คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : บทนำ
แหะๆ ยังไงก็มาต่อให้แล้วค่ะ
..........................................................................................................
ปี้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
"อือ......"เด็กชายอายุประมาณ 14 ผู้มีทรงผมฟู่สีน้ำตาลอ่อน(คนเขียนเรียกว่า*หัวทุเรียน*)ซึ่งนอนอยู่บนเตียงครางออกมาด้วยความงัวเงียพลางเอือมมือไปปิดเสียงนาฬิกาปลุก
"ฮ้าว~~~~"เมื่อปิดเสียงนาฬิกาแล้วก็ลุกขึ้นบิดขี้เกียจเพื่อคลายความเมื่อยล้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการธุระของตน
++++++++++++++++++++++++++
7.00 น.
ตึกๆๆๆๆๆๆ
"นี่..ซือคุง เดินดีๆสิลูกเดี๋ยวก็ตกบันไดหรอก"เสียงของหญิงผู้เป็นแม่นาม"ซาวาดะ� นานะ"เอ่ยเตือนออกมาจากห้องครัว
"โธ่....แม่ครับผมไม่ใช่เด็กแล้วนะ ไม่ตกบันได หระ....หวา!!!!"เด็กชายที่ไม่ฟังคำเตือนของแม่ตอบกลับและแล้ว
โครม!!!!!!
ผลที่ออกมาก็คือตกบันไดนั้นเอง- -(สมน้ำหน้า 55+//writer)
"อูย.....ทำไมต้องต้อง....แอ็ก!!!!"คนโชคร้ายพูดยังไม่ทันจบก็โดนบาทาน้อยๆเสยเข้าให้เต็มหน้า
ซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก...........
"แก� ไอ้รีบอร์นแกถีบฉันเรอะ!!"เด็กชายสบทอย่างหัวเสียง
"หรือแกเห็นเป็นฉันกราบแกเรอะ� ไอ้ห่วยสึนะ"เจ้าของบาทาน้อยๆพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ
พลางเช็ดปืนอย่างถนุถนอม
"อะ ไอ้......โว้ย!!! เลิกเรียกฉันอย่างนั้นซักที"
"ทำมะ�� ฉันจะเรียก"พูดจบร่างเล็กของครูพิเศษก็เดินลอยหน้าลอยตาไปเลย
และก่อนที่บ้านหลังนี้จะพัง(?) ก็มีเสียงหนึ่งขัดขึ้น
"ซือคุง~~~รีบอร์นจัง~~~~มากินข้าวได้แล้วจ้า"
"ครับ มาม๊า"
"คร้าบบบบ"
+++++++++++++++++++++++++++++++++
Tsuna� Mode*****
แกร็ก..
"ผมไปโรงเรียนก่อนนะครับ"
"จ้า� ไปดีมาดีนะ ซือคุง"
"คร้าบบบบ"ผมตอบกลับก่อนเดินออกไปจากบ้านพลางคิดว่า
....ทำไมผมต้องมาเจอเรื่องแย่ๆแต่เช้าด้วยเนี่ยT_T
"เฮ้อ~~~"คิดแล้วเหนื่อยใจครับ
ตึก ตึก ตึก
โอ้.....เช้านี้สงบสุขจริงน้อ^_^
"รุ่นที่10~~~~~~~~~~~~~~~~~"เสียงของมือขวาอย่างโกทุเดระ ฮายาโตะดังมาแต่ไกล
พร้อมกับคนที่เดินมาด้วยกันอย่าง ยามาโมโตะ� ทาเคชิ ที่ยิ้มร่าให้
"เอ่อ...สวัสดีทั้งสองคน"ผมทัก
"เช่นกันครับรุ่นที่สิบ"
"โย่ว� สึนะ"
ผมก็ดีใจอยู่หรอกนะที่มีทั้งสองคนเดินไปด้วยกันแต่...........
.........ช่วยอย่านำเรื่องอะไรมาให้ผมอีกเลย
ผมยอมรับว่าตั้งแต่มีรีบอร์นเข้ามาในชีวิตทุกอย่างก็เปลี่ยนไป� จากรอบข้างพบที่มีแค่ แม่� ก็กลายเป็นมีทั้ง โกคุเดระคุง� ยามาโมโตะ� คุณพี่� เคียวโกะจัง� ฮานะ� อี้ผิง แรมโบ้ คุณฮิบาริ� มุคุโร่� ซึ่งนั้นมันทำให้ชีวิตของผมมีสีสันขึ้นมากเลย มีคนรอบข้างคอยช่วยเหลือ คอยปลอบใจนั้นเป็นสิ่งที่ผมเองไม่เคยแม้แต่คิดว่าตัวเองจะได้รับมันกับเขาด้วย � ใช่.......ทุกสิ่งเปลี่ยนไปรวมถึง....ตัวผมเอง.....
และไม่นานพวกเราก็เดินมาถึงโรงเรียน นามิโมริ
"เฮ้.....พวกนาย.."
เฮือก!!!
ไม่ต้องตกใจครับผมแค่สะดุ้งเพราะ....
....................
...............................................
...........................................................
คุณฮิบาริ!!!!!
"เฮ้ยแก ไอ้เจ้าฮิบาริ+ +"
"555+� ไง ฮิบาริ ^^"
" -� -;;;;;;"
"หึ.....ไอ้สัตว์กินพืช พวกอยากโดนขย่ำสินะ"คุณท่านเข้าพูดพร้อมปล่อยรังสีอำมหิต
ทะ...ทูน่ากลัวจับใจเลยงับ
"งี้ก็สวยเซ่!!"โกคุเดระคุงพูดแล้วเอาระเบิดออกมา
"น่าๆ 5555+" ยามาโมโตะ� ฉันถามจริงเถอะ เคยสะทกสะท้านอะไรกับเขาบางมั้ย
"เอ่อ.....อย่าเลยนะ� คือ...เข้าห้องเรียนกันเถอะ^_^;;;;;" ผมขอร้องงงงงงงงง
"ชิ� เพราะรุ่นที่สิบหรอกนะ"
"5555+" -*-
แล้วผมก็ลากทั้งสองคนเข้าห้องเรียน
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ครืด~~~~~~~~~
เมื่อครูสั่งก็ทุกคนก็นั่งที่พร้อมกับเสียงที่เริ่มดังระงมขึ้น
"เฮ้ย แกว่าผู้ชายผู้หญิงว่ะ"
"เฮ้ย ก็ต้องผู้หญิงสิเว้ย ผู้หญิง"
"เอ้านี่!!! เงียบกันได้แล้ว� พวกเธอเข้ามา"
ครืด~~~~~~
แซดๆๆๆๆ
*-* *-* *-* *-* *-* *-* *-* *-* *-* *-* *-* *-*(สายตาคนในห้อง)
�
"แหม� ตาเป็นมันเชียวนะ� แนะนำตัวได้แล้ว"คุณครูหันไปบอกพวกนักเรียนใหม่
"สวัสดีค่า� ฉัน ฮิรางาวะ มิสะ ฝากตัวด้วยค่ะ" เด็กสาวคนผมสีชมพูเอ่ยพร้อมร้อยยิ้ม
"ฉัน มาร์ตี้ ไมริน� มาจากอิตาลี ฝากตัวด้วยนะ" เด็กสาวผมเงินเอ่ยแล้วยิ้ม
" ฉัน อายาซากิ ฮินาริสะ ค่ะ เรียก ริสะเฉยๆก็ได้มาจากอิตาลีเช่นกัน ฝากตัวด้วยค่า"เด็กสาวผมสีน้ำตาลเอ่ยด้วยร้อยยิ้ม
ปึง!!!
ทุกสายตาจับต้องไปที่เสียงนั้นซึ่งนั้นก็คือ..........
โกคุเดระ� ฮายาโตะ!!!
"เฮ้ย!! ริสะ!!"
"พี่ฮายะ!!! ^_^"แล้วเด็กสาวคนที่ชื่อริสะก็วิ่งเข้ามากอดโกคุเดระคุงทามกลางสายตาของทุกคนในห้อง
แล้วผมก็ถามโกคุเดระคุงว่า
"นี่...โกคุเดระคุง รู้จักกันเหรอ"
"เอ่อ....คือรุ่นที่10"
"ฉันเป็นน้องสาวของพี่ฮายะคะ^^"
"เอ๋~~~~~น้องสาว!!!"นี้คือเสียงของคนทั้งห้อง
"55+ มีน้องสาวก็ไม่บอกกันมั้งนะ โกคุเดระ"ยามาโมโตะพูด
"ใช่เวลามาถามมั้ยฟระ-*-"
"55+"
"นี่ๆ พี่ฮายะ คนนี้ใครเหรอ"แล้วเธอก็ชี้ไปที่ยามาโมโตะ
"55+ ฉันเหรอ� ฉัน...."ยังไม่ทันที่ยามาโมโตะจะพูดจบโกคุเดระก็ตวาดขึ้นมาว่า
"เฮ้ยยยยยยยยยย� พอซักทีฉันรำคาญเฟ้ยยยยยยยยย"
"เอ่อ...นี่ๆเธอชื่อ ไมรินใช่มั้ย"มิสะถามคนข้างๆเธอ
"ใช่� มีอะไรเหรอ"
"คือ...แล้ววันนี้เราจะได้เรียนกันมั้ย "
"อืม....ไม่รู้สิ..."
ตูม ตูม� ตูม
และแล้วในห้องก็เต็มไปด้วยความวุ่นวายที่แม้กระทั่งครูก็ยังหยุดไม่ได้- -
+++++++++++++++++++++++++++++++
Hibari Mode******
ห้องกรรมการคุมกฎ
ตูม ตูม ตูม
เสียงเอะอ่ะ อะไรกันหนวกหูชะมัด.....คนจะทำงาน
ตูม ตูม ตูม
เจ้าสัตว์กินพืชพวกนี้.....น่ารำคาญ เดี๋ยวพ่อไปขย่ำซะเลย-*-
ก็อก ๆๆ
"ใคร"
"ผม คุซาคาเบะครับ "
"เชิญ..."
ครืด~~~~
"มีเอกสารของกรรมการวิชาการ"ว่าเสร็จลูกน้องคนสนิทก็วางเอกสารไว้บนโต๊ะแล้วเดินออกไป
"เดี๋ยว...."
กึก
คุซาคาเบะหันมา
"ครับ?"
"เด็กใหม่ที่เข้ามา...มีใครบาง"
"เอ่อ....มี ฮิรางาวะ มิสะ,มาร์ตี้ ไมริน, อายาซากิ� ฮินาริสะแล้วก็....มาซาฮาชิ คิโยโกะ ปี2ครับ"
"หืมห์...?"� มาซาฮาชิ.........มาซาฮาชิเหรอคุ้นๆแหะ
"ออกไปได้แล้ว"แล้วผมก็ลงมือทำงานต่อ
"ครับ"
ครืด~~~~~~~ ปึก
หึหึหึ........มาซาฮาชิงั้นเหรอ� เดี๋ยวก็รู้ว่าจะน่าสนุกแค่ไหน
.............................................................................................................
เฮ้อ........เสร็จซักทีกับตอนแรก
ยังไงก็เม้นกันหน่อยน้า
ว่าสนุกหรือไม่สนุก
แล้วจะมาต่อให้จ้า
ความคิดเห็น