ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : พี่น้อง และ ความตาย(Rewrite)
ที่แถวหมู่บ้านกอบลิน
ฟินน์ถอดหมวก ฮัมเพลงเบาๆ นั่งพาดโซฟาสีเลือดหมู เอาขาพาดโต๊ะไม้สักในห้องโลหะ ที่มีอุปกรณ์นักสัารวจ โบราณ
วัตถุทั่วโลก ไม่ว่าจะเป็น กระโหลกคริสตัล รูปปั้นอียิปต์โบราณและอีกหลายอย่าง และ หนังสือตั้งเต็มชั้น มีเตาผิงไฟแรง
บนโต๊ะมีชุดถ้วยชาแบบยุโรปและคุกกี้บนจาน2-3 ชิ้น ชายผมขาวชาวมนุษย์ อยู่ในชุดสูท นั่งบนโซฟาพลางตัดเล็บท่า
สุภาพชน สูงกว่าฟินน์ 2นิ้วครึ่ง(ฟินน์สูงได้สัก 155 ซ.ม.) ตาสีนํ้าทะเลสดใส หน้าตาหล่อเหลาเอาการ มองฟินน์ด้วยหน้า
ยิ้มแย้มแจ่มใส ฟินน์เริ่มสังเกตว่ามนุษย์อีกคนมีความสัมพันธ์อะไรกับเขาสักอย่าง ขณะกําลังทานคุกกี้อย่างผีปอปบ้านเรา
กินไก่ "นี่!ฟินน์" ชายผมขาวพูดกับฟินน์ "ทำไมอ่ะ" ฟินน์พูดกับชายผมขาวคนนั้นทั้งคุกกี้ในปาก "เธอจำอะไรเกื่ยวกับ
ครอบครัวของเธอได้รึเปล่า?"เขาถามคำถาม เอาที่ตัดเล็บวางบนโต็ะ "ฉันเคยมีพ่อแม่มาก่อน แต่ตอนนี้ฉันอยู๋กับเจค"
จอห์นถามฟินน์อีกรอบ "ใคร คือ เจค?" "เขาเป็นทั้งพี่ทั้งเพื่อนผม" ฟินน์ตอบพลางยิ้มอย่างภูมิใจ "จะเกิดอะไรขึ้นถ้า "พี่"
บอก "น้อง" ว่า พี่ต่างหากคือ"พี่ทางสายเลือด"ของน้อง ฟินน์!" จอห์นยิ้มเล็กๆ ฟินน์เริ่มตกใจ "เคยมีสุภาษิตจีนกล่าวไว้ว่า
บุคคลหว่านพืชชนิดใด ย่อมได้ผลเป็นพืชนั้น คนออกลูกเป็นคน หมาออกลูกเป็นหมา ดังนั้นพี่เป็นพี่น้อง เราเป็นคน
เหมือนกัน ความจริงแล้ว เราคือ เบลสัน เหมือนกัน น้องเคยอยู่กับพี่มาก่อนจนกระทั่งเกิดเหตุเรือล่ม น้องเลยหลงมาบน
เกาะนี้ พี่เลยต้องตามหาน้องทั่วร้อยเอ็ดเจ็ดย่านน้ำ ต้องลาบ้านมาหาน้องตั้ง7ปี พี่ไม่ได้มาเพื่อฟังคำขาดสายใจครอบครัว
น้อง พี่อยากให้น้องกลับมาบ้าน ที่นั่นพ่อจริงๆของเรารออยู่ เขาจะทำให้น้องอยู่ที่นั่นอย่างมีความสุข คนต้องอยู่ในที่ของคน
น้องควรไปจากที่นี่ซะ" จอห์นเล่าเรื่องราวสายเลือดให้ฟินน์ฟัง "แล้วเจคเขาเป็นคนยังไงล่ะ เขามีหลักฐานอะไรว่าเป็นพี่
ของน้อง เขาเป็นคนรึเปล่า เขามีผิวสีเนื้อ เขาไม่ได้มีขนเต็มตัว เขามีจมูกสีดำกลม ตาโตยังกับอะไรไม่รู้ แล้วน้องจะเรียก
ตัวประหลาดนั่นว่า "พี่" อีกหรือ? แค่มนุษย์ก็ไม่ใช่แล้ว เมล็ดแอปเปิ้ลจะออกผลเป็นแตงโมได้ไง?ถ้าน้องกลับบ้าน น้องจะ
ได้กลับไปหาพ่อจริงๆที่นั่นมีเพื่อนมนุษย์เป็นล้านๆคนรอน้องอยู่ ที่นี่ก็แค่เกาะแคบๆ น้องรัก กลับบ้านกันเถอะ" ฟินน์เริ่ม
ลังเลใจ เขาเริ่มชั่งใจว่าจะไปกับพี่จริงๆหรือจะอยู่ที่นี่ต่อ "เฟเดอริกส์ เบลสัน พี่จอห์นคนนี้รอคำตอบอยู่นะ"จอห์นเร่ง
คําตอบจากฟินน์
"โครม!!!"
เจค รีบทะลุกําแพงเหล็กอย่างรวดเร๊ว ทั้งฟินน์และจอห์นมองเจคด้วยสายตาเดียวกัน ฟินน์รีบสวมหมวกแล้วหยิบดาบต้นไม้
ขึ้นมา แล้วลุกขึ้นแล้วเอา ส่วนจอห์นรีบหยิบปืนล่าสัตว์ออกมาขู่เจค
"เจค ฉันรอจะสะสางเรื่องนี้กับแกตั้งแต่วันแรกที่ฉันได้ยินเรื่องแก แกหลอกน้องของฉัน!" จอหฺนตะคอกใส่เจค เอาปืนจ่อ
"ฉันอยากว่า แกไม่ใช่พี่ของฟินนฺ์!ฉันต่างหากล่ะ!แล้วใครล่ะใจยักษ์ใจมารทิ้งน้องตัวเองในป่ากันล่ะ!?!พอฟินน์ได้ดิบได้ดีก็
จะพลอยเอาส่วนแบ่งด้วยใช่ไม้!"เจคยื่นตัวล้อมจอห์น เอามือจับฟินน์ออกห่างจากจอห์น "ฉันไม่ได้ทำ!ไม่ใช่พอของเขา!
ไม่ใช่แม่ของเขา!มันเกิดอุบัติเหตุเรือล่มต่างหาก แล้วแกรู้ไม้!หมวกนั่นมาจากไหน!?!"จอห์นถามเจคพลางยิ้มเล็กๆในปาก
"ฉันไม่รู้หรอก! ไม่มีใครรู้! มันอยู่กับเขามานานแล้ว"เจครีบตอบ จอห์นยิ้ม ไกปืนเตรียมสังหาร "ช่างไม่รู้อะไรซะเลย เจ้าสัตว์
เดรัจฉาน ฉันจะบอกความจริงก่อนตายให้แก "แม่" ของเขาน่ะถักมันขึ้นมา ดังนั้น ฉันรู้เรื่องนี้ก่อนแก แกมันก็แค่พวกขโมย
น้องคนอื่น ลาก่อน ไปสู่ทุคติซะ" พูดจบจอห์นก๊ยิงปืนใส่เจคแต่ฟินน์เข้าไปรับกระสูนแทนเจค ลูกกระสูนเสียบแทงเข้ายัง
ท้องของเขา ดวงตาสั่นคลอน เลือดไหลมาจากแผล ดวงตาริบหรี่เหมือนจะสลบไป "แกทำอะไรลงไป!?!ไอ้ปีศาจ!" "แล้ว
แกล่ะ!ทำไมไม่ปล่อยเขาไป?" "ฉันว่าแทนที่เราจะทะเลาะกัน เราพาเขาไปให้มาซิลีนน์ช่วยดีกว่า เธอน่าจะช่วยเขาได้นะ"
ฟินน์เริ่มสติเรือนรางแล้วเห็นชายคนหนึ่ง สวนเครื่องแบบเทวดาไทยไม่ใส่เสื้อ หน้าดุ ร่างกํายํา ตัวแดงเถือก มีหนวด
ผมหยิก มาพร้อมกับคนตัวแดงสวมโจงกระเบนตัวเดียว มีเขา หัวล้านอย่างเลือนรางก่อนจะตามืดสนิทและใด้ยินเสียงคล้าย
ชายดุดันอายุ35ปี "สุวรรณ!สุวาน!"เสียงดังทุ้มมาจากชายร่างใหญ่ "ขอรับ!" สมุนทั้งสองตอบขาน "จับเด็กนั่นซะ.."
แล้วก็สิ้นสติไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น