(จบ)ซารางเฮโย(BAMMARK)

ลำดับตอนที่ #4 : chapter 3 [100%]

แก้คำผิด1

ใช่เธอรึเปล่า

13/2

bambam part

'ไอแบมตื่นสิโว้ย!

'เห้ยไรวะเพ่!'

'มึงจะตื่นมั้ยห้ะ!'

'นี่วันเสาร์แล้วกูจะตื่นเช้าทำสากกระเบือไรห้ะ!ง่วง!'

'ก็เพราะวันนี้วันเสาร์ และเป็นวันจัดปาร์ตี้ให้เพื่อนกูเพราะฉะนั้นมึงต้องไปซื้อของกับกูเดี๋ยวนี้!'

แงงงงงงดูดิแม่งปลุกผมโคตรเช้าเลย

------------------------------

'พี่บีเราจะทำอะไรกิน'

'มึงอยากแดกอะไรมึงก็ซื้อไป'

น่านนนผมว่าแล้วเชียวว่าพี่บีงอนผมแน่ๆ คือเรามีข้อตกลงกันครับว่าผมห้ามเถียงหรือพูดคำหยาบมากๆใสพี่บี ส่วนพี่บีก็ต้อง

ฟังเหตุผลผมด้วยเพราะผมห้ามเถียงพี่บี และก็ที่เราต้องทำคือห้ามโกหก ตะคอกแบบโมโห(ถ้าเขาไม่มาตะคอกเรา

ก่อน-..-) และ ชกต่อยกัน(แต่พวกผมเตะตูดกันฮะ555)

'พี่บี....อย่างอนดิ...แบมไม่ได้ตั้งใจตือตอนนั้นแบมง่วงอ่ะ...กันต์พิมุขขอโทษนะครับ คุณอิมแจบอมให้อภัยกันต์พิมุขได้มั้ยครับ'

'เออๆกูหายแล้วป้ะไปหาไรมาทำแดกกันเหอะ'

'คร้าบบบบ'
พี่เจบีเห็นหายงอนได้แบบเนี้ยแต่หายโกรธยากนะแต่พี่เขาก็ไม่เคยโกรธผมเลย....ขอบคุณนะครับพี่

------------------------------

'โอยยยพี่บีเหนื่อยว่ะ ทั้งตื่นเช้า ซื้อของ จัดบ้านอีกตายยย'
ก็มันเหนื่อยจริงๆอ่ะ. ผมยอมใจพวกแม่บ้านตามคฤหาสน์หลังใหญ่ๆเลย

'มึงขึ้นไปนอนก่อนเลยเหลือแค่เป่าลูกโป่งเองเดี๋ยวพี่เนียร์ก็มาช่วยแล้ว'

'แหมม พี่บีพูดแบบนี้ผมก็ต้องขึ้นดิครับ พี่บีจะได้ไม่ต้องสั่งให้เปลืองน้ำลาย555'

'555555555'

อุย..เมื่อกี้เสียงพี่บีขำครับทุกคนต้องเห็นหน้าพี่บีตอนขำครับคือจอบในปากของพี่บีนี่ออกมาหมดเลย......

'พี่บีแม่งโคตรใจดีอ่ะจัดปาร์ตี้ให้เพื่อนที่บ้านตัวเอง เหมือนเพื่อนของพี่เพื่อนแบมเลย'

'-^-ไรของมึงว้ะ'
โอ้ะ!!

'ชั่งเหอะพี่'
ผมขึ้นไปนอนดีกว่า......…….เห้ยเดี๋ยวเพิ่งนึกไรบางอย่างออก

'เอ้อ!พี่บี ที่พี่บีให้แบมเขียนอ่ะคืออะไรอ่ะ M A R K '
พี่บีมันให้ผมเขียนครับว่า เอ็ม เอ อาร์ เค ผมแม่งโคตรงงอ่ะอะไรวะ เอ็มเอ

'ชื่อเจ้าของงานไงมึง'

-....- อ้าวหรอ พี่บีบอกไม่เคลียร์ตั้งแต่แรก หรือ กูโง่วะ

'พี่มาร์ค หรอ'

'ช่ายยยไปนอนได้แล้วมึงไปๆ'

'คร้าบบบไปปลุกแบมด้วยนะ'
พี่มาร์ค.....คุ้นว่ะเหมือนเคยได้ยินพี่บีพูดถึงอยู่แต่กูก็จำไม่ได้อยู่ดี อย่าโกรธผมเลยนะครับคุณผู้ชม

------------------------------

'แบมแบมตื่นได้แล้วแบมม'
เอ้ะเสียงพี่เนียร์นี่หว่า

'อ้าวพี่เนียร์ พี่บีล่ะ'

'ไอบีอยู่กับเพื่อนน่ะ เลยให้พี่ขึ้นมาตามป้ะงานเริ่มเเล้วนะ'

'ครับๆพี่เนียร์เดี๋ยวแบมขอล้างหน้าแปรงฟันก่อนนะแล้วเดี๋ยวลงไป'

'ได้ๆเจอกันข้างล่างนะพี่ไปล้ะ'

บทสนทนาเมื่อกี้มันนุ่มนวลมั้ยครับ5555. ต่างจากแฟนพี่เขาเยอะเลยทายสิแฟนใคร....อ่าาาา ใช่แล้วครับแฟนพี่บี พี่เขาชื่อจินยองแต่คนเรียกว่าจูเนียร์เพราะชื่อพี่เขาซ้ำกับเจ้าของมหาลัยเจวายพี ก็มหาลัยที่พี่ๆเขาอยู่กันอ่ะครับ พี่เนียร์อยู่คณะสัตวแพทย์ ผมเคยไม่สบายแล้วพี่เนียร์มาดูแลผมด้วยตอนนั้นพี่บีติดสอบเลยให้พี่เนียร์มาดูแทน พี่เนียร์ใจดีมากครับเหมือนพยาบาลเลย
แต่บางทีแบมก็แอบคิดนะว่าพี่บีให้หมอหมามาดูแลแบมนี่พี่บีเขาคิดไรรึเปล่า.^.

------------------------------

'กราบสวัสดีพี่ๆทุก...'
บ้าหน่าาา ไอแจไอพี่แจ็คไอยูคกับ...พี่คนนั้น.มาไมมาอยู่นี่ได้ฟร้ะ

'ไอแบมงงอ่ะดิมึงตอนแรกกูก็งงแต่ตอนนี้กูเก็ทละมาๆอธิบายให้ฟังนี่แจ็คสันเพื่อนเจ้าของงาน นี่น้องข้างบ้านแจ็คสันยูคยอม นี่น้องเจ้าของงานยองแจและคนสุดท้ายเจ้าของงานคือ มาร์ค'
โลกมันจะกลมอะไรเบอร์นั้นครับท่านผู้ชม

'คือผมกับไอแบมแล้วก็ยูคเป็นเพื่อนที่โรงเรียนครับ'
ไอแจอธิบายครับสงสัยเห็นผมอึ้งอยู่

'อ้าวหรอ โลกกลมดีเน้อะ'
ใช่ม้ะพี่เนียร์พูดถูก

'ไอแบม มึงไปไหนคุยกับมาร์คดิตอนที่ไอมาร์คจะไปเมกามึงทะเลาะกับมันอ่ะ'
เห้ย!พี่แจ็คคคคค

'ไปกันเถอะแบม'
แล้วกูจะลุกตามเขาทำไมวะเนี่ย

'ไอแบม!'
ไอยูคมันจับข้อมือผมทำไมว้ะ เหมือนมันไม่อยากให้ผมไปกับพี่มาร์คงั้นงั้นแหละ

'อะไรยูค'

'คะคือ..ป่าวๆไม่มีไรไปเหอะ'

<กูไม่อยากให้มึงไปกูแค่รู้สึกไม่ชอบหน้าไอพี่มาร์ค:ยูคยอม>

------------------------------

ตอนนี้ผมเดินตามพี่มาร์คมาตรงสวนหน้าบ้านครับก็บอกแล้วว่าบ้านผมกับพี่บีรวย5555

'แบมคงจำพี่ไม่ได้อ่ะดิ'
อือหื้อเสียงตัดพ้อเหลือเกินนะครับพี่หมอเอ้ะไม่สิต้องเรียกพี่มาร์คก็รู้ชื่อแล้วนี่

'พี่ก็จำผมไม่ได้เหมือนกันแหละ'
มึงเจอกู2รอบแล้วนะแต่ตอนแรกมึงเมาตอนที่สองกูใส่หมวกกันน็อคแค่นั้นเอง555

'หมายความว่าไง'

'ชั่งมันเหอะครับ'
ผมกลัวพี่เขารับไม่ได้ครับ555

'พี่จำแบมได้ดิ แบมอ่ะแหละจำเรื่องของเราได้รึเปล่า'
ถ้าจำได้กูคงไม่มายืนงงในดงตีนกับพี่มาร์คหรอกครับ

'แบมคิดว่าน่าจะไม่นะ..พี่ช่วยเล่าให้ฟังหน่อย'
ผมพูดได้แค่นี้แหละ เพราะเรายังไม่สนิทกัน55

'เมื่อ3ปีก่อนแบมจะมาเล่นบ้านยองแจบ่อยๆพี่ก็จะเข้ามาเล่นด้วย ตอนนั้นแบมติดพี่มากเลยนะ แบมเคยบอกว่าพี่เหมือนพี่เจบีคนที่2เลย ตอนนั้นพี่โคตรน้อยใจแบมอ่ะแต่แปปๆก็หาย แล้ววันนึงพี่ต้องไปเมกากะทันหัน ตอนนั้นแบมก็ไปส่งพี่ที่สนามบินนะ ตอนที่พี่กำลังจะไป แบมอ่ะ ร้องไห้หนักมากเลยนะ............'

อยู่ๆภาพเหตุการณ์ที่ผมลืมไปแล้วแต่บุคคลในเหตุการณ์นั้นไม่เคยหายไปจากความทรงจำของผมเลยได้วนกลับมาอีกครั้ง

ภาพของผมตอนเป็นเด็กที่นั่งร้องไห้กอดกับเด็กผู้ชายอีกคนที่ตัวสูงกว่าผมในสนามบินอินชอน

'เอินนนนฮืออออเราไม่ให้เอินไปหรอกนะฮึกฮึก'

ผมร้องไห้แล้วพูดออกมาทำให้คนที่กอดผมอยู่ที่ผมเรียกเขาว่า เอินเอิน กอดผมแน่นกว่าเดิม

'แต่เอินเอินต้องไปนะแบมแบม'

เขาบอกผมก่อนที่จะเอาหน้าซุกที่ไหล่ผม

'ม่ายอาววฮึก'

ผมร้องไห้....

'เอินเอินสัญญาว่าเอินเอินจะคิดถึงแบมแบมมากๆนะ เอินเอินรักแบมแบมนะ'

คนที่กอดผมเมื่อกี้เริ่มคลายอ้อมกอดผม....

'แบมก็รักเอินเอิน ฮึก รักเอินเอินเท่ากับพี่เจบีเลยด้วยฮึก'

ผม....เสียใจที่เขาจะทิ้งผม

'ลาก่อนนะแบมแบม'

เขาคลายอ้อมกอดผม...ก่อนที่จะลกุกขึ้นยืน.....แล้วเดินจากผมไป....โดยที่...ไม่หันมามองผมเลยสักนิด.....

จะไปอยู่แล้ว

ทำไม

ไม่หันมามองหน้าครั้งสุดท้ายล่ะ

'เอินเอินน!ฮืออออพี่เจบีปล่อยแบมแบมเด้!แบมแบมจะไปหาเอินเอินฮืออออออ'

ผมตะโกนเสียงดังกอดที่ขึ้นชื่อว่าพี่ชายของผมจะเข้ามากอด

'แบมแบมต้องปล่อยเอินเอินไปนะ'

ผมปล่อยแน่...

จะปล่อยคนใจร้ายแบบนี้

ให้ไปจากความทรงจำเลยคอยดู

'ฮืออเอินเอินใจร้ายที่สุดเลย!!!'

เสียงตะโกนของผมเสียงสุดท้าย

ก่อนที่

ผม

จะสลบ

ในอ้อมกอดของพี่ผม

'ใช่...เอินเอินรึเปล่า..'
บ้าเอ้ยทำไมตาร้อนๆวะ

'ใช่แล้วครับ'

อยู่ดีๆร่างกายผมก็เข้าไปกอดพี่มาร์คแล้วเอินเอินก็กอดผมกลับด้วย

แต่ตอนเนี้ย
แม่งงง กั้นน้ำตาไม่ไหวแล้วโว้ยยย!!

'ฮึก เอินเอินทิ้งแบมทำไมวะ?!...'
นี่ล่ะคำถามที่ผม.....อยากจะถามพี่มันเป็นคำถามแรก

'ก็มันจำเป็นนี่'
หึคำตอบเดิมเลยแฮะ
สงสัยจะจริงสินะ.....

'ฮืออออออเอินเอินแม่งใจร้ายว่ะฮือ'
ไม่รู้ว่าอะไรดลใจให้ผมพูดแบบนั้น
แต่ตอนนี้รู้สึกดีใจ
ที่ได้เจอเอินเอินมากเลย

'ไม่เอาไม่ร้องดิ ร้องแล้วเดี๋ยวไม่หล่อนะรู้ป้ะ'
จ่ะ พ่อคนหล่อ

'เอินเอิน...'

'หืม'

'เอินเอินมาแล้ว...อย่าทิ้งแบมไปอีกนะ'
ผมพูดอะไรแปลกๆอีกแล้วอ่า

'เอินเอินไม่ทิ้งแบมแบมแน่นอนครับ'
ดีใจ. รู้สึกดีใจมากๆเลยนะ

'ครับ'

'แบม....เปลี่ยนจากเอินเป็นมาร์คได้ป้ะ'
โถ่ คิดว่าจะมีอะไรสะอีก

'ได้ครับ555เอินเอินมันแบ๋วไปเน้อะ'
ก็จริงอ่ะ555

'555...นี่แล้วที่แบมบอกว่าพี่ก็จำแบมไม่ได้เหมือนกันนี่คือไรอ่ะ'

พี่มาร์คคลายอ้อมกอดแล้วหันหน้ามามองผม

'ก็......'์
เชี่ยบอกดีมั้ยวะ

'อะไรบอกมา'

ชิบ

หาย

แล้ว

เฮือกกกก เหนื่อยง่ะ

555555

ครบ 100 แล้วนะคะ

งุ้ย มีเม้นด้วยอ่ะดีใจจรุงงง><

ชมได้ติได้โหวตได้นะคะ

ขอบคุณทุกคนที่คอมเม้นและเข้ามาอ่านด้วยนะคะ

｡SYDNEY♔