คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #49 : YUME 100 ร้อยตำนานรักของเจ้าชายวัยเรียน (ฟิคYUME 100)
“ทำไมฉันต้องมาเจอกับอีตาเผด็จการอย่างหมอนี่ด้วยเนี่ย!”
"ขอร้องล่ะ ปล่อยฉันไปเถอะะะะ!!"
ที่รักของคุณ : เอ็ดมอนด์ อาณาจักรดาจิลเบิร์ก แดนชาฝรั่ง
แนวความรักที่อยากได้ : คู่กัดคู่กวน / พระเอกมาสอนมารยาทของเลดี้ ให้นางเอกโดยคำขอร้องจากทางบ้านของเธอ / นางเอกไม่มีความเป็นกุลสตรีเลยแม้แต่น้อยยกเว้นเรื่องทำอาหาร เจอพระเอกดัดนิสัย / ดราม่าหน่อยๆเน้อ มันหน่วงใจดี
เพลงประจำตัว :
อ้าว - Atom ชนกันต์
สีประจำตัว : สีน้ำตาลกาแฟ
ชื่อ : เอริล || Arile
นามสกุล : กริมเมอรี่ || Grimmery
ชื่อเล่น : เอล / เอลี่ || El / Ali
ชื่อเต็ม : เอริล กริมเมอรี่ || Arile Grimmery
เชื้อชาติ : อังกฤษ - บรูไน
ชั้นปี : 11
มาจากดินแดน : อาณาจักรอามัตสึ ดินแดงแห่งแสงสว่าง
ลักษณะ : เด็กสาวที่มีรูปร่างเพรียวบางดูแข็งแรง เจ้าของผิวสีขาวน้ำผึ้งใสเรียบเนียนน่าสัมผัส ผมสีน้ำตาลเปลือกไม้ยาวถึงกลางหลังมักจะผูกแกละด้วยริบบิ้นสีแดง ใบหน้าอ่อนวัยนิดๆ เจ้าของดวงตากลมโตสีเหลืองอำพันสวยเหมือนกับอัญมณี จมูกโด่งนิดๆรับกับริมฝีปากสีธรรมชาติ สูง 167 ซม. หนัก 53 กก.
นิสัย : เอลเด็กสาวที่เรียกได้ว่า โคตรจะแก่นแก้ว แสบ ซน เป็นคนที่ร่าเริง สดใส ยิ้มง่าย อ่อนโยน ใจดี แต่ก็กวนประสาท เถียงคำไม่ตกฟาก หัวแข็งและหัวดื้อ ไม่ชอบอยู่ในกฏเกณฑ์และระเบียบ แต่เธอก็ยังมีวินัยในตัวเอง เธอเป็นคนที่ไม่ถือตัว อ่อนน้อมถ่อมตน เป็นมิตรกับผู้อื่น ให้เกียรติผู้อื่นอยู่เสมอ เอลเป็นคนที่ใจเย็น แต่จะมีเพียงไม่กี่เรื่องที่เธอจะหัวเสีย คือ การถูกขัดจังหวะให้เธอทำในสิ่งที่เธอชอบ การบังคับให้เธอเรียนเรื่องมารยาท และมักจะถูกกล่าวตักเตือนว่าเธอทำตัวไม่สมกับเป็นกุลสตรี เอลเป็นคนที่เข้มแข็ง รักอิสระ รักการผจญภัยและความท้าทาย
เป็นคนที่ไม่ชอบงานเลี้ยงงานรื่นเริง ที่มักจะต้องพบปะกับผู้คนที่มักชอบอวดนนั่นนี่ เธอเกลียดการแข่งขันชิงดีชิงเด่น ไม่ชอบความวุ่นวาย และสิ่งของหรูหรา เธอเป็นคนที่เรียกได้ว่าค่อนข้างจะติดดิน รักความเรียบง่ายสบายๆ ความสงบเงียบ เอลเป็นคนที่มีความเป็นตัวของตัวเองสูงจนเป็นเอกลักษณ์เฉพาะ เธอเป็นคนที่ไม่ห่วงสวย และไม่กลัวเลอะ ลุยได้ทุกที่ที่เธอสามารถไปได้ เธอนั้นเป็นคนที่ชื่นชอบธรรมชาติและสัตว์ต่างๆ
เอลเป็นคนที่เรียนรู้ได้เร็ว และเป็นคนช่างจดช่างจำ เธอเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือทุกชนิด ถึงเธอจะไม่ได้เป็นคนที่ฉลาดอะไร แต่เธอก็มีไหวพริบที่ดี และแก้ไขสถาณการณ์ต่างๆได้ เธอกล้าทำกล้ารับ และกล้าที่จะตัดสินใจ เป็นคนที่ใครทำดีเธอก็ดีตอบ ใครร้ายมาเธอก็ร้ายกลับ เอลเป็นคนฉลาดพูดและเป็นคนที่ชอบพูดปั่นหัวคนอื่นให้หัวร้อนเล่น แถมยัขี้แกล้งอีกด้วยถ้าเธอหมั่นไส้ใคร เธอกล้าที่จะต่อปากต่อคำ รักความยุติธรรมและความเสมอภาค
เรื่องที่น่าทึ่งของเธอก็คือ เธอเป็นคนที่ทำอาหารอร่อยมากๆจนแม้แต่คนในบ้านเองยังทึ่ง เพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่ยังทำให้ทุกคนรู้ว่าเธอยังเป็นผู้หญิง
เวลาที่เอลโกรธนั้น เธอจะเป็นคนที่ขอใช้กำลังแทนการพูดต่อปากต่อคำหรือด่าให้เปลืองน้ำลาย(เธอมือหนักพอตัวเลยล่ะ) ยามงอนเธอจะทำตัวเป็นพวกปากไม่ตรงกับใจและพยายามหลบหน้า ยามร้องไห้นั้นเธอจะแสร้งทำเป็นยิ้มและแอบไปร้องไห้คนเดียว แต่ถ้าร้องไห้เพราะน้อยใจเธอจะตัดพ้อและหนีให้ห่างจากอีกฝ่าย ตอนเขินเธอก็จะซึนทั้งๆที่หน้าแดงจัดจนถึงคอ
ประวัติ : เอริล เด็กสาวที่เกิดมาในครอบครัวของตระกูลขุนนางเก่า เธอเป็นลูกคนเดียวที่ได้รับการดูแลอย่างดีตามประสาลูกคุณหนู แต่เอริลนั้นกลับไม่ชอบงานเลี้ยงที่พ่อแม่มักจะพาเธอไปด้วยบ่อยๆ พวกผู้ใหญ่ต่างพากันชื่นชมเธอราวกับเธอเป็นเหมือนสิ่งของและมักพูดพร่ำเรื่องทรัพย์สินของตัวเอง ครอบครัวของเอริลรู้จักกับ ครอบครัวของ "โคโตโฮงิ" มาหลายรุ่นทำให้ทั้งสองค่อนข้างสนิทกัน เอริลนั้นไม่เหมือนกับเด็กผู้หญิงคนอื่นๆในอาณาจักร เธอเป็นเด็กสาวที่แก่นเกินกว่าเด็กผู้หญิงทั่วไป เธอชอบการปีนป่ายและเล่นผาดโผน จนเสื้อผ้าของเธอมักขาด ตัวก็เปื้อนอยู่เป็นประจำ พ่อแม่ของเธอเคยส่งครูสอนมารยาท แต่ทุกคนต่างก็ต้องกุมขมับกับความหัวดื้อและนิสัยที่โคตรจะแสบของเธอ จนกระทั่งวันหนึ่งเอริล วัย 9 ปีกลับมาจากการไปเล่นบนภูเขา เธอก็พบกับชายแปลกหน้าที่อายุเท่าเธอยืนรออยู่
"นายเป็นใคร?"
"เอลี่มาแล้วเหรอลูก นี่เอ็ดมอนด์คนที่จะมาฝึกมารยาทของเลดี้ให้ลูกตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป" เอริลตาแทบถลนก่อนจะตะโกนต่อต้าน
"หา แม่คะ หนูบอกแล้วนี่นาว่าหนูไม่อยากเรียน!!"
"เลดี้ที่ดี จะไม่เสียงดังต่อหน้าผู้ใหญ่นะ.." เอ็ดมอนด์พูดขึ้นพร้อมกับตีหลังเธอจนเธอยืดตัวตรง
เพี๊ยะะ!!
"โอ๊ย มันเจ็บนะ!!"
"ยืนหลังงอมันไม่ดีนะ...เอาล่ะ มาฝึกกันเถอะ ยัยม้าดีดกะโหลก" เขายิ้มพร้อมกับเอ่ยคำด่าจนเอริลยิ้มเพื่อสะกดอารมณ์
"ถ้าฉันเป็นม้าดีดกะโหลก จะดีดนายออกนอกโลกเป็นคนแรกเลย อีตาบ้าเผด็จการ!!" เอริลว่าพลางชี้หน้าก่อนจะหมุนตัวเดินขึ้นไปยังห้องนอน
ชอบ : ธรรมชาติ | หนังสือ | ชา | ขี่ม้า | ดอกฟอร์เก็ตมีน็อท | แร่ต่างๆ | มันฝรั่งทอด
ไม่ชอบ : เนื้อวัว | เครื่องในสัตว์ | เวลาเรียนมารยาท | เปรียบเทียบเธอกับคนอื่น
ความสามารถพิเศษ : ขี่ม้า | ปีนต้นไม้ | เล่นผาดโผน | ทำอาหาร | เล่นกีต้าร์โปร่ง
เพิ่มเติม : - เอริลสนิทกับโคโตโฮงิมาก และเขามักจะรับฟังเรื่องที่เธอบ่นเกี่ยวกับเอ็ดมอนด์ให้ฟังเสมอ
- เอริลคออ่อนมากๆ เวลาเมาแล้วชอบง่วง
- ถึงจะกัดกันบ้าง แต่บางทีเอริลก็แอบเป็นห่วงเอ็ดมอนด์เหมือนกัน เพราะเขาเป็นพวกเอาจริงเอาจังไปซะทุกอย่าง
- เอ็ดมอนด์รู้สึกผ่อนคลายเวลาได้อยู่กับเอริล และเธอมักชอบทำให้เขายิ้มโดยไม่รู้ตัว
- เคยแอบหนีการฝึกมารยาทอยู่ครั้งหนึ่ง แต่เอ็ดมอนด์ก็รู้ทัน แต่ก็ปล่อยเธอไปโดยที่อีกวันต่อมาเขาก็ฝึกเพิ่มเป็นเท่าตัว นั่นเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายที่เธอได้หนีการฝึก
- เอริลมักทำสงครามประสาทกับเอ็ดมอนด์ประจำ แต่เขาก็ไม่เคยหลุดมาดเลยสักครั้ง ส่วนใหญ่เธอจะเป็นคนที่แพ้เขาตลอด
- มีครั้งเดียวที่เขาหลุดมาดสุภาพบุรุษ คือวันที่เธอได้รับอุบัติเหตุจากการตกลงไปในสระน้ำจนเป็นหวัดต้องพักรักษาตัวไปนาน วันนั้นเอ็ดมอนด์ตำหนิเธอด้วยคำพูดแทงใจจนเธอต้องแอบร้องไห้และพูดขอโทษเขาซ้ำไปซ้ำมาอยู่คนเดียว โดยที่วันต่อมาเขาก็มาขอโทษเธอที่พูดจาไม่ดีไปพร้อมง้อด้วยการงดฝึกมารยาทไป 1 วัน
- ทางบ้านขอให้เอ็ดมอนด์มาฝึกให้กับเธอ เพราะต้องการให้เธอเป็นเลดี้ที่ดีก่อนงานเลี้ยงเต้นรำของคนใหญ่คนโต
- สำหรับเอ็ดมอนด์ เอริลคือคนที่เขาสามารถอยู่ด้วยแล้วไม่จำเป็นต้องสวมหน้ากาก อยู่กับเธอได้ด้วยความเป็นตัวของตัวเอง
*** อยากให้เพิ่มอะไรก็บอกได้นะคะ
TALK
(โรลตัวละครตอบนะ)
(แอบเอาออริเรามาถามนะ ฮิฮิๆ)
สวัสดีค่ะ...ฉันชื่อโรสซินนะคะ แล้วคุณล่ะ? ชื่ออะไรเหรอคะ?
: เอริล กริมเมอรี่จ้าาา ยินดีที่ได้รู้จักนะ(^^)
ค่ะ...คือคุณชอบผู้ชายแบบไหนเหรอคะ?
: ก็ต้องเป็นแบบ เข้มแข็ง อดทน มีความเป็นผู้นำสูง แล้วก็ต้องไม่ถือตัวด้วยนะ // นั่งคิดแล้วมองขึ้นบนฟ้า
แล้ว...คิดยังไงกับเอ็ดมอนด์เหรอคะ…?
: เผด็จการ เทพบุตรในคราบซาตานชัดๆ! // ทำหน้าหงุดหงิด
ค่ะ...คุณคิดว่าฉันเป็นคนยังไงเหรอคะ? //เอียงคอถาม//
: โรสซินเหรอ...น่ารักน่าเอ็นดูล่ะมั้ง // ยิ้มอ่อน
อะ อื้อออ คุณคิดว่ารูเฟนซังนิสัยยังไงเหรอคะ-- //หน้าแดง+เอานิ้วจิ้วกัน//
: รูเฟนน่ะนะ? เอ...เหมือนหมาโกลเด้นเลยล่ะ หมอนั่นดูเป็นพวกซื่อตรงต่อหัวใจตัวเองล่ะมั้ง เธอถึงได้เขินจนหน้าแดงแบบนี้ไง // แซ็วเล่น
ขอบคุณนะคะ...อ๊ะ! ต้องไปแล้วนี่หน่า! ไว้เจอกันที่โรงเรียนนะคะ บ๊ายบายค่ะ~
ความคิดเห็น