Secret Book

ลำดับตอนที่ #2 : สร้างตัวละคร : ลิลลี่

- - REGISTER - -

ภาพเพิ่มเติม
[ 1 ] [ 2 ] [ 3 ]
 

            ชื่อ – นามสกุล :   ลิลลี่ พอลีน ออตติลี เซฟิรินัส  ( ลิลลี่ )

            เผ่าพันธุ์ :  แวมไพร์

            เพศ :   ชาย  (  ปัจจุบัน ลักษณะต่างๆ เหมือนเพศหญิงเกือบทุกประการ  )

            อายุ :  119 ปี  ( ร่างกายถูกหยุดไว้ที่ 14 ปี )

            บทที่ต้องการ :  เหนือมนุษย์

            ส่วนสูง / น้ำหนัก :  158  /  46

            ลักษณะนิสัย :  ร่าเริง สดใส ไร้เดียงสาสุดๆ ( ขอย้ำว่าสุดๆ ) เพราะถูกดูเเลมาปานไข่ในหิน  บางครั้งจึงดูเอ๋อๆ เเละรู้ไม่เท่าทันคนอื่น มักจะถูกหลอกง่ายๆ 

            ประวัติความเป็นมา :  อาเธอร์ โชเปนฮาว หลุยส์   นี้คือชื่อเดิมของลิลลี่   อาเธอร์ เป็นเจ้าชายคนสุดท้อง อันดับที่ 6 ในราชวงศ์ โชเปนฮาว บิดาคือพระเจ้าหลุยส์ ที่ 3 ของอาณาจักร  จุดเด่นคือใบหน้าเเละรูปร่างที่งดงามราวสตรีเพศ  จึงมักถูกล้อเลียนเเละดูถูกอยู่เสมอจากเหล่าพี่ชาย ทั้ง 5 คน   อาเธอร์ จึงพิสูจย์ตัวเองตามคำท่าของเหล่าพี่ชาย  ด้วยการเเข่งขันล่าสัตว์ หากอาเธอร์ได้มากกว่า เหล่าพี่ชายจะยอมรับในตัวอาเธอร์  ซึ่งเมื่อเริ่มเเข่งขันกันจริงๆเเล้ว ก็เป็นไปตามเเผนของเหล่าพี่ชายทั้ง 5 เพราะด้วยนิสัยอ่อนโยนของอาเธอร์ ที่เเม้เเต่มดสักตัวยังไม่กล้าเหยียบ ยังไงก็ไม่มีทางชนะ




                                                 น้ำตาที่เฮือดเเห้ง  ความโศกเศร้า  ความคิดคำนึง  เป็นอะไรที่เจ็บปวดสำหรับผู้ที่เสียคนรักไป  ไม่เว้นเเม้เเต่อมนุษย์ที่ผู้คนเรียกว่าปีศาจเเวมไพร์  ที่เเม้นร่างกายของตนจะเย็นยะเยือกดั่งศพ เเต่หัวใจก็ยังรู้สึกเจ็บปวด  เป็นเรื่องน่าตลกสำหรับเขา ที่หัวใจมันไม่เต้นเเล้วเเต่กลับเจ็บปวด  คาร์ล เอเทล ฟรีดิช เซฟีรินัส คือชื่อของเเวมไพร์ผู้สูงศักดิ์ตนนี้   เขาเดินทางมาไกลจากปราสาทลึกลับที่อยู่ในป่าที่ลึกลับยิ่งกว่า ป่ามืดโรซานท์    นั้นคือที่อยู่ของเขา  เเต่ตอนนี้เขาเดินทางมาไกล จนอยู่ในดินเเดนที่ห่างไกล  เขาเดินไปอย่างไร้จุดหมาย เพียงหวังว่าจะลืมความเจ็บปวดที่ ภรรยา ที่ตนรักมากที่สุดได้จากไป  " ลิลลี่... "  ใช่ เธอตายเเล้ว...  เพราะพวกมัน  ไอพวกมนุษย์สารเลวกลุ่มนั้น !!   การเดินทางครั้งนี้เเต่เเรกเริ่มก็เพื่อจะไปเเก้เเค้นพวกมนุษย์กลุ่มนั้น  เเต่ยิ่งนานวันก็ยิ่งไร้จุดหมาย  เพราะไม่มีข้อมูลไดๆเลย  ตอนนี้จึงทำได้เพียงเดินไปเรื่อยๆ เเละหวังว่าความเจ็บปวดนี้จะหายไปซักวันหนึ่ง   


                                                ขณะที่เขากำลังเดินอย่างไร้จุดหมายนั้น   แคลก เเครก...   เสียงดังมาจากพุ้มไม้ ด้านซ้ายมือที่ไม่ไกลจากเขานัก  มีบางสิ่งกระโจนออกมาพร้อมกับกระต่ายตัวน้อยบนมือ   " เย้ จับได้ตัวนึงเเล้ว  นี้เเหละเราจะชนะท่านพี่ โดยไม่ต้องฆ่าเหล่าคุณสัตว์สักตัว "   เด็กผู้หญิงที่เเต่งตัวเหมือนเด็กผู้ชายตัวน้อย ร้องตะโกนด้วยความดีใจ    ....   จ้าวเเวมไพร์ยืนตะลึง  ไม่ใช่เพราะตกใจเเต่อย่างใด  เเต่เป็นเพราะ...  " ลิลลี่...  "  เเวมไพร์มองเด็กหนุ่มตัวน้อยที่อยู่ตรงหน้า ด้วยความเข้าใจว่าเป็นเด็กผู้หญิง   เป็นจังหวะเดียวกันกับอาเธอร์ที่เห็นเเวมไพร์ตนนี้ ทำให้หน้าเเดงอายม้วนทันที เพราะพึ่งทำกริยาที่ไม่เหมาะสมลงไป  แล้วกล่าขอโทษให้กับบุคคลที่อยู่ตรงหน้า   แต่ยิ่งกลับตกใจเข้าไปใหญ่ เมื่อเห็นน้ำตาของคนผู้นั้น กำหลังไหลออกมา       จ้าวเเห่งเเวมไพร์ที่ว่าหลั่งน้ำตาจนหมดตอนเสียภรรยาไป กลับร้องไห้ด้วยความปิติยินดีอีกครั้ง        " ลิลลี่ ฉันเจอเธอเเล้ว... "    นั้น คือเสียงสุดท้ายที่อาเธอร์ได้ยิน ณ ดินเเดงบ้านเกิดของตน...





                                                ณ  ปราศาทลึกลับ ในผืนป่าสุดลึกลับยิ่งกว่า  ป่ามืดโรซานท์  เสียงกรีดร้องเเหลมเล็กดั่งเสียงผู้หญิงของเด็กหนุ่ม ดังลั่นไปทั่วทั้งปราศาท   เป็นเสียงเเห่งความเจ็บปวดที่สุดเเสนทรมาน     เมื่อเครื่องเพศที่เเสดงถึงความเป็นชายถูกนำออกไป  เเละเเทนที่ด้วยรอยกรีดยาวลึก ดั่งเช่นเเสดงถึงความเป็นสตรี   เลือดสีเเดงสดไหลออกมานองเตียงหิน  โดยมีเเวมไพร์ที่ได้ชื่อจากมนุษย์ว่าเป็น หมอ กำลังเจียระไนรอยกรีดใต้ท้องน้อยอย่างปราณีต เพื่อให้ได้รูปร่างที่สวยงามที่สุด   พร้อมกลับต้องตั้งสติอย่างเเรงกล้า เพราะถูกสั่งห้ามโดยนายเหนือหัว ไม่ให้ลิ้มลองเลือดของเด็กหนุ่มที่กำลังจะกลายเป็นเด็กสาวคนนี้เเม่เเต่หยดเดียว

สิ้นเสียงร้องของ อาเธอร์  ก็พร้อมกับสิ้นเสียงหัวใจเต้น   เด็กหนุ่มได้เสียชีวิตลงบนเตียงเลือดเเห่งนี้...     ประตูบานใหญ่ถูกเปิดออก พร้อมกับจ้าวเเห่งเเวมไพร์ได้เดินเข้ามา   โอบพยุงร่างของเด็กหนุ่มที่เต็มไปด้วยเลือดนี้ไว้   เเล้วใช้เขี้ยวที่เเหลมคมกัดไปที่ข้อมือของตน  หยดเลือดที่ไหลดั่งสายน้ำ บรรจงลงไปในปากของศพเด็กหนุ่ม ไม่นานชีวิตก็คืนกลับมาอย่างปฏิหาร   ดวงตาสีม่วงของเด็กหนุ่มยามนี้กลายเป็นสีเเดง  พร้อมกับดูดดื่มเลือดจากข้อมือ ของเจ้าชีวิตตนใหม่ของตน...




                                                 นานับวิธีล้างสมองของเเวมไพร์ หนึ่งในนั้นคือการสกดจิต   อาเธอร์ ได้ลืมตัวตนเก่าของตนไป  เเละได้รับชื่อใหม่จากจ้าวเเห่งเเวมไพร์ ลิลลี่ พอลีน ออตติลี เซฟิรินัส    นี้คือชื่อใหม่ของเจ้าเเห่งเเวมไพร์  คาร์ล เอเทล ฟรีดิช เซฟีรินัส  ได้ตั้งให้ ...    ลิลลี่อยู่ในถานะลูกสาวคนที่ 3 ของเจ้าเเห่งเเวมไพร์  โดยมีพี่น้องเป็น พี่สาว 2  คน  เเละ พี่ชายอีก 4 คน  ซึ่งกำเนิดมาจากภรรยาเก่าที่เสียชีวิตไป  ลิลลี่เป็นที่เอ็นดูอย่างยิ่งของพี่น้องทั้งหมด  ส่วนหนึ่งคือความที่มีใบหน้าเเละรูปร่างเหมือนกับมารดาของตนที่เสียชีวิตไป    ความทรงจำปลอมๆ ถูกสร้างขึ้นให้กับลิลลี่ เเละจ้าวเเห่งเเวมไพร์ได้สร้างกฎขึ้นมาใหม่ คือ  ห้ามบอกความจริงเรื่องเเต่ก่อนเดิมกับลิลลี่เป็นอันขาด  ใครเเม้นเเต่หลุดปากออกไป มีโทษถึงประหาร    ...  เเต่อย่างน้อยครอบครัวเเวมไพร์นี้ก็ดีกับลิลลี่มาก เห็นเป็นลูกหลาน เห็นเป็นน้องสาวที่น่รัก เเละต้องปกป้อง   เพราะความไร้เดียงสาเเบบสุดๆ ของลิลลี่  เเวมไพร์ทุกตนในปราสาทลงความเห็นกันว่า  ถึงเเม้จะผ่านไปร้อยปี หรือชั่วกัปชั่วกัล ก็คงเเก้ไม่หาย  



                                                 ลิลลี่มีเพื่อนอยู่ตัวนึงซึ่งก็คือเจ้ากระต่ายน้อยที่ตนจับมาได้  บังเอินจ้าวเเวมไพร์ติดมือมาจนมาถึงปราสาท   เมื่อผ่านไปหลายปีเจ้ากระต่ายก็ตาย ทำให้ลิลลี่เสียใจมาก  เป็นเรื่องให้เจ้าเเห่งเเวมไพร์จอมเห่อลูก ต้องใช้เวทมนต์นำวิญญานกลับมาสิงอยู่ในตุ๊กตากระต่าย    เเต่น่าตกใจกว่านั้น เพราะเมื่อมันกลับมาเเล้ว เจ้ากระต่ายกลับมีชีวิตเเบบพิเศษขึ้นมา คือ พูดได้ เดินได้ คิดเป็น  เเถมฉลาดซะด้วย ก็ถือเป็นเรื่องดีที่จะได้ให้เป็นเพื่อนกับลิลลี่   ลิลลี่ตั้งชื่อให้เจ้ากระต่ายนี้ว่า   พิกเล็ต   พร้อมกับหาทักซิโด้ให้เจ้าตุ๊กตากระต่ายนี้ใส่      ในยามที่เหล่าพี่ๆ เเละบิดาของตนไม่ว่างเล่นด้วย   ลิลลี่มักจะชอบออกไปเล่นในป่านอกปราศาท   เล่นกับพวกสัตว์ป่าน้อยใหญ่ ซึ่งคนธรรมดาดูยังไงมันก็สัตว์ร้ายหน้ากลัวชัดๆ  เเต่กลับเชื่องอย่างกับลูกเเมวเมื่ออยู่กับลิลลี่   ลิลลี่ชอบร้องเพลง เสียงของธอใสดังกังวาลดั่งเสียงเครื่องดลตรี  ไพเราะจนกลายเป็นตำนาน  เพราะมีคนบังเอินผ่านมาเจอสัตว์ร้าย  เเละได้เสียงเพลงอันไพเราะนี้กล่อมเจ้าสัตว์ให้เดินหน้าเคลิ้มจากไป  คนที่ฝังก็เคลิ้มเเละกับไปเล่าต่อกันมารุ่นสู่รุ่นว่าเป็นเสียงของเทพธิดาเเห่งป่า...    ซึ่งเจ้าตัวไม่รู้เรื่องอะไรด้วยเลย  เเละยังคงร้องเพลงอย่างมีความสุขตลอดมาที่ได้ออกมาเที่ยวเล่น    


                                                
                                                     สิ่งที่น่าสะเทือนใจที่สุด เเละเป็นเรื่องที่  คาร์ล  หรือ จ้าวเเห่งเเวมไพร์   ต้องเสียใจเเต่ก็มิอาจหยุดยั้งตัวเองจากความชื่นชอบได้  นั้นก็คือ ในทุกๆ คืนเดือนดับ หรือพระจันทร์หายไป  ความมืดปกคลุมทุกสิ่ง  คืนที่สัญชสตญาณดิบของเเวมไพร์ทุกตัวจะสำเเดงเดช  ความหิว ความโกรษ ความกระหาย  ราคะ พลัง  ทุกอย่างเเห่งความชั่วร้ายจะบังเกิด หากตนอยู่ที่ปราสาท เเละลิลลี่อยู่ที่ปราสาทไม่ได้ออกไปเที่ยวเล่นที่ไหน   โศกนาฎกรรมสุดหดหู่จะเกิดขึ้น   เมื่อจ้าวเเห่งเเวมไพร์   เห็น  ลิลลี่  ลูกสาวสุดที่รักของตน  กลายเป็น... ภรรยาที่จากไป      เสียงร้องด้วยความกลัวเเละความเจ็บปวดของสาวน้อยดังไปทั่วทั้งปราสาท   บิดาที่น่ารักของตนตอนนี้กระหายราคะดั่งสัตว์ป่า   เเละเมื่อเสร็จกิจ จ้าวเเห่งเเวมไพร์ก็มักจะ สกดจิตเเละลบความทรงจำของลิลลี่ทุกครั้ง  เเละสั่งห้ามเรื่องที่เกิดขึ้นไม่ให้เล่ากับลิลลี่ฟังอย่างเด็ดขาด รวมไว้อยู่ในกฎข้อห้ามนั้นด้วย     ด้วยความสำนึกผิด จ้าวเเห่งเเวมไพร์จึงยิ่งโอ๋เเละให้ความรักกับลิลลี่มากที่สุด รวมถึงเเวมไพร์ทุกตนในปราสาทด้วยที่ยิ่งให้ความรักกับลิลลี่อย่างมาก      ในหลายๆครั้ง ที่จ้าวเเห่งเเวมไพร์สามารถหักห้ามตัวเองได้ จึงมักจะชิงหนีออกจากปราสาทก่อนในคืนเดือนดับ  เเต่ถ้าไม่สามารถทำได้ด้วยสาเหตุจากปัจจัยภายนอกหรือภายใน  ก็จะเกิดเรื่องน่าเศร้าอย่างนี้อยู่ร่ำไปในตลอดร้อยกว่าปีที่ผ่านมา ...        
    

            ชอบ เกลียด กลัว แพ้ :  ชอบ ดอกไม้ โดยเฉพาะดอกลิลลี่ชีชมพูที่ท่านพ่อปลูกไว้  , ท่านพ่อ เเละทุกคนในปราศาท , คุณสัตว์ในป่า , พิกเล็ต ( ตุกตาของตน )  , การร้องเพลง , วาดรูป , อ่านหนังสือ , การเที่ยวเล่นตอนกลางคืน , ดวงดาว พระจันทร์บนฟ้ายามค่ำคืน , การอาบน้ำ  /  ไม่ชอบ   เลือด ( บีบจมูกกินทุกที ) ,  กลัวมนุษย์ ( เพราะท่านพ่อมักเล่าให้ฟังว่ามนุษย์น่ากลัว ) , แสงอาทิตย์

            เพิ่มเติม :  ลิลลี่มีเบื้องลึกเบื้องหลังที่น่าสงสารครับ  เเต่ความทรงจำทุกอย่างของเธอเหมือนผ้าขาว  โลกที่เธออยู่นั้นชั่งสวยงามเเละกว้างใหญ่  ความใฝ่ฝันของเธอ คือ อยากจะออกไปนอกเขตป่าสักครั้ง  เเละจะเข้มเเข็งยืนหยัดด้วยตัวเองให้ได้    ท่านพ่อ ท่านพี่ เเละลุงๆป้าๆทุกคนในปราสาทจะได้ไม่ต้องเป็นห่วงตนอีก
 

             ถ้าออริของท่านเสียชีวิต ท่านอยากให้ออริของท่านเสียชีวิตแบบไหน :  ตายเมื่อจ้าวเเห่งเเวมไพร์ตาย    เมื่อจ้าวชีวิตตายลง ผู้ที่ได้รับชีวิตทุกตนจะตายตาม

            สำหรับท่านผู้ปกครอง มีอะไรอยากจะบอกกับไรท์มั้ยคะ? :   ขออภัยที่น้องเค้ามาออกเเนวดาร์คน่าสงสารด้วยนะครับ  ในความโชคร้ายหลายๆอย่าง  ก็มีความสดใส น่ารัก  ที่ทุกคนได้พบเจอต่างตกหลุมรัก     ความสดใสร่าเริงไร้เดียงสาของลิลลี่นี้เเหละ จะทำให้ทุกคนได้ยิ้มอย่างมีความสุข    และก็ขอเป็นกำลัใจให้ไรท์ด้วยนะครับ  สู้ๆ  โอ้ววว~~~