คลังใบสมัครตัวละคร

ลำดับตอนที่ #54 : OMG หอผมมีผี!!

B
E
R
L
I
N
❀

 

[ APPLICATION FOR GENIE ]

+

"เพื่อนพี่ท้าฉันอ่ะ! ฉันก็ต้องมาดิ...แต่พี่ดันมาเห็นฉันเฉยอ่ะ"

"บอกเพื่อนพี่ว่า กลัวกันหน่อยก็ดีนะ(=_=;)"

"นี่ฉันมาเจอขบวนการคนพึลึกแห่งปีเหรอ?"

          สิ่งของที่สิงสู่ : ภาพแขวนเปลือกหอย

     

          ชื่อ - นามสกุล : มาลิกา เมธากร  (Malika Metakorn) 

          ชื่อเล่น : มะลิ (Mali)

          สัญชาติ : ไทย

          เพศ : หญิง

          อาชีพ : นักศึกษามหาลัย ปี 1 

          ลักษณะภายนอก : ร่างบางสมส่วน เจ้าของเรือนผมยาวสีดำสนิทจนถึงกลางหลัง ใบหน้าหวานที่ดูนิ่งๆ ดวงตากลมโตสีดำสนิทเช่นเดียวกันกับสีผม ผิวออกสีน้ำผึ้งนิดๆดูเรียบเนียนและสุขภาพดี ปากนิดจมูกหน่อยดูน่ารัก ใส่แว่นเลนส์กรอบหนาสีดำ มองดูแล้วไม่สวยแต่ก็เป็นคนมีเสน่ห์นิดๆ สูง 162 ซม. หนัก 52 กก. 

          นิสัย : มะลิเป็นสาวน้อยที่ดูนิ่งๆ แต่ไม่ได้เย็นชา ทำให้คนรอบข้างไม่ค่อยรู้สึกอึดอัดเวลาอยู่ใกล้เธอ เป็นสาวที่อารมณ์ดี และอารมณ์ค่อนข้างจะคงที่แทบตลอดเวลา เธอเป็นมิตรกับผู้อื่น แต่ก็เลือกปฏิบัติ ใครดีมาเธอดีตอบ ใครร้ายมาเธอก็ร้ายตอบ มองภายนอกอาจเหมือนคนที่ดูหยิ่งๆ แต่ที่จริงแล้วเธอเป็นคนที่กวนหน้านิ่ง จนใครหลายคนต้องพากับปวดหัวถึงนางจะเป็นคนกวน แต่นางก็กวนแต่พอดีนะ

          เนื้อแท้ของเป็นคนที่ใจดี ร่าเริง มักรู้สึกตื่นตัวอยู่ตลอดเวลา เป็นสาวที่ดูมีพลังเหลือเฟือตลอดทั้งวัน มักใส่ใจความรู้สึกของคนอื่น และเป็นคนที่ให้เกียรติผู้อื่นอยู่เหมือนกัน ถึงเธอจะไม่ค่อยยิ้มเท่าไหร่ แต่การกระทำบางอย่างก็มักทำให้คนอื่นเผลอยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว เนื่องจากเป็นคนที่มาจากบ้านนอกมาก่อน จึงเป็นคนที่ไม่ค่อยจะเรื่องมากกับอะไรสักเท่าไหร่ เป็นคนง่ายๆสบายๆ ชอบอยู่เงียบๆ รักสงบ รักธรรมชาติและสัตว์มาก ทำให้เธอดูเป็นคนอ่อนโยนเวลาอยู่กับสัตว์ อีกทั้งยังเป็นคนที่รู้จักเด็ก-ผู้ใหญ่ ให้ความเคารพตามอายุ และความสนิทสนม เห็นเธอนิ่งๆแบบนี้แต่เธอก็เป็นคนที่ค่อนข้างฉลาดไม่น้อย มีไหวพริบที่ดี แต่มักจะถ่อมตัว 

          มะลิเป็นคนที่ใจเย็น และมีความอดทนสูงมากแต่มันก็มีขีดจำกัดนะ ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตาม สิ่งที่นางเกลียดก็คือการถูกรังควาน ถูกรบกวน ถูกล้อเลียน ถูกท้าทาย หรือเวลาโดนหยาม เกิน 3 ครั้ง ลิจะไม่ทน!! อีกทั้งมะลิเป็นคนที่รักความเท่าเทียม และความยุติธรรม เป็นคนที่มีความเสมอภาคและรับฟังเหตุผลของผู้อื่น เวลามะลิฟิวส์ขาด เธอจะเป็นคนที่ปากจัดแบบไม่รู้ตัว สรรหาคำด่าสุดครีเอทมาด่าให้ได้ แบบเฉือดนิ่มๆแต่ลึก เห็นแบบนี้เธอก็เป็นคนที่เจ้าคิดเจ้าแค้น และแค้นฝังหุ่นเหมือนกันนะ!

          เป็นคนที่มีความพยายาม และความตั้งใจสูง ในเมื่อตั้งใจจะทำอะไรแล้วต้องทำให่สำเร็จ เธอไม่ชอบที่จะทำอะไรค้างๆคาๆ มันก็เหมือนกับเวลาเราอยากจากแต่มันจามไม่ออก เธอเป็นคนที่ใจถึง ใจเด็ด และเป็นคนที่ถึงไหนถึงกัน ไม่ยอมให้ใครมาหยามหน้าหรอก!! 

          นางก็เป็นพวกที่ปากไม่ตรงกับใจ โดยเฉพาะเวลานางเขินอายทำให้ดูน่าแกล้งซะทุกที เธอเป็นคนที่เก็บอาการร้องไห้เก่ง ร้องไห้โดยไม่มีเสียงออกมา เวลาโกรธแต่ละทีถ้าไม่ยอมพูดด้วยก็จะหลบหน้า แต่ถ้าอารมณ์ที่เดือดจนเรียกว่าแค้นก็อาจจะมีหยอดน้ำข้าวต้มได้เหมือนกัน

          ปล.เห็นนางแบบนี้ แต่นางก็เป็นผู้หญิงที่เวลาเห็นผู้ชายเปลือย ถึงแม้จะแค่ท่อนบนนางก็หน้าแดงหูแดง พูดติดอ่างหรือไม่ก็หันหน้าหนีไปเลย

          ประวัติ : มะลิ เป็นลูกสาวคนเดียวของนายมาติกาเจ้าของไร่ชา และผลไม้อย่างสตรอเบอรี่ อโวคาโด องุ่น อีกทั้งยังมีฟาร์มปศุสัตว์อีกด้วย แม่ของมะลินั้นขอหย่าและแยกทางกับพ่อของเธอไปแต่งงานใหม่ แต่มะลินั้นก็ไม่ได้เสียใจอะไรเพราะเธอยังมีพ่อของเธออยู่ มะลิรักพ่อของเธอมาก และพ่อของเธอก็เช่นกัน มะลิเติบโตขึ้นมาในสังคมของคนภาคเหนือทำให้เธอเป็นเด็กที่ดูนิ่งๆ 

          มะลิ สอบเข้ามหาลัยในเมืองใหญ่ได้ ทำให้เธอต้องย้ายออกมาอยู่ที่หอคนเดียว แต่ก็ยังติดต่อคุยกับพ่อของเธอทุกวันไม่เคยขาด การเรียนของเธอค่อนข้างดีเป็นที่น่าพอใจ กิจกรรมอะไรไม่เคยขาด วันหนึ่งเป็นวันที่ฝนตกมะลิกลับจากมหาลัยเพื่อเข้าหอ

แต่ระหว่างทางได้มีกลุ่มวัยรุ่นตีกันและหนึ่งในนั้นมีปืน..

          เธอจึงถูกลูงหลงจากคมกระสุนเข้าที่ท้อง ก่อนจะมีตำรวจมาทำให้กลุ่มวัยรุ่นต้องหนีไป และหนึ่งในนั้นคือมือปืนที่ยิงเธอหนีไปได้ มะลิเสียชีวิตที่โรงพยาบาลเพราะเสียเลือดมากเกินไป...ถึงพ่อของเธอจะมารับศพและทำพิธีทางศาสนาแล้ว เธอก็ยังไปไหนไม่ได้

          ห่วง : อยากหาตัวคนที่ยิงเจอแล้วเอาเข้าคุก และมาขอขมาตน / พาเธอกลับบ้านไปลาพ่อของเธอ

          เหตุผลที่มาอยู่ในห้องพระเอก : เพื่อนพระเอกท้าเลยตามมา

          สิ่งที่ชอบ : เพลง ฝน สัตว์ ธรรมชาติ สลัดผัก อาหารทะเล ข้าวเหนียว 

          สิ่งที่เกลียด : คนตีกัน  ของเผ็ด พวกขีหลี 

          งานอดิเรก : นั่งคุยกับพวกสัตว์ / แกล้งพระเอกและเพื่อน

          เพิ่มเติม :

          - มะลิเวลาจะปรากฏตัวให้ใครเห็น มักจะได้กลิ่นดอกมะลิผสมน้ำอบอ่อนๆ

          - เพื่อนของพระเอกไปท้ามะลิไว้อยากเห็น มะลิรู้สึกหมั่นไส้จึงตามประเอกและคอยหาโอกาสแกล้งให้กลัวเล่นเมื่อเพื่อนพระเอกมาที่ห้อง

          - เป็นนักศึกษาคณะมนุษยศาสตร์ สาขาสื่อสารมวลชล เรียนที่เดียวกันกับเมษ

          - ตอนยังมีชีวิตอยู่เคยพักหอเดียวกันกับเมษ แต่คนละชั้นกัน...มะลิอยู่ชั้น 3

          - คนที่ยิงมะลิเป็นคนที่เรียนอยู่ที่เดียวกันกับพระเอก คณะวิศวกรรมศาสตร์

          - มะลิมักจะเขินเวลาเห็นผู้ชาย(หล่อๆ) ถอดเสื้อต่อหน้า

          - ถนัดทางด้านภาษา คือ อังกฤษ ญี่ปุ่น เกาหลี

คุยกับตัวละคร

"เอาล่ะ ตาเธอเเล้ว เข้ามาเลย" เมษเปิดประตูห้องนอนเพื่อให้ผีคิวถัดไปเข้ามาคุยในห้องเขา "ส่วนที่เหลือก็อยู่กันสงบๆ ห้ามแอบฟัง ห้ามทะลุกำเเพงเข้ามาดู เข้าใจมั๊ย?!" ชายหนุ่มยังไม่วายโผล่หน้าออกมาเพื่อขู่ผีตนอื่นที่อยู่ในห้องนั่งเล่นก่อนจะปิดประตูเเละเดินตรงมาทางคุณ

: มะลิอดขำไม่ได้กับท่าทางของ เมษที่สั่งกับวิญญาณตนอื่นก่อนจะลอยเข้ามาในห้อง

"กฏในการอยู่ร่วมกัน ห้ามไปเที่ยวหลอกคนอื่นหรือห้องข้างๆ ห้ามเคลื่อนย้ายอะไรโดยที่ฉันไม่อนุญาต ห้ามค้นข้าวของส่วนตัวกระทั่งแอบดูฉันอาบน้ำ ที่สำคัญ!! ห้ามโผล่มาหลอกฉันตอนกลางคืน ชัดเจนนะ!" ทันทีที่นั่งลงที่พื้นเขาก็เริ่มสาธยายกฏออกมาด้วยสีหน้าจริงจังปนหงุดหงิดเล็กน้อย

: "ฉันไม่ทำหรอกน่าพี่...เห็นแบบนี้แต่ฉันก็อยู่สงบเป็นนะ" มะลิยิ้มแห้งๆรีบบอกปัด เพราะเธอไม่กล้าพอที่จะดูแม้กระทั่งตอนถอดเสื้อก็ตาม

"อืม ขอบคุณที่ให้ความร่วมมือ..." ชายหนุ่มก้มหน้าพร้อมยกมือนวดขมับตน ท่าทางจะปวดหัวของจริง

: "พี่ไหวมั้ยเนี่ย? ขอโทษเน้อ ที่ทำให้พี่ต้องเครียด..." มะลิมองเมษตาละห้อย

"ทำไมเธอ ถึงยังไม่ไปผุดไปเกิดล่ะ? มีห่วงอะไรหรอ?" 

: "ก็...หาคนที่ยิงฉันให้เจอแล้วเอาเข้าคุกไปก่อน แล้วค่อยกลับไปลาพ่อ...จำได้ว่าคนที่ยิงฉันเรียนอยู่ปีเดียวกับพี่ น่าจะเรียนวิศวะนี่แหละ" มะลิกอดอกแล้วตอบคำถามหน้านิ่งๆ

 

ชายหนุ่มเหงื่อตกหลังจากที่ได้ยินคำตอบของผีตรงหน้า "...เเล้วทำไมต้องเป็นฉันล่ะ ตามคนอื่นไปไม่ได้รึไง?"

: "ก็พี่มองเห็นฉันนี่ เป็นรุ่นพี่ด้วยถึงจะต่างคณะก็เถอะ ที่จริงพี่ก็ไมได้ผิดอะไรหรอก ไปโทษเพื่อนพี่เถอะที่ไปท้าฉันอ่ะ..."

"...ฮะฮะฮะ" เมษหัวเราะอย่างขมขื่น(?)ที่สุดในชีวิตก่อนจะทิ้งตัวลงกับพื้นเเละสลบไป

: "อ้าวพี่! พี่เมษ...น็อคไปละ ข้าเจ้าละเพลียยยย" มะลิปรี่เข้าไปเขย่าตัวเมษที่สลบเมือดเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่พื้นขึ้นมาง่ายๆ จึงลอยทะลุไปนอกห้องและบอกกับผีตนอื่นๆ "ใครก็ได้ ไปเรียกคนมาดูหน่อยค่าา เจ้าของห้องสลบไปแล้ว...."  

คุยกับผปค.

เราชื่อมีนเน้อ เรื่องนี้เราคงเเต่งเป็นตอนสั้นๆไม่ยาวเท่าไหร่ ไม่ว่ากันนะ ;-;

: เรา PT.จ้า  ไม่ว่าๆ แต่งมาเลย ขอให้จบก็พอ

คำถามเดียวเลย ถ้าไม่ได้บททีต้องการจะรับกลับหรือยัดบทคะ?

: ยัดไปเลย!

ขอบคุณที่สนใจส่งลูกๆมาให้นะคะ ขอให้โชคดีค่าา XD