[Fic Detective Conan] Drink Lover (Scotch x oc) - [Fic Detective Conan] Drink Lover (Scotch x oc) นิยาย [Fic Detective Conan] Drink Lover (Scotch x oc) : Dek-D.com - Writer

[Fic Detective Conan] Drink Lover (Scotch x oc)

โดย Chibi_Pirate

งานบาร์เทนเดอร์อย่างเรา คือ การพูดคุย และบริการลูกค้า ในวันๆหนึ่งเราจะเจอลูกค้ามากหน้าหลายตาและถ้าไม่มาบ่อยๆ หรือมีวีรกรรมที่จำได้ขึ้นใจก็จะจำไม่ได้ 'เขา' เองก็เช่นกัน

ผู้เข้าชมรวม

1,865

ผู้เข้าชมเดือนนี้

23

ผู้เข้าชมรวม


1.86K

ความคิดเห็น


8

คนติดตาม


58
เรื่องสั้น
อัปเดตล่าสุด :  16 ม.ค. 62 / 11:10 น.


ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้



งานบาร์เทนเดอร์อย่างเรา คือ การพูดคุย และบริการลูกค้า

ในวันๆหนึ่งเราจะเจอลูกค้ามากหน้าหลายตาและถ้าไม่มาบ่อยๆ หรือมีวีรกรรมที่จำได้ขึ้นใจก็จะจำไม่ได้

'เขา' เองก็เช่นกัน


A classic Affinity cocktail recipe. | My drink recipe app recommends a different ratio and orange bitters instead of Angostura. It recommends 1.5 oz scotch, 1 oz dry v, 1 oz sweet v, 2 dashes orange bitters. Neither is great. Try it with one dash of orange and one dash of aromatic instead.








เขาเป็นตำรวจความมั่นคง
ผู้พิทักษ์ความสงบของประเทศ



ส่วนฉันเป็นบาร์เทนเดอร์
ผู้รังสรรค์รสชาติของเครื่องดื่ม




ทั้งที่งานของพวกเรามันอยู่คนละขั้วกันแท้ๆ แต่ทำไมถึงโคจรมาเจอกันได้นะ?










Sahara Yui 27
(ซาฮาระ ยูอิ)





ดูท่าทางคุณจะติดใจเหล้าที่ร้านของฉันมากเลยนะคะเนี่ย...

สนใจรับเครื่องดื่มเพิ่มอีกมั้ยคะ?







Morofushi  Hiromitsu 29
(โมโรฟุชิ ฮิโรมิสึ)





ที่ติดใจไม่ใช่เหล้าหรอก แต่เป็นคนชงเหล้าต่างหากล่ะ

ขอ'คนชงเหล้า' แทนได้รึเปล่าครับ?









ขอต้อนรับสู่ฟิคสั้นสนองนิ๊ดค่าาาา

เรื่องนี้จะเป็นแบบว่า องค์กรชุดดำถูกถล่มแล้ว และ สก๊อต หรือ โมโรฟุชิ ฮิโรมิสึ ยังมีชีวิตอยู่ด้วย
มันก็งอกได้งอกดีแหละนะ จะร้องไห้แล้ว หยุดไม่ด้ายยยย

แต่เอาเถอะ มันก็เป็นฟิดสั้นๆสนองความต้องการของตัวเอง จะมีต่อเป็นเรื่องยาวหรือไม่มันก็ขึ้นอยู่กับมโนในหัวแล้วก็คอมเม้นท์จากคนอ่าน

มันก็ดองไปเรื่อยๆ  ทั้งๆที่ทุกเรื่อง ตูก็คิดถึงตอนจบไว้หมดแล้ว เศร้าแท้!!









ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    B
    E
    R
    L
    I
    N
     
    Welcome To Lanna Bar & Cafe

    ยินดีต้อนรับสู่ร้านกาแฟกึ่งคลับเล็กๆแสนเรียบง่ายในยามค่ำคืน ของโตเกียวชั้นใต้ดิน
    ขอเชิญทุกท่านดื่มด่ำความสงบให้เต็มที่จนกว่าจะถึงรุ่งสาง




         เสียงเพลงเปิดคลอในเลานจ์ชั้นใต้ดินแห่งหนึ่ง บาร์แห่งนี้มีชื่อเสียงในหมู่ของนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติซึ่งอยากจะเปลี่ยนบรรยากาศมาสัมผัสความเงียบสงบในชั้นใต้ดินที่ถูกเนรมิตจากซากสิ่งก่อสร้าง
        
         "ยินดีต้อนรับค่ะ..." เสียงหวานเอ่ยทักทายลูกค้าด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม เจ้าของเรือมผมสีอ่อนตั้งสั้นระต้นคอกำลังเขย่ากระบอกเชคเกอร์อยู่

         "ยูอิจัง ฉันขอมาร์การิต้านะ" ชายวัยกลางคนเอ่ยทักพร้อมกับฟุ่บหน้าลงกับโต๊ะ มือเรียวที่กำลังรินเครื่อนดื่มที่ผสมแล้วใส่แก้วทรงสูงพร้อมกับเสิรฟ์ให้ลูกค้าที่มาก่อนหน้า

         "ท่าทางเหนื่อยน่าดูเลยนะคะ คุณยามาโมโตะ..."

         "นำเสนองานมาน่ะ อยากดื่มอะไรที่มันทำให้ผ่อนคลายสักหน่อย รบกวนด้วยนะ" หญิงสาวยิ้มหวานก่อนจะหมุนตัวไปหยิบขวดเครื่องดื่มที่เป็นส่วนผสมของมาการิต้ามาพลางพูดคุยไปด้วย

         "คงกดดันน่าดูเลยสินะคะ ถึงได้อยากดื่มค็อกเทลทั้งที่ปกติคุณจะดื่มเหล้าเข้มๆนี่นา"

         "รู้ด้วยเหรอเนี่ย เก่งจังเลยน้าาา" ยามาโมโตะเอ่ยชมอีกฝ่ายที่กำลังตั้งใจชงเครื่องดื่มให้กับเขาก่อนจะมีบุคคลที่สามเข้ามาทัก

         "แน่นอนสิฮ้าา นี่น่ะ เด็กปั้นของเดี๊ยนเลยน้าาาา" ร่างของหญิงสาวแต่เสียงทุ้มต่ำที่พยายามดัดเสียงให้แหลมทักพร้อมกับนั่งลงข้างๆ

         "อ๊ะ คุณฮิโตมิ ยินดีต้อนรับกลับค่ะ" ยูอิเอ่ยถามพลางรินเครื่องดื่มที่ผสมเสร็จแล้วใส่แก้าที่เตรียมไว้

         "มีเด็กดีๆฝีมือดีแบบนี้ลูกค้าคงเข้าร้านของเธอไม่ขาดแน่เลยนะ ไว้ฉันจะขอมาเขียนบทสัมภาษณ์ร้านของเธอก็แล้วกัน ฮิโตมิ" ยามาโมโตะรับแก้วมายกขึ้นจิบก่อนจะเหลือบมองชายในร่างหญิง

         "ได้เสมอฮ้า แต่โทรมาจองล่วงหน้าด้วยนะฮ้าาา"

         "คุณฮิโตมิจะรับ บาเล่ย์ซัมเมอร์มั้ยคะ?" ยูอิเอ่ยถามอีกฝ่ายพลางเก็บอุปกรณ์เพื่อนำไปล้างและเก็บเงินลูกค้าที่นั่งอื่นๆ

         "ไม่เป็นไรจ้ะ ขอพักซักหน่อย...เธอเสิร์ฟให้คนอื่นก่อนเลยนะ" หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะหันไปรับออเดอร์ของลูกค้าคนอื่นต่อ

         กริ๊ก!

         "เป็นเด็กที่ขยันจังเลยนะ ฮิโตมิ...ไปหามาจากไหนล่ะ?" ยามาโมโตะเอ่ยถามพลางจิบมาร์การิต้าไปพลาง ชายในร่างหญิงทอดมองประตูก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบๆ

         "เก็บได้จากข้างทางน่ะ"

         "เก็บได้?"

         "ลานนาเป็นคนพามา บอกว่าอพาร์ทเม้นท์ของเด็กคนนั้นถูกไฟไหม้หมด ตอนที่ฉันเจอเธอครั้งแรก...ยังมีแผลไฟไหม้อยู่เลยนะ ฉันสงสารก็เลยหาที่อยู่ใหม่ให้เธออยู่ เป็นห้องเล็กๆที่ฉันกำลังจะขายนี่แหละ แต่เด็กคนนั้นบอกว่าไม่ขออยู่ฟรีจึงลากเธอมาทำงานที่ร้านนี้เพื่อจ่ายค่าห้องน่ะ"

         "..."

         "ถึงตอนนี้จะจ่ายจนครบแล้ว แต่ว่าเธอก็ขอทำงานที่นี่ต่อไป...ซึ่งมันก็เป็นเรื่องดีเลยล่ะ"

         "ยูอิจังสวยออกขนาดนี้ ก็ไม่แปลกหรอกถ้าลูกค้าในร้านของเธอ ผู้ชายจะมีให้ลึ่ม..." ยามาโมโตะบ่นพึมพำพลางมองเจ้าพวกผู้ชายที่มองบาร์เทนเดอร์สาวตาเป็นมัน

         แต่ถึงแม้จะมีคนหว่านล้อมอย่างไร แต่ดูเหมือนว่าสาวเจ้าจะไม่ยอมเล่นด้วยแฮะ ฮิโตมิยิ้มเยาะพลางเอ่ยด้วยความปลื้มปริ่ม

         "ก็ดีนี่นา อาหารตาของฉันเลยนะ..."

         "ลำบากยูอิจังแท้ๆ ที่ต้องมาเจอกับพวกบ้าเพศเดียวกันแบบนี้น่ะ ยูอิจังเช็คบิลด้วย" ชายวังกลางคนกระดกค๊อกเทลจนหมดแล้วเอ่ยเรียกร่างบางที่กำลังเช็ดโต๊ะ

         "อ๊ะ ค่าๆ"

         "ยังไงซะ ร้านของฉันก็มียูจังนี่แหละที่เป็นแม่เหล็กดึงดูดผู้ชายมาให้...มีความสุขจังเลยค่าาา" ฮิโตมิว่าพลางบิดตัวไปมาด้วยความเขินอาย ถึงแม้ร่างกายจะเหมือนผู้หญิงแต่ว่าเสียงต่ำที่พยายามดัดสูงแบบนี้ทำให้ผู้ชายในร้านต่างขนลุกกันถ้วนหน้า

         "ฉันจะจุดธูปไปฟ้องคุณลานนานะคะ ว่าคุณฮิโตมินอกใจเธอ" ยูอิเดินมาถึงพลางเอ่ยแขวะจนอีกฝ่ายทำปากยื่นบ่นอุบอิบ

         "ตีปากเดี๋ยวนี้เลยนะ ยูจัง!!...อุ๊ย ลูกค้าคนนั้นหล่อจัง" ไม่ทันไรก็มีชายหนุ่มคนหนึ่งเดินเข้ามานั่งที่เคาน์เตอร์ข้างๆ ยูอิจึงเดินไปรับลูกค้าตามปกติแม้ในใจจะคิดสงสัย

         ไม่เคยเห็นหน้ามาก่อนเลย น่าจะลูกค้าใหม่ละมั้ง...แต่ก็หน้าตาดีจริงๆ ทั้งใบหน้าหล่อคมคาย มีไรหนวดเครานิดๆ ดวงตาคมกริบสีน้ำเงิน ตัดกับผิวขาวจัดและเส้นผมสีดำออกน้ำตาลเข้ม รูปร่างแม้จะอยู่ในชุดสูทแต่ก็กำยำพอสมควร

         "ยินดีต้อนรับค่ะ จะรับอะไรดีคะ?"

         "มีเหล้าที่แนะนำรึเปล่า?" ชายหนุ่มเท้าคางมองสบตากลมโตด้วยแววตาแพรวพราวไม่น้อย แต่ยูอิกลับรู้สึกชินเสียแล้วกับแววตาที่มองเธอแบบนั้น

         "มีค่ะ เป็นค๊อกเทลเฉพาะร้านนี้...มันชื่อว่า HappyCandy ค่ะ เพราะสีมันเหมือนกันแคนดี้เคน เลยตั้งชื่อมันว่าอย่างนั้น อ้อ แล้วก็มี FloraScotch ด้วยนะคะ เพราะมีเหล้าสก๊อตเป้นส่วนประกอบ จากนั้นก็นำดอกไม้อบแห้งมาแต่งกลิ่นและเพื่อความสวยงามค่ะ" ยูอิอธิบายอย่างฉะฉานโดยมีเจ้าของร้านอย่าง ฮิโตมิยกยิ้มภูมิใจในตัวของเธอ

         "เลือกยากจังนะ..."

         "ยูจัง ฉันขอชามะนาวหน่อยจ้ะ" ฮิโตมิเอ่ยเรียก หญิงสาวจึงขานรับก่อนจะหันมาคุยกับลูกค้าตรงหน้า

         "ขอตัวสักคู่นะคะ ดิฉันขอไปทำออเดอร์ก่อน" ชายหนุ่มผงกหัวน้อยๆเชิงอนุญาต

         "เชิญครับ..."












       
         แกร๊ก!


         "ดูท่าทางเค้าจะถูกใจยูจังนะ...หนุ่มหล่อคนนั้นน่ะ" ฮิโตมิเอ่ยกระซิบด้วยท่าทีตื่นเต้น พลางหยิบแก้วชามะนาวมาไว้ใกล้ๆตัว

         "คิดมากไปรึเปล่าคะ? ก็ไม่เห็นว่าเขาจะถูกใจฉันตรงไหนเลยนี่นา พอออกจากร้านไปเขาก็ลืมหน้าฉันแล้วล่ะค่ะ" ยูอิพูดตามความจริง เพราะดูจากท่าทางแล้วอีกฝ่ายไม่ใช่คนที่จะเข้าร้านเหล้าบ่อยแน่นอน

         "เซ้นต์ฉันดี อย่าดูถูกสิจ๊ะ แม่สาวน้อย....หล่อๆแบบนี้หายากนะ" ฮิโตมิแย้งหญิงสาวที่กำลังเช็ดแก้วอยู่ก่อนจะเหลือบมองลูกค้าหนุ่มหล่อที่กำลังเลือกเครื่องดื่ม

         "เขาคงไม่ได้สนใจอะไรฉันเป็นพิเศษเหมือนคนอื่นๆหรอกค่ะ มันรู้สึกชินซะแล้วยังไงก็ไม่รู้"

         "คุณบาร์เทนเดอร์ ผมเลือกได้แล้วนะครับ..."

         "ขอตัวก่อนนะคะ....ค่ะ ต้องการรับอะไรดีคะ?"

         "FloraScotch ก็แล้วกันนะครับ" ยูอิยิ้มหวานรับออเดอร์ก่อนจะเอ่ยถามต่อ

         "ทราบแล้วค่ะ จะรับอย่างอื่นเพิ่มอีกมั้ยคะ?" ชายหนุ่มยกยิ้มมุมปากก่อนจะลุกขึ้นแล้วโน้มใบหน้าใกล้กับชิดกับหญิงสาวจนปลายจมูกเกือบจะแตะกัน พร้อมยกมือชี้หญิงสาวแล้วตอบคำถาม

         "ของั้นขอมันฝรั่งทอดก็แล้วกันครับ"

         "สักครู่ค่ะ" หญิงสาวยิ้มรับก่อนจะหมุนตัวเดินไปหยิบส่วนผสมเพื่อทำค็อกเทลประจำร้าน


















         หลายวันต่อมา

           
         
          กริ๊งๆ

         "ยินดีต้อนรับค่า จะรับอะ---"

         "ขอ FloraScotch เหมือนเดิมครับ"  ยังไม่ทันที่หญิงสาวจะกล่าวทักทายต้อนรับจบ อีกฝ่ายก็โพล่งขึ้นมาเสียก่อนพร้อมนั่งลงที่เคานต์เตอร์ที่นั่งประจำ


     
          ผ่านมาได้เกือบจะ 1 เดือนแล้วที่หนุ่มหล่อเจ้าของเคราบางคนนี้มาที่ร้านของเป็นทุกๆคืน  ถึงแม้อีกฝ่ายจะไม่ได้เอ่ยชื่อของตนเองให้เธอรู้จัก แต่มันก็ไม่อาจจะทำให้ระยะห่างความสนิทสนมนั้นลดลงเลย


          "รอสักครู่นะคะ..."

          หญิงสาวหยิบจับขวดเหล้าราคาแพงอย่างชำนาญก่อนจะทำการเทใส่แก้วตวงและใส่ในกระบอกเชกเกอร์ตามด้วยน้ำแข็ง ก่อนจะปิดฝาและเขย่ามันพลางพูดคุยกับเจ้าของที่สั่งไปด้วย

         "วันนี้มาเร็วจังเลยนะคะ"

         "ฉันแอบแว๊บมาพักผ่อนน่ะ เดี๋ยวก็กลับไปทำงานต่อ...ไม่อย่างนั้นล่ะก็หมอนั่นคงบ่นหูชาแน่ๆ" เสียงทุ้มเอ่ยด้วยความติดตลก

         "แล้วไม่กลัวเขาจะรู้เหรอคะ ว่าคุณแอบมาที่นี่ทุกวันน่ะ?"

         "รู้สิ เพราะแบบนั้นเลยต้องแอบออกมาก่อนที่หมอนั่นจะบ่นไง พอร่างกายมันเริ่มล้าๆแล้วได้ FloraScotch ของเธอช่วย มันรู้สึกว่าร่างกายมันสดชื่นขึ้นน่ะ แถมพอหลับบ้านไปนอนก็หลับง่ายด้วย"

         "ในน้ำแข็ง ฉันใส่พวกใบมิ้นต์ แล้วก็โรสแมรี่ลงไปน่ะค่ะ พวกสมุนไพรจะเข้ากันได้ดีกับแอลกอฮอล์...จะยิ่งทำให้น้ำมันในสมุนไพรนี้เด่นขึ้นมาด้วย" หญิงสาววางกระบอกลงพร้อมกับใช้คีมคีบน้ำแข็งจากอีกที่หนึ่งให้เขาดู

         "โห เธอทำเองเหรอ?"

         "ค่ะ ตอนแรกฉันทำขึ้นเพื่อให้คนที่เป็นเจ้าของร้านได้ดื่ม...เพราะเธอปลูกสมุนไพรไว้ที่สวนตรงระเบียงด้านหลังด้วย"

         "แล้วเธอคนนั้นอนุญาตเหรอ?"

         "...ค่ะ เธอสั่งไว้เป็นคำสั่งเสีย เพราะมันเป็นเครื่องดื่มที่บ่งบอกถึงตัวตนของฉันน่ะค่ะ" ยูอิเอ่ยด้วยน้ำเสียงแผ่วนิดๆ ด้วยใบหน้ายิ้มเศร้า

         "ถ้าอย่างนั้นแสดงว่าตอนนี้..."

         "เธอเสียไปได้ 3 ปีกว่าๆแล้วค่ะ ตอนนี้สามีของเธอเป็นคนบริหารร้านต่อ...FloraScotch ได้แล้วค่ะ" หญิงสาวเสิร์ฟแก้วค๊อกเทลสีอำพันสวยขอบแก้วนั้นถูกประดับด้วยดอกกล้วยไม้ โดยด้านข้างมีจานมะนาวฝานอยู่ข้างๆ

         "ขอโทษด้วยนะ ที่ทำให้เธอต้องนึกถึงเรื่องเศร้าๆ"

         "ไม่เป็นไรค่ะ ยิ่งกว่านั้นหากฉันไม่ได้นำสิ่งนี้มาขายอย่างที่เธอว่า...ร้านลานนาแห่งนี้ก็คงไม่เป็นที่นิยมเหมือนกับในตอนนี้หรอกนะคะ"  

         "แต่ว่าฉันเห็นด้วยกับที่ เธอคนนั้นว่าไว้นะ...ว่า FloraScotch มันเหมาะกับตัวตนของเธอ" มือหนาจับแก้วพลางยกขึ้นจบก่อนจะมองบาร์เทนเดอร์สาวที่กำลังสบตามองเขาอยู่

         "ยังไงเหรอคะ?"

         "เพราะว่าพอได้ลิ้มลอง...มันก็เหมือนกับว่าได้รับกำลังใจ ร่างกายที่เคยเหนื่อยล้ากลับหายเป็นปลิดทิ้ง บ่งบอกได้ถึงความรู้สึกของเธอที่ต้องการจะสื่อให้อีกฝ่าย ความรู้สึกห่วงใย และให้กำลังใจยังไงล่ะ"

         "โอ้โห เพิ่งมีคนบรรยายเวลาชิมค๊อกเทลของฉันออกมาเป็นครั้งแรกเลยนะคะเนี่ย" ยูอิมองอีกฝ่ายด้วยความประทับใจ

         "งั้นเหรอ ทั้งที่มันเป็นเมนูขึ้นชื่อของร้านเลยเนี่ยนะ?" อีกฝ่ายเลิ่กคิ้วถามด้วยสีหน้าไม่อยากจะเชื่อ

         "ก็จริงค่ะ แต่ว่าลูกค้าส่วนใหญ่น่ะจะไม่สั่งแก้วนี้ทุกวัน...มีแค่คุณนี่แหละค่ะ ที่สั่งเป็นประจำเลย แล้วก็สั่งเป็นแก้วแรกด้วย" ยูอิมองอีกฝ่าย

         "งั้นหรอกเหรอเนี่ย..."

         "ดูท่าทางคุณจะติดใจเหล้าที่ร้านของฉันมากเลยนะคะเนี่ย...จะรับเครื่องดื่มเพิ่มอีกมั้ยคะ?" หญิงสาวเอ่ยถามตามหน้าที่ประจำพร้อมกับเก็บแก้วเปล่าที่ชายหนุ่มดื่มจนหมดลง


         แต่ว่าประโยคต่อมาทำให้มือของเธอที่กำลังวุ่นอยู่กับการเก็บขวดเข้าชั้นวางแทบจะหมดแรงเสียดื้อๆ พร้อมกับอาการเหวอสุดขีด


         "ขอรับ 'คนชงเหล้า' แทนได้มั้ยครับ?"  

         "เอ๊ะ?"

         "ที่ฉันติดใจไม่ใช่เหล้าหรอกนะ..." ริมฝีปากได้รับหยักยิ้มพราวก่อนจะผุดลุกขึ้นเท้าคางกับโต๊ะโดยที่โน้มใบหน้าคมคายมีไรเคราแต่งแต้มจ้องมองร่างบางที่ยืนนิ่งเป็นหุ่นอยู่อย่างนั้น

         "..."

         "แต่เป็นคนชงเหล้าต่างหากล่ะ"


         ยูอิถึงกับสติหลุดลอยเมื่อได้ยินคำพูดที่เป็นเหมือนหมัดฮุกต่อยหน้าของอีกฝ่าย ถึงแม้เธอจะไม่เคยมีแฟน แถมยังเป็นถึงสาวฮอตประจำร้านแท้ๆ 


        แต่ก็ยังไม่เคยมีใครมาพูดกับเธอซึ่งๆหน้าอย่างนี้มาก่อนเลย!!



         "ค คุณพูดอะไรของคุณคะ?" ยูอิได้แต่เอ่ยถามเสียงสั่นครือพลางถอยออกห่างจากอีกฝ่ายอย่างไปต่อไม่เป็น ชายหนุ่มตรงหน้าจึงรุกคืบด้วยคำพูดที่เหมือนกับว่าชีวิตของเธอนั้นจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไป

         "ก็อย่างที่บอกไป...ขอแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ ฉันโมโรฟุชิ ฮิโรมิสึ ยินดีที่ได้รู้จัก"

         "ห หา?"

         "ฉันสนใจเธอ ซาฮาระ ยูอิ...และฉันจะทำให้เธอหวั่นไหวฉันให้ได้ เตรียมใจไว้ให้ดีล่ะ" ชายหนุ่มพูดทิ้งท้ายด้วยใบหน้ายกยิ้มราวกับผู้ชนะก่อนจะเดินออกจากร้านไปโดยทิ้งให้บาร์เทนเดอร์สาวถึงกับนิ่งงันไป จนฮิโตมิซึ่งอยู่ด้านหลังร้านออกมาดู

         "เอะอะอะไรเสียงดังกันจัง...มีอะไรกันเหรอ? อ้าว พ่อหนุ่มหล่อคนนั้นกลับแล้วเหรอเนี่ย..." ฮิโตมิมองหาชายหนุ่มรูปหล่อที่มาร้านของเธอทุกวันได้หายไปจากที่นั่งประจำพลางบ่นอุบอิบด้วยความเสียดาย

         "เอ่อ คุณฮิโตมิ..." หญิงสาวรายหนึ่งเอ่ยทักพร้อมกับกวักมือเรียกซึ่งอยู่ไม่ไกลด้วยใบหน้ายิ้มแห้งๆ

         "หืม?"

          "ยูอิจังสติหลุดไปแล้วอ่ะ" ทันทีที่หญิงสาวพูดขึ้นร่างบางก็หงายหลังล้มตึงไปแล้วเรียบร้อย จนฮิโตมิกรีดร้องลั่นร้าน



          ตึง!






    "กริ๊ดดดดด ยูจัง ตั้งสติไว้ อย่าตายน้าาาาาาาา!!!!"













    ขอขอบพระคุณที่เข้ามาอ่านฟิคสั้นสนองนิ๊ดนะเออ

    ปล. ตอนนี้โน๊ตบุ๊คของไรท์อาการไม่ค่อยจะดีเสียเท่าไหร่  คงอีกนานกว่าจะได้เอาไปซ่อเพราะไม่มีเวลา

    ตอนนี้คือยืมคอมของที่บ้านซึ่งนาน น๊านนนน จะใช้ที


    ชอบไม่ชอบ

    อยากจะดันหรือไม่ดันยังไง 

    ก็เม้นท์มาให้กันด้วยนะเออ





    ||
    ||
    ||
    ||
    ||
    ||
    ||
    ||
    ||
    ||
    V






    เม้น-ด้วย-นะ!!

    ก้มกราบบบบบบบบบบบบ


    รูปภาพที่เกี่ยวข้อง



    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    คำนิยม Top

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    คำนิยมล่าสุด

    ยังไม่มีคำนิยมของเรื่องนี้

    ความคิดเห็น

    ×