[Fiction Gintama] ตื่นจากฝันฉันอยู่ในโลกกินทามะ OC

ตอนที่ 4 : ตอนที่ 3 แค่แต่งหน้ากับไม่แต่งหน้า ก็ทำให้เราเปลี่ยนเป็นคนละคนได้

     

    จิ๊บๆๆ!

     "อือ...เช้าแล้วงั้นเหรอ?" เสียงนกร้องด้านนอกพร้อมกับแสงแดดอ่อนๆที่ส่องผ่านประตูบานเลื่อนที่ทำจากกระดาษทำให้ในห้องสว่างขึ้นมาบ้าง

    พรืดด..

     "ผ้าห่ม?" บางอย่างที่คลุมไหล่ค่อยๆไถลลงจนฉันรู้สึกได้ ก่อนจะหันไปมองผ้าผืนหนากำลังดีมาคลุมอยู่ด้วยความสงสัยก่อนจะสังเกตได้ว่าอีกฝั่งของโซฟาที่ก่อนหลับไปมันเคยว่าง มีคนนอนอยู่...

     แถมยังนอนน้ำลายยืดกรนดังจนบ้านถ้าสั่นได้คงสั่นไปแล้ว แล้วทำไมเขาไม่นอนห้องเขาล่ะเนี่ย?

     "คุณกิน...คุณกิน ตื่นค่ะ" ฉันลุกจากโซฟาก่อนจะเขย่าตัวปลุกอีกฝ่ายที่ตอนนี้เริ่มยกเท้าก่ายกับพนักโซฟา

     "งืมมม อย่ายุ่งน่า ซาดะฮารุ" 

     "คุณกิน! ตื่นมาคุยกันก่อน ฉันมีเรื่องต้องคุยนะ!!" ว่าแล้วเขย่าตัวให้แรงขึ้นอีก จนอีกฝ่ายขมวดคิ้วก่อนจะปรือดวงตาสีทับทิมมองฉันด้วยความหงุดหงิด

     "อะไรของเธอฮะ คุณกินต้องนอนพักผ่อนให้เพียงพอนะ--!"

     "ในตู้เย็นคุณมีอะไร---" ยังไม่ทันจะพูดอะไรบาทางามๆของคนผมชาวหยักศกก็ยันท้องฉัน ขอย้ำว่า เอา-เท้า-ยัน!!จนกระเด็นกลิ้งไปชนโต๊ะ

     พลั่ก โครม!

     "เธอเป็นใคร! ขอบอกไว้เลยนะ ว่าคุณกินไม่นิยมทำบุญให้กับผีไร้ญาติ!!" เขาว่าก่อนจะชี้หน้าด่าฉันที่เท้ายังคงชี้ฟ้าอยู่

    รู้สึกหงุดหงิดจนเส้นเลือดปูดขมับ มือไม้มันสั่นระริกก่อนจะลุกขึ้นนั่งตวัดมองอีกฝ่ายผ่านเส้นผมที่ปิดบังใบหน้าจนเกือบเหมือนผีจูออน ยังคงรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างไหลออกทางโพรงจมูกด้วยเพราะหน้าไปกระแทกกับแผงไม้เต็มๆ 

     ฉันผุดลุกขึ้นก่อนจะสาวเท้าเข้าไปหาคนที่เริ่มถอยหนีหน้าซีด แล้วยกมือสวดอะไรก็ไม่รู้อยู่ในโลกส่วนตัวของนาง จึงไม่รอช้าที่จะยกขาแล้วยันอกกว้างของอีกฝ่ายเต็มแรงจนเขาหงายตกโซฟาไป

     พลั่ก โครม!!

     "นี่คนโว้ย ไม่ใช่ผี!" ฉันตะโกนลั่นเท้าเอวมองเขาพลางยกมือขึ้นเสยผมจนเห็นใบหน้าและทัศนียภาพโดยรอบชัดเจนขึ้น ก่อนจะยกหลังมือเช็ดจมูกที่มีของเหลวไหลออกมาอยู่

      เชี่ย! เลือดออก!!

     "ค คนเหรอ?...ชุดนี่ ไอชา?" คุณกินเหมือนจะได้สติก่อนจะยกมือกุมตรงที่ถูกฝ่าเท้าของฉันถีบแล้วมองฉัตั้งแต่หัวจรดเท้า

     เออสิวะ! (ʘ言ʘ╬)

     "หน้าเธอ...แปลกๆนะ ก่อนหน้านี้เธอใส่หน้ากากเหรอ?" ขอกลอกตา 360 องศาใส่ไอ้เบาหวานนี่สักล้านรอบได้มั้ย? พยายามจะหายใจเข้าออกเพื่อระงับสติอารมณ์ของตัวเอง

     "ฉันแค่ไม่ได้แต่งหน้า! ให้ตายสิ ไม่ถงไม่ถามสุขภาพกันสักคำ อยู่ๆก็มาถีบเฉย บ้าป่ะเนี่ย(-[]-)+!" ฉันได้แต่ตวาดใส่ก่อนจะเดินไปหาทิชชู่มาซับเลือดที่จมูกที่มันยังไหลอยู่นิดหน่อย

     โห กลิ่นคาวเต็มจมูกเลยจ้า หอมจริ๊งงงงงงงงงงงง(T0T)!!

     "ล แล้วจะถามอะไรฉันล่ะ?"

     "ในตู้เย็นคุณมีอะไรมั้ย ฉันจะทำมื้อเช้าให้...ก่อนที่จะลงไปทำงาน" ฉันพูดเสียงอู้อี้เพราะมือข้างหนึ่งยังคงกดทิชชู่ซับเลือดจากโพรงจมูกไว้

     "ก ก็มีพวกไข่กับ นม ขนมปัง"

     "โอเค ฉันจะไปห้องน้ำเดี๋ยทำกับข้าวให้ค่ะ" เมื่อรู้ของภาพในตู้เย็นก็มุ่งหน้าไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนเป็นอันดับแรกเลย 

     ฉ่าาาา!!

     "ขอก็ใกล้หมดแล้ว ไว้เอาเงินไปซื้อพวกของสดดีกว่าแฮะ" ระหว่างที่กำลังทอดไข่ดาวก็คิดไปพลางก่อนจะปิดเตาแล้ว ตักแบ่งแยกไว้สองจานวางบนโต๊ะแล้วนั่งกินจนหมด แทนที่จะคว้านมก็เป็นน้ำเปล่าแทน เพราะฉันไม่จำเป็นต้องทำตามเหมือนในพวกการ์ตูนตาหวาน รักม.ปลายซะหน่อย 

     เมื่อกิจวัตรยามเช้าเสร็จแล้วก็เอาจานไปล้างแล้วเตรียมเดินลงไปทำงานด้านล่าง ถ้าไม่ติดว่าตอนเดินออกจากครัว คุณกินก็ยืนปิดทางไปซะก่อน

     "เงยหน้าขึ้นซิ"

     "คะ?" ฉันเงยหน้าขึ้นโดยอัตโนมัติด้วยความสงสัย มือใหญ่จึงจับแก้มฉันไว้ด้วยมือข้างเดียว ก่อนที่จะพลิกมองซ้ายขวา

    แปะ!  

     "อ๊ะ!...อะไรเนี่ย?" เหมือนมีบางอย่างมาแปะลงบนจมูกจนต้องยกมือลูบๆดู เนื้อผ้านี่...พลาสเตอร์แก้ปวด?

     "ติดไว้ก่อนละกัน อย่างน้อยจะได้ไม่ปวดมาก" เขาบอกเพียงสั้นๆก่อนจะเดินออกไปนั่งที่โซฟา  ทิ้งให้ฉันยืนนิ่งเป็นหุ่นอยู่เกือบ 3 นาทีก่อนจะรู้สึกตัว ก็ได้แต่แปลกใจกับตัวเอง

     "เขาอ่อนโยนเป็นด้วยเหรอวะ? อิชาคนนี้งงวุ้ย!" เกาหัวแกรกๆก่อนจะรีบแต่งตัวแล้วเดินลงไปทำงานที่ชั้นล่าง

     เมื่อผ่านมาได้สักเที่ยงวัน คุณโอโทเสะก็ให้ฉันไปพักโดยที่เธอก็ใจดี ทำอาหารให้ฉันกินด้วยเลยประหยัดค่าข้าวไปเยอะ เธอก็ถามแหละ ว่าฉันไปโดนอะไรมา ก็เล่าไปด้วยความเคืองไม่หาย แถมยังรู้สึกเจ็บแปลบๆเวลาขยับจมูกนิดๆด้วย

     "ดีนะที่หน้าไม่เสียโฉม" ก็นั่นแหละค่ะ ดีมากที่ไม่ค่อยมีดั้งเท่าไหร่ เลยเจ็บไม่เยอะ

     ครืดดดดดดดดด!

     "ไอจัง ว่างหรือเปล่าจ๊ะ?" คุณโอทาเอะเปิดประตูเข้ามาพร้อมกับอีกสองหน่อ และหนึ่งตัวด้านหลัง

     "ก็...ว่างค่ะ"

     "ไปซื้อของด้วยกันมั้ยจ๊ะ? ฉันว่าจะไปซื้อพวกของมาทำอาหารน่ะ" เธอเอ่ยชวนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม แต่ฉันกลับเห้นใบหน้าซีดเจื่อนของคางุระจัง และชิปาจิคุงด้านหลัง

     อ่า เข้าใจ...นางทำอาหารได้น่ากลัวมาก(=_=;;)

     

     "เอ่อ..ได้ค่ะ งั้นรอเดี๋ยวนะคะ" 

แต่ฉันก็ไม่อยากจะขัดใจนาง

     พวกเราออกมาซื้อของกันตามประสาสาวๆซึ่งฉันก็ได้ออกมาเห็นภายนอกที่เคยเห็นในมังงะที่อ่าน คือ...ตื่นเต้นไง มันเป๊ะมากเลยนะ

     "ได้ของถูกๆมาเยอะเลยนะคะเนี่ย คิดถูกแล้วที่มากับคุณโอทาเอะ" ฉันมองพวกผัก และของสดในมือที่มีเต็มไปหมด

     

     "ฉันก็อยากได้คนมาช่วยเลือกของด้วยน่ะจ้ะ แต่ไอจังก็เลือกเก่งนะเนี่ย...มีแต่ของดีๆถูกๆทั้งนั้นเลย"

     "คุณแม่ของฉันเคยสอนฉันเลือกของน่ะค่ะ มันเลยติดเป็นนิสัยซะมากกว่า---"

     "คุณโอทาเอะะะะะ!!" เสียงของชายคนหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลัง จนฉันถึงกับต้องหันไปมองพอเห็นใบหน้านั้นแล้วก็รู้สึกคุ้นๆ

     ผมตั้งๆไว้เครา ใส่ชุดเครื่องแบบสีดำ ตัวใหญ่เหมือนกับกอริล่า...

     "คนๆนั้น....หวา! คุณโอทาเอะ?!" ยังไม่ได้ทันจะดูให้แน่ใจมือของคุณโอทาเอะก็คว้ามือฉันให้รีบวิ่งหนีทันที

      โอเค นางคว้ามือวิ่งขนาดนี้ รู้เลยว่าใครกำลังตามมา คุณคอนโด อิซาโอะแห่งชินเซ็นกุมินั่นเองๆๆๆๆๆๆ!

     "คุณโอทาเอะ แต่งงานกับผมนะค๊าบบบบบ!!" พี่แกเล่นประกาศออกวอเลยจ้า เออ เด่นไปอี๊กกก!!

     ชุดกิโมโนที่ใส่ไม่ค่อยถนัดแถมวิ่งก็ช้า จนสุดท้ายก็สะดุดจนหน้าทิ่ม จนต้องยกมือกุมจมูกน้ำตาเล็ดเลย

     โครมมม!! 

     "จ เจ็บบบบบบ(T0T)!!" ไม่ไหวแล้ว เจ็บโคตรบิดามารดาเลย 

     "ไอจัง! เจ็บมากมั้ย?" คุณโอทาเอะถึงกับรีบวิ่งกลับมาดู แล้วย่อลงมองบาดแผลรอบตัวฉัน แต่ที่เจ็บสุดอ่ะ มันเป็นแผลเก่าที่ไปกระแทกเมื่อเช้าต่างหาก

     "ฮึก ฮือออ เจ็บอ่ะ คุณโอทาเอะ(T[]T)!!" 

     "ตายละ เลือดออกด้วย ไปโรงพยาบาลก่อนมั้ย?" ฉันพยักหน้าทั้งน้ำตาเพราะมันเจ็บมากจริงๆ ขนาดหายใจยังรู้สึกปวดเลย

     "อ เอ่อ มีอะไรรึเปล่าครับ?" เสียงของคุณคอนโดดังจากด้านหลังฉันด้วยความกังวล 

     "คุณคอนโด โทษฐานที่คุณทำให้ไอจังต้องบาดเจ็บช่วยพาเธอไปส่งโรงพยาบาลด้วยค่ะ!!" คุณโอทาเอะตวัดมองอีกฝ่ายแล้วชี้นิ้วใส่หน้าด้วยความโกรธเคือง

     "เอ๊ะ? ผมเหรอครับ?"

     "จะพาเธอไปดีๆ หรือจะให้พาเธอไปั้งน้ำตาคะ(^^)+" แล้วเจ๊เอาง้าวมาจากไหนมิทราบเนี่ย!!

     "ข เข้าใจแล้วครับ!!!" คุณคอนโดรีบรับคำสั่งของเธอแทบจะทันที ก่อนที่เธอจะพยุงฉันให้ไปนั่งในรถตำรวจตามลำพัง

     "ไอจังไปโรงพยาบาลก่อนนะจ๊ะ ส่วนของที่เธอซื้อมาฉันจะให้ชินจังเอาไปเก็บให้ เดี๋ยวตามไปหานะ" เธอบอกยิ้มๆ ฉันก็ได้แต่พยักหน้าน้ำตาเล็ดพลางยกชายแขนเสื้อกิโมโนกดซับเลือดไว้ก่อน

     "อ่ะ(ค่ะ)"

     "ฝากเธอด้วยนะคะ" คุณคอนโดพยักหน้าก่อนที่เขาจะปิดประตูแล้วเดินไปนั่งข้างคนขับเบาะหน้าแทน 

     ดั้งก็ไม่ค่อยจะมีอยู่แล้วนะ อย่าให้มันยุบลงไปเลย(T^T)

     ฟึ่บ! 

 

     จู่ๆก็มีมือหนึ่งมาเอามือของฉันออกจากจมูกก่อนจะแทนด้วยทิชชูมากดให้แทน ฉันได้แต่งงก่อนจะมองเจ้าของมือนั้น ก็ตกใจจนแทบจะถอยไปติดกับประตู

     "เอากิโมโนสวยๆมาซับเลือดแบบนั้น คงไม่ดีเท่าไหร่มั้ง?" น้ำเสียงนิ่งๆกับท่าทีที่ดูเหมือนจะเย็นชา  ทำไมฉันจะไม่รู้เล่าว่าใคร!

     ก็เมะของคุณกิน ฮิจิคาตะ โทชิโร่ นั่นเองแหละจ้า \(￣0￣)/

     "ฮ ฮิจิคาตะ!!"

     "รู้จักฉันด้วยเหรอ? เอาเถอะ ไว้ค่อยคุยทีหลัง เอ้า เอานี่ไปเช็ดเลือดเธอซะ" เขาว่าพลางดันแผ่นกระดาษในมือสองสามแผ่นมาให้

     "เอ่อ...ค่ะ ขอบคุณ" มันก็ต้องรับไว้เพื่อรักษาน้ำใจ ก่อนจะเอามากดซับเลือดที่ออกจมูกต่อ ส่วนเขาก็นั่งดูดบุหรี่โดยหันหน้าออกนอกรถด้วย ถึงแม้จะยังสงสัยแต่ขอเงียบไว้ก่อนละกัน

หวังว่าคงไม่ต้องศัยกรรมดั้งนะ