อย่าไปมีเรื่องกับใครละ มีอะไรก็มาปรึกษาครูได้นะจ้ะ แล้วเจอกันจ้า
แยกย้ายได้ "
"นักเรียนเคารพ สวัสดีค่ะ/ครับ คุณครู."
"นี้แกมีเรื่องอะไรหรอ ฮานะ ทำไมครูเขาเรียกแกไปพบ? "
" น่าจะเรื่องทุนนะ เพราะฉันไม่ได้ไปมีเรื่องกับใครฉันจะไปพบกับครูทำไมละ -3- "
" นั้นนะสิ หรือว่าแกได้ทุนแล้วจริงๆ แกได้ทุนแกก็ต้องทิ้งฉันไป แกต้องไปอยู่ไกลๆ เวลาของเราก็ต่างกันแล้วสิ
แล้วฉันจะไปดูคอนเสิร์ตกับใครใครจะซื้อของออฟฟิเชียล ให้ฉันตอนวันเกิดละ แกอย่าทิ้งฉันไปเลยน้าาาา~ "
" ดราม่าอีกละ = =' ฉันยังไม่ได้ไปเลยนะ คิดว่าจะไปหรอ ? ยื่นทุนรอบนี้รอบที่ 4 แล้วนะ
ฉันก็ท้อแล้วถ้ารอบนี้ไม่ได้ก็อยู่กับแกจนตายจากกันไปข้างหนึ่งเนี้ยละ -3- "
" เย้ๆ ฮานะน้อยกลอยใจของอิงฟ้าคนสวยน่ารักที่สุดเลย เราไปหาอะไรกินกันเถอะ เดี๋ยวฮานะต้องไปหาครู อีกน๊าา >3< "
" วันนี้ฉันขอเลือกเมนูนะอิงฟ้า ฉันกินกิมจิ กิมเจอะกับแกมา 3 วันแล้ว ไม่เห็นอร่อยเลย "
" อร่อยจะตายยัยฮานะบ้า โอปป้าเขาก็กินกันเยอะแยะ แกนี้ไม่ทันสมัยเลยจริงๆ "
ทุกครั้งที่ฉันว่าศิลปินเกาหลี ที่ยัยอิงฟ้าเรียกว่าโอปป้าเนี้ย ฉันก็เหนื่อยทุกทีเพราะฉันไม่เคยชนะเลย
และฉันก็เป็นพวกแอนตี้ศิลปินเกาหลีอยู่แล้ว
เพราะยัยอิงฟ้าเคยคิดฆ่าตัวตายเพียงเพราะศิลปินที่มันชอบแต่งงาน และแม่ของฉันก็ต้องจากฉันไปเพราะใครคนหนึ่งในเกาหลี ฉันเลยแอนตี้ศิลปินเกาหลีตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา และฉันจะไม่มีทางญาติดีกับเกาหลีเด็ดขาด !!!!
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
เย้ๆ~ ในที่สุดก็คลอดออกมาได้สักทีตอนแรก สั้นไปไหมอ่าาา ???
ถ้าสั้นไปบอกได้เลยนะ ตอนหน้าจะได้ลงยาวๆ อิอิอิอิ
ช่วยเป็นกำลังใจให้ฮานะ แล้วก็มอนสเตอร์คิลด้วยน๊าาาา >3< *อ้อนนน~*
ครั้งแรกกับงานเขียน งานมโน ฮ่าฮ่าฮ่า >< ตื่นเต้นจัง
หวังว่าเพื่อนๆคงจะชอบกันน๊าาาา จะรีบอัพตอนที่ 2 นะคร้าบบบบ~
ถ้าสั้นไปบอกได้เลยนะ ตอนหน้าจะได้ลงยาวๆ อิอิอิอิ
ช่วยเป็นกำลังใจให้ฮานะ แล้วก็มอนสเตอร์คิลด้วยน๊าาาา >3< *อ้อนนน~*
ครั้งแรกกับงานเขียน งานมโน ฮ่าฮ่าฮ่า >< ตื่นเต้นจัง
หวังว่าเพื่อนๆคงจะชอบกันน๊าาาา จะรีบอัพตอนที่ 2 นะคร้าบบบบ~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น