คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Pain 2 แฟนผมชื่อ ปาร์ค ชานยอล
ารเรียนร่วมันวันแรในาบเ้า ระหว่าเ็ห้อีับนัเรียนวีไอพีผ่านไป้วยี ถึเฮุนะยัุนไม่หายามนิสัยนที่ไม่ยอมใร่ายๆแ่พอแบฮยอนยืนยันะนั่โ๊ะใหม่และอร้อให้เาเลิสนใสามนนั้นสะ เฮุน็ล้มเลิวามิที่ะไปิโ๊ะืน ถ้าแบฮยอนนั่รไหนเา็ะนั่รนั้นแหละ หลัาิน้าวเที่ยเสร็แบฮยอนับเฮุน็เินมาที่สนามฟุบอล แล้วนั่มอเพื่อนๆเะบอลอยู่ในสนาม
“นายว่าสามนนั้นย้ายมาทำไม”
เฮุนเอ่ยถามอย่าสสัยไม่เลิ
ห้อเอะมีนัเรียนอยู่สอประเภทือพวเ็อัริยะับพวลูนรวยที่พ่อแม่มีเินมาๆมาบริาให้ับโรเรียน
เ็ห้อนี้ะถููแลเป็นอย่าี่าาห้อท้ายๆอย่าพวเา
ถึยัไารแบ่นั้นในเยอี็ยัมีอยู่
ไม่่าาโรเรียนเอนแห่อื่นในเาหลีหรอ
“ไม่รู้สิ
พวเาเบื่อที่ะเรียนห้อเิมมั้” พูบแบฮยอน็ยน้ำเปล่าในมือึ้้นื่ม เาเาอบไปอย่านั้น เาไม่รู้หรอว่าสามนนั้นย้ายมาทำไมและเา็ไม่สนใอยารู้้วย
“นั่นสินะ
พวนั้นน่ะ มันมีแ่เินแ่ไม่มีสมอ
วันๆเอาแ่สร้าวามเือร้อนให้นอื่นไปทั่ว”
“ะว่าพวเาไม่มีสมอ็ไม่ถูสะทีเียว สามนนั้นสลับันสอบไ้อันับหนึ่อโรเรียนทุเทอมเลยไม่ใ่หรอ” พอแบฮยอนพูบเฮุน็เบ๊ะปา
“ันไม่ไ้หมายถึเรื่อารเรียนหรอน่า
มารยาทในารเ้าสัมไละ พวไม่มีิสำนึ มันล้าียัไมาแย่ที่เรา”
“เรื่อนั้นลืมๆไปเถอะเฮุน ันว่าเราอย่าไปสนใพวเาอีเลยะีว่า”
“ัน็ไม่ไ้อยายุ่หรอ
อย่ามายั่วโมโหันอีละัน แล้วนั่นนายหาอะไร”
เาถามเมื่อเห็นแบฮยอนทำท่าหาอะไรบาอย่าามถุเสื้อและถุาเ
“ปาาอ่ะ
ันเอาไปลืมไว้ไหนเนี๊ยะ”
“สสัยอยู่ในห้อมั้
เี๋ยวเ้าเรียน่อยไปเอา็ไ้”
“ไม่ไ้หรอ
นายรออยู่ที่นี้นะ ันไปเอาแปปเียว เี๋ยวมา”
พูบนัวเล็็ลุึ้นวิ่รไปยัอาารเรียนปีสอทันที เฮุนมอามแล้วส่ายหัว้าๆ
แบฮยอนหวปาาแท่นั้นมาสินะ
เพราะพ่ออแบฮยอนเป็นนื้อให้....
เท้าเล็ย้ำ้าลเมื่อเินไปถึห้อเรียนแล้วเห็นว่าประูปิอยู่ และพอแบฮยอนะว้ามันเปิออเสียอะไรบาอย่าที่ัออมาา้านใน็ทำให้เ็หนุ่มยืนัวแ็ทื่อ
“อ๊ะ
านยอล...”
ใบหน้าสวยที่เริ่มมีเหื่อไหลึมออมาเลื่อนเ้าไปใล้่อประู
สายาอแบฮยอนสบับภาพนัเรียนหินหนึ่ึ่นอนอยู่บนโ๊ะโยมีร่าสูอ
ปาร์ านยอล ร่อมอยู่้านบน มือหนาลูบไล้ไปทั่วร่าอวบอิ่มแล้วปลระุมเสื้อนัเรียนับแน่นนั้นออนหลุรุ่ย
ใบหน้าหล่อุไ้อยู่ที่ออาวอเธอ หน้าแบฮยอนร้อยผ่าว หัวใเาเ้นรัวเร็วึ้นมาทันทีและในัหวะนั้นเอที่านยอลหันมอมาที่ประู
“นั้นใรน่ะ
ถ้าะู้อเสียั์นะ”
แบฮยอนทรุัวนั่ลพิผนัเาหายใหอบน้อไอออมา ที่เหนื่อยนานี้ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเาวิ่ึ้นมาถึั้นาสฟ้าโยไม่หยุพัสัวินาทีหรือเป็นเพราะภาพที่เห็น่อนหน้านั้นันแน่ ทุเรสะมัเลย ทำอะไรันในโรเรียนในเวลาลาวันแสๆเนี๊ยะนะ แถมยัมีหน้ามาบอให้นอื่นไป้าู ปาร์ านยอล ไม่ละอายบ้าหรอที่มีนเห็นเาทำเรื่อแบบนั้นในห้อเรียน ัวเอเป็นประธานนัเรียนแท้ๆ
แ่ถ้าานยอลับไ้ว่าเาือนที่ไปเห็นละ หมอนั่นะามรัวาเาหรือเปล่า แบฮยอนยมือึ้นยี้หัวัวเออย่าหุหิ แล้วลุึ้นเินไปเินมา ไม่น่าไปเห็นเ้าเลยริๆเพราะนถึอนนี้เา็ยัรู้สึแปลๆไม่หาย อารม์บาอย่ามันพลุพล่านอยู่้าในอย่าสลัไม่ออ เาไม่วรมีอารม์อย่าว่าเพียเพราะเห็นภาพนั้นนี่นา เมื่อเ้าเาเพิ่นึรัเียผู้ายอแม่ไปหยๆ เมื่อเรื่อแม่วนลับเ้ามาในสมออีแบฮยอน็ลับมานั่ลพิำแพัเิม แล้วอยู่ๆสายา็เหลือบไปเห็นอบุหรี่ที่เฮุนลืมทิ้เอาไว้ อแบบนั้นทำไมเฮุนไม่รู้ัเ็บให้ี แ่ะว่าไป เฮุนเยบอเาว่ามัน่วยให้หายเรียไ้นี่นะ
พอิแบบแบฮยอน็หยิบบุหรี่ออมาาอมวนหนึ่ สูบรนี้ไม่มีใรเห็นหรอมั้
“แๆๆๆๆ!”
หลัาที่สูเอาวันเ้าไปแบฮยอน็ไอนหน้าแเพราะเาไม่เยสูบบุหรี่มา่อนึไม่รู้ว่ามัน้อพ้นวันออมา
นึว่ามันะลอยออมาเอสะอี
“หึๆๆๆ
นายนี่โ่ไ้น่ารัีแหะ”
เสียนั้นทำให้แบฮยอนหันวับไปมอทันทีและพอสายาสบับร่าสูอานยอลเา็ลุึ้นยืนอย่าใ
วยะมั
“เมื่อี้ไปแอบูันหรอ ทำแบบนั้นมันไม่ีนะ ่ายั์มาสิแล้วะใหู้ั้แ่้นนบเลย” แบฮยอนพ่นลมหายใออมาทาลำออย่าไม่อยาะเื่อ แล้วเบื่อนหน้าไปอีทาบอให้อีฝ่ายรู้ว่าเาไม่อยาเสวนา้วยเท่าไหร่
“อโทษนะที่ไปััหวะ แ่ันไม่ไ้ไปแอบูหรอ
ันะไปเอาปาาที่ลืมเอาไว้่าหา”
“แท่นี้น่ะหรอ”
านยอลถามพลายปาาในมือึ้นมาหมุนเล่น แบฮยอนหันมามอแล้วเบิาึ้นทันที
“เอาปาาันืนมานะ”
แบฮยอนถลาเ้าไปเอาปาาืนแ่านยอลผลัเาิผนัแล้วเ้ามายืนร่อมร่าแบฮยอนเอาไว้เายท่อนแน้าหนึ่ึ้น้ำผนัส่วนอี้าผลัไหล่แบฮยอนิผนัอย่านั้น แบฮยอนพยายามันอีฝ่ายออแ่รูปร่าที่แ่าันมาทำให้แบฮยอนแทบะทำอะไรานยอลไม่ไ้เลย
“ถอยไป”
อีฝ่ายไม่ไ้สนใว่าอารม์แบฮยอนำลัร้อนึ้นเรื่อยๆ เา้มลไปพูอยู่้าแ้มใสอแบฮยอน
“นายแอบสูบบุหรี่ั้นหรอ
รู้ไหมว่าโทษถึั้นโยไล่ออเลยนะ”
แบฮยอนยืนัวเร็เพราะลมหายใอุ่นๆที่เป่ารใบหน้าอเา มือหนาอานยอลลูบไล้ลมาที่อแบฮยอนแล้วสอเ้าไปใ้ายเสื้อนัวเล็ แบฮยอนหน้าแ่ำเพราะวามโรธ
ให้ายเถอะ เาำลัโนผู้าย้วยันลวนลามอย่านั้นหรอ
“ปล่อย วามผิที่นายทำมัน็โทษร้ายแรไปไม่น้อยว่าันหรอ ิว่าเป็นประธานนัเรียนแล้วะทำอะไร็ไ้ั้นหรอ”
ทั้ารที่ลวนลามเาแบบนี้้วย !
“ันะบอ
ผอ. ว่ายัยนั้นปล้ำัน็ไ้นิ”
“นายมันทุเรศ”
แบฮยอนรวบรวมแรทั้หมผลัออีฝ่ายออไปนไ้
“อยาไปฟ้อ ผอ. ็เิเลยนะ ถ้านายะไล่ันออ ยัไัน็้ออออยู่ี” แบฮยอนำมือแน่นแล้วหมุนัวะเินลไป แ่านยอลว้าัวเาไว้แล้วผลัร่าเล็ิำแพอีรั้ราวนี้เาใ้ัวเบียแบฮยอนเอาไว้แบบที่อีฝ่ายไม่มีทาหนีไปไหนไ้อี แบฮยอนไ้แ่ยืนัวเร็ใบหน้าบึ้ึเพราะวามโรธ ั้แ่เิมาเาไม่เยใล้ิับใรแบบที่ทุส่วนอร่าายแนบิไป้วยันหมอย่านี้มา่อน ไอ้บ้านี่เป็นใรทำไม้อทำับเาแบบนี้ !
“ไอ้โริ
ปล่อยันนะ ปาร์ านยอล” านยอลระุยิ้มแล้วล่วมือเ้าไปรูปไล้ร่าเล็ภายในเสื้อนัเรียนาย แบฮอยนรู้สึยะแยนรหน้านแทบอย่าบีบอเาให้ายามือ้วย้ำ านยอลเป็นผู้ายนะแล้วนี้ำลัทำอะไรอยู่
เาเป็นนประเภทไหนันแน่ !
“ันมี้อเสมอมายื่นให้นาย
บยอน แบฮยอน อเสนอ..ที่ะทำให้นายไม่้อโนไล่ออ”
ถึแม้ะรัเียารระทำออีนมาแ่ไหน
แ่แบฮยอน็ปิเสธไม่ไ้ว่าเาสนใ้อเสนอนั้น
เาไม่อยาโนไล่ออ เพราะถ้าเาโนไล่ออาโรเรียนแม่้อีเาายแน่ ที่สำั....พ่อเาผิหวั
“้อเสนออะไร...”
านยอลเอามืออมาาเสื้อนัเรียนอแบฮยอน่อนะ้มหน้าลไปใล้นัวเล็นริมฝีปาอเาแะเบาๆที่ใบหูบา แบฮยอนเบื่อนหน้าหนีแ่็หนีไม่พ้นนระทั่านยอลพูประโยนั้นออมาเสียเบา
“มาเป็นแฟนันสิ
แล้วันะไม่บอเรื่อนี้ับใร”
แบฮยอนเบิาว้าอย่าใแล้วผลัานยอลออทันที
ึ่อีฝ่าย็ยอมถอยให้แ่โยีเ่นัน
เป็นแฟน...
เาบ้าไปแล้วหรอ
ผู้ายับผู้ายะเป็นแฟนันไ้ยัไ อีอย่าเมื่อี้านยอลเพิ่ะมีอะไรับผู้หิมาแท้ๆแ่ลับมาบอให้เาเป็นแฟนให้เนี๊ยะนะ
“ันเป็นผู้ายนะ”
“็ใ่ไ
ถ้าันเป็นแฟนับนายพวผู้หิะไ้เลิามื้อันสัที”
“แ่ันไม่อยามีแฟนเป็นผู้าย”
านยอลยัไหล่เาเหลือบไปมออบุหรี่ที่แบฮยอนทำเอาไว้
แล้วเินไปหยิบมันึ้นมาูึ้นให้แบฮยอนู
“ั้นนาย็เรียมัวโนไล่ออาโรเรียนนี้ไ้เลย”
พูบร่าสู็ระุยิ้มมุมปาแล้วเินไปที่บันไเพื่อลไป้าล่า แบฮยอนเบื่อนหน้าไปอีทาแล้วหลับาแน่นอย่าไม่รู้ะทำยัไี เาหันลับมามอแผ่นหลัว้าที่เินห่าออไปเรื่อยๆแล้วพูออมา
“็ไ้ ันะเป็นแฟนับนาย....!!”
ความคิดเห็น