คลังใบสมัครตัวละคร

ลำดับตอนที่ #18 : [ Reborn | KHR ] The Hunter บันทึกลับของหมาป่าหนุ่ม :: มอร์เวนน่า ลินนา

APPLICATION

"ฮ้าววว ขอนอนต่อได้มั้ย?"

นักล่าประจำ :: Blue Hunter

ชื่อ - สกุล :: มอร์เวนน่า ลินนา | Morwenna  Linna

ชื่อเล่น :: ลินนา | Linna  

ความหมาย :: มอร์เวนน่า = คลื่น  |  ลินนา = น้ำตก

สัญชาติ :: บราซิล

อายุ :: 23

รูปร่างลักษณะ :: ผมยาวสลวยดูหนานุ่มสีฟ้าอ่อน ล้อมกรอบใบหน้าหวานสวยเจ้าของดวงตาอัญมณีสีไวโอเล็ตที่แสนน่าหลงไหล ผิวขาวจนเกือบสีออกชมพูเรียบเนียนน่าสัมผัส ปากนิดจมูกหน่อยดูอวบอิ่มน่าลิ้มลอง รูปร่างติดจะผอมบางแต่แข็งแรงและคล่องแคล่วอย่างไม่น่าเชื่อ เพียงแต่ในชีวิตประจำวันของเธอจะติดอยู่กับที่ไม่ยอมไปไหน ทำให้มองภายนอกแล้วดูเป็นคนที่เชื่องช้า เพราะหล่อนเก็บพลังงานหรอกย่ะ! สูง 168 ซม. น้ำหนัก 54 กก.  

ลักษณะนิสัย :: สาวเจ้าของฉายา'สลอตสองขา' ชอบทำตัวเอื่อยเฉื่อยยิ่งว่าสล็อต รักความเงียบสงบและการนอนหลับพักผ่อน หญิงสาวผู้มีอารมณ์ขันและมีความร่าเริงสดใส เป็นมิตรกับทุกสรรพสิ่ง มักจะมีมุขตลกเพื่อให้คนอื่นๆได้รู้สึกผ่อนคลาย แต่บางมุขนางก็แป๊ก! เล่นเอาเครียดกว่าเดิมก็มี เพราะเธอเป็นสาวที่มักจะมองบวกตลอดเวลา ขี้เล่นและขี้แกล้งแต่พอประมาณ เธอเป็นคนที่ไม่ค่อยเรื่องมากกับอะไร เพราะขี้เกียจเถียง คอยปลุกใจคนอื่นๆให้สู้แต่ตัวเองก็ยังขี้เกียจเหมือนเดิม(-_-) เป็นใครที่ใจดีและอ่อนโยน เข้มแข็งและมีความอดทนสูง อีกทั้งยังเป็นพวกเนียนในหลายๆอย่างลื่นยิ่งกว่าปลาไหลก็เธอคนนี้แหละค่ะ และเพราะนิสัยเป็นมิตรกับคนอื่นจึงกลายเป็นเหยี่ยวข่าวชั้นดี และรู้เรื่องโลกภายนอกได้แม้ว่าตัวเองจะไม่ได้ออกไปไหนเลยก็ตาม ถึงเป็นคนขี้เกียจแต่นางก็เป็นคนที่มีสัญชาตญาณที่น่ากลัวใช่ย่อย และฉลาดในเรื่องการเอาตัวรอดและหาทางหนี รักพวกพ้องและครอบครัว และสาเหตุที่เธอขี้เกียจก็เพราะต้องการสะสมพลังงานเพื่อใช้ในยามต่อสู้ที่จำเป็น แต่ถ้าเป็นพวกลิ่วล้อเธอก็ปล่อยให้คนอื่นจัดการไป อีกอย่างข้อนี้สำคัญมาก.....นางเป็นพวกมือเท้าหนัก และจะกะแรงไม่ค่อยถูกทำให้คนอื่นโดนลูกหลงไปด้วย จึงไม่ค่อยอยากจะลงมือเองสักเท่าไหร่ 

ประวัติ :: ตั้งแต่จำความได้เธอก็อยู่กับ 'พานิย่า' เด็กสาวที่อายุห่างจากเธอเพียงไม่กี่ปี เพราะเหตุการณ์ก่อจลาจลทำให้พ่อแม่ของทั้งสองตายในสงคราม พวกเธอทั้งสองเติบโตมาในสังคมที่ต้องเจอกับสภาวะแย่งชิงอาหารและน้ำดื่ม พวกเธอพร้อมกับกลุ่มเด็กจรจัดได้รวมตัวกันและตั้งกลุ่มวางแผนในการขโมยอาหาร สองปีผ่านไป ระหว่างที่เธอและพานิย่ากำลังหาทางหนีเพื่อกลับที่บ้านลับ ตำรวจได้ยิงพานิย่า คนที่เธอรักเหมือนกับพี่สาวตายต่อหน้าต่อตา แต่เธอได้บอกให้ลินนาหนีไปก่อนสิ้นลมหายใจ แต่พอกลับมาถึงที่ฐานเหล่าเพื่อนๆของเธอกลับถูกจับ บางส่วนที่ขัดขืนก็ถูกยิงตายทันทีและทำการเผาสถานที่นั้นทิ้ง เธอจึงเป็นผู้เหลือรอดคนเดียวในเหตุการณ์นั้นจึงจำเป้นต้องหนีมา จนกระทั่งเธอมาเจอกับนายพรานในป่าลึกด้วยสภาพที่มอมแมมตามประสาเด็กจรจัด นายพรานต้อนรับเธออย่างอบอุ่นและเลี้ยงดูเธอจนลินดาเรียกนายพรานว่า'พ่อ' ด้วยใบหน้ายิ้มแย้มออกมาเป็นครั้งแรก นายพรานได้สอนวิธีการต่อสู้และคอยสังเกตว่า ลินนาเป็นคนที่มีพละกำลังมากกว่าคนทั่วไปจึงฝึกศิลปะการต่อสู้ระยะประชิดให้เพราะเธอคงไม่ต้องใช้อาวุธอะไรเหมือนกับคนอื่นๆ(นายพรานกลัวของพัง)

          เวลาผ่านไปหลายปี เธอที่เข้าไปหาของในป่ากลับมาจนค่ำมืดกลับต้องเจอฝันร้ายอีกครั้ง เมื่อเธอได้ยินเสียงขู่คำรามเหมือนเสียงของสัตว์ทั้งอยู่ในบ้าน ข้าวของกระจัดกระจายเละเทะและร่างของพ่อบุญธรรมที่กำลังถือปืนเล็งใส่อะไรบางอย่างอยู่

          "พ่อ ทำอะไรอยู่คะ?"

          "ลินนา หนีไป---" 

หมาป่าฝูงใหญ่กระโจนเข้าขย้ำคอของนายพรานต่อหน้าต่อตาเธอ ลินนาช็อคจนเสียสติก่อนจะพุ่งเข้าทั้งเตะต่อยและไล่พวกหมาป่า จนมันล่าถอยไป...แต่เธอกลับช่วยพ่อของเธอเอาไว้ไม่ได้

          "ฉันไม่ยกโทษให้พวกแกแน่!!"

พฤติกรรมเด่น :: นอนกลิ้งไปมา, นั่งปล่อยตัวบนเก้าอี้ , ผิวปากบนต้นไม้

สิ่งที่ชอบ :: ฝนตก - เย็นสบายดีออก

                        นก- เสียงร้องจิ๊บๆ กับตัวกลมๆขนปุยๆ น่ารักดีนะ

                   ชาร้อนๆ - จิบตอนหน้าหนาวแล้วฟินนน 

                         ผลไม้ตระกูลเบอรี่ - หวานๆเปรี๊ยวๆ อร่อยดีนะ

สิ่งที่ไม่ชอบ / เกลียด :: เสียงดังรบกวนเวลานอน - เธอได้อัดเละแน่ล่ะ คนจะนอนย่ะ!!

                                     ของเผ็ด - ลิ้นจะชาและดื่มน้ำจนเธอจุกไปนาน นอนแล้วรู้สึกแสบท้อง

สิ่งที่กลัว :: ฝันถึงนายพราน หรือ พี่สาวตาย - ทำให้เธอต้องหลับๆตื่นๆ นอนร้องไห้

                  ปกป้องใครไม่ได้ - เพราะทุกคนเป็นครอบครัวของเธอและเธอรักครอบครัวมาก

งานอดิเรก :: นอน , นั่ง , เดินไปรอบๆบ้าน

ลักษณะการพูด :: เป็นสาวเสียงดีและมีเสียงเป็นเอกลักษณ์ มีเสียงที่ฟังแล้วเหมือนโลกทั้งใบมีสีสันขึ้นมาทำให้คนรอบข้างรู้สึกสนุกและมีกำลังใจสุดๆ เป็นคนพูดค่อนข้างที่จะเร็วเวลาเจอสิ่งที่น่าประทับใจ แต่เวลาโกรธก็น่ากลัวใช่ย่อย เวลาพูดปกติเสียงจะเนิบนาบและง่วงๆตลอดเวลา พลอยทำให้คนอื่นรู้สึกง่วงไปด้วย แทนตัวเองด้วย ฉัน และ แทนคนอื่นด้วย คุณ เธอ นาย แต่ถ้าสนิทมากจะเรียกชื่อของอีกฝ่าย

          ปกติ : ฮ้าววว...มีแขกเหรอ?

          โกรธ : หนวกหูโว้ยยย คนจะนอน!!

          เศร้า : ปกป้องไว้ไม่ได้...พ่อคะ // ร้องไห้

          ถึงเวลาต้องสู้ : เฮ้อ ช่วยอยู่ห่างๆนะ ถ้าไม่อยากโดนลูกหลง

          เผลอทำของพัง : แฮะๆ ขอโทษที ฉันยั้งมือไม่ได้อ่ะ(^^;)

เพิ่มเติม ::  - ลินนาเป็นคนที่แข็งแรงมาก ไม่เคยเจ็บป่วยเลยแม้แต่น้อย

                  - เธอเป็นพวกหลับๆตื่นๆ เพราะฝันร้ายอยู่ประจำจึงต้องนอนเอาแรง

                  - พานิย่า เป็นคนผิวสีและอายุมากกว่าลินนา สามปี แต่ถูกตำรสจยิงตายระหว่างหลบหนีการจับกุม

                   - อาวุธประจำตัวของลินนาคือถุงมือกล และขวานขนาดเล็ก

                         - ถุงมือกลนายพรานเป็นคนประดิษฐ์ให้ จึงกลายเป็นของดูต่างหน้าด้วย 

(ปล. ถุงมือกลสามารถเก็บมีดได้เมื่อไม่ใช้งาน)

          

Talk To Cho !

สวัสดีค่ะ! ไรท์มีชื่อว่า โช จ้า! (｡’▽’｡)♡ ไม่ทราบว่าที่รัก(?)มีนามว่าอะไรคะ?

:: PT. จ้า

เจอเราจนเบื่อหนังหน้า(?)รึยังคะ?

:: นี่ครั้งแรกอ่ะ

ขอขอบพระคุณมากค่ะ ที่ที่รักสนใจเรื่องนี้ / กราบงามๆสามรอบ(?)

::  ด้วยความยินดีขอรับ!

ตอนนี้ก็ว่างๆเลยมาเปิดนิยายค่ะ แต่อาจมีดอง ที่รักเตรียมโหลกับเกลือให้ไรท์รึยังคะ(?)?

:: ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่ แต่ก็รอได้แหละเน้อ

หากลูกที่รักไม่ติดจะสาปแช่งไรท์ไหม?

:: ไม่อ่ะ สิทธิของคนแต่งค่ะ

หากไม่ติดจริงไรท์นำไปไว้ในโซนตัวละครซัพนะคะ นานๆทีออกหรือออกมาแค่ชื่อ

:: ได้ค่ะ ไม่เป็นไร

อวยให้ลูกสาวคู่กับใครเป็นพิเศษไหมค่ะ?

:: แล้วแต่เล้ย!

ขอนิยามเด็ดให้ลูกสาวของที่รักหน่อยค่ะ!

:: สลอตสองขา

ต่อให้โชคดีนะคะที่รัก เวลาจะเดินไปไหนมองพื้นดีๆนะคะ(?)(｡’▽’｡)♡

:: ค่าาาา

B
E
R
L
I
N
❀