Adventure time fanfic

ลำดับตอนที่ #24 : รักเป็นแค่ตัวอักษร(18+)

ณ บ้านเธมเมอร์

         ที่บ้านตอนนั้นมีแค่ ฟีโอน่า ฟินน์ มาชอล และ กัมบอล ที่ต้องทำงาน สาเหตุที่ไม่มีคนอื่นอยู่บ้านก็เพราะว่า ไมเคิล

เพิ่งค้นพบว่าตัวเองแพ้พริกไทย มารีผู้เป็นเมียจึงต้องตามไปถึงโรงบาล คนแก่อีก4คนต้องเก็บตัวในบ้านเพราะความแก่เกิน

ทำงานแล้ว ส่วนจอห์นกับโทนี่ก้ต้องกลับออสเตรเลียซะก่อน ไนเจลคุณพ่อบ้านนั้นก็มีหน้าที่ดูพวกคุณตาคุณยายไม่มีเวลา

มาดูหนุ่มๆสาวๆ ดัวนั้นงานทั้งหมดจึงต้องตกกับ3หนุ่ม1สาวจนได้ "มีงานไก่ 1คน องุ่น1คน รับลูกค้า1คน ส่งของ1คน"

กัมบอลบอกตำแหน่งงานที่ต้องทําให้ทุกคน พวกเขากําลังคุยกันในห้องอาหารหลังกินอาหารเช้าเสรืจ "ฉันว่าฉันควรเป็น

แผนกรับลูกค้านะ"ฟีบอกกับทุกคน เหลือตําแหน่ง ดูไก่ องุ่นและ ส่งของ "ฉันจองส่งของนะเว้ยเฮ้ย!"มาชอลชูมือจอง

ตําแหน่งขนของ "งั้นฉันเลือก....งานองุ่นก็แล้วกัน!" ฟินน์รีบจองตำแหน่งที่แย่น้อยสุดในขณะนั้นทันที เพราะงานไก่เป็น

งานเดียวที่ต้องทําจัดการสิ่งมีชิวิตที่ฟังเราให้ทำตามคําสั่งไม่รู้เรื่อง เก็บขี้เก็บเยื่ยว ตักอาหาร ต้อนเข้าเล้า แยกวงไก่

ทะเลาะกัน แถมทํางานกลางแดดเปรี้ยงๆ ไม่ได้โดนแอร์แบบ2คนแรก กัมบอลจึงต้องรับกรรมทั้งหลายแหล่ในข้างต้นอีก

และคงจะหนักหนากว่าเดิมทั้งต้องมาแยกพ่อพันธุ์แม่พันธุ์ไก่ เพราะตอนนั้นเป็น ฤดูผสมพันธุ์ของไก่!!! "โอเค"กัมบอล

ตอบฟินน์แบบผู้จำนนต่อชะตากรรม 

       
               1ชั่วโมงแรกของการทํางาน

        ฝั่งของฟี

   "ตกลงจะซื้อไก่พ่อพันธุ์เลกฮอร์น*5ตัวใช่ไม้คะ?"ฟีถามลูกค้าทางโทรศัพท์เพื่อเช็คความชัวร์อีกครั้ง "ค่ะๆๆ เดี๋ยวจะ

เตรียมให้ใน 3 ชั่วโมงค่ะ หวัดดีค่ะ"ฟีวางสายลง หล่อนทำหน้าที่แค่รอสายจากลูกค้า ขณะกําลังดู ทองเนื้อเก้า Remake

อยู่ "กัมบอล!เตรียมพ่อพันธุ์ไก่เลกฮอร์น5ตัว!" "โอเค!ฟีโอน่า!"
     
       ฝั่งของมาชอล
  
   "อุมาหรณ์ของคนรุ่นเก่า มีชายชราเป็นคนขี้เมา งานการไม่ทำแกกินแต่เหล้า กินตั้งแต่เช้า ...ทุกวี่วัน!"เพลงลุงขี้เมาคลอ

บนรถของมาชอลช้าๆเบาๆ มาชอลฟังรู้เรื่องรึเปล่าไม่มีใครรู้ (Writer's Comment:ไรต์เตอร์เป็นแฟนเพลงคาราบาว) "ถึง

แล้ว!ร้านอาหารออร์แกนนิค Jim&Jerry" มาชอลบอกกับตัวเองก่อนปิดเพลงลุงขี้เมา เปิดประตูออกจากรถ เปิดประตูหลัง

ขนลังไข่กับไวน์เข้าร้าน งานของมาชอลแค่ รับของจากทางบ้านเธมเมอร์ แล้วส่งให้คนที่ขอของจากเขาเป็นออเดอร์ ทํา

จนของหมดอีกชุดก็เอาเงินไปให้ฟี 

        ฝั่งของฟินน์
      
    ฟินน์เด็ดองุ่นใส่ตระกร้าไปอีกพวง ตอนนี้ผลงานของเขาเสร้จไปแล้ว 25% เขาเด็ดองุ่นอีกพวงหนึ่ง เอาลูกองุ่นส่องกับ

แสงหลอดไฟ ในองุ่นลูกหนึ่งมีเงาของอะไรกระดิ๊บอยู่ ฟินน์หยิบองุ่นนั้นใส่ในตระกร้า"องุ่นเสีย" สิ่งที่เขาต้องทําคือ เด็ด

องุ่นที่ดี เอาองุ่นเสียไปทิ้ง คั้นน้ำองุ่นเอาไปทัาไวน์หรือเก็บเป้นน้ำองุ่นธรรมดา แถมยังทำกลางแดด จะให้ไม่เหนื่อยคง

แปลก

        ฝั่งของกัมบอล
   
   "โอเค ฟี!"กัมบอลตอบคำสั่งของฟี กัมบอลรีบวิ่งเข้าคอกไก่พันธุ์เลกฮอร์น "กะต็ากๆๆๆ!!!!"เกิดเหตุการ์ไก่ตีกันแย่งคู่จน

กัมบอลต้องรีบวิ่งไปห้ามศึกแทบจะไม่ทัน "กะต้าก!"เสียงดังมาจากคอกไก่โรดไอร์แลนด์เรด** "กะต็าก!!!" "กะต็าก!!!!"

"กะต็าก!!!" เสียงดังมาจากคอกของไก่อีกหลายสิบคอกดังพร้อมกันยังกับฟ้าดินกลั่นแกล้ง ความจริงแล้ว กัมบอลเพิ่งนึกได้

ว่า ตนเองลืมให้มื้อเช้าไก่ และหนี่งในนั้นก็คือ "คอกไก่ชนสำหรับเวทีนานาชาติ"(Writer's Comment:กระสอบไก่มา

แล้ว!)


สักราวๆ 11โมงครึ่ง

          "พ่อไก่พันธุ์เลกฮอร์น5ตัวได้แล้วครับ"มาชอลบอกลูกค้าของร้าน เดวิด มีทเฮาส์ เนื้อเราสดทุกวัน  

"8ปอนด์***ครับ"มาชอลใช้วิธีทวงเงินที่ค่อนข้างฝืนธรรมชาติกับตย คุณลูกค้าที่เป็นคนขายเนื้อ ตัวอ้วนล่ำ สวมชุดคน

ขายเนื้อคับๆ ขนดกๆ หัวหยอยๆ สีแดงออกส้ม ลูกค้าเดินเข้าร้านขายเนื้อช้าๆก่อนจะเดินกลับมากับเงิน 8 ปอนด์ ซองยา

อะไรบางอย่าง กับ แซนด์วิชรสแฮมชีสแบบที่มีแค่ ขนมปัง แฮมชิ้นหนา และ ชีส 5ชนิด ไม่มีซอสหรือผักตามปัญญาคน

ขายเนื้อ(หรือเป็นเนยรักโลก ไม่กินผักกันแน่) "นี่ ของแถมมียาปลุกความหื่น ใครกินแล้วจะหื่นแล้วอยากจะมีอะไรกับคนแรก

ที่เขาเห็น..หรือเธอเห็น" ชายคนนั้นกระซิบข้างหูมาชอล  "ยานี่เป็นยาผิดกฏหมายใน45ประเทศ หาซื้อได้แถวแอฟริกา

ตะวันออกกับบราซิล แล้วแซนด์วิชนี้มื้อเช้าฉันเอง ฉันกินเหลือเลยให้นาย" มาชอลรับ เงิน ยาปลุกเซ็กซ์ และ แซนวิชไป

และแอบยิ้มเล็กๆ "อีกเดี๋ยวนะฟีโอน่า!เราไปด้วยกัน" มาชอลโดดขึ้นรถยังกับคนถูกหวยเบอร์1แล้วขับแจ้นไปยังบ้าน

เธมเมอร์ทันที


ตอนเที่ยง

       "คุณฟินน์ครับ!ฝากบอกคุณอดัม(ชื่อปลอมของกัมบอล)ด้วยว่ามื้อเทื่ยงใกล้เสร็จแล้วครับ" ไนเจลบอกฟินน์เรี่ยบๆ

ฟินน์มองผลงานของตัวเองที่เป็น ไร่องุ่นที่ถูกเก็บจนเสร็จ เหลืือแค่คั้นน้ำองุ่นก็จะเสร็จงานทั้งหมดของวัน  "กัม..เอ็ย!อดัม

ข้าวเทื่ยงจะได้แล้ว!"ฟินน์ตะโกนดังแบบลั่นทุ่ง ไม่มีเสียงใดตอบมา ฟินน์เห็นเงาของอะไรบางอย่างเดินมาทีเขา ท่าทางดู

พิกลเหมือนพวกผีดิบกินคนในหนัง(เรียกง่ายๆ ซอมบี้) "งานไก่ๆไม่ใช่หมูๆ"ร่างนั้นตอบฟินน์ด้วยเสียงแหบแห้ง ไร้พลัง

โทรมๆ "อดัม!นายไปโดนอะไรมา?"ฟินน์รีบถามร่างนั้นทันที ร่างของเขาเต็มไปด้วยแผลไก่ข่วนไก่จิก ขี้ไก่ และ ขี้ดิน ผมยุ่ง

เหมือนไปฟัดกับนักเลงร้านเหล้ามา คงไม่ต้องพูดถึงว่ากัมบอลโดนอะไรมาจากคอกไก่ชนแชมป์อินเตอร์ "พวกไก่ชนรุม"

กัมบอลตอบฟินน์แห้งๆ "ช่วยพยุงชั้นที" อยู่ดีๆร่างอีกร่างหนึ่งก็วิ่งมา เป็นชายผมแบบเกาหลีสีดำ แต่ชุดเหมือนพวกแฟน

เพลงคาราบาวหรือมาลีฮวนน่ามากกว่า เขาคือมาชอล ชุดของเขานั้นเป็นยูนิฟอร์มมาตรฐานของพวกนักขับรถทั้งหลาย

แหล่ "เฮ้ยกัมบอล!ฟินน์!มึงตบกูทำไมวะ?" มาชอลไม่ทันพูดจบ ฟินน์ก็ตบไหล่มาชอลเตือนเรื่องชื่อปลอม "ใช้ชื่อปลอมเนี่ย

แล้วพ่อมึงตายรึไงวะ?" "เงียบเลยสัส!" "หนุ่มๆจ้ะ ทํางานเสร็จแล้ว...!อดัม!นายโดนอะไรมา!?!"ฟีรีบวิ่งไปหากัมบอลทันที

หลังจากเดินเป็นเจ้าแม่มาจากชั้นบน 

ที่ ห้องอาหาร

       ทุกคนกินอาหารตามปกติ ทุกอย่างดูปกติสุขดีหากไม่นับมาชอลที่แอบยิ้มเรื่องยาปลุกเพศของตน "หึ!ไวน์แดงที่

ไนเจลจะเสิร์ฟให้ฟีเนี่ยใส่ยานั้นแล้ว ตั้งแต่หล่อนดื่มเข้าไป ในอีก30นาที เธอจะต้อง...หึๆ"มาชอลแอบคิดในใจแล้วยิ้ม

อย่างพวกตัวโกงในหนัง "มาชอล นายเป็นอะไรมากไม้?"ฟินน์ถามมาชอลหลังจากสังเกตว่ามาชอลเป็นอะไรแปลกๆ "ไม่มี

อะไรหรอก" "จริงนะ" "จริงสิ" "แน่นะ" "แน่สิ" "ไม่อวดดี" "จะอวดดี" "งั้นพี่ไป" "จะไปแห่งไหนหรือนี่" "เฮ้ย!จะกิินข้าวหรือ

จะตลกคาเฟ่คะ"ฟีขัดบทเถียงระหว่างฟินน์กับมาชอลที่กลายเป็นบทฉ่อย "พ่อแง่ แม่ งอน" ไปซะแล้ว ทั้งสองจึงต้องหยุด

บทย้อนยุคไปโดยปริยาย "ไวน์มาแล้วครับ"ไนจลเดินมาพร้อมกับแก้วไวน์ที่ใส่ไวน์จนเต็มปรี3แก้ว หนึ่งในแก้วนั้นมียาปลุก

เพศ ไม่มีใครรู้ว่าไวน์แดงแก้วไหนใส่ยา แม้แต่มาชอลเองก็ไม่รู้ว่าแก้วไหนใส่ ไนเจลวางไวน์ให้ทุกคน มาชอลแอบดมไวน์

ว่ามียาผสมแล้วยัง "อืม รอดไป" มาชอลรู้ว่า ตยเองไม่ได้กินซะเอง "อึก" "อึก" "อึก" เสียงชีวิตอีก3ชีวิตที่เหลือกลืนไวน์

ลงไป มาชอลมองทุกคน หวังว่าคนที่กินั้นจะใช่ฟี ไม่ใช่จะกลายเป็นลูกหลง 
 
   
     ที่ เดวิด มีดเฮาส์

    "ความจริงแล้ว......กู เป็น เกย์! ฉันมียาปลุกหญิง กับ ยาปลุกชาย นายสนใจยาปลุกชายสักเม็ดไม้ล่ะ ไรอัน?"ชายขาย

เนื้อพูดกับเพื่อนเกย์อีกคนแล้วยื่นซองยาให้ "เฮ้ย!นี่มันยาปลุกหญิงนิ!"เพื่อนเกย์ทักทวง "ชิบหาย!แล้วงั้นไอ้ยาปลุกหญิงนั่น

ก็...."

    ที่ ห้องครัว ตอนทํามื้อเทื่ยง

   "มาชอลบอกว่านี่เป็นน้ำตาลบ่มไวน์ งั้นฉันลองใส่ดูดีกว่า" เด็กหนุ่มครัวฝึกหัดแอบใส่ผงยาลงไปในไวน์ "แล้วอีกแก้ว"

เขาเทลงในอีกแก้วหนึ่ง "เฮ้ย!น้ำตาลหมด!คงไม่เป็นอะไรมั้ง?" ชายคนนั้นบอกกับตัวเองก่อนเทไวน์ลงไปในแก้วแต่ละใบ

(Writer Comment: เหมือนฟ้าดินลิขิต คงต้องมีชายคนหนึ่ง หรือ 2ตนกินยานั่นเข้าไป)

     

   30นาทีต่อมา

   ฟินน์ยังคงทำงานในไร่องุ่นตามปกติสุข จนกระทั่งเขารู้สึกแปลกๆ อากาศร้อนผิดปกติ วันน้อากาศร้อนก็จริง แต่ก็ไม่ถึงกับ

ร้อนขนาดที่เขาเป็นอยู่ ร้อนจนเหงื่อออก เขาเริ่มเหม่อลอยถึงภาพของเรือนร่างผู้ชายงามๆ "เฮ้ย!กูคิดอะไรวะ ไม่ได้ๆ

ๆๆ" ฟินน์รีบหยุดคิดทันที ความเป้ันเกย์ไม่ใช่บุคลิกที่ฟินน์เป็นตามธรรมชาติ ฤทธิ์ของยานั้นต่างหากคือเหตุ 

   "ฟีจ๋า วันนี้รู้สึกยังไงบ้าง?อยากลองทำไรแปลกใหม่รึเปล่า?" มาชอลเข้าไปคุยกับฟีเพื่อเข้าสู่ก้าวแห่งการเสพโลกีย์สุข

ที่เขายังไม่เคยมีมาก่อน "ทําอะไรล่ะ?ที่อา พวกเราก็ทําหมดแล้ว"ฟีตอบมาชอล "ไม่หมดหรอกจ้ะ" มาชอลบอกฟีพลางลูบ

เรือนแขนช้าๆ "เฮ้ย!ทะลึ่ง!"มาชอลโดนฟีชกเข้าให้อย่างจังตั้งแต่10วิแรกที่เริ่มทำการลูบเล้า หล่อนเกือบฟินแท้ๆ มาชอล

เลยต้องผิดหวังเดินลงไป "ไอ้คนขายเนื้อเฮงซวยเอ็ย!" มาชอลสบถกับตัวเอง สุนทรภู่เคยกล่าวไว้ว่า อย่าไว้ใจมนุษย์

มันแสนสุดเหลือล้ำเหนือกำหนด มาชอลคงตรัสรู้คำนี้ไปนาน มาชอลเดินเซ็งๆ เปิดประตูเตรียมทำหน้าที่ของตน ก่อนจะ

พบใครบางคนรออยู่แถวรถบรรทุก ผมสีทองออกหยิกลอนเล็กน้อยยาวประมาณถึงบ่า ผิวสีขาวอมชมพูประมาณพวกนาง

แบบเคร่องสำอางญี่ปุ่น สวมเสื้อสก็อตที่ปลดกระดุมจนหมด เผยกล้ามอ่อนๆ กางเกงยีนส์ ผิวชุ่มเเหงื่อ ยืนพิงรถบรรทุก

ตาสีฟ้าน้ำทะเลมองไปที่มาชอลช้าๆ "มึงเลิกมองกูอย่างงี้ได้ไม้วะ?กูขนลุกนะเว้ยเฮ้ย!" มาชอลรีบตะโกนใส่ฟินน์ที่โดนฤทธิ์

ยาครอบงำ ธรรมะหักห้ามใจพ่ายแพ้ให้กับตัณหา ฟินน์เข้าไปกอดตัวมาชอลช้าๆ "ไอ้สัส!มึงเป็นเกย์รึไงวะ?" มาชอลรีบผลัก

ฟินน์ออกไป ฟินน์ลัมลงไปพับเพียบแล้วร้องไห้(ในสายตาของมาชอล) "มึงเรียกร้องความสนใจอะไรจากกู?!เมริงต้องการ

อะไรจากสังคม?!?" มาชอลตะโกนใส่ฟินน์ ก่อนที่ต่อมๆหนึ่งในสมองของมาชอลทำงาน ต่อมนั้นเป็นต่อมที่มิใครต่อใครก็คิด

ว่ามาชอลไม่มี มันเป็นต่อมชิ้นหนึ่งในสมอง มันขนาดใหญ่กว่ามดนิดหน่อย ต่อมนั้นชื่อว่า "ต่อมสงสาร" "พอที!นายกำลัง

ทำให้ชั้นรู้สึกผิด" มาชอลพูดกับฟินน์ แต่ฟินน์ก็ังคงร้อง แถมยังทําท่าเอาแขนบังตา ชนิดว่าถ้าใครไม่สงสารคงไม่ใช่คน

สุดท้ายมาชอลเลยตัดสินใจเข้าไปกอด มาชอลไม่รู้ตัวซะก้วยซ้ำว่าตัวเองทำอะไรลงไป เขารู้สึกว่าตัวของฟินน์นั้นทําให้

เขารู้สึกดีชอบกล ความอบอุ่นกับสัมัสนุ่มๆจากตัวของมาชอลทำให้ฟินน์หยุดร้อง ฟินน์เอามือขวาของเขากอดตัว

ของมาชอลแล้วเขยิบตัวมา มองหน้าของมาชอล ตาสีส้มของมาชอลนั้นมองกับตาสีฟ้าที่ประชิดหน้าของตน มือซ้ายของ

ฟินน์หยิบหมวกของมาชอลออกจากหัวของเขาแล้วโยนหมวกนั้นออกไป "นายจะทําอะไรน่ะ ฟินน์?"มาชอลตกใจทันทีหลัง

เห็นว่าหมกของตัวเองถูกโยนไปไกล ฟินน์แอบปลดกระดุมเสื้อของมาชอลทีละเม็ด ก่อนจะดึงชุดของเขาลงมา ฟินน์เดามือ

ของเขาลูบแขนของมาชอลช้าๆ และ เลียคอของเขา "ฟินน์!มันจักจี๊นะ"มาชอลบอกฟินน์ก่อนจะล้มลงไปกับพิ้น ฟินน์ถอด

เสื้อลายสก็อตของเขาทิ้ง 2หนุ่มตอนนี้ไม่มีอะไรบังท่อนบนของพวกเขาแล้ว ฟินน์คุกเข่าแล้วก้มตัวลงไปขนาบกับมาชอล

 ตอนนั้นมาชอลรู้ัว่าตัวเองไม่มีทางเลือกแล้ว เขาล้วงกระเป๋ากางเกง หยิบซองยาขึ้นมา "ยาเกย์!" มาชอลแทบเขวี้ยงซอง

ยาจะทันทีเมื่อเห็นว่ายานั้นเป็นยาอะไร "ตอนนี้เรามาทำอะไรใหม่ๆกันเถอะ" ฟินน์บอกมาชอลเบาๆ รอบยิ้มชั่วร้ายอยู่บน

ใบหน้า ตาสีฟ้ามองหรี่บนลําตัวของมาชอล ฟินน์ก้มตัวต่ำลงชนิดแทบชิดกับมาชอล ฟินน์ค่อยๆเลียต้นคอช้าๆ มือทั้ง2ของ

จับแขนของมาชอลไว้ไม่ให้ขยับ  มาชอลทําได้เพียงขยับขาพยายามจะเตะก้นของฟินน์แต่ก็ไม่ได้ผล ตอนนั้นฟินน์เป็นคน

ดําเนิน"เกม" ส่วนมาชอลเป็นแค่คนที่ต้องทำตามบท เขารู้สึกเซ็งอย่างหนัก กะจะรุกหญิงกับต้องรับชาย แถมเป็นคนที่

เหม็นขี้หน้าด้วย มาชอลพยายามขยับแขนให้ฟินน์ปล่อยแต่ก็เปล่าประโยชน์ ฟินน์เริ่มขยับตัวไปข้างล่างลงไปเลียระหว่าง

อกของมาชอล ตอนนั้นเขาพยายามดิ้นให้หลุดเหมือนหนูติดกาวดักหนู  "มาชอล เก็บแรงไว้ทำอะไรสนุกๆดีกว่า" ฟินน์มอง

หน้ามาชอล ยิ้มเล็กๆ แล้วเลียต่อไป มาชอลรู้สึกสมเพชมาก แต่เข้ากลับรู้สึก......ดี เขาเพิ่งรู้ว่าไม่ใช่แค่ผู้หญิงท่สามารถให้

ความสุขกับเขาได้ มาชอลตัดสินใจปล่อยให้ฟินน์เลียเขาไปเรื่อยๆ ผ่อยคลาย รอยยิ้มผุดมาจากหน้าของเขา "ฟินน์ นี่นาย

ไม่คิดจะนวดฉันบ้างรึไง" มาชอลบอกฟินน์ ตอนนั้นฟินน์รู้ทันทีว่ามาชอลเปิดใจให้เขาแล้ว มาชอลลุกขึ้นมาในท่านั่ง ถอด

รองเท้าของเขา ปล่อยให้อากาศพัดผ่านร่องเท้าของเขา ฟินน์ลุกขึ้นมาคุกเข่าขึ้นมา เทน้ำมันมะกอกลงบนมือขวาของเขา

จนเต็ม แล้ววางขวดนั้นลงก่อนจะเอามือซ้ายถูกับมือขวา ยืดมือทั้ง2ข้าง วางลงบนไหล่ของมาชอล แล้วลงมือนวด ช้าๆ

แรงๆ น้ำมันมะกอกเริ่มไหล่ลงสู่แผ่นหลังของเขา เขารู้สึกดีมากที่ยอมเปิดใจอย่างนี้บ้าง หลับตาลง เขารู้สึกถึงแรงกดแน่นๆ

ช้าๆบนไหล่ของเขา มันทำให้เขาผ่อนคลาย จนแทบจะนอนลงไป  "ถ้าอยากนอนก็นอนสิครับ ฉันจะได้นวดหลังให้นาย"

ฟินน์ บอกมาชอลเรียบๆ มาชอลเลยนอนกลับหลังลงปล้อยให้ฟินน์นวดหลัง เขารู้สึกเหมือนได้เกิดใหม่ ทุกสัมผัสบนหลัง

ของเขาคือความสุข ผิวนุ่มๆกดแน่นๆช้าๆบนผิวของเขา เขาแทบไม่นึกซะด้วยซ้ำว่าสัมผัสนั้นมาจากผู้ชาย "ทำไมนายถึง

คิดทำอย่างนี้กับฉันล่ะ?ฟินน์" เขาถามฟินน์ หันหน้าให้และยิ้มอย่างจริงใจ ความจริงแล้วมันเป็นยิ้มแห่งความรักครั้งแรกที่

เขาให้กับผู้ชาย  "ไม่รู้เหมือนกัน่ะมาชอล ความรักมันก็เหมือนดอกไม้ มีหลากสีสัน แต่ก็สวยงามเหมือนกัน ฉันก็ไม่รู้ว่ารักเธอ

ตั้งแต่เมื่อไหร่ซะด้วยซ้ำ"ฟินน์ตอบเรียบๆ ตามปกติของมนุษย์ ความสัมพันธ์เชิงบวกสุงสุดในเพศเดียวกันคือ"ควมเป็น

เพื่อนสนิท"แต่ทั้ง2คนกลับเกินหน้าสิ่งนั้นไปแล้ว ฟินน์พบรักแรกของเขา ตัวเลือกที่ไม่คิดว่าจะมี มันมาจากคู่ปรับของเขา

เป็นรักที่แตกต่างจากทั้งหมด เป็นรักที่คนส่วนใหญ่เกลียดชัง เป็นรักที่เรียกกันว่าผิดธรรมชาติ ความรักก่อนๆของทั้งคู่นั้น

ล้วนแต่เป็นผู้หญิง แต่นี่คือความแตกต่าง หัวใจของทั้ง2พบว่า อายุเป็นแค่ตัวเลข เพศเป็นแค่คําคําหนึ่ง แต่รักเป็นสิ่งที่ไม่

ใช่แค่ตัวเลขหรือคำ แต่มันคือความรู้สึก ไม่ใช่ที่เราจะพบบ่อยๆ เราพบมันจากวันแรกในชีวิตของเราเป็นครั้งแรก จากผู้หญิง

คนแรกที่เห็นหน้า กับผู้ชายอีกคนที่รอเรา พาไปยังที่ของเขา ดูแลเราเหมือนไข่ในหิน เราเรียกคนที่ให้ความรักเหล่านั้นว่า

"พ่อแม่" ความรักต่อมาก็สัก 3-4ปีต่อมา เป็นครั้งแรกที่เราไม่ได้อยู่กับพ่อแม่ เราเจอกับวัยเดียวกับเรา ต่างความคิด

ความเชื่อ ร้อยพ่อพันแม่ แบ่งบันประสบการณ์ความคิด เล่นด้วยกันตามประสาเด็ก เราเรียกพวกเขาว่า"เพื่อน" แล้วก็เจอคน

พวกหนึ่ง พวกเขาก็ไม่ได้อ่อนไปกว่าพ่อแม่เท่าไหร่นัก พวกเขาดูเก่งสําหรับคุณในตอนนั้น พวกเขาทำให้คุณรู้อะไรมิต่อ

อะไรอีก ไม่หวังผลตอบแทน คนพวกนั้นเรียกว่า "ครู" รักพวกนี้ก็มาอยู่กับเราจนกระทั่งรักรักหนึ่งที่ดูทรงพลัง รักที่สามารถ

อยู่กับเขาได้ตลอด ตราบนานเท่านาน(ในสายตาของพวกเขา) พ่อแม่ไม่สามารถดำรงอยู่ไปกับคุณตลอด เพื่อนอาจหักหลัง

คุณ ครูก็เหมือนพ่อแม่ พวกเขาทำได้แค่ส่งคุณถึงฝั่เหมือนเรือลําหนึ่งเท่านั้น ความรักจากคนวัยเดียวกันแต่ไกลกว่าเพื่อน

เราเรียกเขาหรือเธอ ว่า"แฟน" ความรักก็เหมือนตัวต่อจิ็กซอว์ มันมี4ด้าน คือ ครอบครัว เพื่อน ครู และ แฟน คุณอาจรุ้สึก

ไม่ใช่กับด้าหนึ่ง มันอาจดูประหลาด แต่รัก    ก็คือรัก ดังนั้นรักจึงทรงพลังกว่าสิ่งที่เรียกว่า "เพศ" และ "อายุ" "มาชอล ช่วย

พลิกตัวหน่อย จะได้นวดท้อง"ฟินน์บอกมาชอล ทำให้มาชอลนั้นตื่นจากความคิดปรัชญาเรื่องรักของตน "โอเค" มาชอล

พลิกตัวให้ฟินน์นวดหน้าท้องกับหน้าอกช้าๆ กล้ามอกและซิกซ์แพคของเขาถูกลูบเบาๆ ลมเย็นๆพับผ่านสลับกับสัมผัสอุ่นๆ

จากนิ้วทั้ง10ที่บรรจงกดลงบนแผ่นกล้ามของเขา อุ่นๆ ชายแมนๆที่เคยเป็นชาวร็อคก็ต้องครางต่อความรู้สึกนั้น ฟินน์ค่ิยๆ

พับขายีนส์ของมาชอลถึงน่องช้า เขาค่อยๆนวดน่องของมาชอล มาชอลยังคงครางต่อสิ่งที่ฟินน์ทํา ฟินน์ค่อยๆกดน่องช้าๆ

บรรจงกด ตอนนั้นตัวของมาชอลเต็มไปด้วยน้ำมันทั้งตัว "ฉันว่าทั้งตัวฉันมันมันๆแฮะ"มาชอลบอก

ฟินน์ "ยังไม่หมดทั้งตัวหรอก" ฟินน์ยิ้มบอกเรียบๆ ยื่นมือจับกางเกงของมาชอล "มาชอล!ไก่ชน3ตัว" เสียงของฟีตะโกนดัง

มา ทำลายบทสู่จุดสุดยอดของทั้งคู๋ "โธ่ ฉันกะจะให้มันสุดยอดกว่านี้ โดนทําลายบรรยากาศซะงั้น"ฟินน์บอกมาชอลเซ็งๆ

"แต่อย่างน้อยก็ได้ทําอะไรมากแล้วนะฟินน์" มาชอลตบไหล่ฟินน์เบาๆ มาชอลเพิ่งลืมตาสังเกตว่าตอนนั้นฟินน์ใส่กางเกง

บ็อกเซอร์แล้ว "ฉันไม่รู้ว่าทำไม ฉันถึงรู้สึกถึงรักที่ไม่เคยมีมาก่อน ความจริงแล้ว ทุกรักใหม่จะดูแปลกกว่ารักเก่าๆเสมอ"ฟินน์

พูดกับมาชอลเรียบๆ พลางใส่กางเกง เสื้อ รองเท้า และหมวกชาวไร่ก่อนเดินกลับไปทํางาน มาชอลก็รีบใส่ชุดแล้วไปทํา

งานของตน "ขอบใจ ฟินน์"มาชอลพูดเบาๆกับฟินน์ "ว่างๆทําอย่างนี้อีกก็ได้"


*ไก่ชนิดหนึ่ง มีขนาดเล็ก มาจากอิตาลี

**ไก่จากอเมริกา เป็นไก่ใช้ผสมพันธุ์กับไก่ไทยหรือไก่เขตร้อน

***1ปอนด์ คือ 54.14 บาท(29 มกราคม 2556)