(สิ้น)สุดรัก

ตาโตแหงนมองเพดานสีขาวสะอาดตา ปล่อยให้หยาดน้ำตาไหลโดยไม่คิดจะเช็ดมัน

ทำไมฉันต้องโชคร้ายขนาดนี้ ทำไมต้องตอนนี้ ในช่วงอายุเท่านี้…ทำไม 

ถ้าสมองของเธอสามารถจดจำได้ว่าเธอพูดประโยคนี้มาแล้วกี่ครั้ง ระบบคงต้องเพิ่มหน่วยความจำเพราะเธอพูดมันคงไม่ต่ำกว่าล้านครั้ง

แต่ละวันผ่านไปแบบไร้ซึ่งแรงจูงใจ กิจวัตรประจำวันดำเนินเหมือนเดิมทุกประการ มีเพียงมื้ออาหารเท่านั้นที่เปลี่ยนแปลง หากเปรียบเทียบกับคุก ที่นี่ก็คงเป็นคุกที่สามารถทำทุกอย่างได้ ไม่เว้นแต่การเข้านอกออกใน แต่ถ้าถามถึงความสุขนั้น…คงไม่มี

Let's talk

(สิ้น) สุดรัก เป็นนิยายเรื่องที่สองของไรท์ค่ะ

เรื่องราวทั้งหมดเป็นสิ่งที่ไรท์เขียนจากเรื่องจริง 90% มีบางส่วนที่ต้องปรับเพื่อให้ดูสมจริงมากขึ้น

เนื้อหาที่เขียนตอนนี้เขียนได้ประมาณหนึ่ง จะพยายามอัปลงทุกวันค่ะ

ยังไงฝากกดติดตามและคอมเมนต์เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ

** เนื้อหาตอนนี้ยังไม่ได้พรูพ ซึ่งอาจจะมีคำหลุดหรือสะกดผิดต้องขออภัยล่วงหน้าด้วยนะคะ **

และยินดีต้อนรับสู่เรื่องราวความรักของโกสุม

สาวเอเชียตัวไม่เล็กมากในดินแดนแห่งทะเลทราย

ขอให้สนุกกับการอ่านค่ะ