ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เหตุการณ์ 1 : อามิช
- - เหตุการณ์ - -
ซ่า... เสียงฝนตกหนักในฤดูใบไม้ร่วงนี้ ช่างฟังดูขัดหูจริงๆ
ปลี๊น!! ปลิ้นนน!! พวกมนุษย์ไร้อารยะทั้งหลายกำลังส่งเสียงเเตรรถที่น่าหนวกหูนี่
การเดินเรื่อยๆ อย่างไร้จุดหมายกลางสายฝนตอนนี้ มันช่าง...
" งี่เง่า "
เสียงทุ้มภายใต้หน้ากากดังออกมาเบาๆ ราวเสียงกระซิบ
" มีเเต่เรื่องงี่เง่า... ไอ้โลกโสมมที่มีเเต่เรื่องงี่เง่าพันนี้ ข้าจะ... "
เท้าทั้งสองข้างที่เดินมาหลายชั่วโมงหยุดนิ่ง พร้อมกับมองไปที่นาฬิกาบนข้อมือ...
!!! ตู้ม!!! บรึ้ม!!! !!!
เสียงระเบิดดังขึ้น พร้อมกับไฟที่ลุกช่วงขึ้นกลางสายฝน
เป็นเหตุจากมีคนๆหนึ่ง กระโจนเข้าหารถบนถนนที่กำลังเเล่นอยู่
คนๆ นั้นเสียชีวิตทันที
ถนนที่วุ่นวายไปด้วยรถ ตอนนี้มีเพียงซากของเศษเหล็ก เเละเปลวไฟ
รถนับร้อยคันพุ่งชนกันอย่างวินาศสันตะโร
ตอนนี้บนท้องถนนเป็นดั่งนรก กลิ่นเลือด กลิ่นเนื้อที่ไหม้
เเละเสียงร้องโหยหวน ฟุ้งเเละดังทั่วทั้งท้องถนน
ชายสวมหน้ากากหันหลังไปดูศพชายผู้ที่เป็นต้นเหตุให้เกิดนรกนี้ขึ้น
ซึ่งชายผู้นั้นเป็นคนเดียวกับที่ตนได้คุยไปเมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อน
" หึ "
เขายิ้มเล็กน้อยเหมือนกับประสบความสำเร็จในผลงานของตน
ใช่ นี้คือแผนการของเขา!
การพูดคุยกันไม่กี่นาที ก็สามารถเปลี่ยนใจให้คนๆหนึ่งหมดหวังในชีวิตได้...
พร้อมกับเป็นไปตามเเผม ที่จะให้เกิดนรกบนดินในเวลาที่พอเหมาะเช่นนี้
ชายสวมหน้ากากมองไปที่นาฬิกาของตนอีกรอบ
พร้อมยิ้มให้กับเวลาที่พอดีเเม้เเต่เข็มวินาทีที่ตนคิดไว้
ติ๊งๆๆ เสียงโทรศัพที่เปอะไปด้วยเลือดของชายผู้ตาย ดังขึ้นอยู่ที่ปลายเท้าของเขา
พร้อมมีข้อความรับเชิญจากองค์กรลับชื่อดัง
ที่เขาบอกว่าองค์กรลับชื่อดัง เพราะมันเป็นองค์กรลับจริงๆ เเต่ชื่อเสียงกลับโด่งดังในโลกมืด
ข้อความนั้นบอกจุดนัดพบที่เเน่นอนให้กับเขา
เเต่โชคร้ายที่คนที่ควรจะได้อ่านกลับนอนจมกองเลือดอยู่ที่ปลายเท้าเขา
อยู่ๆ ก็มีความคิดเเล้นเข้ามาในหัว เหมือนกับโดนไฟซ๊อตอย่างกระทั้นหัน
" อื้ม... รู้สึกจะมีเรื่องน่าสนุกให้ทำเเล้วละสิ หึหึหึ "
เขาฉีกยิ้มหัวเราะภายใต้หน้ากากอย่างตื่นเต้น
" ก่อนอื่นก็ต้องใบหน้าของนายคนนี้ก่อนสินะ "
หลายวันต่อจากเหตุการณ์นั้น ณ สถานที่นัดพบ
" ตอนนี้ข้าชื่อ อามิช ซอนต้า อายุ 25 ปี เป็นคนโรมาเนีย อื้มเเล้วก็... "
เขาเปิดสมุดที่ตนจดบันทึกเอาไว้เเล้วนั่งท่องไปเรื่อยๆ
เมื่ออ่านจบ เขาก็ก้มลงมองที่นาฬิกาของตน เพื่อดูเวลา
" ได้เวลาเเล้วสินะ "
เขาพูดเบาราวกับกระซิบกับตัวเอง
ตัวเลขนับถอยหลัง หนึ่งถึงสิบ ดังขึ้นในใจ
" ห้า "
" สี่ "
" สาม "
" สอง "
" ไอ้โลกโสมมที่มีเเต่เรื่องงี่เง่าพันนี้หนะ ข้าจะ... "
ฟรุบ!?
เหมือนเเสงดวงอาทิตย์หายไป ทั้งโลกตกอยู่ในความมืด ถุงผ้าสีดำที่ครอบหัวเขา
พร้อมกับสติที่กำลังเลือนลาง
" ข้าจะ... "
" ท ำ ล า ย มั น ซ ะ "
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น