เทพมารไร้พ่าย

ลำดับตอนที่ #1 : ดินแดนแห่งเซียน

ปี คศ. 2050  สถานที่ เนปาล เทือกเขา หิมาลัย

บรรยายกาศที่หนาวเหน็บตลอดปี ความเงียบแห่งขุนเขา ความพร่างพรายของหมู่ดาวที่งดงาม โลกในดินแดนนี้ยังไม่          เปลี่ยน แปลง ที่แห่งนี้ยังสวยงามดุจเดิม

ใต้พื้นดินแห่งขุนเขาแลลึกลงไป มีแดนหนึ่งที่สวยงามจนเป็นที่เล่าขาน แม้เมื่อถูกค้นพบยังถูกปิดบัง ด้วยเป็นสถานที่ศักดิ์แห่งธรรมที่เที่ยงแท้ ที่ท้ายสุดท้ายแห่งความเชื่อ แชงกรีล่า แดนแห่งพุทธะ

เนิ่นนานตามกาลสมัย เหล่าสาวกแห่งพุทธองค์ได้ค้นพบที่แห่งนี้ แลเก็บสรรพคัมภีร์ คำสอนแลเรื่องราวแห่งพุทธะไว้ เพื่อธำรงมั่นในคำสอนอันบริสุทธิ์

เมื่อยามที่ โลกภายนอกพัฒนาไปเพียงใด ความรู้ ณ ภายนอกยังเป็นเพียงเศษเสี้ยวแห่งความรู้พุทธะ

ชายหญิง หนุ่มสาวที่สมดุล

แดนใต้พิภพที่งดงาม แล้วดินแดนแห่งนี้มีประชากรที่เพียรภาวนา เพื่อหลุดแม้สำนึกว่ายังมิอาจหลุดพ้นแต่เข้าใกล้ความเป็นนิพพานที่ละก้าว

แต่แล้วอุปสรรคใหญ่ของเหล่าชนก็คือมิสามารถบำรุงบุญให้ตนได้พวกเข้าจึงนำตัวเองแล พวกพวกเข้าสู่สังคมแห่งมนุษย์เพื่อบำเพ็ญบุญ พวกเขาก้าวล้ำกว่ามนุษย์เบื้องนอกไปไกล เทคโนโลยีที่เหล่าพุทธค้นพบเป็นอารยะธรรมอันยิ่งใหญ่ ในยุคแรกที่มนุษย์เบื้องนอกก้าวสู่อวกาศ ประกาศนามแห่งตนว่ายิ่งใหญ่ได้เหยียบพื้นดวงจันทร์ พวกเค้าก็ก้าวสู่ห้วงต่างจักรวาลเป็นที่เรียบร้อย ด้วยความต่างกัน ฉะนี้แม้มนุษย์จะก้าวสู่หนทางทำลายล้างโลกปานใดก็มีพวกเขาคอยฉุดรั้งไว้ มิให้โลกโดนทำลายล้าง

รุ่งอรุณ ณ แชงกรีล่า 11 พฤศจิกายน 2050+543 พ.ศ. 2593

แสงสีท้องสาดฟ้า ปัญญาแห่งพุทธ แสงที่มุ่งจากดวงอาทิตย์โดยตรง เข้าสู่ พื้นแห่งดินแห่งแชงกรีล่า แดนนี้ได้รับแสงอรุณจากดวงอาทิตย์เสมอ อาทิตย์ นั้นส่องแสงสู่พื้นปฐพี ปฐพีเก็บแสงแห่งสริยันไว้ แล้วส่องผ่าน มายังพื้นดินแชงกรีล่าด้วยเทคโนโลยีดูดซับตะวัน ยามเมื่อเหนือพื้นดินเป็นเวลากลางวันที่นี้จึงเป็นเวลากลางคืน ยามเมื่อเหนือพื้นดินเป็นเวลากลางคืนที่นี่จึงกลายเป็นยามกลางวัน

ชนชาวแชงกรีล่านั้นขนานนามตัวเอง โพธิมรรค (ทางแงความรู้ตื่นแลเบิกบาน) เหล่ามนุษย์ขนานพวกเขาว่า เซียน แลเรียกที่แห่งนี้ว่าโลกแห่งเซียน

ดัส ตื่นได้แล้ว ดัสเจ้าจงตื่นเดี๋ยวนี้  ดัส  ดาร์ก เดรากอน เจ้าจะตื่นไหม เสียงเรียกที่ถล่มห้วงจิตของ ดัส ดังขึ้นเรื่อยๆ

ไม่เอาไม่อยากตื่นตอนนี้ ดัสตอบผ่านห้วงจิตไป จิตผมกำลังเจอสาวน่ารักในแดนมนุษย์เพียบเลยน่า

ไอ้เจ้าดัส เจ้านะเจ้าไปดูสาวแดนมนุษย์อีกแล้วเหรอ

ฝึกสงบจิตไงครับดัสตอบไป ดูเพื่อตัดกิเลส ดัสแก้ตัวไปน้าขุ่นมากเลยละ

งั้นก็ช่วยไม่ได้นะ วารียะเยือก สายน้ำ ที่ออกจากห้วงมิติก็พุ่งสู่ร่างดัสทันที่

สายน้ำที่ทั้งแรงทั้งเย็นมาก ทำใหดัสตื่นจาก พวังจิต

ท่านอาใจร้าย ข้าแค่ไม่อยากเจอหน้า พวกท่านป้า ท่านก็ก็ยังอุตส่ามาปลุกข้าอีก

ช่วยไม่ได้นะ ก็ท่านป้าของเจ้าวันนี้นัดเจ้าเป็นมั่นเป็นเหมาะแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าจะพาเจ้าไปดวงดาวแลมโมเลีย

ไม่ไปอ่ะ ดัสตอบสั้นๆ แต่กลับได้รับ บอลเพลิง ขนาดเท่าลูกฟุตบอลลอย มาหาอีกครั้ง

แต่คราวนี้เขามีเวลาเตรียมตัวจึงรับไว้ได้ ด้วยม่านพลังจิต

รักษาสัญญากับช่วยเหลือสุภาพสตรีมันเป็นหน้าที่นะ พึงปฏิบัติด้วย ลุงของเขาส่งคำสอนมาพร้อมบอลเพลิง

ดัส เมื่อสลายบอลเพลิงไปแล้ว จึงตอบไปด้วยสีหน้าเหนื่อยใจ ว่าท่านลุงแน่ใจนะว่าคราวนี้ทุกอย่างจะเรียบร้อย

ข้าก็ไม่มันใจหรอก แต่วิถีปัญญาญาณ บอกข้าว่าครั้งนี้พวกเราควรเชื่อป้าเจ้าสักครั้ง

ทำไมอ่ะ ดัสถามด้วยความสงสัย โพธิมรรค เราอยู่กับแดนมนุษย์ แลเก็บตัวห่างจากแดนมนุษย์ เช่นกัน มาเนิ่นนานแล้ว เหตุใดเราต้องกลับไป ห้วงแดนมัจฉิมา อีกละ

ป้าเจ้าเข้าถึงโพธิญาณ ขั้นใจกระจ่าง แล้ว นางแน่ใจว่าครานี้ ห้วงอวกาศจักวาลแดนมัจฉิมาต้องเกิดเรื่องราวเรื่องใดเรื่องหนึ่งขึ้นแน่นอน

ที่ข้าไม่อยากไปก็ด้วยเป็นห่วงท่านป้า ท่านก้าวเริ่มสู่วิถีเสียสละแล้ว การก้าวเข้าสู่ห้วงอวกาศจักวาลแดนมัจฉิมา เกรงว่า จะนำเภทภัยมาสู่ท่านป้า

หากมรรควิถีนั้นเป็น วิถีที่ควรจะเป็นเราย่อมห้ามไม่ได้หรอก เจ้าจะฝืนไปทำไม

ข้าห่วงท่านป้านะท่านลุง

ห่วงก็คือทุกข์ เจ้าก็เข้าใจ เช่นไรกิเลสนี้ก็มิอาจหมดสิ้นสินะ เชื่อข้าเถอะ เจ้าไปกับท่านป้าของเจ้าแล้วทุกอย่างอาจคลี่คลาย

หากข้าไม่ไปท่านป้าก็มิอาจเดินทางได้เช่นนี้ มิง่ายดายกว่าเหรอ

ท่านป้าเจ้าคงมิยินยอม หากนางดื้อรั้นไปเองเกรงว่า  ทุกอย่างจะยิ่งยุ่งยาก

ข้าเข้าใจแล้วท่านลุง ดัส นึกถึงคำว่ายุ่งยากของท่านลุงของเขา แล้วตัดสินใจเดือนทางไปพร้อมกับท่านป้าของเขา ด้วยคำว่าวุ่นวายนี่เอง ยุ่งยาก