ลำดับตอนที่ #41
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #41 : {Fic Toriko}... ความรักที่ไม่มีอยู่จริง ....
"สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดคือ การที่ถูกคนที่เรารักที่สุดทรยศ"
"คำว่ารักน่ะ เป็นแค่คำพูดโง่ๆที่มีไว้เพื่อแก้ตัวเท่านั้นแหละ"
ชื่อ : เอสเตฟานี่ เชย์ / Estefani Chay
ชื่อเล่น :เชย์ ,เอสเต / Chay , Este
ความหมาย : เอสเตฟานี่ = มงกุฏ , เชย์ = ภูต มงกุฏแห่งภูต
อายุ : 17
เพศ : หญิง
รสนิยามทางเพศ : ชาย
สาย : ชายหญิง
สัญชาติ : ออสเตรเลีย
ลักษณะภายนอก : ผมสั้นระต้นคอสีเงิน ดวงตาคมเฉี่ยวต่างสีโดยที่ข้างขวาเป็นสีทอง ข้างซ้ายเป็นสีฟ้าน้ำทะเล ริมฝีปากบางสีชมพูระเรื่อ รูปร่างสมส่วนจนไปทางผอมเพรียว ผิวสีงาช้าง แผ่นหลังเล็กมีรอยสักรูปดวงจันทร์เสี้ยวที่หัวไหล่เพื่อปกปิดรอยแผลเป็นเอาไว้
อาวุธ : มีด / หอก
มีด เป็นมีดทำอาหารประจำตัว ถูกตีขึ้นจากเหล็กที่หลอมเข้ากับเพชรทำให้สามารถตัดทุกสิ่งได้ และยังมีความคงทนแข็งแรง น้ำหนักเบา และเป็นสนิมได้ยาก
หอก เหล็กทำจากวัสดุที่หาได้ยากที่มีความทนทานสูงและสามารถทนความร้อนมากกว่าพันองศาได้โดยที่ไม่ดูดความร้อนหรือละลาย
สัตว์เลี้ยง : โมช่า เป็นหมีวาฬเพชรฆาตมีพลังในการกัดและการใช้ขาหน้าตบที่รุนแรง สามารถอาศัยอยู่ได้ทั้งบนบกและในน้ำ ว่ายน้ำได้เร็วและดำน้ำได้ลึกถึง 10,000 เมตร เป็นสัตว์หายากที่เหลือจำนวนเพียง 2000 ตัวจากทั่วโลก โมช่า เป็นเพศเมีย มีนิสัยเชื่อฟังเจ้าของ และมองเชย์เป็นเสมือนพี่น้องของมัน ส่วนใหญ่จะชอบอยู่ในน้ำ โมช่าในตอนนี้ยังอายุแค่ 5 เดือนมีขนาดตัวเท่ากับหมีขั้วโลกโตเต็มวัย ซึ่งตัวเต็มวัยจะสูงได้ถึง 6 เมตรเลยทีเดียว เสียงของมันเหมือนกับเสียงของปลาวาฬ
เซลล์กรูเม่ต์ : อุนดิเน่ หนึ่งในจิตวิญญาณของธาตุทั้ง 4 ซึ่งอุนดิเน่เป็นธาตุน้ำ มีรูปร่างคล้ายนางเงือกแต่ที่หูจะมีครีบออกมา สวมเกราะและถืออาวุธไว้ ส่วนท่อนล่างจะเป็นหางปลาที่มีขนาดยาวและสามารถว่ายน้ำได้อย่างรวดเร็ว ทำให้เชย์สามารถหายใจในน้ำได้ และคาดเดาสภาพอากาศได้อย่างแม่นยำถึง 98% รู้ตำแหน่งน้ำใต้ดินได้อีกด้วย มีพละกำลังที่ค่อนข้างมาก โดยเฉพาะพลังเตะ มีนิสัยที่ใจเย็น และค่อนข้างรักสงบ
สถานะ : เชฟ
ลักษณะนิสัย : เชย์ เด็กสาวที่มีรอยยิ้มสดใสอยู่ตลอดเวลา โดยที่ไม่มีใครรู้ว่านั่นคือรอยยิ้มจริง หรือเสแสร้ง...มีน้อยคนที่จะคาดเดาอารมณ์หรือความรู้สึกนึกคิดของเธอออก เป็นคนที่ฉลาดรอบคอบ และค่อนข้างจริงจังโดยเฉพาะเวลาทำอาหารหรือเลือกวัตถุดิบ เป็นคนที่ละเอียดอ่อน ใจเย็น อดทน เข้มแข็ง ไม่เรื่องมาก ช่างจดช่างจำ และมักใส่ใจคนอื่นเสมอ เธอเป็นคนที่โกรธง่ายหายเร็ว แต่ถ้าแค้นก็แค้นแบบฝังหุ่น นางเป็นพวกกวนหน้านิ่ง และมีไหวพริบที่ดี มักมีความคิดใหม่ๆอยู่เสมอ ฝีปากคุณเธอก็แรงใช่ย่อย แถมยังคอทองแดงดื่มเท่าไหร่ก็ไม่เมา
เวลาทำอาหารเธอจะค่อนข้างจริงจัง และทำออกมาให้เต็มที่ที่สุด เธอไม่ชอบการดูถูก และยิ่งเป็นอาหารที่ทำจากใจแล้วเธอยิ่งยอมไม่ได้ ทักษะการทำอาหารของเธอนั้นถือว่าเป็นที่ยอมรับระดับโลกเลย แต่เธอก็ยังถ่อมตน เธอเกลียดการโกง และการทรยศมากเพราะบาดแผลในอดีต เพราะฉะนั้นเวลาทำอาหารเธอจะขออาสาทำเองคนเดียว ค่อนข้างจะไว้ใจคนยาก เวลาเจอใครเธอจะสวมหน้ากากเข้าหาก่อนจะเปิดใจยอมรับ ส่วนเรื่องความรัก เชย์ถือว่ามันเป็นเพียงแค่สิ่งที่มีแต่ในนิทาน ความรักในโลกจริงน่ะเหรอ...เหอะ! หลอกลวงทั้งเพ
เวลาอยู่กับผู้ชายจะเป็นคนที่ดูสุภาพมากๆ แต่ก็รักษาระยะห่างไม่ให้สนิทกันมากเกินไป
ประวัติ : เชย์ เป็นที่รู้จักกันดีในฐานะของเชฟที่อายุน้อย แต่มีฝีมือที่ใครหลายๆคนต้องยอมรับในความสามารถของเธอ เธอเติบโตมาในเมืองไชน่าทาวน์ของออสเตรเลียที่มากมายไปด้วยอาหารหลากหลายชาติ เธอเป็นเด็กที่มีฐานะยากจนและมักจะไปที่ร้านเพื่อช่วยงานและขออาหารเหลือกลับมาให้แม่เธอ จนกระทั่งเธออายุ 13 เชย์ได้ทำงานพิเศษที่ร้านอาหารข้างถนนร้านหนึ่ง แต่ก็มีคนเข้ามาทุกวันไม่ขาดสาย แต่อยู่มาวันหนึ่งเชฟใหญ่ของเธอได้ล้มป่วย ทำให้ร้านที่เธอทำอยู่คนเริ่มน้อยลง เชย์ที่เป็นแค่เด็กเสริฟต์อาหารในตอนนั้น จึงตัดสินใจขอเป็นคนทำอาหาร ที่น่าอัศจรรย์ก็คือเชย์สามารถจำสูตรอาหารกว่า 50 อย่างได้ทั้งหมด เชฟที่รู้เรื่องเข้าจึงได้ให้เชย์เข้ามาเป็นลูกศิษย์ โดยที่เขามีลูกศิษย์อยู่แล้ว 1 คน เขาชื่อ สตีฟ ทั้งสองเริ่มสนิทกันเพราะชอบอะไรหลายอย่างเหมือนกัน ทำให้มันเกิดเป็นความรักขึ้นมา ทั้งสองเริ่มคบหากันตอน 15 ทุกอย่างดูเหมือนจะเป็นไปได้สวย แต่....
สตีฟกลับนอกใจเธอ อีกทั้งยังขโมยสูตรอาหารของเธอไปเปิดร้านใหม่เพื่อแข่งกับร้านของเชฟ เชฟใหญ่แทบเสียสติเมื่อถูกลูกศิษย์ที่รักหักหลัง ทำให้อาการป่วยของเขากำเริบและตรอมใจตายเพราะขาดทุน และทำให้ต้องปิดร้านไปอย่างน่าเสียดาย
ความรักถูกแปรเปลี่ยนเป็นความเกลียดชัง แต่ถึงกระนั้นเชย์จึงฝึกปรือฝีมือมากกว่าเดิมโดยการออกเดินทางทั่วโลกจนกระทั่ง เธอมาท่องเที่ยวและช่วยงานร้านอาหารที่ฝรั่งเศสระหว่างที่กำลังรอฝนซาหน้าร้านแห่งหนึ่ง
"สวัสดี...มีดของเธอสวยดีนะ" ร่างบางระหงเจ้าของเรือนผมสียาวยางสลวยเอ่ยทักทาย ในระหว่างที่เธอกำลังจะเก็บมีดเข้าฝัก
"ขอบคุณค่ะ...คุณมาท่องเที่ยวเหรอ?"
"เปล่าหรอก ฉันมาทำธุระน่ะ...กับเธอไง เอสเตฟานี่ เชย์"
"คุณรู้ชื่อของฉันได้ยังไง แล้วมีธุระอะไรกับฉัน?"
"สนใจเข้าร่วมสมาคมกับฉัยมั้ย?" เชย์ขมวดคิ้วสงสัย ก่อนจะยืนนิ่งแล้วส่ายหน้า
"ไม่ล่ะ ฉันยังมีฝีมือไม่พอ...อย่างน้อยก็อยากจะชนะคนๆหนึ่งให้ได้ซะก่อน"
"ใคร?"
"ไม่สำคัญหรอก...อีก 5 วันฉันจะแข่งทำอาหารกับเขา ตอนนี้ฉันยังคงเอาชนะเขาไม่ได้หรอก"
"เธอมั่นใจได้ยังไงว่าจะไม่ชนะ เธอเคยชิมอาหารฝีมือเขาแล้วเหรอ?"
"อืม มันอร่อยมากเลยล่ะ แต่ฉันก็ยังรู้สึกเหมือนขาดอะไรไปอยู่ดี..."
"ลองแข่งกับเขาดูสิ เธอชนะแน่นอน"
เชย์ลองทำตามคำแนะนำของคนแปลกหน้า โดยการลงแข่งขันทำอาหารกับสตีฟโดยที่เธอนั้นไม่ต้องการลูกมือซึ่งต่างกับสตีฟที่ต้องใช้ลูกมือถึง 50 คนในการทำอาหารแต่ละอย่าง ผลปรากฏว่า...
"ผู้ชนะ เอลเตฟ่านี่ เชย์!!!"
"ห หา?" ทั้งสองต่างทำหน้าเหวอ ก่อนที่สตีฟจะค้านขึ้นมา
"ทำไมล่ะครับ! ฝีมือของผมมันไม่ดีตรงไหน ผมมีร้านเป้นของตัวเองเชียวนะ ไม่เหมือนกันยัยนี่!!"
"เข้าใจผิดแล้วสตีฟ ผมสืบมาว่าเชย์ได้ไปทั่วโลกเพื่อฝึกทำอาหารตามร้านต่างๆ ทำให้เธอได้รับประสบการณ์จากหลายๆที่และหลายสภาพแวดล้อม ต่างกับคุณที่เอาแต่ใช้สูตรเดิมๆและยังขโมยสูตรของเชฟร้าน CECY มาใช้ซึ่งสูตรนี้น่ะ คุณไม่รู้เหรอว่าเขาไม่อนุญาติให้มาทำนอกสถานที่"
"ว่าไงนะ!"
"สตีฟคุณทำผิดจรรยาบรรณและกฏหมายที่เราตั้งไว้ เราจึงขอตัดสิทธ์ให้ปรับแพ้ทันทีและจะขอยึดร้านของคุณด้วย...เชย์ มีอะไรจะพูดกับเขามั้ย?"
"ค่ะ ฉันมี" เชย์พยักหน้าและเดินเข้าไปหาสตีฟที่กำลังเสียสติ ชายหนุ่มถลาเข้ากอดขาเธอและเอ่ยเสียงสั่น
"ช เชย์ ยกโทษให้ฉันนะ ฉันผิดไปแล้ว!"
"เรื่องอะไรที่ฉันจะต้องยกโทษให้กับคนทรยศอย่างนายด้วล่ะ?"
"ก ก็เรารักกันไม่ใช่เหรอ? เชย์ยังรักฉันอยู่ใช่มั้ย?"
"รักเหรอ? ฉันจำได้ว่าไม่เคยหลงรักคนสารเลวอย่างนายนะ...ความรักของฉันน่ะ มันตายไปตั้งแต่วันที่นายทรยศฉัน ทรยศเชฟ จนเชฟตรอมใจตายแล้ว!!" เชย์กระชากคอเสื้อของอีกฝ่ายและตวาดใส่หน้าด้วยความโกรธเกรี้ยว
"เชย์!"
"ลาขาดล่ะ ไอ้คนเฮงซวย!" พร้อมกับประเคนกำปั้นใส่ใบหน้าหล่อเหลาเต็มๆ และเดินลงมาจากเวที
ร่างบางของคนที่เธอเคยเจอยืนยิ้มพร้อมกับเดินเข้ามาหา กลิ่นอายที่ราวกับนางพญาทำไมเธอจะจำไม่ได้
"จะว่าไป ฉันยังไม่ได้รู้จักเธอเลยนะ..."
"คิกๆ ฉันชื่อ คริสเตอร์ ราฟาเอล เรียกฉันว่าคริสก็ได้นะ"
"ชื่อแปลกจัง เหมือนผู้ชายเลย"
"ชื่อของเธอก็เหมือนกันนั่นแหละ ตกลงจะมาด้วยกันกับฉันมั้ย?" เชย์มองร่างบางตรงหน้าที่กำลังยิ้มน่ารักให้ เธอหัวเราะน้อยๆก่อนจะเอ่ยตอบคำถาม
"ไม่"
"..."
"ไม่ปฏิเสธจ้ะ!"
"เธอนี่อารมณ์ดีจังนะ เอาเถอะ ยินดีต้อนรับสู่สมาคมผีเสื้อราตรีนะ เชย์" มือบางยื่นมาข้างหน้า เชยจึงตอบรับกลับอย่างรวดเร็ว
"ขอฝากตัวด้วยล่ะ คริส"
ของที่ชอบ : ของหวานที่ทำจากน้ำกะทิ - หวานๆมันๆ อร่อยดี แต่ประเด็นคือต้องกินหลังของคาวนะ
ทะเล - ชอบว่ายน้ำและดำน้ำเล่นกับโมโม่
ปลา - ชอบกินปลาเพราะมันกินง่ายดี
ชาเขียว - รู้สึกผ่อนคลายเวลาได้ดื่ม
บัตเตอร์เค้ก - ชอบที่เนื้อเค้กมันนุ่มละมุนลิ้นและหวานไม่มากนัก
ของที่เกลียด : ของเผ็ดๆ - แสบไปทั้งปากลามไปถึงท้องเลย นอนโอดโอยทั้งวันแน่
คนทรยศ - ถ้าเจอตัวเมื่อไหร่จะสับไม่เลี้ยงเลยคอยดู!!
กลัว/แพ้ : เข็มฉีดยา : เคยโดยฉีดครั้งหนึ่งแล้วปวดไปเป็นอาทิตย์จึงไม่ค่อยอยากจะเผชิญหน้ากับมันสักเท่าไหร่
คู่ (อยากจับคู่กับผู้ใดเลือกเอาเลยจ้าาา แต่ยกเว้น เทปเปนะไรท์ขอ ) : โคโคะ
สถานการณ์การพูดของตัวละคร : (เอาสัก 3 ประโยคเนอะเตง)
- "หาว่าฉันยิ้มให้แบบไม่จริงใจเหรอ? คิดไปเองรึเปล่า?"
- "ย อย่าเข้ามาใกล้นักจะได้มั้ยคะ! แล้วก็ไปใส่เสื้อผ้าเดี๋ยวนี้เลยค่ะ!!"
- "หวัดดี คริส ทุกคน...วันนี้อยากกินอะไรเป็นพิเศษมั้ย?"
เพิ่มเติม :
- สามารถได้ยินเสียงของวัตถุดิบ
- เชย์เก็บโมโม่มาเลี้ยงตอนที่มันเพิ่งเกิดมาได้แค่เดือนเดียว เนื่องจากแม่ของมันถูกล่าและเอาไปขายทอดตลาดมืด
- เชย์มีภูมิคุ้มกันพิษที่ดีในระดับนึง แต่ถ้าเป็นพิษร้ายแรงก็ตายได้นะ แต่พิษผึ้งประมาณนี้แหละทนได้
- มีกลิ่นประจำตัวเป็นกลิ่นเลม่อน พอได้กลิ่นแล้วจะรู้สึกสดชื่นมากๆ
---------------------------*--*-------------------------------*--*-----------------------
“สวัสดี…”
เสียงหวานเอ่ยขึ้นอย่างยานคางพร้อมกับจ้องมองเพื่อนตรงหน้าด้วยดวงตาอย่างอ่านไม่ออก พร้อมเชิดหน้าขึ้นมองอย่างนางพญา
:: สวัสดี // พร้อมกับผงกหัวทักทาย
“ชื่ออะไรละ?...ฉัน 'คริสเตอร์' เรียก คริสก็ได้นะ....เธอละ?ชื่ออะไร.."
หญิงสาวมองคนตรงหน้าด้วยสายตาว่างเปล่าพร้อมกับหยิบลูกแก้วขึ้นมาแล้วจากนั้นค่อยลูบอย่างเบาๆ
:: เอสเตฟานี่ เชย์...
"อือ...ทำไมถึงอยากมาท่องโลกการ์ตูนกับฉันละ?"
หญิงสาววางลูกแก้วลงพร้อมกับมองคนตรงข้ามด้วยสายตาอย่างไม่เป็นมิตร
:: การ์ตูนเหรอ....น่าสนุกแฮะ
"แปลว่าเธอพร้อมใช่ไหม?...ที่จะเป็นคนติดตามฉัน..จะไม่ทรยศหรือทำให้ฉันเสียใจใช่ไหม?..."
หญิงสาวด้วยด้วยน้ำเสียงสั่นคลอนแล้วค่อยๆแผผ่วเบาลงจากนั้นจ้องคนตรงหน้าด้วยความคาดหวัง
:: บอกไว้ก่อนเลยนะ ว่าฉันเกลียดการทรยศที่สุด!
"ดี...แล้วถ้าเธอมีความรักละ?..เธอพร้อมจะทรยศแล้วเลือกเขาไหม?"
หญิงสาวจ้องเข้าไปในนัตย์ตาอีกฝ่ายจากนั้นก็พร้อมหยิบลูกแก้วอีกลูกขึ้นมา
:: ไม่เด็ดขาดล่ะ! ฉันเจ็บแล้วจำ และฉันก็เข้าใจดีด้วย
"และนี้คือคำถามสุดท้าย....ถ้าเขาไม่รักเธอเธอพร้อมจะ 'กำจัด' เขาพร้อมกับฉันไหม?"
:: ใช่...เพราะหัวใจของฉันน่ะ มันตายไปตั้งแต่วันที่หมอนั่นทรยศพวกฉันแล้ว
"555555555......"
หลังจากที่ฟังคำตอบของอีกฝ่ายเสร็จหญิงสาวระเบิดหัวเราะออกมาพร้อมกับฉีกยิ้มอย่างน่ากลัวแล้วค่อยๆเดินไปหาอีกฝ่าย
:: เชย์ยืนกอดอกและสบตากับอีกฝ่ายนิ่งๆ ก่อนจะเผยรอยยิ้มอ่ายยากออกมา
"เธอนี้ถูกใจฉันจริงๆ...หึๆ..เอาละแล้วเจอกันอีกโลกหนึ่งนะ...'เพื่อนรัก' คิก.."
เธอออกมาเล็กน้อยแล้วจากนั้นก้พลักอีกฝ่ายลงหลุมดำไปพร้อมกับโยนลูกแก้วให้
:: ฮึบ! // หงายหลังดิ่งลงหลุม
"บ๊ายบาย....แล้วเจอกันนะ 'โชคดี' "
:: แล้วเจอกันจ้ะ คริส! ยะฮุ้ววว!!
---------------------------*--*-------------------------------*--*-----------------------
Talk
"สวัสดีค่ะ ท่านผปค. คิกๆ"
:: สวีดัดจ้า
"ชื่ออะไรเอ่ย? บอกได้ไหมค่ะ?"
:: PT. จ้า
"ไรท์อาจจะดองอู้และไม่ว่าง แถมเนื้อเรื่องอาจจะไม่ดี อภัยได้ไหม?"
:: ได้สิตัว ดองได้แต่ต้องมาต่อให้จบนะ
"ขอบอกไว้ก่อนนะค่ะ ไรท์ไม่ชอบอ่านนิสัยแต่ชอบอ่านประวัติแต่งมาดีนะ555+"
:: ก็เอาเถอะ ได้หมดถ้าสดชื่นนนน
"อยากฝากบอกลูกตัวและไรท์ไหมค่ะ?"
:: รับนางไว้พิจารณาด้วยนะตัวเองงงง
"ค่ะๆ..ถ้าติดจะเลี้ยงขนมไรทืไหม? "
:: อยู่จังหวัดไหนล่ะ?
"แค่นี้ดีกว่าเนอะ! ขอให้โชคดีจ้า"
:: บรัย! ขอให้ติดด้วยเถอะะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น