Adventure time fanfic

ลำดับตอนที่ #29 : Church Of Loki

ณ กรุงปารีส

      ปารีส มหานครแห่งความโรแมนติก คืนนั้นเป็นคืนที่ดาวสุกสกาวเต็มท้องฟ้า ดวงจันทร์สีฟ้าชวนให้เอามือคว้าไขว่

หอไอเฟลสีทองตั้งสง่ากลางกรุงปารีสประชันกับแสงจันทร์และแสงดาว ถนนยังเคลื่อนไหวตามประสานครที่ไร้วันหลับ

ประตูชัยปารีสสีขาวหินอ่อนตั้งสง่าใกล้กับหอไอเฟล มหาวิหารนอรทเทอร์ดามก็ตั้งตระหง่าเช่นกัน แต่ทว่า ในดอกไม้งาม

ย่อมมีรอยดำน่าเกลียดซ่อนอยู่ลึกๆ ปารีสก็เหมือนดอกไม้นั้น ในอาคารร้างแห่งหนึ่ง มันเป็นที่ตั้งของพวกบูชาเทพโลกิ พวก

เขาเชื่อว่าโลกจะกลับสู่ยุคน้ำแข็งอีกครั้ง และมีแค่สาวกของท่านเท่านั้นที่จะรอดไปเป็นมนุษย์ยุคใหม่ เหมือนกับบรรพบุรุษ

ในยุคน้ำแข็ง ภายใต้อาคารแห่งนั้นคือห้องโถงที่ทาด้วยสีเขียวเข้ม ประดับด้วยเรื่องลางของขลังแปลกคล้ายลัทธิบูชา

ซาตานไม่ว่าจะเป็น ภาพวาดรูปสัตว์ประหลาดแปลกๆ กระโหลกแพะ  เทียนกลิ่นประหลาด สร้อยคอทาสีที่ดูประหลาดๆ

ภาพถ่ายคนที่ถูกผ่าจนเห็นอวัยวะภายในชุ่มเลือด และอีกมากมาย ผู้คนจำนวนราว200คนในผ้าคลุมทั้งตัวแบบพวกผู้หญิง

ตะวันออกกลางแต่หนากว่า เป็นสีแดง พวกเขากำลังกราบรูปบูชาสีดำของงูมีปีกค้างคาวขนาดใหญ่ 3คู่ มีเท้าหน้าแบบนก

มีหัวเป็นคน ผมและเคราหยิกลอนชี้รอบหัวเหมือนเป็นรัศมี กำลังคำรามโชว์เขื้ยวนับร้อยนับพันในปาก ลิ้นเป็นงู

"ท่านจอมเทพโลกิผู้ยิ่งใหญ่ พวกเราขอกราบกรานท่านผู้ยิ่งใหญ่ ขอให้ท่านประทานพรให้เรารอดจากวันโลกาวินาศ และ

ลงโทษผู้หลงผิด ดื้อด้าน ไม่ยอมเข้าสู่ร่มเงาของท่าน ให้ลงขุมนรกจนหมด พวกเราขอบูชายัญพวกนอกลัทธิผู้นี้ให้แก่ท่าน

ขอให้ท่านจงคุ้มครองเราจากวันโลกาวินาศ และโปรดเราให้ไปสู่สุขาวดี คามาอูล!"พูดจบ บนเวที มีคนสวมชุดแบบพวก

Klu Klux Klan*สีดำ แต่ใส่แค่หมวกและกางเกง เผยให้เห็นรอยสักรูปงูพันรอบตัว บนอกมีรอยเย็บกับเชือกสีดำทบแล้วทบ

เล่าจนน่ากลัว ในมือซ้ายของเขาถือมีดคมกริบ เขาหันหัวไปยังชายคนหนึ่งที่ถูกขึงแขนขาไว้บนโต็ะ ไม่ใส่เสื้อ "ปล่อยฉัน

ไป!ได้โปรด!" เสียงจากชายคนนั้นตะโกน หัวหน้าลัทธิเดินไปหาชายคนนั้นช้าๆ ยกมืดขึ้นมาเพื่อเริ่มพิธีบูชายัญ "แก

ต้องการอะไรจากฉัน! ฉันมีเงิน!ฉันเป็นนักการเมือง!ฉันแก้คดีของพวกนายได้!" ชายคนนั้นตะโกนเหมือนหมูที่รู้ว่าตัวเองจะ

โดนเชือด มีดคมกรีบจ่อบนท้องของเขา "ที่ฉันต้องการคือ....หัวใจของแก" หัวหน้าลัทธิชี้หน้าอกของชายที่จะถูกเชือด

"ได้โปรด!ไม่!!!อย่า!!!!!!แกจะทําอะไร!!!!!!อึก!!!!!" มีดจิ้มเข้าไปยังท้องอ้วนๆของเขาแล้ว ดวงตาของเขาสั่น น้ำตาเอ่อคลอ

พยายามอัดอั้นนเสียงกรีดร้องของเขา เลือดสีแดงค่อยๆไหลออกมาจากแผลนั้น "ไม่ต้องห่วง แกกำลังจะสบาย!" "ทําไ...

อ้าก!!!!!!!ว้าก!!!!!!!"เสียงของเหยื่อกรีดร้องราวกับวัวถูกเชือด เขาพยายามจะดิ้นแต่ก็เปล่าประโยชน์ มีดกรีดตรง

ไปยังหัวใจ เวียงกรีดร้องดังท่ามกลางบทสวดแห่งความปิติยินดี มีดจิ้มไปยังขั้วหัวใจของเหยื่อรอบแล้วรอบเล่า 

"อ้าก!!!!!!!!!!!!อา!........" สิ้นเสียงกรีดร้อง ห้วหน้าพิธีหบิบหัวใจของเขาชูขึ้นกลางอากาศ มันยังเต้นอยู่ หัวหน้าพิธีถอด

หมวกออก เผยให้เห็นชายตาสีฟ้า หัวล้าน สักรูปดาวหกแฉกไว้บนหัว เจาะจมูก อายุราวๆ 50 ปี เอาปากรองรับเลือดจาก

หัวใจ ดื่มเลือดนั้นเหมือนเด็กดื่มน้ำหวาน มือบีบหัวใจนั้นให้เลือดออกมามากขึ้น เขาดื่มมันจนเลือดหมด เขาเอาหัวใจแห้งๆ

นั้น โยนลงกองไฟหน้ารูปปั้นปีศาจ "พวกท่านทั้งหลาย บัดนี้คนบาปอีกคนได้รับโทษทัณฑ์จากพวกเราแล้ว จงยินดี

กินเนื้อของมัน เอาผิวหนังทำเป็นผ้าห่ม เอากระดูกมาบดเป็นผงปุ๋ยหลังกินไขแล้ว เอาสมองแบ่งกัน เอาเครื่องในและมูล

ให้ สุนัข ปลา กา แร้ง พวกมันยื้อแย่งกัน เอากายเนื้อที่เหลือไปฝังกลบในนรก แล้วนำวิญญาณให้ท่านโลกิ" "เฮ!!!!!!" เหล่า

สาวกกระโดดโลดเต้นกันอย่างยินดีพูดจบร่างกายของผู้โชคร้ายก็เริ่มถูกแบ่งทันที

ณ สนามบินฮีทโธรว์

  วันนั้น ฟินน์ต้องกลับไปยังที่ที่เขามา ไปเยื่ยมอู "บาย ฟินน์" ฟีบอกฟินน์ ฟินน์ต้องเดินเข้าห้องรอขึ้นเครื่องแล้ว ทุกคนใน

บ้านเธมเมอร์กอดฟินน์ "ถ้ามีอะไรก็ปรึกษาได้นะ" ไมเคิลบอกกับฟินน์ มารีจูบลาฟินน์เบาๆ มาชอลกับกัมบอลมองเฉยๆ แต่

มาชอลยิ้มกับโบกมือด้วย คงยังติดใจสปาน้ำมันมะกอก ฟินน์มองหน้า ยิ้มให้พวกเขา "หวัดดีครับ แล้วจะมาเยื่ยมกันทีหลัง

นะครับ" แล้วเขาก็เดินจากไป "เทื่ยวบินต่อไป สายการบินไทย เทื่ยวบิน TG 6759 พร้อมแล้วที่ออกเดินทางไป สนามบิน

นานาชาติสหราชอาณาจักรอู ท่านผู้โดยสารที่จะไป สหราชอาณาจักรอู กับ สายการบินไทย เทื่ยวบิน TG 6759 กรุณาขึ้น

เครื่องในอีก 30นาที ค่ะ" ฟินน์เดินจากไป มองหน้าฟี แล้วหันหน้าไปยังทางขึ้นเครื่อง

3 ชั่วโมงต่อมา บนเครื่องบิน

        "รายการข่าว ผม จอมยุทธ5ดาว นะครับ เมื่อวานเกิดคดีฆ่าหั่นศพนะครับ ไม่ทราบว่าฆาตกรเป็นใครแต่ว่ามีคนพบ

ศพในป่าของปารีส สภาพของศพนั้นเป็น ผม เล็บ และ เนื้อกับกระดูกบางส่วน สันนิษฐานว่ามี 157ศพ ตอนนี้ทางตำรวจ

พยายามหาว่า ใครคือฆาตกรหั่นศพผู้นี้กันนะครับ จอมยุทธ5ดาว รายงาน" รายการข่าวถูกเปิดขึ้นบนเครื่องบินขณะนั้น

ทุกคนที่ได้ยินข่าวนั้นตกใจกันส่วนใหญ่ ฟินน์รู้สึกจิตตกจากเหตุการณืมาก ส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะตนป็นฮีโร่เก่ามาก่อน

บวกกับไม่เคยได้ยินเรื่องชวนจิตตกอย่างนี้มาก่อน ทำให้มันรับไม่ได้ "เฮ้ย!ทำกันยังงี้เนี่ยนะ?" "เออ!" เสียงหนึ่งดังขึ้น

ข้างๆเขา เสียงนั้นมาจากชายชาวญี่ปุ่น อายุราวๆ40ปี สวมชุดสูทผู้ดี สวมแว่น หนังหัวบาง กำลังกินสเต็กราดพริกไทยดำ

อยู่ ฟินน์มองสเต็กชิ้นนั้นไป น้ำลายหก ส่วนหนึ่งเพราะว่าตอนนี้เช้าอยู่ เขายังไม่ได้กินอะไรเลย "ผมเอามาอีกอันนึงด้วยนะ

ครับ สนไม้ครับ?" ชายญี่ปุ่นถามยิ้มๆ "ขอบคุณครับ" ฟินน์ขอบคุณล่วงหน้า แสดงว่าจะกิน "ผมมีเหลืออยู่นะครับ ส่วนนี้

อร่อย" ชายคนนั้นยื่นกล่องพลาสติกให้ฟินน์ เขาเปิดฝาช้าๆ สเต็กร้อนๆหอยฉุยจนเขาแทบตะกินทันที "นี่มีดครับ" ชาย

ชาวญี่ปุ่นยื่นมีดกับส้อมให้ฟินน์ เขาแล่เนื้อชิ้นนั้นช้าๆ ก่อนจะกัดคำหนึ่ง "นี่เนื้ออะไรครับ ทำไมอร่อยจังเลยครับ?" ฟินน์

ถามชายชาวญึ่ปุ่น  "เป็นเนื้อชั้นดีจากปารีสครับ อุดมด้วยสารอาหารจากของกินๆดี ชั้นไขมันกับชั้นเนื้อใกล้เคียงกัน อร่อย

กำลังดีเลยครับ เนื้ออย่างนี้ไม่ใช่ว่าจะหาได้ทุกวันนะครับ" ชายชาวญีปุ่นบอกฟินน์ "เป็นเนื้อของตัวอะไรล่ะครับ?" ฟินน์

ถามให้ได้คำตอบที่ต้องการ "อ้อ!เป็นเนื้อของพวกขี้ช่อ เห็นแก่สุขส่วนตัวเป็นหลัก เอาแต่พรรคพวกกับตัวเอง แต่ก็อร่อยดี

เนอะ?" ชายญีปุ่นตอบคำถามหน้าด้านๆ ฟินน์ตกใจชนิดแทบจะอ้วกออกมา ฟินน์รีบวิ่งเข้าห้องน้ำแทบไม่ทัน "ประตูล็อค"

ประตูห้องน้ำบอกจากป้ายสีแดงบนประตู "ไอ้เห้!มึงทำห่าอะไรในห้องน้ำวะ?" 

ในห้องน้ำ

       ในห้องน้ำมีชาย2คน กำลังกอดกันนอนในห้องน้ำ "พี่! แรงแค่นี้เองเหรอครับ!?!" "เดี๋ยวจัดหนักให้น้องเลย!!!"

กลับไปยังฝั่งของฟินน์ 30 นาทีต่อมา

       "ก็อกๆๆๆๆๆ!!!!!" ฟินน์เคาะประตูด้วยความเร็วชนิดโคคอาล่ามาร์ชสามารถกลายเป็นช็อคบอลสมบูรณ์แบบได้ในไม่กี่

อึดใจ แต่ไม่อาจจะทำให้เกย์2ตัวเลิกขุดสินแร่ทองคำได้ ตอนนั้นอ้วกเริ่มดันตัวเองออกมาทางหลอดอาหาร ฟินน์ตกอยู่

ในสภาพกลืนไม่เข้า คายไม่ออก(Writer Comment:กินไม่ลง อ้วกก็ไม่ได้ หยิบถุงอ้วก(แต่ที่นั่งของฟินน์ไม่มีถุงอ้วก))

"มึงซ่อนศพในห้องน้ำรึไงไอ้ฟาย!บ้านพ่อบ้านแม่มึงไม่สอนคำว่าเกรงใจรึไง!?!" ฟินน์นรีบตะโกนใส่อีกฝั่งของประตูห้องน้ำ

"ปัง!" ประตูฟาดหน้าฟินน์อย่างจัง พวกเกย์2ตัวเดินออกมาจากห้องน้ำ "แล้วมึงรู้จักคำว่า อดทน ไม้วะ?" ทั้ง2คนย้อนใส่

ฟินน์ เขารีบวิ่งเข้าไปในห้องน้ำแทบจะทันที
 
ณ กรุงโตเกียว ญี่ปุ่น

"เราต้องหาให้ได้ว่าใครทิ้งระเบิดที่โอซาก้า!"นายกรัฐมนตรีหญิง มาริโอะ โคสุบาเระ กล่าวกับเจ้าหน้าที่คนในสภา การ

ประชุมนั้นเป็นการประชุมลับ ห้ามบุคคลภายนอกยุ่งเกื่ยว "เท่าที่ผมตรวจพิกัดศาสตร์นะครับ ผู้ยิงน่าจะมาจากอัฟกานิสถาน

คาดว่าคงเป็นพวกตาลีบัน หรือไม่ก็น่าจะเป็นอัลกออิดะห์นะครับ" หัวหน้ากรมทหารอากาศกล่าวกับท่านนายก "ขอบคุณค่ะ

ท่านผู้นำกรมทหารอากาศ เตรียมบอกข่าวนี้กับสหประชาชาติ!เตรียมกำจัดกลุ่มตาลีบันและอากออิดะห์อย่างสุดความ

สามารถ!" ท่านนายกจบการประชุม เดินหันหลังออกจากหอประชุม

ณ สักที่หนึ่งในบริเวณเทือกเขาหิมาลัย

    "ท่านบีลาเดนจูเนียร์ที่3ครับ!!!ผมมีอะไรจะมาบอก" นายทหารตาลีบันคนหนึ่งรีบวิ่งไปหาชายอายุราวๆ40ปี หน้าตาถอด

แบบมาจากบีลาเดนเป๊ะๆที่กำลังนั่งดื่นไวน์สบายอารมณ์บนเก้าอี้หมุนในห้องโกดังร้างๆที่มีไฟนิดหน่อย "อะไร?!?

อาริฟ!" บีลาเดนจูเนียร์กล่าวกับสมุนของตน "ปัง!!!" พูดจบแทบจะพอดี ลูกกระสุนได้ทะลุกระโหลกของนายทหารอาริฟ

จนทะลุออกมาเฉี่ยวคอของบีลาเดนจูเนียร์ "นี่คือองค์กรตำรวจลับ เอเชีย แปซิฟิก ซีเคร็ด โพลิส แอสเซอเรชั่น!คุณถูกจับ

ในข้อหาทิ้งขีปนาวุธนิวเคลียร์รุ่นใหม่ลงโอซาก้า!กรุณามอบตัวแต่โดยดี!ขอย้ำ!กรุณา..." นายตำรวจพูดไม่ทันจบ บีลาเดน

จูเนียร์ก็ชิ่งไปทางประตูลับซะก่อน

   30นาทีต่อมา

    "ฉันไม่ใช่คนทำ!!!!!!!!!ๆๆๆๆปล่อยฉันไปเถอะ!!!!!!!!ๆๆๆๆๆ" บีลาเดนจูเนียร์ตะโกนยังกับคนบ้าในคุกอย่างเลวที่มืดมิดยังกับ

อะไรดี  "ฉันว่าเขาคงได้รับบทเรียนแล้วล่ะ พ่อหนุ่ม" ท่านผู้กองบอกกับลูกน้อง "ทำไมผมถึงรู้สึกว่าเขาไม่ใช่คนทำล่ะครับ

ท่าน" ลูกน้องกล่าวกับผู้กอง "บริเวณเทือกเขาหิมาลัยไม่มีแร่กัมมันตภาพรังสีก็แล้ว พวกมันก็ไม่ได้ทำการค้ากับใครได้ก็

แล้ว นักวิทยาศาสตร์เกือบ 99% จบแค่ ป.6 แถมไม่มีทางที่พวกมันจะสร้างฐานยิงจรวดเท่าควายอย่างนั้นได้หรอกครับ

ท่าน" "ก็จริงอยู่ของคุณ ผมคงต้องพิจารณาใหม่อีกรอบ" ท่านผู้กองกล่าวกับลูกน้อง

   ณ เมืองแคนดี้

   ฟินน์แบกกระเป๋าเป้สีเขียวอันเก่า เดินไปบนถนนที่แต่ก่อนเคยเป็นขนม แต่ปัจจุบันถนนเกือบ 70%เป็นดินลูกรังหรือยาง

มะตอยแล้ว บ้านที่เคยเป็นขนมกลายเป็นอาคารปูนและอิฐไปอย่างช่วยไม่ได้ ถนนเริ่มมีชาวขนมน้อยลง ไม่รู้ว่าทำไม แต่

ตอนนั้น สิ่งที่เขาเห็นตอนนั้นคือ มนุษย์ที่เดินขวักไขว่บนถนน ทั้งฝรั่งแบบเขา คนจีน แขก แอฟริกัน รวมไปถึงคนไทย

อย่างเราๆ เขาเริ่มรู้สึกว่า "มันไม่ใช่" เขามองมนุษย์คนหนึ่งนั่งพิงกับอาคารหลังหนึ่ง เขาสวมแว่นกันแดด ขาทั้ง2ข้างด้วน

กุดถึงน่อง ผิวดำกร้าน เนื้อตัวมีแต่แผล สวมผ้าขาด ข้างๆเขามีแก้วพลาสติกตั้งอยู่ เขาอยู่ในสังคมของมนุษย์นานพอว่า

วัฒณธรรมของมนุษย์ได้ครอบครองดินแดนแห่งนี้โดยสมบูรณ์แล้ว แม้กระทั่งด้านมืดของสิ่งนั้น ตอนนี้เขารู้สึกหมดพลัง

แห่งการดำรงชีวิตต่อไป แต่ก่อนเขาเคยเป็นฮีโร่ผู้ยิ่งใหญ่ แต่ตอนนี้เขาเป็นแค่จุดเล็กๆใน 7,000,000,000 ชีวิต ทุกชีวิต

ต่างกันในเรื่องของฐานะ ชาติพันธุ์ ชื่อ โชคชะตา สุขภาพ อายุ ความรู้ ประสบการณ์ แต่ทว่าทุกคนมีหนึ่งสิ่งที่เหมือนกัน

คือสิ่งที่พระพุทธเจ้าเคยบอกเมื่อราวๆ 2600ปีก่อน คือ ความทุกข์กายทุกข์ใจทั้งหลาย ไม่มีมนุษย์คนใดที่ในชีวิตของ

เขา หรือ หล่อน จะไม่เจอ อยู่ดีๆใบปลิวใบหนึ่งก็แปะใส่หน้าฟินน์ 

          ถึงแม้นว่าจะร่ำรวยสักเพียงไหน     ถึงว่าไซร้จะได้วาสนา     ถึงแม้นว่าบินไกลถึงดารา

แต่ทว่าทุกชีวาจบลงดิน     จบสิ้นชีวินเพียงลมพัด   เสียงสงัดพัดผ่านไม่คัดขาน

ขอจงใช้ชีวาทุกวันวาน    มีแก่นสารแท้จริงประวิงใจ     ขอได้จบกลอนบทนี้แค่นี้เอย

ก่อนที่ฟินน์จะได้อ่านจบ อยู่ดีๆสิ่งหนึ่งก็ฟาดใส่หัวของเขาอย่างรุนแรง "แก! มาสู้! กับฉัน! ซึ่งๆหน้า! เดี๋ยวนี้!" เสียงของ

หญิงอายุ30ดังขึ้น ฟินน์หันหลังไปยังเจ้าของเสียง บุคคลนั้นคือ....

ทายครับ

ก. อีเจ๊โรซาริโอ้(มันก็ควรอยู่ เป็นพระเอกก็ต้องไปสู้เอง)

ข. ยายแก่ที่หลุดจากโรงบาลบ้า(แแบบ Angry Gran)

ค. หลอนไปเอง

ง. อื่นๆ

----------Sorry Message---------------------------------------------------

ผมก็ขอโทษที่ไม่ได้อัปเดตมานานนะครับ ช่วงนี้ไม่ได้ดู Adventure Time มาสักครึ่งปีแล้วครับ เพราะทางบ้านติด CTH แทน ช่วงๆแรกๆก็ติดตามข่าวสาร+สันนิฐานเนื้อหาโดยสัปเขป ต่อมาเริ่มตกทาง ตามไม่ทัน ก็เลยอาศัยการจิ้นและเปิดเน็ต สุดท้าย หมดไฟ ก็ช่วยแนะนำทางให้ผมกลับมามีไฟนะครับ ขอบคุณครับที่ติดตามมาตลอด