ลำดับตอนที่ #28
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : [FIC] KHR | The Devil in the Fairy Tale
(เค้าติ่งไม่มากแต่ติ่งวงนี้จะผิดมั้ยนิ?)
ฝ่ามือที่คิดว่ามันสะอาด อาจมีกลิ่นคาวเลือดซ่อนอยู่
ใบหน้าที่ยิ้มแย้มที่มอบให้ อาจแฝงไปด้วยความอาฆาตอยู่ภายใน
บางคนมองสิ่งอยู่ตรงหน้าเป็นสีขาว....
แต่ฉันมองเห็นมันเป็น สีเทา
Application
" สิ่งที่คุณเห็นอยู่ แน่ใจเหรอว่ามันคือตัวตนที่แท้จริง? "
ชื่อ : แดเนียลเล นิกซ์ I Daniele Nyx
ชื่อเล่น : นิกซ์ / นิกกี้ | Nyx / Nikki
เพศ : หญิง
อายุ : 21
ลักษณะภายนอก : ร่างบอบบางราวกับตุ๊กตา ผมสีดำสนิทราวกับขนของอีกาเป็นเงาสวยยาวถึงกลางแผ่นหลังมักชอบมัดแกละหลวมๆทั้งสองข้าง คิ้วโก่งเรียวได้รูปรับกับใบหน้าหวาน นัยน์ตากลมโตสีเดียวกับสีผมล้อมกรอบด้วยแพขนตางอนยาวพอดีถูกบดบังด้วยแว่นตาทรงกลม จมูกเชิดรั้นน่ารักและริมฝีปากเล็กนิ่มเหมือนเยลลี่สีพีช มีผิวขาวเหลืองแต่สุขภาพดีเนียนนุ่ม รูปร่างสมส่วนและมีขนาดที่พอดี มักแต่งตัวเป็นเหมือนกับเด็กเนิร์ดๆที่ไม่ค่อยตามแฟชั่น อาจเหมือนพวกคุณหนูผู้ดีสมัยก่อน สูง 167 ซม. หนัก 54 กก. มองเผินๆแล้วเธอก็ไม่ได้มีอะไรโดดเด่น เพราะใบหน้าที่ดูธรรมดาจนเกือบเรียกว่าเนิร์ดเพราะแว่นตาบดบัง แต่ก็คงไม่มีใครคาดคิดหรอกว่าใบหน้าที่แสนธรรมดากลับซ่อนกรงเล็บอันน่ากลัวเอาไว้
ลักษณะนิสัย :
เธอเป็นคนที่ดูภายนอกเหมือนกับจะเป็นคนที่หยิ่งยโส ไม่ค่อยสนโลก แต่เธอก็มีมนุษย์สัมพันธ์ที่ดีและเป็นที่รักของคนทั่วไป เป็นคนที่ถ่อมตน เข้ากับคนอื่นได้ง่าย ชอบการคบค้าสมาคม อีกทั้งเป็นพวกที่มีความเนียนสูงจนหาข้อพิรุธแทบไม่เจอเลยทีเดียว เป็นคนที่ถือได้ว่ามีไหวพริบและแก้ไขปัญหาต่างๆได้อย่างดีเยี่ยม ใจเย็น รอบคอบ มีเหตุผล เป็นจอมวางแผนที่ค่อนข้างน่ากลัว มีเครือข่ายข่าวสารอยู่ทั่วทุกพื้นที่ มักเป็นที่ปรึกษาที่ดี และรักสงบ เป็นพวกที่กวนหน้านิ่งแต่ก็ทำเอาคนอื่นจุกกับคำพูดของเธอไม่น้อย เป็นคนที่มีความอดทนสูงแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่มีขีดจำกัด เวลาโกรธแต่ละทีเธอมักจะใช้กำปั้นดีกว่าใช้คำพูดให้เปลืองน้ำลาย หรือถ้าจะด่าใครก็เลือกใช้คำที่ค่อนข้างหยาบจนอีกฝ่ายจุกแทบกระอักเลือด บางทีนางก็เป็นคนที่ซึนเดระแบบไม่ยอมรับอีกต่างหาก
เธอเป็นคนที่เหมือนกับกระจก ใครดีมาเธอดีตอบใครร้ายมาเธอร้ายกลับกว่าเป็นเท่าตัว ไม่ชอบการอ่อนข้อให้กับใคร เกลียดการดูถูกและเหยียดหยามคนที่ด้อยกว่า เพราะเธอเองก็เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาเหมือนกันจึงเข้าใจดี และจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายคนที่เธอรักเด็ดขาด
ทักษะด้านการต่อสู้ของเธอนั้นถือได้ว่าค่อนข้างที่จะน่ากลัวต่างกับหน้าตาและรูปร่างของเธอที่เห็นจากภายนอกมาก เพราะมีความคล่องตัวที่สูงและมีการโจมตีที่รวดเร็วจนศัตรูไม่อาจมองทัน แถมยังสามารถเอาสิ่งต่างๆที่ไม่น่าจะเป็นอาวุธมาใช้ได้อย่างน่าตกใจ มีทักษะที่เฉียบคมและเงียบงันราวกับเป็นยมฑูต พละกำลังของเธอเองก็มีไม่ใช่น้อยๆเลย สามารถทุ่มคนตัวโตกว่าเธอ 2 เท่าให้ล้มได้สบายๆ ถนัดการต่อสู้ระยะประชิดและระยะไกล
เรื่องพิเศษของเธอนั้น เธอเป็นคนที่เรียกได้ว่าเป็นเซียนเหล้าและพนัน อีกทั้งยังมีความสามารถในด้านการทำอาหารและเครื่องดื่มที่เป็นเลิศ ทักษะเรื่องพนันของเธอนั้นไม่ต้องพูดถึง เรียกว่าเซียนเหนือเซียน มีร้อยเล่ห์กลโกง และมารยาร้อยเล่มเกวียน แต่เธอไม่ค่อยจะโกงบ่อยนักหรอกถ้าเขาไม่โกงเธอก่อน การตลบแตลงไปมาถือว่าเป็นเกมที่ปั่นหัวชาวบ้านได้ดีเลยล่ะ ส่วนเรื่องเหล้านางเป็นพวกคอทองแดงดื่มเหล้าเหมือนกับดื่มน้ำเปล่า เพราะฉะนั้นอย่าไปท้าดวลเชียว
นิสัยที่แท้จริงของเธอนั้น เป็นคนที่ยิ้มง่ายและร่าเริงอยู่ไม่น้อย มีความเป็นผู้นำสูง มีนิสัยขี้เล่นนิดๆ เป็นคนที่รับผิดชอบต่อหน้าที่ได้อย่างดี เธอเป็นคนที่อ่อนไหวกับเรื่องต่างๆอยู่พอควรอ่อนโยนและใจดีต่อคนรอบข้าง ไม่ชอบเห็นใครเดือดร้อน และใส่ใจกับความรู้สึกของผู้คนรอบข้างเสมอ อีกทั้งเป็นคนที่เรียกว่า บุญคุณต้องทดแทน แค้นนี้ต้องชำระ เธอจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายคนสำคัญของเธอเป็นอันขาด รักครอบครัวและพวกพ้องมากๆ เธอยอมแลกทุกอย่างเพื่อปกป้อง
เธอผู้ซึ่งที่มองภายนอกอาจจะเหมือนกับนางฟ้าผู้แสนดี แต่ตัวตนอีกคนหนึ่งของเธอคือสิ่งที่ผู้คนต้องหวาดกลัวไปตามๆกันก็คือ นางฟ้าแห่งความตาย
ลักษณะการพูด : เป็นคนที่พูดเสียงฟังดูเหมือนเฉยๆกับทุกอย่าง แต่มีเสียงเป็นเอกลักษณ์และฟังได้ไม่เคยเบื่อ เสียงเธอนุ่มนวลและรู้สึกสงบ เป็นคนที่ใช้คำพูดตามอายุและความสนิทสนม แต่เป็นคนที่ปากร้ายโดยไม่รู้ตัวเวลาที่เธออารมณ์เสีย มันแทนตัวเองว่า 'ฉัน' และแทนบุคคลอื่นๆว่า นาย เธอ ส่วนคุณจะใช้กับคนที่อายุมากกว่าเป็นส่วนใหญ่
ประวัติส่วนตัว : นิกซ์เป็นเด็กที่อยู่ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าตั้งแต่จำความไม่ได้ เธอเป็นผู้รอดชีวิตจากเหตุการณ์วางระเบิดกลางเมืองในเมืองท่าแห่งหนึ่งของอิตาลี ทำให้เธอถูกส่งไปที่เวนิสเพื่อเข้าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าของโบสถ์แห่งหนึ่ง นิกซ์เติบโตมาในบ้านหลังนั้นโดยมีแม่ชี'เรนาต้า' คุณแม่อธิการของบ้านอุปถัมป์ที่เธออาศัยอยู่พร้อมกับพี่น้องต่างสายเลือดอีก 3 คนโดยที่เธอเป็นคนโตของบ้านหลังนั้น วัยเด็กของเธอค่อนข้างจะแสบไม่น้อยเพราะเธอมักคบค้าสมาคมกับพวกเด็กจรจัด ตามประสาคนอยากมีเพื่อนเป็นธรรมดาแต่เธอเป็นเด็กที่ฉลาด จนถูกแม่ชีเอ่ยชมบ่อยครั้ง จนกระทั่งเมื่อเธออายุ 7 ปี แม่ชีได้ล้มป่วยด้วยโรคประจำตัวจนต้องแอดมิดเข้าโรงพยาบาลเพื่อดูอาการอย่างใกล้ชิด และเป็นช่วงเดียวกันกับที่มีเหตุการณ์คนกลุ่มหนึ่งบุกเข้ารื้อทำลายโรงพยาบาลแห่งนั้นพอดี ผู้คนทั้งหมดถูกจับเป็นตัวประกัน และแม่ชีของเธอกำลังเข้าผ่าตัดอยู่ น้องชายของเธอเข้าไปขวางและกำลังจะถูกยิง
"อย่านะ! ถ้าจะยิงเขา ยิงฉันแทนเถอะ!"
"ฮึก พี่ฮะ แต่แม่ชี..."
"แกรนหาที่ตายเองนะ งั้นก็ตายซ---" ปืนยกจ่อหน้าผากของเธอพร้อมเหนี่ยวไก ถ้าไม่ติดว่ามีเสียงชายคนหนึ่งรั้งไว้
"เดี๋ยวก่อน..." พวกเขาหลีกทางให้กับชายคนหนึ่งที่ย่างกรายเข้ามาใกล้เด็กสาวที่กอดเด็กชายไว้แน่น
"บอส? นังเด็กนี่มันขวางทางเราผมแค่จะกำจัดทิ้งให้พ้นทาง..." ชายคนนั้นยกมือห้ามและเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะย่อตัวลงยกยิ้มร้ายจนเด็กทั้งสองรู้สึกได้
"หึๆ ฉันล่ะชอบแววตาแบบนี้ซะจริง ท่าจะพยศไม่ใช่น้อยๆเลยทีเดียว" นิกซ์สะบัดหน้าหนีจากมือที่เคยคางของเธอด้วยความรังเกียจปนหวาดกลัว
"ฉันจะไม่ทำลายที่นี่ก็ได้ แต่มีข้อแลกเปลี่ยน...สนใจมั้ยคุณหนู?" ชายร่างสุงนวดมีไรเครายกยิ้มมีแผนในใจ
"ข้อเสนออะไร?"
"มาทำงานให้กับฉันสิ งานง่ายๆเอง"
"พี่ครับ อย่าเลย...พวกเขาเป็นคนไม่ดีนะ" นิกซ์ก้มมองน้องชายต่างสายเลือดและเหล่าน้องๆอีกสองคนที่อยู่รวมกับคนอื่นๆด้วยแววตาลำบากใจก่อนจะตัดสินใจอย่างแน่วแน่
ถ้าเพื่อปกป้องแม่ชีเรนาต้า โคลอี้ เจนอส มาร์ก....
"ฉันตกลง!"
เธอเริ่มเข้าวงการมาเฟียตั้งแต่นั้นมา โดยที่ต้องตกเป็นเครื่องมือสังหารให้กับแก๊งนั้นอย่างไม่รู้ตัว คำสั่งแรกที่เธอได้รับคือการฆ่าคนๆหนึ่งที่เป็นคนใหญ่คนโตของเมืองท่า ถูกสอนให้จับปืนและลั่นไกใส่ผู้อื่นด้วยแววตาที่หวาดกลัว บางครั้งเธอเกือบเอาตัวไม่รอดและกลับมาที่บ้าน
"นิกกี้...วันนี้ทำไมมาซะค่ำเชียว?" แม่ชีวัยกลางคนที่นอนอยู่บนเตียงด้วยใบหน้าอิดโรยเอ่ยถาม
"ไปทำงานมาน่ะค่ะ(^^)" เธอส่งยิ้มสดใสให้พร้อมกับเอามือทั้งสองข้างที่เปื้อนเลือดไขว้หลังไว้เพื่อไม่ให้อีกฝ่ายเห็น
เธอเริ่มฆ่าคนตั้งแต่อายุ 8 ปี จากความกลัวกลายเป็นความเคยชินและฝีมือการฆ่าของเธอนั้นเงียบเฉียบและรวดเร็วราวกับยมทูต ผู้คนจึงต่างขนานนามว่า White Death เพราะเธอมักจะสวมชุดคลุมสีขาวและพรางตัวไปก็ฝูงชนก่อนจะปลิดชีพโดยที่ไม่มีใครล่วงรู้ได้ ไม่ว่าจะมีคนคุ้มกันกี่แสนคนก็ตามเธอก็สามารถเข้าถึงเป้าหมายได้อย่างน่าตกใจ ไม่ว่าจะฆ่าระยะประชิดและระยะไกลก็ตาม
หลายปีผ่านไปจนเธออายุ 14 งานใหม่ที่เธอได้รับทำให้เธอคิดหนัก
'สังหารบอสวองโกเล่รุ่นที่ 9 ในเวลาเที่ยงคืน'
"วองโกเล่? มันไม่ง่ายเลยยนะคะ ที่จะเข้าถึงตัวเขา..."
"ฉันรู้ว่าเธอทำได้นิกซ์...กำจัดเขาซะ"
"แต่ว่า--"
"แม่ชีเรนาต้าและพี่น้องที่บ้านอุปถัมป์ของเธอ อยู่ในกำมือของฉันนะ..." หญิงสาวกัดฟันกรอดด้วยความเจ็บใจก่อนจะหมุนตัวเดินออกไปท่ามกลางเสียงหัวเราะราวกับตนได้รับชัยชนะ
ณ เวลาเที่ยงคืน ร่างบางในชุดเสื้อฮู้ตสีขาวตัวเก่งกางเกงยีนส์ขาสั้นคล่องตัว สวมรองเท้าผ้าใบสีเข้มเธอแอบเข้ามายังฐานทัพได้ง่ายดายและปีนขึ้นไปพบเห็นชายดูมีอายุคนหนึ่งกำลังนั่งอ่านเอกสารอยู่ และกำลังพักผ่อนสายตาจึงเป็นโอกาสดีที่เธอจะได้ฆ่า
เท้าเล็กสัมผัสกับพื้นห้องอย่างเงียบเฉียบมีดทหารในมือเงื้อมขึ้นสูงหมายจะแทงจากด้านหลัง หากไม่ติดว่าชายชราคนนั้นพูดขึ้น
"ช่างน่าเศร้านัก..." มีดในมือของเธอหยุดชะงักนัยน์ตากลมโตมองคนที่นั่งหันหลังให้อย่างไม่เข้าใจ
"..."
"เพื่อปกป้องสิ่งสำคัญโดยยอมที่จะทุกข์ทรมานเพียงคนเดียว...ช่างน่าสงสารจริงๆ" ชายชราลุกขึ้นหันกลับมามองร่างบางด้วยใบหน้าเศร้าหมอง มือเหี่ยวย่นลูบกลุ่มผมนุ่มด้วยความเอ็นดู
"ทำไม...คุณถึงรู้ได้ล่ะ?" มีดในมือลดลงน้ำตาพรั่งพรูออกมาโดยไม่รู้ตัวเพียงแต่ ในใจของเธอกลับรู้สึกอบอุ่นเหลือเกิน
"แววตาของเธอมันฟ้องนะ แม่หนู...หยุดเถอะนะ"
"ไม่ได้...แม่ชี พวกน้องๆของฉัน ชีวิตของพวกเขาอยู่ในกำมือของผู้ชายที่เป็นศัตรูกับคุณ!!" ชายแก่ตรงหน้ายิ้มอ่อนก่อนจะตบบ่าของเธอราวกับปลอบใจ
"ฉันรู้เรื่องนั้นอยู่แล้ว...และได้ให้คนของฉันพาครอบครัวของเธอมาอยู่ในความดูแลของวองโกเล่แทน เพียงแต่มีข้อตกลงกับฉันนะ"
"ไม่ว่าจะที่ไหนก็มีแต่พวกหาผลประโยชน์ทั้งนั้น...ฉันไม่มีอะไรจะเสียแล้ว ว่ามาเถอะค่ะ"
"เลิกเป็นนักฆ่าและใช้ชีวิตเหมือนคนปกตินะ แม่หนูยังมีอนาคตอยู่อีกเยอะ อย่าเอามาทิ้งกับโลกมืดแบบนี้เลย..." ราวกับคำวอนขอมากกว่าคำสั่ง น้ำเสียงของคนตรงหน้าช่างอบอุ่นจนเธอคิดถึงแม่ชีที่เลี้ยงดูเธอมา
หยาดน้ำตาแห่งความโล่งใจ ราวกับได้รับอิสระไหลรินอาบแก้ม
"ฮึก...ค่ะ ขอบคุณมากค่ะ ขอบคุณจริงๆ"
แก๊งเดิมที่เธอเคยทำงานให้ถูกโค่นโดยเหล่าที่ปรึกษานอกแก๊งโดยที่มีเด็กสาวให้ความร่วมมือ หลายเดือนผ่านไปเหล่าพี่น้องที่บ้านอุปถัมป์ของเธอได้ถูกรับไปเลี้ยงดูจนเหลือเพียงแต่เธอที่จะขออยู่ดูแลแม่ชีเรนาต้าต่อ โดยที่เธอยังคงเรียนและทำงานให้กับวองโกเล่อย่างลับๆในฐานะของเครือข่ายข่าวสารต่างๆจากพวกเด็กจรจัดและเหล่าอันธพาลในร้านเหล้า โดยคนที่รู้ว่าเธอเคยลอบสังหารรุ่นที่ 9 มีเพียงแค่เหล่าวาเรีย ผุ้พิทักษ์รุ่นที่ 9 และเหล่าที่ปรึกษานอกแก๊งเท่านั้น
"เฮ้ยยยยย! ยัยแว่นตัวกะเปี๊ยกอยู่ที่ไหนฟะ!!"
"ทำไมต้องตะโกนด้วยล่ะ ฉันอยู่ใกล้ๆนี่เองนะ!"
สิ่งที่ชอบ : วันที่ฝนตก - เป็นวันที่อากาศน่านอนสุดๆ และรู้สึกเหมือนจิตใจถูกชำระไปด้วย วันไหนที่ฝนตกเธอจะชอบออกไปตากฝนเล่นอย่างไม่กลัวเลอะหรือเปียก
กีฬาFree running - เป็นการฝึกความคล่องแคล่วไปในตัว โดยจะมักใช้ตอนจับพวกโจรวิ่งราว
ทาร์ตธัญพืชราดน้ำผึ้ง - ของโปรดกินแก้เครียด
ชามะลิ - ดื่มแทนน้ำเปล่าได้เลยมั้ง เพราะชอบกลิ่นของมันมากๆ
สิ่งที่ไม่ชอบ/เกลียด : ของเผ็ด - มันทำให้เธอรู้สึกแสบท้องมากและไม่อยากขยับตัว
วันที่แม่ชีล้มป่วย - แม่ชีป่วยเป็นโรคความดันต่ำจึงต้องเข้าโรงพยาบาลบ่อยครั้ง เธอจึงค่อนข้างกังวลกับผลตรวจ
พวกชอบข่มคนด้วยกว่า - มันรู้สึกหงุดหงิดและคิดว่านั่นเป้นการกระทำที่น่าสมเพช
สิ่งที่กลัว/แพ้ : เข็มฉีดยา - มันรู้สึกปวดมากหลังจากฉีดยาเสร็จและเวลาเข็มจิ้มที ไหนบอกว่ามดกัดไง! ยิ่งกว่าผึ้งต่อยอีก
คู่ : สเปลบี สควอโล่
เพิ่มเติม : - คนที่เรียกเธอว่า นิกกี้ ได้ มีเพียงแค่ 3 คนเท่านั้นคือ รุ่นที่ 9 อิเอมิสึ และแม่ชีเรนาต้า แต่ลุซซูเรียก็ชอบเรียกเธอว่านิกกี้นะ ยกให้เป็นกรณีพิเศษก็ได้
- ตอนเข้าวองโกเล่ใหม่ๆ เธอได้ร่วมงานกับรีบอร์นและเหล่าที่ปรึกษานอกแก๊งอยู่หลายครั้ง รีบอร์นจึงเปรียบเสมือนครูคนหนึ่งของเธอ
- คนที่เธอสนิทที่สุดในวาเรียคือ ลุซซูเรียและมักเรียกสั้นๆว่า ลูซซี่
- ปัจจุบันเป็นนักศึกษาของคณะอักษรฯ พูดได้ 4 ภาษาคือ อังกฤษ อิตาลี ญี่ปุ่น และจีน
- อาวุธที่เธอไม่ถนัดที่สุดก็คือดาบ และมักมีเรื่องกวนteen กับสควอโล่เป็นประจำ
- เธอไม่รู้วันเกิดของตัวเอง แม่ชีเรนาต้าจึงตั้งวันที่ 25 ธันวาคม ของทุกปีเป็นวันเกิดของเธอให้
- มีหลายคนชอบเข้าใจเธอผิดว่าเธอเป็นผู้ชาย เพราะชื่อ นิกซ์ แต่เธอไม่สนและปล่อยให้เขาเข้าใจผิดต่อไป :P
Talk With Writer
สวัสดีค่า~ เราไผ่หลิวหรือทุกคนจะเรียกเราว่ายายหลิวเลยก็ได้น่ะ แล้วคุณชื่ออะหยังหยอ~
:: PT.จ้า
คงจะรู้น่ะว่าทำไมถึงมาสมัครล่ะ (o^∀^)
:: ก็น่าสนุกอ่ะ แปลกเหรอ?
ว้าว! จริงหรอ! งั้นอยากได้แนวความรักแบบไหนของลูกท่านล่ะ!
:: แล้วแต่ท่านเลยขอรับ ยำได้เต็มที่
อืม~ น่าสนใจน่ะแล้วถ้าเราดองไม่ต้องไปสนใจมันมีหลายกรณี~ แต่ถ้าดองนานจะทำยังไงกับเราอะ
:: ดองนานได้ แต่ต้องจบนะเออ!
คิคิคิ ถ้าลูกของท่านติดคู่ที่ต้องการ ท่านจะทำอย่างไงต่อเอ๋ย~
:: กริ๊ดลั่นบ้านอ่ะดิ นกมาหลายที่ละ (T v T)
งั้นขอให้โชคดีกับการสมัครพระเจ้าค่ะ! // ก้มกราบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น