ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Adventure time fanfic

    ลำดับตอนที่ #11 : อาหารไทย

    • อัปเดตล่าสุด 21 มิ.ย. 56


    18 พฤษภาคม พศ.2551 บริเวณสยามพารากอน

    ฟินน์กับเจค(และจอห์น(!))อยู่ดีๆก็โผล่หน้าสยามพารากอน "ที่นี่มันที่ไหนเนี่ย?"ฟินน์มองที่อย่างงงๆ "พี่เคยมาที่นี่ตอน

    เด็กๆ�
    ที่นี่คือ.......ประเทศไทย"จอห์นยิ้มอวดความรู้อย่างภาคภูมิใจ "ว่าแต่เจคล่ะ?"ฟินน์เกาหัวแกรกๆ "ฉันอยู่นี่พวก!"เจค

    ทักฟินน์
    จากในกระเป๋าเสื้อของฟินน์ "พี่ว่าน้องควรเปลื่ยนชุดซะเป็นชุดที่ดูธรรมดากว่านี้ ก่อนที่จะกลายเป็นเป้าสายตา

    ของคนอืน"จอห์นรีบหยิบชุดโปโล กางเกงยีนส์ กับรองเท้าผ้าใบสีดําโยนให้ฟินน์ "ไปเปลื่ยนในห้องนํ้าซะ!"จอห์นบอก

    15นาทีต่อมา

    ในร้านอาหารไทย"โอชาวงศ์"ในสยามพารากอนที่มีชื่อเสียงเป็นอย่างมาก จนทําให้ชาวต่างชาติจํานวนมากมากินอาหาร

    ไทยที่นี่ ฟินน์,เจค กับ จอห์นก็เป็นหนึ่งในนั้น ซึ่งเจคก็ต้องย่อตัวเป็นตุ็กตาจะได้ไม่โดนจับได้ "พี่ครับ ว่าแต่ที่นี่มีมีตโลฟรึ

    เปล่าครับ?" จอห์นมองหน้าฟินน์"มาเมืองไทยก็ต้องสั่งไอ้นี่สิถึงจะเหมาะ!"จอห์นพูด"นี่เจ๊!ขอต้มยํากุ้ง,ส้มตํา,ข้าวซอย,ไก่

    ทอดนํ้าปลา,แกงมัสมั่นกับข้าว2ที่!"

    20นาทีต่อมา

    อาหารที่สั่งทั้งหมดก็ได้มาถึงโต็ะของ2พี่น้องเป็นที่เรียบร้อย ฟินนืมองอาหารอย่างงงๆ"อืม,คนไทยกินข้าวเป็นอาหารหลัก

    แต่ว่าข้าวนี้ป็นข้าวหอมมะลิที่ขึ้นชื่อว่าเป็นข้าวที่ดีที่สุดในโลกเชียวนะ!"จอห์นอธิบาย ฟินน์ลองตักต้มยํามากินโดยไม่ได้

    กินข้าวด้วย

    ทายครับทาย!

    สิ่งที่เกิดขึ้นหลังจากฟินน์กินต้มยําเปล่าๆเสร็จจะเกิดอะไรขึ้น

    ก.ขอนํ้าๆ!!!
    ข.แซ่บอีหลี!
    ค.ไฟลุก
    ง.เฉยๆ

    --------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

    ฟินน์ตกใจกับความเผ็ดร้อนของอาหารไทยที่ส่วนผสมของ กุ้ง,นํ้า,พริก,ผัก และสมุนไพรของขาติหนึ่งในประเทศอาเซียน

    จนแทบทนไม่ไหว ราวกับถ่านติดไฟไปทั้งกระสอบ จนหน้าแดง เริ่มหอบ "นํ้าครับพี่.....นํ้า......."เสียงของฟินน์ฟังดูแหบ

    กว่าปกติ จอห์นรีบหยิบแตงกวาบนจานเครื่องจิ้มนํ้าพริกให้ฟินน์กิน ฟินน์รีบกินแตงกวาแบบไม่คิดชีวิต "นี่ทําไมคนไทยถึง

    กินของเผ็ดกระซวกไส้ได้แบบนี้ละครับ" ฟินน์ถานหลังจากที่หายจากอาการโดนความเผ็ดเล่นงาน "ง่ายๆ3ข้อ ข้อ1.เขากิน

    แบบนี้ตั้งแต่สมัยสุโขทัยแล้ว ข้อ2.อาหารรสเผ็ดทําให้เหงื่อออกทําให้หายร้อน และข้อ3.คนไทยกินข้าวกับแกงไม่ได้กิน

    เปล่าๆแบบน้อง!"จอห์นพูดเบื่อๆ"เอาเหอะๆถือว่าเป็นบทเรียน งั้นลองกินไก่ทอดนํ้าปลา ไม่เผ็ดๆแล้วเดื๋ยวกินฝอยทอง

    ปลอบใจ"


    30นาทีต่อมา

    "นี่มันก็4วันก่อนที่นี่จะบรึ้ม งั้นเราไปเทื่ยวก็แล้วกัน"จอห์นพูดกับฟินน์ "จะบ้าหรอครับ เราต้องช่วยไซม่อนไม่ใช่ไปชิล"ฟินน์

    ท้วง "ลืมไปแล้วหรือไงว่าเราเปลื่ยนแปลงปัจจุบันไม่ได้แต่เอาของจากอดีตได้ เราจะเอายาไปทําเซรุ่มนะ!"จอห์นอธิบาย

    ในเหตุการณ์30นาทีหลังจากการข้ามเวลารอบแรก จากรายการทีวีช่องCMMที่โดงดังเป้นอันดับต้นๆของโลก

    "ดิฉัน แมรี่ บราวส์ จากรายการ CMM จะขอนําเสนอเรื่อง�มหามนุษย์:ภัยร้ายแห่งมนุษย์ชาติในรอบศตวรรศ ปัจจุบัน

    จาก193ประเทศของมนุษย์ เหลือแค่165ประเทศ อยู่ในสงคราม29ประเทศ อยู่ในวิกฤต45ประเทศ เนื่องจากสหรัฐอเมริกา


    ที่เคยเป็นเจ้าโลกได้ถูกทําลายลงโดยสมบูรณ์ สหประชาชาติที่เหลือจึงแต่งตั้งให้จีนและอังกฤษร่วมกันเป็นผู้นํา""ใครว่า!

    เกาหลีเหนือต่างหาก!"อยู่ดีๆรายการCMMก็โดนขัดโดยNorth Korean Televison(N.K.T.)เป็นรูปคิมจองอิมประกาศใน

    รัฐสภาของเกาหลีเหนือกับริ้วธงชาติและทหารจํานวนมาก "เราจะยิงนิวเคลียร์กําจัดพวกนั้นซะ!" แล้วก็มีรายการอีกรายการ

    หนึ่งแทรก "ไม่มีสหประชาชาติแล้วโว้ย!สหภาพยูโรจะดูแลเอง!" "อีนี่ฉานเปนคนดูแลต่างหากนะจ้ะนายจ๋า" "อาเซียนจะ

    ดูแลเรื่องนี้เอง" "ผมจะเตือนพวกคุณว่า ถ้าพวกคุณไม่เลือกให้ตาลีบันอย่างเราปกครอง เราจะยิงนิวเคลียร์ทําลายประเทศ

    ของพวกคุณซะ!" "กูมีเรือรบนิวเคลียร์!" "กูมีจรวดติดอาวุธ!" "กูมียันต์อยู่ยงคงกระพันฟันแทงไม่เข้ากับหมอผีสาบแช่ง!"


    "กูมีหมึกพอล!" "กูมีอาเบะ!" "กูมีพิระมิด!" "อาตมามีจานบินกับบุญ!" "กูมีทหารเป็นล้านๆ!" "กูมีช้าง!" การโต้เถียงเริ่มเกิด

    ขึ้นท่ามกลางประเทศและกลุ่มที่ไม่ใช่ประเทศ ทหารออสเตรเลีย,ชาวแคนดี้,มาร์ชิลีนและคนอื่นต่างดูสิ่งที่เกิดขึ้นอย่าง

    เงียบๆ "นี่มันทางตันของมนุษย์ชาติชัดๆ!"โทนี่พูดด้วยความอึ้งจากทีวีที่ลองปรับสัญญานให้รู้ว่าโลกไปถึงไหนแล้ว "ขอ

    แสดงความเสียใจกับพวกคุณจริงๆค่ะ ดิฉันทําอะไรไม่ได้จริงๆ"เจ้าหญิงบับเบิลกัมกล่าวเศร้าๆ "เป็นแวมไพร์อมตะไม่ตาย

    สนใจไหมพวก?" มาร์ซิลีนน์เสนอวิธีของหล่อน "ไม่!เราจะอยู่ในนี้ไปตลอดกาล!"เจ้าหน้าที่คนหนึ่งกล่าว"ออกไปก็มีแต่

    ตาย!""เห็นด้วยๆๆๆๆ!!!!"เจ้าหน้าคนอื่นจึงเริ่มสนับสนุนความคิดที่จะซ่อนซะแล้วต่อต้านโทนี่ "ไม่!เราเคยสู้มาแล้วหลาย

    ศึก ไม่ว่าจะยุคนํ้าแข็ง,กาฬโรค,สงครามโลก และอะไรอีกหลายอย่าง ถึงจะดูเหมือนเราไม่ชนะ แต่อย่างน้อนโลกจะจารึกชื่อ

    เราไว้ ท้อแม้ได้แต่อย่าท้อถอย คุณสู้มาแล้สหลายศึก ทั้งการเกณฑ์ทหาร ปราบโจรสลัดโซมาเลีย โจรอิรัก แล้วก็กัดดาฟี่

    เราจะไม่ถอย เราจะก้เกียรติของมนุษย์คืนมา" จอห์นตะโกนแย้ง "แต่นี่มันหายนะแล้ว!เราทําอะไรไม่ได้!"เจ้าหน้าที่แกนนํา

    ต่อต้านกล่าว "คุณเลือกอะไรระหว่าง การได้ปกปักรักษาพี่น้อง6,000,000,000ชีวิตหรือจะปล่อยให้เลขเหล่านั้นถอยร่นจน

    เหลือ0,เชื้อโรคตัวเล็กกว่าแต่กลับสามารถล้มช้างจนป่วยล้มได้,ทําไมเราจะไม่ได้"จอห์นบอกให้กําลังใจ "เชื้อเรามีไม่กี่ตัว

    แถมเป็นแค่เชื้อหวัดธรรมดา ยังไงภูมิคุ้มกันก็ชนะ,แค่เร็วหรือช้า" เจ้าหน้าที่แย้ง "เราจะผนึกกําลังคนทั้งโลกมาร่วมใจกัน

    ปราบภัยให้พินาศลง เราเป้นทีมเหย้า เขาเป็นทีมเยือน!"จอห์นเสริมกําลังใจ เจ้าหญิงบับเบิ้ลกัมดุเหมือนนึกอะไรออก

    "ทําไมพวกเราถึงไม่หาจุดอ่อนของพวกนั้นล่ะ เคยได้ยินไหมว่ามนุษย์อ่อนแอทางกายกว่าสัตวืจึงมีสมองแทน"เจ้าหน้า

    ที่หลายคนเริ่มสงบแล้วเข้าข้างฝ่ายโทนี่อีกครั้งจนเหลือแค่คนนําท้วง "พวกคุณมันบ้า!บ้ายิ่งกว่าหมา!"เจ้าหน้าที่คนนั้นชี้นิ้ว

    ใส่โทนี่แล้วยิงตัวตายทันที





    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×