ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    คลังใบสมัครตัวละคร

    ลำดับตอนที่ #50 : YUME 100 ร้อยตำนานรักของเจ้าชายวัยเรียน

    • อัปเดตล่าสุด 16 ม.ค. 61


    B
    E
    R
    L
    I
    N



     Application




    "ในสายตาของผู้ชายบางคน ฉันมันดูไม่น่าปกป้อง น่าทะนุถนอมสินะ"

    “ไม่มีใครมาชอบคนตัวสูงๆอย่างฉันหรอก...”




    ที่รักของคุณ : พริธเวิน อาณาจักรอวาลอน แดนอาวุธ


    แนวความรักที่อยากได้ : ละมุนอบอุ่นหัวใจ | ปนดราม่านิดหน่อย | พระเอกรู้สึกอิจฉาที่นางเอกสูงกว่า | นางเอกมีปมเรื่องส่วนสูงของตัวเอง แต่พระเอกกลับมองว่ามันน่าชื่นชม


    เพลงประจำตัว :

    คนมีเสน่ห์ - ป้าง นครินทร์

    ทรงไทย - มันไม่ง่าย

    ขัดใจ - COLORPITCH

    สีประจำตัว : สีขาวงาช้าง


    ชื่อ : เจมิร่า || Jemira


    นามสกุล : ลอเรนซ์ || Lawrence


    ชื่อเล่น : เจมี่ || Jemy


    ชื่อเต็ม : เจมิร่า ลอเรนซ์ || Jemira Lawrence


    เชื้อชาติ : ฮังการี


    ชั้นปี : ปีที่ 10


    มาจากดินแดน : อาณาจักรวอกซ์ แดนแห่งเสียง


    ลักษณะ : ร่างโปร่งบางได้สัดส่วนราวกับนางแบบ เรือนกายนั้นขาวสะอาดเละเนียนนุ่มราวกับผิวของเด็ก เจ้าของเรือนผมสีเงินไฮไลท์สีดำยาวถึงสะโพกมัดรวบไว้เป็นหางม้าอยู่เสมอ ดวงตาคมเฉี่ยวคู่สวยสีม่วงลาเวนเดอร์ดูแข็งกระด้างและเย็นชา แต่ลึกๆแล้วกลับดูอ่อนโยน ล้อมกรอบด้วยแพขนตางอนยาวเป็นธรรมชาติ จมูกเล็กเชิดรั้นรับกับริมฝีปากเล็กสีชมพูระเรื่อ สูง 170 ซม. หนัก 56 กก. แต่ที่หัวไหล่ขวาของเธอมีรอยแผลเป็นเป็นทางยาวถึงข้อศอกอยู่แต่มักจะสวมเสื้อแขนยาวอยู่ตลอดเวลา หรือไม่ก็ใส่ปลอกแขนเอาไว้


    นิสัย : เจมี่ สาวผู้มีใบหน้าไร้ความรู้สึกและแสนจะเย็นชาและไม่สนอะไรเลยนอกจากตัวเอง เธอเป็นคนที่พูดน้อย ไม่ค่อยสุงสิงหรืออยากจะยุ่งกับใคร รักสันโดษ และชอบอยู่คนเดียว เธอเป็นคนรักสงบ เกลียดเรื่องวุ่นวายและเสียงดังอึกทึก เป็นคนที่หัวดื้อ หัวแข็ง และไม่ยอมเชื่อฟังใคร ทำอะไรแล้วไม่มีค่อยมีใครคาดเดาอารมณ์หรือความรู้สึกนึกคิดของเธอออกเลย ไม่ค่อยไว้ใจใคร เป็นคนไม่ชอบยึดติดกับอะไรนานๆ และปากร้ายในบางครั้ง มองภายนอกแล้วไม่มีใครที่จะกล้าเข้าใกล้เธอเพราะรู้สึกเหมือนกับว่าเธอเป็น 'ตัวอันตราย'

              เจมี่เป็นคนที่รักเพื่อนและครอบครัวของตัวเองมาก มันเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้เจมี่ยิ้มได้ พวกเป็นที่พึ่งทางใจเพียงไม่กี่อย่างของเธอ นิสัยที่แท้จริงของเจมี่เธอเป็นคนที่ใจดี ยิ้มง่าย อ่อนโยน เข้มแข็ง ใจกว้าง ไม่ค่อยโกรธใคร ไม่เรื่องมาก นอบน้อมถ่อมตน ใจเย็น เธอเป็นคนที่เวลายิ้มแล้วจะรู้สึกว่าบรรยากาศรอบตัวดูสดใสขึ้นมานิดหน่อย เป็นคนที่ค่อนข้างจะหัวดี รอบคอบ ช่างจดช่างจำและช่างสังเกต มีเหตุผล ไหวพริบดี มักรับฟังปัญหาของผู้คนรอบข้างอยู่เสมอ เธอเป็นคนที่คิดว่าตัวเองนั้นไม่มีค่ามากพอจะให้ใครมารัก หรือคอยเป็นห่วง มักมองตัวเองในแง่ลบ

              เจมี่เป็นคนที่ใครดีมาเธอดีตอบ ใครร้ายมาเธอก็จะร้ายกลับเช่นกัน เห็นแบบนี้แต่เธอเป็นคนที่ถนัดเรื่องวิวาทและการวางมวย อีกทั้งเธอเป็นคนที่แค้นฝังหุ่น ชอบเก็บความทุกข์เอาไว้คนเดียว และเก็บความรู้สึกไว้เก่งมากๆจนมองไม่ออกเลยว่าเธอกำลังรู้สึกยังไง เธอเป็นคนที่โมโหแล้วค่อนข้างจะมีความเกรี้ยวกราดและควบคุมอารมณ์ไม่ค่อยอยู่ เพราะด้วยความที่เธอค่อนข้างที่จะห้าวนิดๆ จึงมักจะเป็นคนที่สู้คน และมีทักษะทางร่างกายที่ดี



    ประวัติ : เจมี่เป็นเด็กสาวที่เกิดในดินแดนแห่งเสียง เป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของนักประพันธ์เพลงที่มีชื่อเสียงมากในอาณาจักร ตัวเธอเองก็ชื่นชอบในการเล่นดนตรี การร้องและแต่งเพลง ครอบครัวของเธอมักได้รับเชิญจากคนใหญ่คนโตจากที่ต่างๆเพื่อบรรเลงเพลง ในงานเลี้ยงของเหล่าผู้คนในดินแดนแห่งเสียง เจมี่มีปมด้อยอยู่หนึ่งอย่างคือ ตัวของเธอที่สูงเกือบจะเท่ากับผู้ชายบางคน และนิสัยของเธอนั้นค่อนข้างจะห้าวๆทำให้ไม่เคยไม่แฟนเลย แถมยังเคยถูกปฏิเสธเพราะว่า เธอสูงจนดูไม่น่าทะนุถนอม ตอนเด็กเธอมักจะถูกพวกผู้ชายล้อเลียนเรื่องที่ว่าเธอตัวโตกว่าคนอื่นๆ ทำให้รู้สึกว่าเธอดูไม่น่ารักเอาเสียเลย ดังนั้นเธอจึงพยายามที่จะไม่สูงไปมากกว่านี้ แต่สุดท้ายเธอก็ดันมาสูงกว่าผู้ชายบางคนรวมถึงเพื่อนของเธออีกต่างหาก

                   เจมี่พบกับพริธเวนครั้งแรก คือวันที่เธอกลับจากการฝึกแต่งเพลงกับเรธ ทั้งสองคนนั้นชนกันบนทางเดินและเนื้อเพลงของเธอกระจัดกระจาย และเขาก็ช่วยเก็บให้แต่เขาก็ต้องตกใจกับความสูงของเจมี่ที่มากกว่าเขา

                   "โห เธอนี่ตัวสูงกว่าฉันซะอีกนะ" เจมี่ถอนหายใจด้วยคำพูดคุ้นชิน

                   "ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ?"

                   "ก็ตัวฉันมันสูงกว่าคุณนี่คะ มันรู้สึกแย่แปลกๆน่ะค่ะ"

                   "แย่เหรอ? ฉันว่าน่าอิจฉาออกนะ ฉันอยากได้ความสูงเธอชะมัด"



                   ถ้ามันทำได้แบบนั้นก็ดีหรอกค่ะ....

                   


    ชอบ : เค้กกล้วยหอม | ผลไม้ตระกูลเบอรี่ | ซาลาเปาใส้ครีม | บทเพลง | ทะเล | เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ | นก | สลัดทูน่า


    ไม่ชอบ : ครีมโซดา | การคำนวน | รองเท้าส้นสูง


    ความสามารถพิเศษ : ชงเครื่องดื่ม | สื่อสารด้วยภาษามือ | ศิลปะป้องกันตัว | เล่นเปียโนและไวโอลีน


    เพิ่มเติม : - เป็นญาติห่างๆของ >>ลันนา<< ปู่ของลันนาและคุณย่าของเธอเป็นพี่น้องกัน

                   - เจมี่เคยมีเรื่องทะเลาะวิวาทกับพวกผู้ชายตอนเด็กๆ จนเธอถูกอีกฝ่ายใช้คัตเตอร์กรีดที่หัวไหล่ลงมาถึงศอกจนต้องเย็บไปหลายสิบเข็ม และกลายเป็นแผลเป็น

                        - เจมี่รักและหวงลันนามาก แถมไม่ชอบอิเรียเพราะทำให้ลันนาเสียใจบ่อยๆ

                        - เธอสนิทกับเรธเพราะ เธอและเขาชอบเล่นดนตรีชนิดเดียวกัน อีกทั้งเรธก้มักจะระบายเรื่องรักๆใคร่ๆให้เธอฟังอยู่เสมอ เธอก็ได้แต่เอาใจช่วยอยู่ห่างๆ

          - เธอมีประโยคที่ชอบพูดติดปากเวลา มีใครมาหาเรื่องเธอ "เห็นฉันแบบนี้ แต่ก็ไม่ใช่ว่าฉันจะไม่เก่งเรื่องวิวาทนะ"

      - มีพฤติกรรมที่ทำมักเป็นประจำคือ เวลาเธอรู้สึกอยากจะร้องไห้ จะยกมือบีบที่ท้ายทอยของตัวเองอย่างแรง และเดินหนีไปให้ไกลที่สุด

    - เจมี่และลันนา มีใบหน้าที่คล้ายกันมากต่างกันเพียงแต่สีผมและสีตา (แต่ถ้าจับย้อมผมและใส่คอนแทคเลนส์ ก็สามารถสลับตัวกันได้ง่ายๆเลย)

    - เรธชอบบ่นกับเธอว่า เขานั้นไม่คู่ควรกับเวนิก้า เขาอยู่สูงเกินไป เขามันไม่ได้มีดีอะไรเลย จนเจมี่เอือมและมักจะคอยเตือนสติให้เรธตลอดว่า "เพราะเอาแต่คิดแบบนี้ไง ถึงได้เจ็บทุกทีน่ะ" "เอาแต่บอกว่าไม่เหมาะๆ ถามนายหน่อย เรธ ใครเป็นคนตัดสินกันว่าเหมาะสมหรือไม่?"

    - สำหรับเจมี่ เวนิก้า คือคนที่เพื่อนสนิทของเธอชอบแต่เขามักจะผลักไสอีกฝ่ายให้เจอคนที่ดีกว่าเสมอ เธอเองก็รู้ว่าเวนิก้าและเรธใจตรงกัน ทำให้เธอรู้สึกหงุดหงิดเวลาเรธเว้นระยะห่างกับเวนิก้าเสมอ "นายมันงี่เง่าชะมัดเลย ให้ตายสิ"


         


    TALK
    (โรลตัวละครตอบนะ)

    (แอบเอาออริเรามาถามนะ ฮิฮิๆ)

    สวัสดีค่ะ...ฉันชื่อโรสซินนะคะ แล้วคุณล่ะ? ชื่ออะไรเหรอคะ?
    : เจมิร่า ลอเรนซ์

    ค่ะ...คือคุณชอบผู้ชายแบบไหนเหรอคะ?
    : ไม่รู้สิ ฉันยังไม่ได้สนใจน่ะ // กอดอกยิ้มบางๆ

    แล้ว...คิดยังไงกับพริทเวนซังเหรอคะ…?       

    : เค้าดูประหลาดนะ บอกว่าอิจฉาที่ฉันสูง...


    ค่ะ...คุณคิดว่าฉันเป็นคนยังไงเหรอคะ? //เอียงคอถาม//

    : รูเฟนบ่นเรื่องของเธอให้ฟังอยู่เหมือนกันนะ ก็มาเจอจริงๆก็น่ารักดี


    อะ อื้อออ คุณคิดว่ารูเฟนซังนิสัยยังไงเหรอคะ-- //หน้าแดง+เอานิ้วจิ้วกัน//

    : ตานั่นเป็นคนร่าเริง แล้วก็ซื่อจนจะบื้อเลยล่ะมั้ง ทำใจเวลาหมอนั่นรุกหน่อยก็ดีนะ โรสซิน(^^)


    ขอบคุณนะคะ...อ๊ะ! ต้องไปแล้วนี่หน่า! ไว้เจอกันที่โรงเรียนนะคะ บ๊ายบายค่ะ~

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×