คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ
By. Changfan
I wish you were always on my side, that’s what I wish
ฉันชอบทุกอย่าง ทุกอย่าง แค่เธออยู่เคียงข้างฉัน นี่แหละดีที่สุด
I wish you would like everything about me, that’s what I wish
เพียงแค่เธอชอบทั้งหมดในตัวฉัน ก็ดีมากแล้ว แบบนี่แหละดีที่สุด
You’re my secret boy, who is inside of me
ถ้าเธออยู่ในอ้อมกอดของฉัน Secret Boy ของฉัน
บทนำ
“…ถึงที่ผ่านมาจะมีอุปสรรค์มากมาย แต่สุดท้ายแล้วเราสองคนก็ได้รักกันซักที… นับตั้งแต่วันที่เขาสารภาพรักกับฉันเขาก็ดูแลฉันดีมาตลอด >-< ที่ผ่านมาฉันคิดว่าฉันรักเขามากแล้วนะ…
แต่ยิ่งเมื่อเราได้มาใช้ชีวิตเป็นแฟนกันจริงๆมันทำให้ฉันรักเขามากขึ้นไปอีกและรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้แหล่ะคือทุกสิ่งทุกอย่างของฉัน… >O< ฉันรักนายนะ…นายจอมหยิ่งของฉัน!! >O<”
ฟึบ
“กรี้ดดดดๆๆ >O< ฟินอ่ะ >///<
ทำไมพระเอกน่ารักอย่างนี้!! >O< (แดดิ้นๆ
ชักระตุกๆ) โอ๊ย! ฟิน!! เขินก็เขิน >O<
กรี๊ดๆๆ ชีวิตนี้จะมีมั๊ยน้าผู้ชายอย่างนี้”
หลังจากอ่านนิยายรักโรแมนติกของสำนักพิมพ์แจ่มใสจบ
เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักมัดผมเปียทั้งสองข้าง น่าจะอายุประมาณเก้าปีก็ร้องเสียงดังลั่นห้องเรียนอีกทั้งยังบิดตัวไปมาเหมือนกับเป็นโรคชักกระตุกแอนด์โรคลำตัวบิด
โชคดีที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ในห้องเรียนเพราะถึงเวลาพักกลางวันแล้ว
จะมีก็เพียงแต่เพื่อนในกลุ่มของเธอที่นั่งรอให้อ่านนิยายจบจะได้ไปกินข้าวพร้อมกัน
“อ่านจบแล้วใช่มั๊ย!! ไปกินข้าวกันเถอะข้าวโอ๊ต”
เสียงใสๆของเด็กผู้หญิงผมสั้นแต่ก็หน้าตาน่ารักไม่แพ้กันเอ่ยขึ้น
“อือ ^_^ ป๊ะๆ”
ข้าวโอ๊ตหยิบหนังสือใส่กระเป๋า และบิดไปบิดมาเดินออกมาจากห้องเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่สามพร้อมกับเพื่อนอีกสองคน
“โฮ๊ยยย @_@ ลาล่า พระเอกเรื่องเมื่อกี้ที่ข้าวอ่านจบ
น่ารักมากเลยอ่ะ ^O^ ฟิน~”
“ข้าวโอ๊ตเพิ่งอยู่ ป.3 เองนะ
ทำไมต้องไปติด ไปฟินอะไรนักหนากับนิยายรักโรแมนติกด้วยล่ะ เด็กที่เป็นอย่างนี้พี่สาวเค้าบอกว่าแก่แดด
-3-” เสียงแอ๊บแบ๋วของเด็กผู้ชายหัวฟูๆพูดขึ้น
ทำให้ข้าวโอ๊ตหน้าปูดหน้างอไม่พอใจ มีสิทธิ์อะไรมาว่าเธอแก่แดด
“ไม่จริงสักหน่อย!!” ข้าวโอ๊ตเถียงเอาเป็นเอาตาย
“อย่ามาว่าให้ข้าวนะไม่งั้นข้าวจะฟ้องคุณครู -O- โอ๊ย!“ แต่ขู่เพื่อนไร้เดียงสายังไม่ทันจบ ข้าวโอ๊ตก็เดินสะดุดขาตัวเองล้มหัวคะมำลงไปกับพื้นซะก่อน
“ฮ่าๆ” เพื่อนผมสั้นของเธอชี้ไปที่ข้าวโอ๊ตจากนั้นก็หัวเราะลั่นทำให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาหันมามอง
“ข้าวโอ๊ตเป็นอะไร เจ็บมากมั๊ย” เด็กผู้ชายผมฟูถามขึ้นด้วยเสียงที่แอ๊บแบ๋ว(ก็ยังเด็กไง
เสียงเลยแอ๊บแบ๋ว)
“ไม่ ข้าวไม่เจ็บเลย! >O<”
“งั้นก็ลุกขึ้นสิ อายคนอื่นเขา”
“ไม่เอาไม่ลุก >O<”
“ทำไมล่ะ O-O
(หน้าตาเด็กมันใสซื่อก็เป็นงี้)”
ข้าวโอ๊ตก้มหน้าลงพื้นแวบหนึ่งก่อนจะเงยขึ้นมาพูดกับเพื่อนด้วยแววตาที่มุ่งมั่น
ฟึบ
“ข้าว…จะรอพระเอกเหมือนในนิยายมาช่วยพยุง!!!
J เขาต้องมาแน่!!
>O<”
“…”
“…”
เอ่อ… -*-^ (คนเขียนเอือมระอา)
“-*-^^” <<<
เพื่อนหัวสั้น
“-*-^^^” <<< เพื่อนหัวฟู
“ไปกันเถอะ ข้าวโอ๊ตบ๊องไปแล้ว” อืมๆ เห็นด้วยๆ
“เชิญข้าวโอ๊ตนั่งจมขี้หมาอยู่อย่างนี้ไปเลยนะ ครั้งนี้เค้าไม่ช่วยข้าวโอ๊ตลุกขึ้นหรอก
ข้าวโอ๊ตควรจะรู้จักเพิ่งตัวเอง ไม่ใช่มาเพ้อบ้าอะไรอยู่อย่างนี้ -3- ที่ผ่านมาเค้าช่วยเหลือข้าวโอ๊ตมาเยอะแล้ว
ทั้งการบ้านไหนจะงานระบายสีเค้าก็เอาไปส่งให้ -3- จานข้าวเค้าก็เอาไปเก็บให้ทุกที
-3- สีที่หายในตอนที่ข้าวโอ๊ตร้องไห้ขี้มูกไหลกลัวโดนแม่ตีเค้าก็ช่วยหาจนเจอ
-3- เวลาข้าวโอ๊ตร้องไห้ขี้มูกโปงเพราะโดนเพื่อนล้อชื่อแม่ว่าเขียวขจีเค้าก็ช่วยด่าชื่อพ่อแม่พวกมันกลับจนพวกมันหยุดล้อ
-3- แล้วเวลาฝนตกเค้าก็เสียสละร่มให้เพราะเค้ารำคาญเสียงแหกปากร้องงอแงกลัวเสื้อผ้าเปียกแล้วจะไม่สวยของข้าวโอ๊ต
จนสุดท้ายเค้าก็เป็นไข้โดนหมอฉีดตูดไปตั้งสองเข็ม นี่เค้ายังอายคุณพยาบาลไม่หายเลยที่มาเห็นตูดเค้า
-3-”
“O..O”
“…แต่ต่อไปนี้! เค้าจะไม่ช่วยอะไรข้าวโอ๊ตอีกแล้ว
พอกันที เชิญข้าวโอ๊ตนั่งรอผู้ชายในฝันในครั้งนี้และก็ครั้งหน้าต่อไปเถอะ
มันไม่มีจริงๆหรอกผู้ชายอย่างนั้น” เด็กหัวฟูพูด
เพราะทุกครั้งที่ผ่านมาเขาจะต้องคอยช่วยเหลือตลอดเพราะความที่เอาแต่คิดทำอะไรไม่เป็น
รอให้ผู้ชายในฝันมาช่วยอย่างเดียวของเด็กสาว เรื่องอย่างนี้มันมีที่ไหนล่ะ
“ใช่ หัวฟูพูดถูก
ข้าวโอ๊ตทำตัวอ่อนแอเกินไปแล้ว”
“เค้าไม่ได้ชื่อหัวฟูนะ
O_O” เด็กผู้ชายหันไปแย้ง เขารู้สึกว่าชื่อนี้มันไม่แมนเอาซะเลย
ถึงเขาจะหัวฟูจริงๆก็เถอะ
“เราไปกันเถอะหัวฟูปล่อยให้ข้าวโอ๊ตนั่งจมขี้หมาอยู่อย่างนี้แหละ”
“ก็บอกแล้วไงว่าเค้าไม่ได้ชื่อหัวฟู! >O<”
ตึก ตึก ตึก
เมื่อเพื่อนรักสุดสวาทขาดใจทั้งสองเดินจากไป
เหลียวเห็นเพียงแค่ตูดไวๆ เด็กหญิงก็พูดขึ้นเบาๆด้วยน้ำตา “อึก ฮือออ T_T เพื่อนใจร้าย…
มีแน่! ผู้ชายในฝันของข้าวมีอยู่จริงแน่ๆ” เหตุผลของเธอนั้นเพราะอ่านนิยายรักมากเกินไปแท้ๆ
เลยเชื่อมั่นอย่างแรงกล้า
วิงงง วิงงง
อยู่ๆก็มีแมลงวันสอง
สามตัวบินมาตอมขาที่นั่งจมอยู่กับพื้น เด็กหญิงเหลียวลงไปดูก็เห็นเป็นว่า…
“แง๊งงงง TOT ข้าวนั่งทับขี้หมาจริงๆด้วย!!
กองใหญ่เลย >O<!!! แง๊ (แหกปากๆ)”
ร้องไห้ไปเถอะ ยัยขี้แง
“พอเถอะ เลิกทำอย่างนี้ซักที เราสองคนเป็นเพื่อนกันนะเลม่อน ฉันไม่เคยคิดชอบนายเลย >O<” เด็กสาวตาโต ผิวขาววัยมัธยมต้นพูดอย่างใส่อารมณ์กับคนที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนสนิทเธอมาหนึ่งปี แล้วเพิ่งมารู้ทีหลังในวันนี้ว่าเพื่อนชายคิดไม่ซื่อกับเธอ
“แต่ฉันชอบเธอนะข้าวโอ๊ต ชอบตั้งแต่แรกเห็น”
“แสดงว่านายคิดไม่ซื่อกับฉันมาตั้งแต่ทีแรกแล้วใช่มั๊ย เลวมากที่มาหลอกเป็นเพื่อนกับฉันทั้งๆที่ตัวเองคิดไปอีกอย่าง”
“ฉันขอโทษที่ทำอย่างนั้น แต่ที่ทำไปเพราะฉันชอบเธอมากไงข้าวโอ๊ต”
“L”
“ข้าวโอ๊ต…เราสองคนก็เข้ากันได้ดีนะ เธอเองก็ไม่มีใคร เธอก็ลองๆคบกับฉันดูก็ได้นิ ไม่เสียหายอะไรนะ”
“ก็นายมันไม่หล่อง่ะ!! นายไม่เหมือนผู้ชายในฝันของฉัน >O<!!!” ข้าวโอ๊ตพูดเสียงดังฟังชัด
“ T([])T ” นายเลม่อนเพื่อนผู้แสนดีติดตรงที่ไม่หล่อ
“รุ่นพี่เลิกมาจีบฉันสักทีได้มั๊ย ฉันรำคาญ >.<” ข้าวโอ๊ตพูดกระแทกแรงๆใส่หน้าผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าท่ามกลางสายตาหลายคู่ที่จับตามอง
“พี่ไม่ดีตรงไหนก็บอกพี่มาสิ พี่แก้ไขได้นะ”
“…” ข้าวโอ๊ตมองดูคนตัวสูงที่ยืนอยู่ตรงหน้าช้าๆพลางคิดในใจว่า ‘ไม่มีทาง’
“ตรงไหน?”
“ก็รุ่นพี่ตัวดำอย่างกับเงาะซาไกต่อให้ไปศัลยกรรมผิวมาก็ไม่ขาวขึ้นหรอก มืดซะขนาดนี้ ! รุ่นพี่ไม่เหมือนผู้ชายในฝันของฉัน >O<!!!” ข้าวโอ๊ตพูดเสียงดังฟังชัด
“ T([])T ” นายรุ่นพี่ผู้รักจริงและต่อไปนี้คงโทษรุ่นบรรพบุรุษว่าทำไมถึงด๊ำดำ
“ทำไมเธอจะคบกับฉันไม่ได้ ในสายระดับชั้นเรียนของเราฉันเก่งที่สุดเลยนะ”
“ฉันรู้ว่านายเก่งโคตรๆไม่มีใครสู้นายได้ ข้อนี้ฉันยอมรับ”
“แล้วทำไม?”
“นายมันไม่รวยโคตรๆ!! ผู้ชายในฝันฉันต้องรวยโคตรๆ >O<!!!” ข้าวโอ๊ตพูดเสียงดังฟังชัด
“ T([])T ” นายเรียนเก่งโคตรๆ ติดอย่างเดียวรวยแต่ไม่โคตรๆ
ฟึบ!
ดอกกุหลาบสีแดงสดช่อโตถูกโยนลงพื้นอย่างไม่ใยดีด้วยฝีมือของเด็กสาวผมยาว ผิวขาว ตาโตในชุดมัธยมปลาย
“ไม่รับ!”
“ทำไม ฉันไม่ดีตรงไหน ฉันทั้งหล่อ ทั้งรวย ทั้งเก่ง ใครๆก็ชอบฉัน”
“ใช่นายดีทุกอย่างยกเว้นข้อเดียว”
“มันมีด้วยเหรอ!” ชายหนุ่มถามขึ้นด้วยความมั่นใจว่าตัวเองนั้นดีที่สุดในสามโลก
“อย่าคิดว่าฉันจำนายไม่ได้นะว่านายคือคนที่ล้อชื่อแม่ฉันจนฉันร้องไห้ตอนประถม และฉันก็ยังพอรู้มาอีกว่าตอนนี้กับเพื่อนบ้างคนนายก็ยังล้อเลียนข้อด้อยๆให้คนพวกนั้นเสียใจ!>O<”
“ O[]O ”
“ฉันเกลียดผู้ชายอย่างนี้ที่สุด ไม่เอา! นายไม่เหมือนผู้ชายในฝันของฉัน >O<!!!” ข้าวโอ๊ตพูดเสียงดังฟังชัด
“ T([])T ” นายสุดหล่อแต่โรคจิตชอบล้อชื่อแม่เพื่อน
“เราเลิกกันเถอะพี”
“แต่เราเพิ่งคบกันได้แค่สามวันเองนะ”
“แต่ก็ยังไม่ได้เป็นแฟนกันจริงๆสักหน่อย”
“พีทำอะไรผิด”
“เมื่อคืนที่เราคุยโทรศัพท์กันดึกดื่นแล้วพีเผลอหลับ แต่ข้าวโอ๊ตยังไม่วางสายทำให้ข้าวโอ๊ตได้ยินเสียงพีกรนใส่โทรศัพท์ลั่นห้องนอนเชียว เสียงเนี่ยนะโคตรอุบาทว์เลย ยี้ >.< รับไม่ได้จริงๆ”
“ขะ ข้าวโอ๊ต… T[]T”
“เพราะฉะนั้นพีจึงไม่เหมือนผู้ชายในฝันของข้าวโอ๊ต ชัดนะ >O<!!!” ข้าวโอ๊ตพูดเสียงดังฟังชัด
“ T([])T ” นายพีผู้โกนเสียงดังกว่าใครในปฐพี
“พี่ข้าวโอ๊ตคบกับผมนะครับ ผมรู้ว่าพี่ชอบคนเฟอร์เฟ็กและผมก็เฟอร์เฟ็กทุกอย่าง ติดแค่ว่าผมเด็กกว่าเท่านั้น หรือพี่ไม่ชอบคนที่เด็กกว่า ไม่จริงใช่มั๊ยครับ TOT”
“ความจริงฉันก็แอบสนใจนายนิดๆอยู่นะ เพราะนายน่ารักมาก ^_^ และการที่เด็กกว่าก็ไม่มีผลอะไรกับฉันเลย…”
“ J ” แม้อายุจะน้อยกว่าหนึ่งปีแต่เด็กรุ่นน้องคนนี้ก็สูงกว่าข้าวโอ๊ตยี่สิบกว่าเซ็น คนตัวสูงแอนด์ผิวขาวยิ้มดีใจอย่างมีความหวัง
“…แต่ฉันไปแอบสืบจากเพื่อนๆของนายมา ทำให้ฉันรู้ว่านายติดนิสัยชอบแคะขี้มูกเป็นกิจวัตรประจำวันแถมบางทีถ้าไม่มีใครสังเกตเห็นยังชอบเอามันเข้าปากอีก ภาพลักษณ์ดีๆของนายทุกอย่างหมด! หมดตรงนี้แหละ!! ถึงจะดียังไงแต่ผู้ชายในฝันของฉันต้องไม่เป็นแบบนี้นะ >O<!!!” ข้าวโอ๊ตพูดเสียงดังฟังชัด
“ T([])T โฮ!” นายรุ่นน้องผู้เฟอร์เฟ็กแต่ชอบแคะขี้มูกเป็นกิจวัตรประจำวัน(กินด้วยนะ)
“ไม่เอา >O<!!!”
“ไม่ผ่าน >O<!!!”
“”ไม่ชอบ >O<!!!”
“ไม่ใช่ >O<!!!”
“พอๆๆ >O<!!!”
“นาย(ผู้ชายในฝัน)อยู่ไหน ออกมาซักทีสิเฟ้ย! เหนื่อยแล้วนะ >O<!!! แฮ่กๆ”
add fan จิ้มๆ
เย้! ฉลองกับการเปิดเรื่องใหม่ ปิดซอยเลี้ยง มาๆ เชิญมาสำราญกันนะคะ รีดเตอร์ทั้งหลาย ^^’ ขนม นม เนย แกงจืด ลาบไก่ ต้มหอยมีหมด! ฮ่าๆ หรือว่าจะเป็นอาหารฝรั่ง พิซซ่า แฮมเบอเกอร์อย่างนี้ก็มีนะเออ คึ คึ >o<
ก่อนอื่นไรเตอร์ต้องขอแนะนำตัวก่อน ไรเตอร์คนนี้มีนามปากกาว่า ‘ฤดูฝน’ แปลกใช่มั๊ยล่ะ ที่มาของชื่อนั้น... ฮ่าๆ เอาไว้ตอนหน้าค่อยเล่าดีกว่าเนอะ อิ อิ ^^ ขอบคุณรีดเตอร์ที่เป็นแฟนคลับครั้งก่อนและเข้ามาอ่านเรื่องนี้ให้ด้วยนะคะ น่ารักจริงๆ >\\\<
เข้าเรื่องของนิยายเรื่องนี้เลยดีกว่าเนอะ ต้องบอกก่อนเลยนะคะว่านนิยายเรื่องนี้มีตัวเอก(โดยเฉพาะผู้ชาย)ค่อนข้างหลายคน ไรเตอร์ให้ความสำคัญกับบทบาทของแต่ละคนพอสมควร เพราะรักทุกคน(มั่กมาก)จึงตัดใจจากใครไม่ได้ที่จะให้อีกคนเด่นน้อยกว่า อิ อิ เพราะฉะนั้นรีดเตอร์ที่น่ารักทั้งหลายก็เลือกเอานะคะว่าจะเลือกเอาใครมาไว้ในอ้อมกอด ตัวนางเอกนั้นก็ค่อนข้างลำบากใจอยู่มากเหมือนกันกับตัวเลือกสุดหล่อทั้งหลาย ถ้าอยากรู้ว่าสุดท้ายแล้วหนุ่มคนไหนกันแน่จะเป็นพระเอกในนิยายของนางเอกก็ไปติดตามกันเลยค่ะ >O<
ไรเตอร์รักรีดเตอร์ทุกคนเน้ออออ >O< ขอบคุณที่อ่านเรื่องนี้ ^^+ จุ๊บๆ
ความคิดเห็น