Adventure time fanfic

ลำดับตอนที่ #19 : ยมทูตผู้ล้างแค้น

    ณ โกดังร้างแห่งหนึ่ง 

        ในโกดังร้างนั้นเปิดไฟอยู่แสดงให้ผู้สังเกตเห็นได้รู้ว่า มีคนอยู่ในนั้น บ้างก็ลือว่าเป็นวิญญานอาฆาต บ้างก็ลือว่ามีคน

ลืมปิดไฟ ต้องเข้าไปปิด "แค้นนัก......มันน่าแค้น!"เสียงหนึ่งดังออกมาจากโกดังร้าง ทําให้เรื่องวิญญานอาฆาตโด่งดังมาก

สุดผู้กล้าท้าผีที่เข้าไปก็ไม่มีใครสามารถออกมาได้ โกดังนี้จึงเฮี้ยนกว่าเกาะฮาชิมะเสียอีก แต่มีทฤษฎีหนึ่งเล่าว่า มีฆาตกร

ในนั้น เสียงที่ว่าผีเฮี้ยนกับฆาตกรก็เป็นที่ถกเถียงกันอย่างไม่จบไม่สิ้น  


ข้างในโกดังร้าง

ในโกดังแห่งนั้น มีคนสวมสูทสีดำเดินเต็มไปหมดสวมแว่นตาดํา บางคนก็สวมหมวกแบบมาเฟีย หากดูดีๆจะเห็น

รอยสัก คนพวกนั้้นก็คือแก๊งยากูซ่า 天使復讐者 (อ่านว่า เทชิ ฟูคูชุชา)(แปลว่ายมทูตผู้ล้างแค้น)  แก๊งยากูซ่าชื่อดังของ

ตลาดใตดิน คนกลุ่มนั้นหารายได้จากการค้ามนุษย์และสารเสพติด โดยเอารายได้นั้นเพื่อการประดิษฐ์ ヤマ(อ่านว่า ยามา

แปลว่า ยมราช) เป็นอาวุธนิวเคลียร์ฟิวชั่น* ซึ่งจะให้พลังงานการทําลายล้างสูงกว่าระเบิดนิวเคลียร์ในเหตุการณ์ ฮิโรชิม่า-

นางาซากิ (ในความของยากูซ่ากลุ่มนั้น ที่แทบไม่เคยอัปเดตข่าวสาร และ พวกมหามนุษย์ไม่คิดว่าจะมีมนุษย์อยู่ในนั้นเลย

ถูกมองข้ามไปดื้อๆ)ที่เป็นนิวเคลียร์ฟิชชั่น** ในโกดังนั้นเต็มไปด้วยธาตุกัมมันตภาพรังสี คนที่ถูกลักพาตัวมาขาย ที่

ส่วนใหญ่คือพวก "ท้าผี" ลังบรรจุสารเสพติดผิดกฎหมายหลายกล่อง "มันน่าแค้นนัก!"เสียงหนึ่งดังมาจากชายร่างใหญ่

สวมชุดเหมือนสมาชิกยากูซ่าคนอื่น หากแต่ว่าเขานั่งอยู่บนโซฟาหนังชั้นดี ในมือถือแก้วไวน์ ร่างใหญ่ด้วยกล้ามเนื้อออกไป

ทางแนวนอนมากกว่า หัวล้านๆมีรอยสักลายมังกรอยู่ด้านบน "เจ้าพวกมะกัน!แกมันอสุรกกายทําลายย่ำยีประเทศของเราซะ

ไม่มีชิ้นดี!แกฆ่าพี่น้องของฉัน!ครอบครัวของฉันถูกทําลายในสงคราม!พ่อฉันถูกแกฆ่าตาย!ครอบที่เหลือกับฉันจึงต้องหนีไป

ที่นางาซากิ!แต่พวกแกกลับยังทําลายครอบครัวฉันด้วยไอ้ควันเห็ดนรกส่งนั่น!ฉันจะล้างแค้นแกด้วยอาวุธที่เหนือกว่าเป็น

หลายเท่า!ฉันจะหนี้คืน.....พร้อมดอกเบี้ย!"ชายคนนั้นกล่าวใส่กล้องก่อนกดบันทึกวิดิโอ  ก่อนยื่นให้ยากูซ่าลูกน้อง "ลูกพี่

ครับ!คิดว่าลูกพี่คิดถูกแล้วหรือครับที่จะบอกการมีตัวตนของยามาน่ะครับ ผมเกรงว่าจะมีใครมาเจอเราได้นะครับ"ลูกน้องถาม

"ก็ส่งมันในชื่อเกาหลีเหนือหรือไม่ก็อัฟกานิสถานสิ พวกนั้นจะได้เป็นแพะแทนเรา"หัวหน้ายากูซ่าพูดเบื่อๆ "ฉันจะยิงจรวด

นิวเคลียร์ธรรมดาไปสักที่ใดที่หนึ่งก่อน แล้วค่อยยิงยามาใส่ วอชิงตันดีซี มันจะทัาให้โลกกตกอยู่ความโกลาหล เปิดช่อง

ทางให้เราเป็นมหาอำนาจ และล้างแค้นพวกสวะนั่นไปในตัว ถ้าเราสามารถประทุสงครามโลกครั้งที่3ได้ เราก็ผลิด ยามา

ถล่มพวกหนอนที่ไม่ยอมเคารพเราได้!"หัวหน้าหัวเราะเล็กในปากๆ "แต่ว่าโปรเจค..." "ไม่ต้องพูด!"หัวหน้าพูดหยุดก่อนที่ลูก

น้องของเขาจะได้พูดอะไรเตือนเขาซะก่อน "พวกคนทรามพวกนั้นต้องได้รับผลกรรมจากสิ่งที่มันกระทํา!"

ณ อาณาจักรแคนดี้ ไม่ใช่สิ รัฐแคนดี้แห่งสหราชอาณาจักรอู

   เจ้าหญิงบับเบิ้ลกัมต้องเปลื่ยนชื่อเป็น  นายก อบร(องค์กรบริหารส่วนรัฐ) เกรทแมน หล่อนต้องนั่งคุยกับประมุขของ

ประเทศต่างๆเพื่อกระชับสัมพันธ์มิตรกับประเทศต่างๆ  ตอนนี้หล่อนก็ได้พักหลังจากที่จดพระราชกรณีย์กิจของในหลวงหลัง

จากศึกษางานของประเทศอื่นก่อนหน้านั้น เพื่อในการเขียนกฏหมายให้เป็นทางการมากขึ้น แม้ว่าอูจะมีกฏหมายกองกลาง

แล้ว แต่หล่อนก็ต้องการกฎหมายประจํารัฐอยู่ สาเหตุสําคัญคือหล่อนต้องเรียนรู้จากประเทศต่างๆของมนุษย์ชาติเสียก่อน

"ฉันน่าจะลองลอกของประเทศอื่นดู...แต่เราต้องมีเอกลักษณ์" หล่อนคิดกังวลอยู่ เพราะในอีก3วัน หล่อนต้องมีกฏหมาย

เพื่อการแถลงการ

มหาวิทยาลัยโกมูโระสึ โอซาก้า

"สรุปคือ..เธอก็เป็นนักผจญภัยเหรอ?"ฟีถามฟินน์ในบริเวณห้องกาแฟนักศึกษา "ใช่"ฟินน์ตอบคำถามพร้อมกับพยักหน้า

"คุยเรื่องอะไรกันอยู๋!"อยู่ดีๆอเล็กซ์ก็โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ "เห็นว่าพูดถึงนักผจญภัยอะไรพวกนี้ใช่มะ?" "หมายถึงในเกมส์

ออนไลน์ออนไลน์น่ะ"ฟินน์ตอบปกปิดความจริง อเล็กซ์ "โอเค!นายไปเล่นเบสบอลไม้ล่ะ?" ก่อนฟินน์จะได้ตอบกลับ

มาชอล(ในร่างมนุษย์)ก็โผล่มาในชุดดําแบบศิลปินร็อค "ฟีจ๋า!พี่มาแล้วล่ะ!"มาชอลทักฟี ผู้หญิงแทบทั้งคาเฟ่หันมามองเขา

พร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย "กรี็ด!!!!!!!!!"เหล่าสาวทั้งหลายใจแทบแตกก่อนจะวิ่งราวกับซอมบี้จากหนังเรื่อ WWZ เข้าไปรุม

กอดมาชอล "กัมบอล!ฉันจะตายแล้ว!ช่วยอะ..!"พูดไม่ทันจบ ฟีทําการสลายวงสาวว25ชีวิตออกไป "นายมาทําอะไรที่นี่?"ฟี

กระซิบกับมาชอล "ฉันแค่อยากจะชัวร์ว่า เธอปลอดภัยในสังคมน่าเบื่อแบบนี้น่ะ" อยู่ดีๆกัมบอลในร่างคนก็เดินออกมาใน

ผมนํ้าตาล ผิวออกขาว "กรี๊ด!!!!!"สาวๆเป็นพิกัดไปที่กัมบอลแทน "มาชอล!!!ช่วยดึงฉันที"

30นาทีต่อมา

การสลายวงเพิ่งสําเร็จได้และร่อยหลอเวลาพักครึ่งหนึ่งของพวกเขา "วันนี้ทางมหาวิทลัยจะมีนักศึกษาเข้าคณะใหม่2คน

" โควะเกริ่นให้กับเหล่านักศึกษา "มี มาเชลโล่ ลีออน กับ อดัม แจ็กเกอร์" หากความจริงแล้วชื่อพวกนั้นคือชื่อปลอมของกัม

บอลและมาชอลในร่างมนุษย์ เพราะหากว่าเผยชื่อจริงๆออกมา รับรองได้ขํากันตายทั้งมหาลัย มาชอลไปนั่งข้างๆฟีทางขวา

แทนที่กับฟินน์ ทําให้ฟินน์ต้องไปนั่งกับ จอห์น เกย์คิงในตํานานมหาลัย ที่ไม่เคยมีบุรุษผู้ใดกล้าหาญพอที่จะไปนั่งใกล้สิ่งมี

ชีวิตตัวนั้น ส่วนกัมบอล ต้องมานั่งกับ "อินทรา" ระหว่างการสอนเริ่มขึ้นฟินน์มองไปที่จอห์นหลายรอบ เหงื่อออก ขนลุก เขา

รู้สึกอยากเข้าห้องน้ำแต่ก็ไม่ได้เพราะกลัวจะเสียเอกราชให้กับจอห์นจนจะขับฉี่ออกมาแทนเหงื่อให้ได้ จอห์นมองฟินน์แล้ว

ยิ้มให้ 2-3 รอบเพราะจะมีคนมาทําให้เขามีความสุขที่ไม่ได้มานาน2-3เดือนแล้ว ที่ฝั่งของมาชอล "นี่ฟี ฉันงงจริงๆว่าเธอ

มาอยู่ที่นี่ทําไมแทนที่จะไปอยู่ที่อา?เธอไม่คิดจะกลับมา...ผจญภัยเหรอเนี่ย แม่เด็กเรียน"มาชอลหยอกฟี "ฉันต้องสานฝัน

"แม่"ของฉัน ฉันคงกลับไปทําเรื่องพวกนั้นไม่ได้ "ฟีตอบกลับ ก่อนที่มาชอลจะตะพูดอะไร อินทราก็เดินมาหามาชอล "นี่แก

คิดว่าแกมายุ่งกับแฟนข้าแล้วแกจะรอดเหรอ?"มาชอลตอบอินทราในท่าทางมั่นใจเหมือนพร้อมสู้"เออ!"อินทราพุ่งหมัดใส่

มาชอล"คิดผิดล่ะ!"มาชอลหลบได้ ส่วนหนึ่งมาจากทักษะตอนยังเป็นแวมไพร์ ทุกสายตาในห้องจ้องไปที่การต่อสู้ยกเวัน

โควะที่กําลังหาว่าคอมเสียตรงไหน ฟินน์แอบย่องเข้าห้องน้ำแต่โชคร้าย จอห์นเดอะเกย์คิงได้จับทัน "ยาราไนก้า?"จอห์น

จับขาฟีนน์ทั้ัง2ข้าง ฟินน์เอาเท้าใส่หน้าจอห์นทั้ง2ข้างอย่างจังแล้ววิ่งด้วยความเร็วราวกับเสือชีต้าติดเทอร์โบ จอห์นวิ่ง

ตาม กลับไปที่การต่อสู้ เพลงมวยไทยดังมาจากไหนก็ไม่รู้ "ติ็ดตื่อตี่ตี..."และทุกคนแถวนั้นเห็นว่าเสียงช่างเหมาะกับการ

ไฝว้ของสหายใหม่ไฟแรงกับยักษาพิโรธ ผู้ชนะ11ทิศ มาชอลเตะเสยคางอินทราแต่ว่าอินทรายังไม่ล้ม แต่เลือดกําเดาไหล 

อินทราเช็ดเลือดก่อนมองคราบเลือดของตนท "ไอ้ส้นตีน!มึงทํากูเลือดออกเหรอวะ!?!" มาชอลตอบกลับไปหน้าด้านๆ"หรือ

ว่าไอ้ที่ไหลจากจมูกแกคือเฮลบลูบอยส์!"มาชอลโดดเตะก้านคออินทรา แต่อินทราศอกหว่างขามาชอลก่อน มาชอลโดดหนี

ไปข้างหลังก่อนนึกได้ว่า "ชิบหาย!กูเป็นมนุษย์อยู่"ปกติตอนที่มาชอลเป็นแวมไพร์จะบินได้ แต่เป็นคนควทําไม่ได้หากไม่ใช้

เครื่องบินหรือเป็นสหายกับเณรคำ มาชอลจึงร่วงพิ้นดังโครม ดังพอที่จะทําให้โควะเลิกสนใจคอม"มาเชลโล่ ลีออน!อินทรา

อัลชามูฮะห์!พวกคุณกําลังทําอะไรกัน!"อดัม(กัมบอลในร่างคน)แอบย่องหนีออกจากห้อง "อดัม แจ็กเกอร์!" การหนี ล้มเหลว!

30นาทีต่อมา ในห้องครูใหญ่

หลังจากการถูกเรียกไปคุยกับครู "ครั้งหน้า ครูจะเรียกผู้ปกครอง ของเธอทั้ง3คนมาคุยกับครู!"ครูใหญ่เตือน กัมบอลกับ

มาชอลกุมขมับเพราะพ่อแม่ของเขาตายไปแล้ว จะให้ใครแสร้งมาเป้นผู้ปกครองของพวกเขา ส่วนอินทรากับนั่งเฉย คง

เพราะว่ามันคือเรื่องปกติของพวกอันธพาลอยู่แล้ว "ออกจากห้องได้!"มาชอลกับกัมบอลเดินออกจากห้องเซ็งๆ "มาชอล!ใคร

ใช้ให้แกมาไฝว้!"กัมบอลกระซิบ "แล้วใครที่พาเราลอยแพกลางมหาสมุทรแปซิฟิกจนมาติดเกาะ!"การทะเลาะเริ่มขึ้น แต่ทั้ง

สองคนก็เจอฟินน์ "ได้ยินมาว่าพวกเธอเป็นเพื่อนกับฟีใช่ไหม?"มาชอลกับกัมบอลตอบพร้อมกัน"ใช่!ทําไม?" "นี่พวกนาย

ปลอมเป็นมนุษย์ได้ไง?"ฟินน์ถามงงๆ "เอาเป้นว่าฉันฉีดสารเคมีที่ทําให้เซลล์ทุกเซลล์เปลื่ยนสภาพกลายเป็นเซลล์ของ

มนุษย์ในลักษณะของปริมาณโครโมโซม"กัมบอลตอบ "แล้วจะกลับไปเป็นเหมือนเดิมยังไงล่ะ กัมบอล?"มาชอลถาม

กัมบอลเงียบอยูสักระยะหนึ่ง ก่อนมาชอลจะทําอะไร อยู่ดีๆก็มีเสียงระเบิดดังขึ้น ฟินน์รีบวิ่งลงข้างล่างแบบไม่คิดชีวิต

ที่ ห้องไฟของมหาลัย

ห้องไฟนั้นถูกระเบิดเล่นงานจนไฟดับ ฝีมือของผู้ระเบิดไม่ใช่ฝีมือของใครนอกจากแก็ง เทคิ ฟูคูชุชา หรือ ยมทูตผู้ล้างแค้น

"เฟลมทอช กระผมจะไปเอาของนั่นให้คุณแล้วครับ"หัวหน้าโทรจากไอโฟนแล้วปิด มองกองไฟที่กําลังจะเผามหาลัยอย่าง

พึงพอใจ "ลูกพี่ครับ!ใครคือเฟลมทอชล่ะครับ?"ลูกน้องคนหนึ่งถามก่อนยกถังน้ำมันก็าด "ฉันก็ไม่รู้ แต่เขาบอกว่าเขาจะช่วย

เราสร้างอาวุธที่ทรงพลังกว่ายามา มันคือ 青懲罰的(แปลว่า ฟ้าลงทัณฑ์)" หัวหน้าตอบก่อนจุดซิการ์มาดูด "อ้อ!ไปเอา

อาเธเนียม(Athenium)***มาซะ! "

ณ ห้องของฟีโอน่า

ฟีกําลังคุยกับพ่อของหล่อน ไมเคิล เธมเมอร์ "พ่อคะ หนูว่าพ่อควรทําไงกับผู้ชายคนนั้นล่ะคะ?" ผู้เป็นพ่อตอบกลับว่า "ถ้า

นั่นเป็นเรื่องจริง ลูกกับเขาคงเข้ากันเป็นกิ่งทองใบหยกแน่..."ฟีตกใจก่อนดูอักษรบนโทรศัพท์ "ไม่พบสัญญาน"  "นี่!ฟี!รีบ

หนีเร็ว!" แก้ว นักศึกษาไทยร่วมห้องกับฟีเปิดประตูให้ฟีรีบหนี แก้วเป็นคนหน้าปลวก สิวเต็มหน้า ผิวดํายังกับพวกนิโกร ผม

ทรงติ่งหู  ฟีรีบวิ่งตามแก้ว

ฝั่งของ2หนุ่ม

มาชอลกับกัมบอลวิ่งตามหาว่าฟีโอน่าอยู่ไหน "ฉันว่านะ ฟีน่าจะอยู่ที่หอ"กัมบอลบอกมาชอลพลางวิ่งไปที่หอพักหญิง "แล้ว

นายจะทําให้เรากลับมาเหมือนเดิมยังไงล่ะ?"มาชอลถาม "เอาเป้นว่าเรื่องนั้นว่ากันทีหลังเหอะ"กัมบอลปัดประเด็น แต่ทั้งส

สองก็หยุดลงเมื่อเห็นหอพักหญิงอยู่ในกองเพลิง กองเพลิงสีแดงฉานราวกับเลือด เผาทุกสิ่งราวกับเป็นเพียงผืนกระดาษไม่

ใช้แล้ว อยู่ดีๆอินทราก็วิ่งมา "หลีกไป!กูจะช่วยฟี!" กัมบอลแปะไหล่อินทรา "เราขอช่วยนายนะ หล่อนเป็นเพื่อนเรา" อินทรา

ลังเลใจ หากให้ช่วยก็กลัวจะโดนคาบไปกิน หากไปเองฟีอาจจะตายได้ ก่อนอินทราจะเลือกทางของเขา มาชอลรีบวิ่งเข้า

หอพักหญิงอย่างไม่กลัวตาย "หยุดก่อน!"อินทราตะโกน "กูกับมึงหายกัน ให้กูช่วยพวกมึงนะ"มาชอลมองอินทราก่อนตอบ

"ได้"กัมบอลเอาผ้าเช็ดตัวเปียกนํ้ามา2ตัวให้ทั้งคู่ ส่วนตัวเองคลุมอยู่1ตัว "สวมซะ!จะได้ปลอดภัยจากไฟ" ทั้งคู่รีบเอาผ้า

ขนหนูห่อตัวแล้วรีบวิ่งเข้าไปในกองไฟ

ฝั่งของฟินน์

ฟินน์ได้หยิบดาบและอาวุธของแต่ก่อนมา "นี่ล่ะคือโอกาศที่จะเป็นฮีโร่ของเรา"ฟินน์คคิดในใจ เขาหยิบดาบเหล็กอันหนึ่ง

เอาหมวกตัวเก่ามาผูกแขนเพราะมันเล็กเกินกว่าเขาจะใส่ได้แล้ว ฟินน์ก็รีบออกจากห้อง เพื่อจะช่วยฟี แต่ทว่าฟินน์เจอกับ

ยากูซ่าดักอยู่หน้าประตู "ตายซ..."ก่อนที่ยากูซ่าคนนั้นจะได้พูดอะไร ฟินน์ได้จิ้มท้องของชายคนนั้นแล้วขโมยปืนกับกระสุน

แล้ววิ่ง เขาถึงทางสามแพร่ง เขาเลือกวิ่งไปทางซ้าย แล้วเจอกองทัพยากูซ่า ฟินน์แอบโขมยชุดยากูซ่าแล้วแอบเดินเข้า

แก็งยากูซ่าเนียนๆ ฟินน์รอดไปได้ แล้วเดินออกไปทางหนีไฟจนพ้นสายตาแล้ววิ่ง "ไอ้ยากูซ่าคนนั้นมันดูแปลกๆนะ"

ยากูซ่าคนหนึ่งพูดหลังจากที่เขาเดินไปแล้ว "มันอาจจะเป็นพวกอเมริกันปลอมตัวก็ได้!"หัวหน้าพูด ซิการ์ของเขาไหม้ไปได้

ครึ่งหนึ่งแล้ว เขาพ่นควันออกมาป็นวงควัน2-3วง "ไปจับมันมาก่อน เป็นการเชือดไก่ให้ลิงดู ใครจับได้ จะตบรางวัลให้

งามๆ"หัวหน้ากล่าว ลูกน้องรีบวิ่งตามฟินน์กันอย่างบ้าคลั่ง ฟินน์เดินลงจากบันไดหนีไฟ เห็นอพักหญิงจมกองไฟ"ฟีโอน่า

รอก่อนนะ ฉันจะไปช่วย"ฟินน์พูดกับตัวเองแล้วรีบวิ่งไปยังอาคารนั้น

ฝั่งของฟี&แก้ว

ทั้ง2คนวิ่งไปที่ลิฟต์อย่างไม่คิดชีวิต แก้วกดปุ่มลงแต่ลิฟต์ก็ไม่ยอมมา "บ้าจริง!"แก้วสบถก่อนวิ่งไปยังบันไดหนีไฟ ไฟเริ่ม

ลามเข้าส่วนในของหอ ทั้ง2คนรีบหนี แต่ไฟลามเร็วกว่า อาคารเริ่มถูกกลืนโดยกองเพลิง แก้วสะดุดไม้หล่นลงมาตั้งแต่

ตอนไหนก็ไม่รู้ แล้วโดนไม้คานอีกอันทิ่มท้องจนกระอักเลือด "ให้ฉันช่วยนะ"ฟฟีบอกกับแก้ว แก้วพยายามลุกแต่หล่อน

กระอักเลือดออกมาแล้วล้มลงไปอีก "ช่วยฉันด้วย ฟี...."แก้วพูดไม่กี่คําก่อนทิ้งไว้ซึ่งร่างไร้วิญญาน ฟี กอดศพของแก้วเอาไว้

จนลืมว่าตนนั้นอยู่ในทะเลเพลิงอยู่ แก้วกับฟีเป็นเพื่อนกันตั้งแต่วันแรกที่เข้าหอ พวกหล่อนร่วมสุขและทุกข์ตลอด2ปีที่ผ่าน

มา ฟีกอดศพของแก้วแน่น น้ำตาอาบแก้ม แต่เปลวเพลิงไม่เคยพัก มันยังทําหน้าของตน คือเผาทุกอย่างที่มันจับได้ เปลว

ข้างบนคือเพดานที่ร้าวเพราะความร้อนและจะหล่นลงมาสังหารฟี "เปรี๊ยะ!"เสียงปูนร้าวดังไม่มากแต่เรื่อยๆ เพดานเหมือน

จะหล่น ฟีหยุดร้องก่อนมองไปข้างบน "กรี๊ด!!!!"หล่อนกรี๊ดตกใจกับวาระสุดท้ายของชีวิต....หากว่าไม่มีเงาของอะไรมากั้นไว้

เขาคืออินทรา เขาโดดรับเพดานแทนฟีให้หล่อนมีพิ้นที่เอาตัวออก อินทราดูช้ำมากจนกระอักเลือด เล็บแตกหัก แผลเต็มตัว

แต่ก็ยังแบกเพดานเอาไว้ ฟีค่อยๆเอาตัวออกมา "ทําไมอินต้องทําอย่างนี้ด้วย?"ฟีถามอาบน้ำตา เสียงสั่นคลอ "พี่เคย

สัญญากับน้องว่า พี่จะดูแลปกป้องน้องสุดชีวิต"อินทราเอาผ้าขนหนูที่คลุมตัวเขาออกยื่นให้ฟี ฟีรับผ้าขนหนูมาซับน้ำตา

แล้วห่อตัว "น้องก็รักพี่จ้ะ"ฟีฝืนยิ้มให้อินทราทั้งน้ำตา กัมบอลกับมาชอลเอาไหล่โอบฟีเอาไว้ "รีบออกไปก่อนเร็ว!"ทั้งคู่พูด

"ปังๆๆๆๆๆๆ!"เสียงลูกกระสุนดังรัวราวกับห่าฝน "รอก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปช่วย"ฟีตะโกนแล้วรีบวิ่งไปยังที่มาของเสียง "เดี๋ยว

สิ!"กัมบอลตะโกนห้าม แต่เปล่าประโยชน์ ฟียังคงวิ่งตามไปยังเสียงโดยไม่สนกองเพลิงรอบด้าน "ฟี!กลับมาก่อน!"มาชอล

วิ่งตาม "สรุป ฉันต้องตามพวกนั้นไปใช่ไหมเนี่ย"กัมบอลบ่นกับตัวเอง ฟีวิ่งเข้าไปทางบัยใดปกติ ข้างในเต็มไปด้วยไฟ

โครงสร้างพังแหล่มิพังแหล่ แต่ฟีก็ไม่สน วิ่งตามหาผู้เคราะห์ร้ายไป มาชอลวิ่งตามไป "กร็อบ!"เสียงบันไดไม้หัก มาชอลร่วง

ลงมาข้างล่าง มาชอลกลืน้ำลายอึกใหญ่ หวังว่าจะมีปาฎิหารเกิดขึ้น "ตุบ!"มาชอลตกใส่ร่างหนึ่ง เป็นร่างของชายผมทอง

มีเป้สีเขียวใส่สารพัดอาวุธในเป้ สวมเสื้อสีฟ้าใต้ฮู้ดสีขาว แขนขวาผูกผ้าสีขาว มีรอยกระสุนสดๆเต็มตัว เขาคนนั้นคือ ฟินน์

ที่คิดจะช่วยฟีแต่โดนจัดการซะเอง "ฉัยว่าฉันเจอฟินน์แล้วล่ะ!"มาชอลตะโกน ฟีรีบโดนลงมาแล้วตกลงพิ้นอย่างแม่นยํา

ไม่มีอะไรขีดข่วน ฟีมองไปที่ร่างที่ถูกยิงอย่างหนัก "ฟินน์!ถ้านายยังไม่ตายช่วยตอบด้วย!"ฟีตะโกนให้ฟินน์ได้ยิน ฟินน์พูด

อย่างคนใกล้ตายตอบฟี "มีพวกยากูซ่าทําร้ายฉัน แต่อย่างน้อยฉันก็ตายอย่างวีรบุรุษ" แล้วเขาก็ไม่ตอบสนองอะไรอีก

เหมือนคนตายจริงๆ "อย่าเพิ่งตายนะฟินน์!ช่วยอย่าตายนะ!ถึงเธอจะเป็นเพื่อนใหม่เธอก็เป็นเพื่อนดีที่สุดของฉัน!"ไม่มีเสียง

ใดตอบรับจากเขา ฟีรีบวิ่งลงไปข้างล่างหาบฟินนืไว้บนหลัง "แข็งใจไว้นะ!" มาชอลช่วยฟีหาบขาฟินน์วิ่งลลงไปข้างล่าง

จากสายตาของฟินน์ ทุกอย่างเรือนรางมาก ไม่ได้ยินเสียงใดเลยนอกจากเสียงหัวใจที่หริบหรี่ แล้วทุกอย่างก็ดับมืดไป 

วันต่อมา

"3หนุ่มนักศึกษาใจกล้า ช่วยสาวกลางเพลิงมหาลัย" "นารีเหล็ก!ช่วยหนุ่มโดนกระสุนซัด" "3คนสู้ไฟ ลุยเพลิงช่วย

สาวอังกฤ๋ษ" หัวข้อหนังสือพิมพ์หน้าหนึ่งถูกตีมาเป็นจํานวนมาก คนตายจากเหตุไฟไหม้ครั้งนั้นมีมาก เรื่องของยากูซ่าไม่

ได้ถูกพูดถึง 
 

 
*ปฎิกิริยาการรวมตัวของอะตอม ทําให้เกิดการปล่อยพลังงาน

**ปฎิกิริยาการแตกตัวของตัวของอะตอม ทําให้ปลดปล่อยพลังงานออกมา

***ธาตุกัมมันตภาพรังสีในจินตนการของผู้เขียน มีพลังทําลายล้างสูงกว่ายูเรเนียม 50เท่า