คลังใบสมัครตัวละคร

ลำดับตอนที่ #52 : [KNB AU] ♥ 恋をした รักมั้ย? ไม่รู้หรอก

B
E
R
L
I
N
❀

 

APPLICATION

"ไม่ว่าคุณจะพูดยังไง....คุณก็คือแสงสว่างสำหรับฉันอยู่ดี"

หมายเลข+ชื่อเซ็ตของคู่ลูกสาวท่านค่ะ ::  2nd Set [Kuroko Tetsuya] - Koi no Hikari (แสงสว่างของความรัก) || TEACHER&SIMPLE GIRL

ชื่อ - นามสกุล :: ชิโรยูกิ มารินะ | Shiroyuki  Marina

ชื่อเล่น ::  ชิโระ / มาริ / ชีจัง  |  Shiro / Mari / Shi-Chan (ปล. ชื่อชีจังเป็นชื่อที่เพื่อนสนิทของเธอเรียกเท่านั้น)

ความหมายของชื่อ :: ชิโรยูกิ = หิมะสีขาว

สัญชาติ :: ญี่ปุ่น 

อายุ :: 23 

หน้าที่การทำงาน :: ลูกสาวเจ้าของร้านขายหนังสือ และนักดนตรี

ลักษณะภายนอก :: สาวร่างบาง ผมสั้นบ๊อบสีดำสนิทเส้นผมนิ่มราวกับผมของทารกแรกเกิด ดวงตากลมโตสีเหลืองอำพันภายใต้แว่นกรอบหนาสี่เหลี่ยม (เธอมักจะใส่ตอนอ่านหนังสือหรือทำงาน) รับกับใบหน้าเล็กมนที่ดูนิ่งๆ แต่ไม่ถึงกับเย็นชา ผิวเนียนสีขาวดูสุขภาพดี ปากนิดจมูกหน่อยพอประมาณ เป็นสาวที่มีสูง 163 ซม. หนัก 48 กก. มักสวมหมวกเบเร่ต์สีดำ และสวมชุดสไตล์เรียบๆเน้นใส่กระโปรงยาวเหมือนพวกศิลปิน

นิสัย :: มารินะ เจ้าของใบหน้าตุ๊กตา...ไม่ใช่ว่าเธอน่ารักเหมือนตุ๊กตาหรอก แต่เธอเป็นคนที่เหมือนจะมีหน้าเดียวตลอดทั้งปีทั้งชาติ ไม่ค่อยยิ้มให้ใครเห็นเลย สาวน้อยที่มีรักความเรียบง่าย และความสงบสุข เธอเป็นคนที่ไม่มีอะไรโดดเด่นมากนัก ทั้งการเรียน กีฬา กิจกรรมเธอก็ธรรมดาสามัญ แต่มารินะเป็นคนที่รักและชอบอะไร เธอจะเต็มที่กับมันโดยไม่รู้ตัว เธอมีความพยายามสูง  ถึงไม่ยิ้มแต่ก็ใช่ว่าจะเข้าสังคมไม่เป็น เธอเป็นมิตรกับทุกคน ชอบช่วยเหลือ และด้วยความที่เป็นพวกหน้านิ่ง เลยเป็นคนที่เก็บสีหน้าได้เก่ง แต่ก็อ่านสีหน้าของคนอื่นออก มักรับฟังปัญหาของเพื่อนๆอยู่เสมอ อีกทั้งยังเป็นคนที่มีความจำเป็นเลิศมาก แต่ก็ดันสอบมาได้คะแนนกลางๆตลอด มารินะ เป็นคนรักความเสมอภาคและความเท่าเทียม แต่ก็เป็นคนมีสัมมาคารวะผู้อื่น เคารพและให้เกียรติแก่ผู้อื่นด้วย เธอเป็นคนใจเย็น ใจแข็ง แต่ก็เป็นคนที่มือเท้าหนักใช้ได้

          แต่ก็ไม่ใช่ว่าเธอจะโมโหหรือโกรธไม่เป็น เธอเป็นพวกนิ่งๆก็จริง แต่ถ้าถึงลิมิตเธอไม่สนหน้าใครทั้งนั้น เธอไม่โวยวาย โวยวายทำไมหมัดเดียวจบ! และเป็นคนที่ใครดีมาเธอจะดีตอบ ใครร้ายมาเธอก็จะร้ายตอบ (เท่าเทียมดีไม่ใช่เหรอ?)

ประวัติ :: มารินะ สาวน้อยที่เรียนอยู่ปีสามในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ผลการเรียนก็ระดับกลางๆ ดีบ้างแย่บ้าง เธออาศัยอยู่กับครอบครัว 3 คน พ่อ แม่ และตัวของเธอ ชีวิตในแต่ละวันนั้นช่างเรียบง่ายแบบสุดๆ ตื่นเช้าไปโรงเรียน วันหยุดก็มาช่วยร้านของพ่อ ส่วนครอบครัวทางแม่ของเธอนั้นทำฟาร์มปศุสัตว์และ สวนผลไม้โดยที่ว่างๆเธอก็มักจะไปช่วยอีกแรง แต่ในความคิดของมารินะ ชีวิตที่สงบสุขแบบนี้มันก็ดีอยู่หรอก แต่มันไม่น่าเบื่อเกินไปเหรอ(=_=;) ไม่ใช่ว่าชีวิตของเธอนั้นมันดูมืดมิดอะไร แต่มันเป็นสีหม่นๆเหมือนอยู่ท่ามกลางหมกหนาก็มิปาน วันหนึ่งเธอได้ไปเที่ยวที่บ้านญาติทางแม่ ในตอนกลางคืนได้มีฝนดาวตกเกิดขึ้นจึงได้ลองขอพรแบบเล่นๆไป 'ขอให้ได้เจอเรื่องที่ทำให้ชีวิตของฉัน ไม่น่าเบื่อด้วยเถอะ' จนกระทั่งวันหนึ่งเธอได้ออกมาเดินเล่นคนเดียว พร้อมกับหยิบกีต้าร์โปร่งตัวโปรดมานั่งเล่นรับลมที่สวนสาธารณะ ก็มองเห็นกลุ่มเด็กจากโรงเรียนอนุบาลใกล้ๆกำลังเดินต่อแถวบนฟุตบาทเพื่อมาเล่นที่สนามเด็กเล่น มารินะไม่ใด้ใส่ใจมากนักจึงเล่นกีต้าร์ของตัวเองไป แต่หลังจากที่เธอเล่นจบและกำลังจะกลับบ้าน  เธอรู้สึกว่ามีใครบางคนสะกิด เธอก็ตกใจกับการปรากฏตัวของครูอนุบาลคนหนึ่งที่อายุน่าจะมากกว่าเธอ 

     "คุณลืมนี่ไว้น่ะครับ" สิ่งที่มารินะลืมไว้คือ ไลท์โนเวล เธอรับมาและขอบคุณเขา อีกคนยิ้มให้และพยักหน้าก่อนจะพูดว่า "ผมก็ชอบอ่านเรื่องนี้เหมือนกันครับ" และหลังจากนั้นเธอก็มักจะเจอเขาที่ร้านหนังสือของเธอบ่อยๆ

          นั่นเป็นครั้งแรกที่เธอรู้สึกว่า ชีวิตของเธออาจไม่น่าเบื่ออีกแล้วก็ได้....

ชอบ :: หนังสือไลท์โนเวล หรือนิยาย : เบรคและพุ่งเข้าไปหาทันที

            สลัดทูน่า : ก็มันอร่อยอ่ะ งอแงจะกินให้ได้

            เพลง : มักจะโยกหัวไปตามจังหวะเพลง ร้องตามเพลงได้เลย

          ปิ๊กกีต้าร์ : ของแรร์แค่ไหนก็อยากจะซื้อมาเก็บไว้

               ฝน : ถ้าเป็นวันหยุดนี่วิ่งออกไปตากเล่นได้เลย

เกลียด :: เนื้อวัว : ไม่ชอบกินเพราะมันคาว และเนื้อมันเหนียว

กลัว / แพ้ :: แพ้อากาศร้อนจัดๆ เพราะเป็นคนขี้ร้อนและเลือดกำเดาชอบไหลออกมาตลอด

งานอดิเรก :: แต่งเพลง / อ่านไลท์โนเวล / นั่งทำปิ๊กกีต้าร์จากของเหลือใช้

ลักษณะคำพูด :: มารินะ เป็นคนที่พูดเสียงออกเนิบช้าหน่อยๆ แต่เป็นคนพูดชัดเจน มีน้ำเสียงไม่แข็งกระด้างมีเสียงที่เป็นเอกลักษณ์ เธอเป็นคนใช้คำพูดตามอายุและความน่าเคารพ แต่บางทีก็พูดเจ็บจนแทงทะลุอกเลยล่ะ

     - เวลาดีใจ

               "เยส! ได้อ่านสักที รอที่จะอ่านไม่ไหวแล้วสิ" มือบางที่ถือไลท์โนเวลเล่มใหม่สั่นระริกด้วยความตื่นเต้น

     - เวลาผิดหวัง

               "คิดแบบนั้น หรอกเหรอ...นี่คุณมองฉันเป็นแบบนั้นมาตลอดเลยสินะ" นัยน์ตาสีอำพันสั่น เท้าทั้งสองก้าวถอยไปอย่างช้าๆ มือทั้งสองกุมที่หน้าอกจนเสื้อยับย่น ริมฝีปากกัดแน่นเพื่อกลั้นไม่ให้น้ำในตาไหลออกมา 

     - เวลาโกรธ

               "ขอเตือนอีกครั้งหนึ่งนะ จะไปดีๆ หรือจะไปตื่นอีกทีที่โรงพยาบาล?" เสียงหวานเอ่ยเรียบๆ พลางหักข้อนิ้วมอง

     - เวลาช็อค

               "ห๊ะ...ถามจริง!?" เธอตกใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้าพลันร้องลั่นเสียงหลง

     - เวลาเขิน

               "...ขอเถอะค่ะ อย่ามองฉันเลยนะคะ" มารินะดันหน้าอีกฝ่ายออกห่างและกุมหน้าจนคางชิดอก

ความสามารถพิเศษ :: เล่นกีต้าร์  ว่ายน้ำ จำเสียงของบุคคลนั้นๆได้ และฝึกสัตว์

ข้อดี :: เป็นคนที่ใจเย็น ชอบช่วยเหลือ

ข้อเสีย :: ไม่ค่อยจะยิ้มให้ใครเห็น

เพิ่มเติม ::    - มารินะสายตาปกติ เท่ากันทั้งสองข้าง

                     - มีเพื่อนสนิทอยู่คนหนึ่งชื่อ อุราโนะ ยาเอะ

                     - ที่บ้านญาติของมารินะ มีเหยี่ยวที่ใช้เลี้ยงเพื่อไล่นกที่จะกินผลผลิต ชื่อ ปิปี้ และมารินะเป็นคนฝึกมันตอนอายุ 12

            

CHARACTER'S ROLE

(*หมายเหตุ :: ให้ลูกสาวเป็นคนตอบจ้า)

(***มีปฏิกิริยาคร่าวๆ ด้วยเนอะ)

คิดว่าเราจะสมหวังในความรักมั้ยจ๊ะ?

: ไม่รู้สิ ไม่ได้คิดไกลถึงตอนนั้นน่ะ

แล้วอยากสมหวังรึเปล่าล่ะ?

: ก็...อยากมั้ง

ถ้าขอพรได้ 1 ข้อ จะขออะไรจ๊ะ?

: ขอให้มีเรื่องน่าตื่นเต้นเข้ามาในชีวิตฉันหน่อยเถอะ

ถ้าไรท์แต่งหนูหลุดคาร์ หนูจะถีบไรท์มั้ยลูก

: ไม่ถีบนะ ถ้าไม่หลุดออกไปนอกโลกอ่ะ

PARENT'S ROLE

(*ผปค ตอบเลยจ้า)

เอาเบสิคเลย(?) ทำไมถึงมาสมัครคะ?

: น่าสนุกดี กำลังว่างงงงง

งั้นๆๆๆ ได้แรงบันดาลใจในการคิดลูกสาวมาจากอะไรเอ่ย?

: หลายๆอย่างมารวมกัน แล้ว ตู้มมม เกิดเป็นโกโก้ครั้นชชช ไม่ใช่ละ!

กว่าจะคิดลูกสาวได้เนี่ย นานมั้ยคะ?

: 4 ชั่วโมงคิด เพราะปกติก็มโนบ่อยอยู่แล้ว

คิดว่าลูกสาวจะติดมั้ยคะ!!?

: ไม่รู้จิ แต่อยากให้ติดนะ

เราดองเก่งนะ...//หลบมุม

: จับมือค่ะ เราหัวอกเดียวกัน

อ่ะๆ หมดแล้วๆ นอนรอประกาศผลได้เลยเน้อ

: จ้าาาาาา