คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 3 ใครคือคนที่ฉันรักมาก
Who is the man that I love so much?
(ใครคือคนที่ฉันรักมาก)
“อืม” ดูจากสีหน้าแล้ว เขาหนักใจไม่ใช่น้อย แค่เล่าเรื่องของฉันมันจะลำบากใจอะไรนักหนากัน
“งั้นก็เล่ามาเดี๋ยวนี้เลย”
“คือ... ฉันขับรถชนเธอ”
“อ๋อ... หา! นายขับรถชนฉัน นายตาบอดหรือไงคนทั้งคนไม่เห็นหรือยังไงกัน นายแค้นอะไรฉันนักหนา ถึงต้องคิดที่จะฆ่าฉัน!!”
“ไปกันใหญ่แล้ว หัวสมองเธอนิคิดแต่เรื่องที่ไม่ช่างสร้างสรรค์จริงๆ”
“ยังจะมีหน้ามาด่าฉันอีก นายเป็นคนผิดนะ!!”
“ก็ฉันกำลังจะขับรถออกไป เธอก็วิ่งทะเลอทะล่ามาจากไหนไม่รู้มาขวางทางฉัน แต่ฉันไม่ชนเธอนะ เธอตกใจแล้วก็สลบไปเอง”
“แล้วทำไมฉันจำอะไรไม่ได้ล่ะ!!”
“คงเป็นเพราะเธอล้มลงหัวกระแทกถูกพื้นอย่างแรงละมั่ง เธอก็เลยจำอะไรไม่ได้”
“ในเมื่อนายรู้ว่าฉันความจำเสื่อมแล้ว นายพาฉันไปหาหมอหน่อยสิ เผื่อเขาจะช่วยรักษาฉันได้”
“ฉันก็อยากจะทำอย่างนั้นนะ แต่ฉันทำไม่ได้ ชื่อเสียงของฉันมันจะเสียหาย ยิ่งทางค่ายบอกให้ฉันเก็บตัวเงียบๆไม่ให้ไปก่อเรื่องที่ไหนอยู่ด้วยช่วงนี้ ถ้าเรื่องนี้เป็นข่าวมีหวังซิงเกิลใหม่ที่กำลังจะปล่อยออกมากระแสไม่ทะลุเป้าแน่”
“นายพูดอย่างกับนายเป็นนักร้องเลย”
“ก็ใช่น่ะสิ ฉันเป็นนักร้อง ดังมากด้วยนะจะบอกให้ -_-”
“อย่างนายเนี่ยนะ พูดอย่างงี้เด็กอนุบาลก็ยังไม่เชื่อเลย โกหกทั้งเพ”
“เธอมองดูหน้าฉันสิออกจะหล่อ มีเสน่ห์ ไม่น่าเชื่อตรงไหน -_-”
“ไหนๆยื่นหน้ามาใกล้ๆสิ ฉันจะดูให้เต็มตา” เขาทำหน้านิ่งให้ฉันมอง ฉันก็มอง...
“...”
ไม่เสียงใดๆทักขึ้นทั้งนั้น ฉันก็เผลอสบตาเขา มันพูดอะไรไม่ออกเหมือนโดนสะกดให้ตกอยู่ในภวังค์ของเขา เขาเองก็คงเหมือนกันกับฉัน
“นะ นาย” ฉันพยายามเรียกสติที่ลอยไปอยู่ที่ไหนบ้างก็ไม่รู้กลับคืนมาอย่างเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ตอนนี้เขาเองก็เริ่มรู้สึกตัวแล้วเหมือนกัน
“เออ...” เขา
‘~ตีต้าร์...หล่อสู๊ด...ในส๊าม...โล่ก @_@~’
อยู่ๆความคิดแวบแรกอะไรบ้างอย่างก็มาปรากฏในสมองฉัน คลับคล้ายคลับคาว่าเขาคือผู้ชายคนหนึ่งที่ฉันน่าจะรักมากละนะ เขาเป็นใครกันนะ ยังไม่ทันที่จะได้เห็นหน้าเลย
“เธอๆ เป็นอะไรหรือเปล่าทำไมนิ่งๆไป หรือว่าเธอจะหลงรักฉันเข้าแล้ว”
“บ้า!ใครกันหลงรักนาย บ้าซะมัด”
“ก็เมื่อกี้เธอหัวใจค้างอยู่กับฉันไม่ใช่หรอ”
“กล้าพูดนะยะ ไม่อายฟ้าอายดินเลย ที่ฉันนิ่งเพราะฉันรู้สึกถึงใครคนหนึ่งที่เหมือนจะรู้จักเขา > <”
“จริงหรอ!งั้นเธอก็กำลังจะจำอะไรได้แล้วน่ะสิ”
“อืม... ประมาณนั้นมั่ง แต่ถ้าจะให้ดีนายต้องพาฉันไปหาหมอนะนาย... เอ้อ แล้วนายชื่อไรน่ะ”
“ตีต้าร์”
คุ้นๆแฮะ แต่... ช่างเถอะ >*<
“นะพาฉันไปหาหมอนะ ฉันจะได้หายๆซักที =O=”
“ไม่ได้ ฉันบอกแล้วไงว่าฉันเป็นนักร้อง เรื่องนี้จะเป็นเรื่องใหญ่แน่ถ้าสื่อมวลชนรู้”
“อย่ามาไก๋เลยน้าว่าเป็นนักร้อง ข้ออ้างชัดๆ >O<”
“เธอนี้มันยังไงกัน คนเล่าความจริงแล้วก็ยังไม่เชื่อ -_-^”
“ก็เพราะว่าน้ำหน้าอย่างนายมันไม่น่าเชื่อไงล่ะ >O<” ดูเหมือนตีต้าร์จะหน้าแดงๆ ลมออกหูด้วย เขาคงจะโกรธอีกแล้วแต่ช่างเขาเถอะ ในเมื่อเขาไม่สนใจฉันฉันเองก็ไม่จำเป็นต้องแคร์ว่าเขาจะโกรธเหมือนกัน “ถ้านายไม่ช่วยฉันไปเองก็ได้”
พูดแค่นั้นฉันก็สะบัดก้น เดินมุ่งหน้าไปยังประตูทางออก พอจะบิดลูกกลอนเท่านั้นแหละ
“เธอไม่มีสิทธิทำอย่างนี้!!” ตีต้าร์พูดเสียงแข็งจ้องมองฉันไม่วางสายตา จับมือฉันไว้อย่างแน่น
“ไม่!! ฉันจะไป!! ปล่อย!!!” ฉันพยายามสะบัดอย่างแรง แต่ก็ไม่หลุดซักทียิ่งสะบัดเขายิ่งบีบแรงขึ้น
“ฉันเจ็บนะ ปล่อย!!!” ตีต้าร์ยังคงนิ่งเฉยเหมือนเดิม คงไม่มีวิธีอะไรแล้วล่ะที่จะทำให้ฉันออกไปจากที่นี้ไปหาหมอได้ “o.k ฉันเข้าใจแล้วว่าฉันออกไปข้างนอกไม่ได้ ฉันไม่ออกไปแล้วล่ะแต่นายต้องปล่อยมือฉันเดี๋ยวนี้ ฉันเจ็บ”
“ว่าง่ายอย่างนี้ตั้งแต่ทีแรกก็จบ -_-”
“หน็อย! นะ...”
“ทำไมๆ ฉันทำไม” เขาชี้มือมาที่ปากฉัน ทำเอาปากฉันค้างอยู๋กับที่อย่างนั้น ฉันจึงพูดไม่ออกได้แต่ทำหน้าเซ็งๆ
“เปล๊า ปล่อย -*-” ตีต้าร์คลายมือออกจากแขนฉัน แล้วฉันก็อาศัยจังหวะนั้นรีบวิ่งไปที่ห้องนอนเขาทันที และ...
แกร๊ก
...ล็อกประตูห้องไว้ซะเลย เหม็นขี้หน้า คืนนี้นายนอนข้างนอกก็แล้วกันถือซะว่าฉันเอาคืน ฮ่าๆ สะใจโว้ย!! ^O^
ตุบ!! ตุบ!!
“ยัยปากเหม็นเปิดประตูเดี๋ยวนี้นะ” ไอ้บ้า!! บังอาจมาเรียกฉันว่าปากเหม็น >.< ฉันออกจะหอมน่าหลงใหลนายมันตาต่ำใต้พื้นดิน(ต่ำมากอ่ะนะ) พูดอย่างนี้แล้วจ้างให้ก็ไม่เปิดหรอกยะ >O<
“เปิด!!!”
“ม่ายเปิด ^_^” ฉันทำเสียงกวนๆ
“เธอเจอดีแน่ถ้าเธอไม่เปิด”
“ฉันไม่เปิด ในเมื่อนายอยู่ข้างนอกฉันอยู่ข้างในนายจะทำอะไรฉันได้ โฮะๆ J”
“เดี๋ยวเธอก็รู้เธอตายแน่ ยัยปากเหม็น!!”
“ฉันไม่ได้ชื่อปากเหม็น!!! (ไม่ยอมนะเรื่องนี้)” จู๋ๆนายนั่นก็เงียบเสียงไป สงสัยจะเหนื่อยสินะ ดีแล้วล่ะที่คิดได้ว่าต่อให้เถียง ต่อให้ด่าฉันยังไงก็ไม่เปิดประตูให้ ยังไงคืนนี้นายก็นอนข้างนอกไปก่อนแล้วกันนะจ๊ะ ^O^ ฮ่า ฮ่า ฮ่า มีความสุขจังเลยไปอาบน้ำดีกว่า ฮะ ฮะ ฮะ ลันลั้นลา ลันลั้นลา ลันลั้นลา...
อ้า... สดชื่น ^_^ น้ำก็เย๊นเย็นชื่นใจมีความสุขอะไรอย่างนี้หนอ...
“อารมณ์ดีเพราะมีความสุข ก็ไม่ทุกข์จะให้ไม่สุขได้อย่างไร ความรักก็เหมือนต้นไทรแตกกิ่งใบให้ใจร่มเย็น...” ฉันฮัมเพลงและอาบน้ำไปด้วยอย่างมีความสุข ก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไรเหมือนกันที่รู้สึกดีอย่างนี้(แสร้งพูด) ^-^? แต่ที่แน่ๆคือดีใจที่เอาชนะนายนั่นได้(นั้นแหละสาเหตุ) ฉันอาบน้ำเสร็จก็หยิบผ้าเช็ดตัวและก็จะใส่เสื้อผ้า... เอ่อ เพิ่งนึกได้ฉันมีเสื้อผ้าอยู่ชุดเดียวนี้นา แล้วฉันจะทำยังไงล่ะเนี่ย...
คิดออกแล้ว!!
ฉันต้องซักเสื้อผ้าพวกนี้แล้วเอาไปผึ่งลมพรุ่งนี้เช้าก็คงแห้ง คืนนี้ฉันก็ห่มผ้าห่มผืนหนาไปก็แล้วกันมันคงจะอุ่นดีอยู่หรอก คิดได้ไงเนี่ยเรา ฉลาดซะมัด ไม่อยากง้อนายนั่นหรอก ดีนะเนี่ยที่ฉันได้ใช้ห้องนี้คนเดียวไม่งั้นนายนั่นเห็นฉันโป๊แน่ๆ ถือว่าเป็นโชคดีของฉันจริงๆ(ยิ้มอย่างภาคภูมิใจ) เมื่อทำธุระเสร็จแล้ว ฉันก็เปิดประตูออกไปข้างนอกห้องด้วยผ้าเช็ดตัวผืนเดียวแต่ปรากฏว่าไม่เป็นเหมือนที่ฉันคิด
“OoO กรี้ดดดด!!! กรี้ดดดด!!! ไอ้บ้า!! ไอ้โรคจิต!!! ออกไปจากห้องเดี๋ยวนี้เลยนะ!!!”
“อย่าทำท่าทางแอ๊บแบ๋วทำเป็นตกใจเลยน้า คิดว่าฉันพิศวาสเธอหรือไง แค่เห็นหน้าเธอฉันก็หมดอารมณ์แล้ว -_-” นายนั่นนอนอยู่ที่เตียงอย่างหน้าตาเฉย
“นะ นายควรจะละอายใจบ้างสิ ฉันกะกำลังโป๊อยู่นะ”
“แต่ฉันก็ไม่ได้มองเธอนิ” เขาชี้นิ้วไปบนเพดาน “ดูนั้นสิ” ฉันก็มองตามเขาไป เห็นจิ้งจกตัวหนึ่ง “จิ้งจกตัวนั้นน่ามองกว่าเธอตั้งเยอะ -_-”
เออก็จริงของเขา เขาไม่ได้จ้องมองฉัน เอ้ย! มันหลอกด่ากันนิหว่า ว่าฉันมีค่าต้อยกว่าจิ้งจกเหรอ นายบ้านี่กล้าดียังไงมาถูกถูกฉัน หน็อย ไม่รู้จักฤทธิ์ของฉันซะแล้ว >_<
“หยุดอยู่ตรงนั้นแหละ” ฉันกำลังจะเดินไปบีบคอนายนั้นแต่ก็ต้องชะงัก “ฉันรู้ว่าเธอจะทำร้ายร่างกายฉัน… เธออย่าลืมนะว่าตอนนี้เธอเหลือชิ้นส่วนบนร่างกายเพียงผืนเดียว และถ้ามันหลุดเพราะความไม่ระวังของเธอฉันไม่รู้ด้วยนะ ที่ฉันพูดอย่างนี้ไม่ใช่ว่าฉันสนใจในตัวเธอหรอกนะ แต่ฉันกลัวเธอจะอายฉันเปล่าๆที่ฉันรู้ว่ารูปร่างของเธอมันไม่ได้อยู่ในไซน์มาตรฐาน -_-^”
“กรี้ดดดด ฉันเกลียดนาย!!! ฉันเกลียดนาย!!! รู้ไว้ด้วย >O<”
“ฉันไม่แคร์เพราะฉันก็เกียจเธอเหมือนกัน -_-” อึก พูดไม่ออก “เห็นแก่สายตาฉันหรอกนะ ฉันกลัวว่ามันจะหลอนเอาซะเปล่าๆ …เสื้อผ้าผู้หญิงอยู่ในตู้ถัดจากประตูห้องน้ำนั้นแหละ” นายนี่มีเสื้อผ้าผู้หญิงได้ไง เขาเป็นผู้ชายนะ หรือว่าเขาจะเป็นเกย์ เวลาอยู่คนเดียวเขาก็จะชอบแปลงร่างเป็นผู้หญิงอะไรประมาณนี้ ต้องใช่แน่ๆ มิน่าล่ะเขาถึงเกียจฉัน คงเพราะฉันสวยกว่าเขาเป็นแน่นอน
“ทำไมมองฉันด้วยสายตาแบบนั้น -_-” เขาพูดทำหน้านิ่ง
อ๋อ... มิน่าล่ะที่แท้ก็เป็นอย่างว่า J
“…นั้นมันเสื้อผ้าแฟนฉัน”
ที่แท้ก็ไม่ใช่เกย์ แต่เป็นของแฟน นายนี้คงจะพาแฟนมาค้างบ่อยล่ะสิผู้ชายก็อย่างงี้แหละน้า นิสัยไม่ดีพาผู้หญิงมาค้าง(แล้วจะไปด่าคนอื่นทำไม ฉันเองก็ค้างกับเขา ไม่ใช่สิหน้าด้านอยู่ห้องเขามากกว่า ^.^)
ตอนนี้ฉันใส่เสื้อผ้าของ(แฟน)ฉันนายนี้เรียบร้อยแล้ว ชุดแฟนนายนี้มีแต่ชุดสวยๆทั้งนั้นเลย เลือกก็จะไม่ถูกเพราะถูกใจหมด แต่ต้องทำเป็นเก๊กไม่สนใจมากแล้วก็พูดออกไปว่างั้นๆแทน
“นายลุกขึ้นนะ นายจะมานอนเตียงเดียวกับฉันไม่ได้ฉันเป็นผู้หญิง” ฉันออกมาจากห้องน้ำก็เห็นนายนี้นอนหลับปุ๋ยอยู่แล้ว เห็นฉันเป็นอย่างนี้ก็เถอะแต่ฉันเองก็หัวโบราณนะจะบอกให้ ฉันเป็นผู้หญิงที่ควรต่อการรักษานะ เพราะสมัยนี้ผู้หญิงรักนวลสงวนตัว หัวโบราณอย่างฉันน่ะไม่ใช่จะหากันหาง่ายๆนะ ฉันเป็นหญิงไทยแท้ๆเลยล่ะ ฮ่าๆ ^O^
“ไม่ไป เธอไม่มีสิทธิ์มาไล่ฉัน นี้มันห้องของฉัน ฉันอยากทำอะไรมันก็เรื่องของฉัน เธอมันเป็นแค่ผู้อาศัย เธอไม่มีสิทธิ์มาไล่ฉันอีกจำไว้” นายนั้นโงหัวขึ้นมาพูดแล้วก็นอนหลับตาต่อ
“แต่นายเป็นลูกผู้ชายนายต้องมีความเป็นสุภาพบุรุษบ้างสิ >O<”
“เสียใจฉันไม่ใช่สุภาพบุรุษ นอนล่ะ อย่าพูดหนวกหู -_-”
“ลุกๆ ลุกเดี๋ยวนี้ >_<” ฉันลากแขนนายนี้ขึ้นจากเตียง ดูเหมือนว่าพลังทั้งหมดของฉันมันจะไม่ทำให้นายนี้กระทบกระเทือนเลยสักนิด นี้มันคนหรือช้างว่ะ
“เธอนั้นแหละไปนอนข้างนอกนู๊นเลยไป ถ้าไม่อยากนอนกับฉัน”
“ไม่เอา!!!”
“ไม่เอาก็ตามใจเธอ” นายนั่นนิ่งไปอีกครั้ง ฉันยืนหันซ้ายหันขวาอยู่พักใหญ่ว่าจะเลือกนอนไหน คิดไปได้ซักพักก็คิดได้ว่าเรื่องไรฉันต้องนอนโซฟา ถ้าฉันนอนโซฟามันก็เท่ากันฉันยอมแพ้นายนี้สิฉันไม่ยอมหรอก ฉันเดินไปนอนที่เตียงข้างๆนายนั้น
“นิ นายไม่อาบน้ำหรอ”
“ไม่ ฉันเหนื่อย” เขาพูดขณะหลับตา อย่างกับคนไม่เคยหลับเคยนอน
“แต่ฉันเหม็นนี่นา”
“ฉันไม่เห็นได้กลิ่น เธอมั่ว ฉันจะนอนหยุดเซ้าซี้ฉันได้แล้ว”
“ไอ้โรคจิต หลงแต่ตัวเอง” ฉันพึมพำ
“นายห้ามทำอะไรฉันนะ” ฉันพูดกับเขาขณะที่หันหลังใส่กัน
“ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอกน่า ไว้ใจฉันได้” น้ำเสียงเขามันดูอบอุ่นดีจัง ^_^ ที่จริงแล้วนายเองมันก็มีดีอยู่นี่นา ฉันชักจะเริ่มไม่อยากมีอคติกับนายแล้วสิ ^^ “เพราะอย่างเธออ่ะนะ ไม่อยู่ในสายตาฉันหรอก ทั้งรูปร่างหน้าตาเธอมันก็ไม่ผ่านเกณฑ์ที่ฉันกำหนดไว้อยู่แล้ว ผู้หญิงหางแถวของฉันน่ะ ยังเด่นกว่าเธอเลยรู้ไหม” ขอเปลี่ยนคำพูด! ฉันจะเกลียดนายที่สุดของที่สุดเลย!! >O<
“หึ หึ ขอบใจนะที่บอก แต่ทีหลังไม่ต้อง >|||<”
20นาทีผ่านไป
นายนี้นอนกลิ้งไปกลิ้งมา จนฉันผวาไปหมดว่าเขาจะทำอะไรฉันหรือเปล่า ถึงเขาจะยืนยันแล้วอ่ะนะ แต่ฉันก็ยังผวาอยู่ดี เขายังไม่นอนนิ่งๆเลยซักที กลิ้งไปกลิ้งมา พลิกซ้ายพลิกขวาอยู่นั้นแหละ ไหนจะแขนไหนจะขาอีกล่ะ ฉันต้องข่มตานอนหลับให้ได้ ว้าย! เขาเบียดใกล้ๆเข้ามาหาฉันทุกขณะแล้ว แต่ฉันต้องข่มตาหลับให้ได้ เขาบอกฉันแล้วว้าเขาจะไม่ทำอะไรและฉันก็เชื่อว่าเขาไม่โกหกฉันแน่ เขาก็แค่นอนดิ้นเพราะฉะนั้นฉันต้องเลิกผวาได้แล้ว โอมมมม~ งืมงำๆ พุธธัง กะละมัง สาธุ(คาถาไรวะ) ขอให้ผ่านคืนนี้ไปได้ด้วยดีด้วยเถิ๊ดดดด
รุ่งเช้าที่แสนสดใส(หรอ)
ตีต้าร์นอนกอดมิ้นต์อย่างแนบแน่น เหมือนเป็นคู่รักที่เพิ่งแต่งงานกันใหม่ๆ และตีต้าร์เองก็กำลังจะรู้สึกตัวตื่นแล้ว
“OoO”
เหวอ!!! ตีต้าร์รีบผละตัวอกจากมิ้นต์ทันทีที่ลืมตาขึ้น
“ยัยจอมฉวยโอกาสเธอลวนลามฉันหรอ!!!”
เขาตะโกนลั่นห้องปลุกให้หญิงสาวที่นอนอยู่ข้างๆตื่น
โอ๊ย... เสียงใครมาโว้กเวกโว้ยวายแต่เช้า ฉันค่อยๆลืมตาตื่น ทันทีที่ตื่นก็...
“ยัยจอมฉวยโอกาสเธอลวนลามฉันหรอ!!!”
“...”
มึน -_-?
“เธอหลอกแตะอั๋งฉัน”
“อะไรกันของนาย ฉันก็นอนอยู่ของฉันเฉยๆ นายละเมอฝันไปเองหรือเปล่าเนี่ย” สติเริ่มวิ่งเข้าหัวทีละน้อยทีละน้อยแล้ว
“ก็เธอกอดฉัน!!”
โปรดติดตามตอนต่อไป
“เธออยู่ห้องฉันทำตัวสบายๆไปวัน ข้าวก็กินฟรี ที่อยู่ก็อยู่ฟรี ฉันจะให้เธอเป็นคนรับใช้ของฉัน ฉันจะจ้างเธอแถมเธอยังได้ตังค์ใช้อีกด้วยนะ”
“ที่ฉันต้องอยู่ที่นี้ก็เพราะนายขับรถชนฉันไม่ใช่หรือไง+_+”
“ฉันก็บอกแล้วไงฉันยังไม่ได้ชนเธอ เธอวิ่งทะเลอทะล่ามาจากไหนก็ไม่รู้แล้วก็มาล้มลงข้างหน้ารถฉัน -_-”
“...”
“ว่าไง คิดได้ยัง”
“อืม... ก็ได้”
“เนื่องด้วยฉันเป็นเจ้านายที่แสนดีอ่ะนะ ฉันจะให้เธอเริ่มงานตั้งแต่วันพรุ่งนี้ไปเลยแล้วกัน”
เหอะๆ แสนดีตายยยย
“ไหนนายบอกไม่ให้ฉันออกไปข้างนอกไม่ใช่เหรอ”
“ฉันจะให้เธอปลอมตัวเป็นผู้ชาย” คำตอบที่ได้ยินทำเอาฉันตัวแทบทรุดลงไปนอนดิ้นแหง้ๆกับพื้น ปลอมตัวเป็นผู้ชาย!!! บ้าชัดๆ!!
“สวยๆอย่างฉันปลอมเป็นผู้ชายไม่เหมือนหรอก>.<”
“อย่างเธอสู้กระเทยยังไม่ได้เล๊ยยย”
“แรง L”
“องุ่นขอเบอร์ติดต่อพี่ได้ไหมคะ^///^”
“ขอเบอร์!! จะบ้าหรอพี่เป็นผู้หญะ...ผู้ชายนะ”
“หนูรู้นะคะว่าพี่ไม่ใช่ผู้ชาย และอีกอย่างหนูก็ไม่ใช่ประเภทที่ชอบผู้ชายด้วยค่ะ พี่รู้ไหมคะว่าหนูไม่เคยเจอทอมคนไหนที่โดนใจหนูเท่าพี่มาก่อน”
“ทอม-_-?” ฉันชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง
“ค่ะ”
ความคิดเห็น