ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Adventure time fanfic

    ลำดับตอนที่ #18 : คำตอบของคำถาม

    • อัปเดตล่าสุด 15 พ.ย. 56


               ฟินน์ตื่นมาในโรงพยาบาล เขาพบว่าเอวของเขาถูกพันด้วยผ้าพ้นแผล เขาพยายามจะลุกขึั้นมาแต่เขาเห็น

    สายน้ำเกลือระโยงระยางเต็มไปหมด เขาเห็นว่า โทนี่ พ่อของเขานั่งดูเขาบนโซฟา ในมือมีกล่องของขวัญอะไรบางอย่าง

    "แฮปปี้เบิร์ดเดย์ ลูกพ่อ"โทนี่พูดเสียงเรียบๆเบาๆยิ้มน้อยๆ "พ่อ!ผมตื่นแล้วฮะ"ฟินน์บอกกับโทนี่ โทนี่ยื่นอะไรไปให้ฟินน์

    เขาค่อยๆแกะกล่องนั้นจนเห็นอะไรบางอย่าง มันคือกล่องช็อกโกแลตยี่ห้อโกดิว่าชั้นดี ฟินน์เปิดชิมช็อกโกแลตในกล่องชั้น

    หนึ่ง เขาเลือกชื้อทูโทนรูแหัวใจ แต่มีมือของผู้หญิงคนหนึ่งเอื้อมมาหยิบชิ้นนั้นไปเสียก่อน ฟินน์มองหหน้าของผู้หญิงคน

    นั้น เธอผู้นั้นคือ ฟีโอน่านั่นเอง "อร่อยจังนะ ช็อกโกแลตโกดิว่าเนี่ย"ฟีีโอน่าพูดหลังกลืนช็อกโกแลตชิ้นนั้นไป ฟินน์ยิ้มนิดๆ

    ก่อนหยิบช็อกโกแลตสีชมพูให้กับฟี ฟีรับไปกินแล้วจึงหยิบกล่องของขวัญอีกชิ้นหนึ่งให้ฟินน์ "คือ...เห็นว่าเธอบอกว่าเป็น

    เพื่อนลูกน่ะฟินน์"โทนี่กล่าว ฟินน์ทำหน้าแดงอายๆก่อนตอบโทนี่ไปว่า "ครับ" ฟินน์แกะกล่องของขวัญ ในกล่องนั้นคือ

    "เคล็ดลับวิชาคอม(ใช้ได้ถึง ป.เอก) โดย สต็อป จี๊บ"มันเป็นกล่องใส่แผ่นซีดี ราคา 630 เยน(ราวๆ200บาท)  ฟินน์ยิ้มให้ฟี

    "เอาไปดูให้ดีน้า"ฟีพูดกวนๆ ฟินน์ยิ้มนิดๆ"โอเค"ฟินน์พูดกลับ


    ณ ฮอลลีวูด

    เจคเพิ่งจบฉากหนึ่งของ "อลิซในแดนมหัศจรรย์ ภาคพิสดาร"เขาหยิบขวดน้ำแล้วดื่มอึกใหญ่ในห้องพักนักแสดง เขาหยิบ

    โทรศัพท์ก่อนจะโทรหาโทนี่ "ฟินน์ เป็นไงบ้าง?สบายดีไมพวก?"เจคถาม "ซี่โครกหัก" ฟินน์ตอบ "ขอแสดงความเสียใจ

    ด้วยนะ อ้อ!แฮปปี้เบิร์ดเดย์นะฟินน์"เจคพูดเรียบๆ "ฉันอยากถามว่าฉันควร.."ก่อนฟินน์จะพูดจบ เจคได้วางสายโทรศัพท์

    ไปโดยไม่บอกสักคำ โดยความจริงแล้ว

    "เจค!ช่วยมาแสดงฉากต่อไปด้วย!เร็วๆนะ"เจควางโทรศัพท์ทันทีโดยลืมบอกลา ฟินน์ทําหน้าตาหงอยๆก่อนคืนโทรศัพท์ไป

    ให้โทนี่ "คำถามข้อนั้นน่ะครับ มันยากไปที่เพื่อนผมจะตอบได้เหรอครับ?"โทนี่มองบนฟ้าก่อนจะพูดว่า "นี่ไม่ใช่ทางสาม

    แพร่งนะฟินน์ ลูกยังจำตอนน้ำตาไซคลอปได้รึเปล่า?"ฟินน์ตอบไป "จำได้ครับ ทำไมล่ะครับ" โทนี่ตอบ "มีคนบอกให้ลูก

    เลือกทางเลือกที่มีข้อเสียทั้งคู่ใช่ไหมล่ะ แล้วลูกเลือกจากตัวเลือกพวกนั้นไหม?" ฟินน์หยุดคิดก่อนจะพูดเหมือนแทบ

    ตะโกน "จริงด้วย!ทําไมเราถึงลืมเรื่องนั้นไป" ฟีโอน่ามองฟินน์ช้าๆก่อนจะถามราวกับไม่เชื่อสิ่งที่ได้ยินมาว่า "ไซคลอป?

    หมายถึงยักษ์ตาเดียวตัวเป็นๆของจริงรึเปล่า?" "ใช่แล้ว,ทําไมล่ะ?"ฟินน์ถามฟีไปงงๆ "ฉันก็มาจากดินแดนที่เป็นอย่างนั้น

    ล่ะ!"โทนี่หูผึ่งแต่ก็แกล้งทำเป็นไม่ได้ยินเพื่อฟังบทสนทนาของหนุ่มสาวคู่นั้น โดยคิดว่าหากฟีโอน่าเป็นคนดีจริงๆ เขาจะ

    ได้ยอมให้ฟีโอน่าแต่งงานกับฟินน์ "แล้วเธอรู้จักเจ้าหญิงบับเบิ้ลกัมรึเปล่า?"ฟินน์ถามเสียงแทบดัง ฟีตอบดังๆกลับไป "ไม่

    นะ!แต่ที่ที่ฉันอยู่มีเจ้าชายอยู่มากมายหลายคนแน่ะ!" ฟินน์หยุดสักครู่ก่อนจะถามเบาๆว่า "เธอรู้จักไอซ์คิงรึเปล่า?"ฟีเงียบฉี่

    ราวกับว่าตกตะลึงกับคําถามนั้นแล้วถามคําถามตอบกลับ "แล้วเธอรู้จักไอซ์ควีนรึเปล่า?" 


    ณ ดินแดนอา(อูคู่ขนาน)

        ในห้องแห่งหนึ่ง ดูคล้ายๆกับห้องแลปที่มีสีหลักๆคือสีตระกูลเหลืองกับชมพู ในห้องมีชายผิวและผมสีชมพู สวมแว่นตา

    และชุดนักทดลอง ใกล้ๆกันมี ชายผิวสีเขียวขี้ม้าซีด สวมกางเกงยีน เสื้อสก็อต สวมรองเท้าผ้าใบสีแดง กำลังลอยอยู่รอบๆ

    ห้องแลป "นี่!กัมบอล นายกำลังจะทำอะไรกัน?"ชายเขียวซีดถามคนตัวชมพูที่กําลังทำท่าคล้ายปรุงยาอยู่ "ฉันกำลังจะผลิต

    ยาที่จะทำให้เราตามไปดูฟีได้ อ้อ!มาชอล จะดีมากถ้านายเลิกบินเป็นกระหังตายซากสักที" กัมบอลพูดับมาชอล มาชอล

    หยุดบินก่อนจะลงจอดบริเวณที่กัมบอลกำลังปรุงยาอยู่ "ฉันไม่ใช้กระหังสักหน่อย!ฉันเป็น..." อยู่ดีๆกัมบอลเอาเข็มฉีดยาที่

    ใส่ของเหลวสีเหลืองจิ้มมาชอลแล้วฉีดสารเคมีนั้นเข้าไปทางแขนขวา "ดี!ฉันเป็นแวมไพร์!นายฆ่าฉันไม่ได้ง่ายๆหรอก"

    กัมบอลยิ้มก่อนจะพูดว่า "ดูบริเวณแผลก่อนสิ" มาชอลเหลือบดูแขนของตัวเอง บริเวณที่โดนเข็มฉีดยาเริ่มกลายเป็นสีเนื้อ

    มันมีขนาดเท่ากับลูกแอปเปิ้ล ก่อนสีเนื้อนั้นจะลามขึ้นเรื่อยๆ มาชอลเอาแขนอีกข้างจับแขนที่กําลังกลายสภาพ เขารู้สึกถึง

    ชีพจรไหลเวียนที่แขนของตน เขารู้สึกว่าหัวใจทีไม่สำคัญสำหรับเขาตลอดมานานมากๆเริ่มเต้นตุบๆราวกับดีใจที่ได้ตื่นมา

    จากการหลับไหลมานานเป็นร้อยๆปี  สีเนื้อลามไปถึงคอ ทำให้รอยกัดหายไปราวกับแผลมดกัด มันลามไปถึงจมูก เขี้ยวของ

    เขาหายไปกลายเป็นฟันปกติ  "เฮ้ย!แกทําอะไรกับฉัน!กัมบอล?" หลังจากพูดจบ กัมบอลหยิบกระจกให้เขาดู เขาพบว่าเขา

    กลายเป็นมนุษย์ไปแล้วโดยสมบูรณ์เขาลองดูใต้ผ้าของเขา ไม่เหลือร่องรอยของแวมไพร์แม้แต่นิดเดียว "ขอบใจมาก

    มาชอล!ทีนี้เราก็ปลอมตัวได้แล้วล่ะ"กัมบอลพูดและยิ้มใหญ่กว่าเดิม ก่อนหยิบัคซีนนั้นจิ้มแขนของเขา

     

      
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×