คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่4 ความลับแทแท/พี่ชาย
“ขอจูบหน่อยดิ ได้มั้ย”ผมถามแต่คิว่าผมจะรอเธอตอบหรอ ผมค่อยๆๆประกบริมฝีปากแทเบาและแรงมากขึ้นผมใช้ลิ้นหาความหวานในโพรงปากของแท
ผ่านไป3นาที~
ผมถอนริมฝีปากออกมาและมองหาแทเรามองตากันพักเยวแทก็หลบตาผม
“ปล่อยได้ยัง”ผมปล่อยเธอและกระซิบข้างหูแธอว่า
“หวานมากเลยนะ แทแทหน้าแดงมาเลย”ผมบอก
“ชิ”เธอเดินอออกไปนอกห้องผมเดินตามไป
“อ้าวมาแล้วหรอว่ะ แล้วที่เหลือล่ะ”ผมถาม
เราะตอนนี้ขาดแค่ทึก ชิน ฮยอก ฮโยแค่นั้นเอง
“หวัดดี อ้าวปีนี้พวกกูมาที่หลังเลยหรอว่ะ”ไอ้ฮยอกที่พึ่งมาพูดขึ้น
“เออ คังอินมึงไปเอาเบียร์มาดิจะได้เริ่มงานเลย”ผมบอก
“เออ แล้วพวกแทแทอ่ะ น้ำผลไม้ใช่ป่ะ”มันถามกลับ
“เออ”
แทยอน
ตอนนี้ฉันนั่งดูทีวีที่ไอ้พวกนี้เปิดไม่มีอะไรทำเลยพวกผู้ชายก็คุยกันอย่างเดียวซันก็นั่งดื่มกับมินแฟนมันยัยซูกับฮโยก็นั่งข้างฉัน แต่มันคอยคุมฉันไม่ให้เพราะว่าฉันมีโรคประจำตัวและอ่อนมากมันเลยห้ามฉัน
“เบื่อโว้ย นี่มีคอมมั้ย”ฉันตะดกนถาม
“อ้อมีแต่โน้ตได้ป่ะ”นายคิบอมพูด
“อื้ม”ฉันตอบเสร็จแล้วเดินไปห้องน้ำ
สักพักฉันออกจากห้องน้ำฉันเลยถาม
“นี่บอมโน๊ตบุ๊คอ่ะ”
“อยู่ที่ซูยองกับฮโยอ่ะ”นายนั่นตอบ
“นี่ซูฮโยเล่นบ้างดิ”ฉันพูด
“ไม่ได้แกมาที่หลังอด”ยัยซูตอบแต่ฉันเป็นให้นายคิบอมไปเอาให้นะT.T
“ชิไอ้เพื่อยเลว”ฉันพูดแล้วเนไปเอาแก้วแล้วนั่งตรงโซฟา
“นี่ดื่มบ้างดิ”ฉันพูด
ทุกคนที่นั่งดื่มอยู่หันมามองฉัน
“ทำไมมองไม”ฉันพูด
“แทแทแกห้ามดื่ม แกน่าจะรู้ตัวเองดีนะ”ซันพูด
“อื้ม รู้น่า แค่วันนี้วันเดียวฉันไม่ได้ดื่มนานแล้วนะซันนะๆๆๆ”ฉันอ้อน
“เออๆๆอ่ะ”ซุนนี่พูดแล้วรินเบียร์ให้ฉันฉันรับมาแล้วไปปนั่งที่ระเบียง
ตอนนี้ฉันนั่งพิงกำแพงอยู่กับพื้นและดื่มไปด้วย
“นี่นั่งด้วยนะแทกู”เสียงใครว่ะ หันไปอึ้งนายลีทึกนั่นเองตอนนี้นายนั่นนั่งข้าวฉันแล้ว
“นี่แทแท เป็นไงบ้างตั้งแต่วันนั้นน่ะ”ลีทึกถามก็ดี
“นายล่ะ”ฉันถาม
“ก็ดีแต่อยากให้เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมมากกว่านะ”ลีทึกพูดพร้อมทำหน้าเศร้า
“มันเป็นไปไม่ได้นายก็รู้”
“อื้ม”นายลีทึกพูดพร้อมมองหน้าฉันจนนายลีทึกค่อยมาเอาริมฝีปากมาแตะริมฝีปากฉันเบาๆๆถึงมันจะไม่ได้เหมือนเมื่อก่อนแต่ฉันก็รู้สึกดีมากเลย
จนเราถอนริมฝีปากออกและนายดงแฮก็กำลังมองหน้าฉันอยู่
“เอ่อ นายเห็นหรอ”ฉันถาม
“เต็มเลยล่ะคิมแทยอน ไอ้ทึกมึงมานี่เลย”ด๊องพูดเสร็จก็ดึงทึกเข้าในห้องรับแขกแล้วต่อยทั้งทีจนนายลีทึกล้มลงกับพื้นเลย
“พลั่ก!!!!”ฉันอึ้งฉันทำอะไรไม่ถูกเลยตอนนี้ฉันเห็นนายลีทึกลุกขึ้นจะต่อยกลับเลยเดินไปห้ามทั้งสองคนแต่นายดงแอก็ต่อยลีทึกอีกครั้ง
“พลั่ก!!”
“นี่ลีดงแฮพอได้แล้ว”ฉันตะโกนใส่แต่นายนี่ไม่ยอมจะเข้าไปต่อยอีก
ฉันเลยเดินไปยิบแก้วเบียร์ของฉันแล้วราดใส่หน้านายดงแฮทั้งที
“นี่จะหยุดได้ยังห๊ะ”ฉันตะโกนใส่แต่นายดงแฮมองหน้าฉันอย่างโมโหมากและนายดงแฮเลยเนเข้ามาหาฉันและยกมือจะตบฉันแต่ฉันทำอะไรไม่ถูกเลยเอามือปิดปากแล้วมองตานายดงแฮอย่างกลัวมากๆๆแต่แล้วนายดงแฮก็ตะโกนแล้วเดนออกไป
“โธ่เว้ยย!!!”แล้วเดินไปนอกห้อง
“ปัง!!”ฉันตกใจจนน้ำตาไหลออกมาจนฮโยซันและซูยองเข้ามาดูฉันฉันยังเอามือปิปากเหมือนเดิม
“แทแทเป็นอะไรมากมั้ยไม่ร้องนะ”ซันเอามือลูบหลังฉันเบาๆๆๆจนฉันเลิกร้องห้อง
“กูกลับก่อนว่ะอารมไม่ดี”นายลีทึกพูดแล้วเดินไป
“ฉันไม่เป็นไรแล้วล่ะ”ฉันพูดแล้วลุกขึ้นจะเดินไปหานายดงแฮแม้ไม่รุ้ว่านายนั่นไปไหนก็ตาม
“นี่ถ้าจะไปหามันไม่ต้องหรอกตอนนี้มันคงไม่อยากเจอใคร”นายฮันบอกฉัน
ฉันเลยเดินไปนั่งพร้มยิบเบียร์มาดื่ม
“นี่แทยอนเธอจะดื่มทำไมมันไม่ดีนะ”ซันตะโกนใส่ฉัน ฉันไม่ตอบแต่
“งั้นถ้าแกดื่มฉันก็ดื่มด้วย”ซันพูดจบและยิบเบียร์มาดื่มและทุกคนก็ดื่มด้วยกันจนฉันเมาจนหลับไป
ตอนเช้า
ดงแฮ
ตอนนี้ผมอยู่บ้านและยังโมโหแทไม่หายเลยทำไมแทต้องไปจูบกับมันด้วย
สักวันผมต้องรุ้ว่าแทเป็นอะไรกับทึกมันผมไม่ยอมหรอกแต่ผมกลัวแทจะเกลียดผมอ่ะสิเพราะผมจะตบเธอด้วยอ่าทำไงดีถึงผมโมโหผมก็ยังแค่แทนะ
พรุ่งนี้ไปเรียนผมต้องคุยกับเธอให้รู้เรื่อง
วันต่อมา
ผมมาโรงเรียนตามปกติแต่วันนี้ผมมาเช้ามากๆๆๆก่อนใครเลยคนแรกแต่พอถึงห้องผมก็เห็นไป้บอมกับฮันมันนั่งอยู่รึว่าคนแรกที่แท้มีหมามาก่อน
“ไง”ผมทักพวกมันแต่มันไม่ตอบแค่พยักหน้าเฉยและคนอื่นก็มาจนครบจนถึงเที่ยง
พอคนอื่นไปนอกห้องแต่ผมกำลังลุกก็มีเสียงตะโกนขึ้น
“นี่ดงแฮนายจะคุยกับฉันเลยหรอไงห๊ะ”แทแทตะโกนถามผม
“งั้นเธอไปนั่งกินข้าวกับฉันที่โต๊ะเรียนริมหน้าต่างฉันเดียวฉันไปซื้อข้าวมาให้และพวกมึงก้ไปนั่งหลังห้องไม่ต้องนั่งกับแทเข้าใจ”ผมพูดแล้วเดินไปซื้อข้าว
พอเข้ามาห้องผมส่งข้าวให้แทและนั่งหันหน้าชนกับแทแต่ไอ้พวกฮันและซูยองนั่งแยกกับเราสองคนหลังห้อง
“มีไรแก้ตัวพูดมาแทยอน”ผมพูด
“คือหายโกรธยังอ่าที่รัก”แทพูด
“ไม่ต้องมาที่รักจะฟังคำแก้ตัวด่วน”ผมบอก
“คือเรื่องนี้ นายรู้ใช่มั้ยว่าลีทึกเคยมีแฟนอยู่โรงเรียนหญิงล้วนอ่ะ”แทถาม
แต่ตอนนี้ผมฟังแทอยู่นะแต่มีพวกซูยองอยากรู้มากเลยเดินผ่านผมเลยตะโกนบอกพวกนั้นว่า
“นี่อยากรู้มากก็มานั่งฟังด้วยกัจบ”ผมบอกไปลอยๆๆและก็มีซูยอง ฮโย ฮัน บอม ฮยอก วอน 6 คนนี้ก็มานั่งกินข้าวไปฟังไป
“นี่จะฟังมั้ย นายรู้ใช่มั้ยว่าลีทึกเคยมีแฟนอยู่โรงเรียนหญิงล้วนอ่ะ”แทถาม
“เรื่องนี้รู้แต่มันไม่ชอบให้เจอหน้าเลยมันหวงมั้งแต่พวกเรา12คนเคยไปแอบรอที่หน้าโรงเรียนอ่ะก็เจอน่ารักดีแต่ไม่รู้ว่าทำไมถึงเลิกกัน”ผมบอกคนอื่นพยักหน้ายกเลิกซูกับฮโย
“คนนี้ใช่มั้ย”แทถามพร้อมยิบรูปที่กระเป๋าออกมาให้ดูผมกับอีกสี่คนเลยมาดู
นี่คือรูปที่แทแทยิบ
พวกผมพยักหน้า
“คนนี้แหละฉันแฟนเก่าทึกคือฉันเอง”แทพูดและฮโยกับซูยองก็พยักหน้า
“เรื่องจริง?”ผมถาม เธอพยักหน้า
“คือแค่เราแฟนเก่ากันความรู้สึกก็เลยยังมีอยู่ที่มันไม่ได้คัคลีทึกเพราะตอนนี้ฉันก็ยังรักเค้าอยู่แค่นั้น”แทบอกผม ผมอึ้งมาก
“งั้นหรอ”ผมบอกอย่างเศร้าๆๆ
“นายจะเกลียดหรือเลิกกับฉันก็ได้นะแต่ตอนนี้ฉันก็เริ่มลืมเค้าได้แล้วนะ”แทบอก
“ฉันไม่เกลียดเธอหรอกและไม่เลิกด้วยเพราะฉันเคยบอกว่าฉันจะทำให้เธอรักให้ได้”ผมบอก
“อื้ม นี่ฮันบอมฮยอกวอน คืว่าฉันกับด๊องเป็นแฟนกันแล้วนะ”แทบอก
“ตอนไหน”ไอ้ฮันถาม
”ตั้งแต่วันที่ด๊องเรียกประชุมอ่ะล่ะ”แทตอบ
“กูบอกพวกมึงเลยนะว่าห้ามยุ่งกับแทและเรื่องนี้รู้กันแค่นี้เข้าใจมั้ย”ผมบอก
“อื้มงั้นกลับที่แล้ว”บอมบอกแล้วคนอื่นก็เดินตามไป
เจสสิก้า
ตอนนี้ฉันเดินเข้าในห้องเห็นแทยอนนั่งคุยกับด๊องมันทำให้ฉันโมโหมากเพราะอะไรน่ะหรอเพราะด๊องเป็นเพื่อนสมัยเด็กฉันเลยนะและฉันก็ชอบเค้ามาแต่เด็กและก็ยินว่าแทยอนเป็นแฟนกับด๊องฉันอยากฆ่ายัยนี้จริงๆๆแต่คงไม่ต้องถึงมีฉันหรอกเพราะโรคที่แทยอนมันก็ทำให้อายุเธอสั้นพอแล้ว ความจริงฉันไม่ได้เกลียดเลยแต่ยุนบอกว่าถ้ายังอยากเป็นเพื่อนกันต้องเกลียดแทยูลสนิทกับยุนและฉันสนิทกับสองคนนี้มากเลยทำตาม แต่ซอขอแยกบอกว่าถ้ายังดีกันไม่ได้จะเป็นเพื่อนกับเราอีกและทิฟเลยคบกันซอแค่สองคน
เลิกเรียน
ด๊องกำลังเดินไปหาแทยอนฉันเลยเดินไปแล้วพูดว่า
“ด๊องวันเสาร์นี้ว่างมั้ยอ่าคือคริสตัลอยากเจออ่าไม่ได้ไปหานานเลยคิดถึงแม่ก็เรียกหาด้วยไปบ้านเจสนะ”ฉันไม่เปล่าแต่ควงแขนด๊องอีกแอบเห็นแทมองหน้าด๊องและพยักหน้าคงอนุญาติสินะ
“แทจ๊ะคงไม่ว่ากันนะ”พูดเสร็จฉันก็เดินไป
คิบอม
ตอนนี้แทได้แต่มองหน้าไอ้ด๊องคงหึงมั้ง
“ไอ้ด๊องมึงไปไหนก็ไปเดี๋ยวกูไปส่งแทเอง”ผมบอก
“ฉันจะให้บอมไปส่งเองไปส่งเจสก็ได้ไม่ว่าตอนนี้คงยังไปไม่ถึงนอกโรงเรียนหรอก”แทบอก
“เฮ้อ อื้มแทอย่าพึ่งกลับบ้านได้มั้ยไปรอฉันที่ห้องฉํนที่คอนโดได้มั้ย”ไอ้ด๊องมันถามแท
“อื้มเดี๋ยวไปรอ”แทบอก
และผม ไอ้ฮัน คัง วอนและแทก็เดินออกนอกโรงเรียนไป
“นี่ไปที่ๆๆหนึ่งกับฉันมั้ย”แทถามพวกผมมองหน้ากัน
“มันเป็นที่ๆฉันไปแล้วสบายใจมากไปมั้ย”แทบอก
“อื้ม”ผมบอก
แทพาพวกผมมาแถวโรงเรียนเก่าเธอมันเป็นเนินเขาที่สามารถมองเห็นเมืองได้เลย
“อยู่จนดูพระอาทิตย์ตกดินได้มั้ย”แทบอก
“ได้สิ”
“นี่ไปนั่งใต่ต้นไม้กันมีเรื่องจะเล่าให้ฟัง”แทบอกและเดินนำไป
ฮันนั่งใกล้แทข้างซ้ายและผมนั่งข้าขวาตามด้วยคังและวอน
“มันเป็นความลับของฉันกับเพื่อนในกลุ่มนะเก็บเป็นความลับได้มั้ย”แทถาม
“ได้สิ”ฮันบอก
“คือฉันไม่มีแม่พวกนายรู้ใช่มั้ย ฉันมีแต่พ่อและแม่เลี้ยงฉันไม่ชอบเลยมาอยู่คนเดียวรอเงินที่พวกท่านส่งมาให้ความจริงฉันไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าพ่อแม่คือใคร”แทพูด
“และพ่อเธอยังมีชีวิตไม่ใช่หรอ”ไอ้คังถาม
“ใช่แต่ฉันเป็นแค่เด็กเก็บมาเลี้ยงและยังตอนมาเจอแม่เลี้ยงคนที่สองอีกฉันทนไม่ได้หรอกเลยย้ายออกมามีแต่พวกซันที่คอยอยู่ข้างฉันมาตลอดเวลา”แทพูด
“อื้มแต่เธอยังมีไอ้ด๊องกับพวกเรานะ”ผมบอก
“เรื่องนี้พวกนายอาจไม่รู้เพราะฉันไม่บอกใครนกจากกลุ่มฉันทั้งเก้าคนนะ คือฉันมีโรคประจำตัวอยู่โรคหนึ่งคือโรคลูคีเมียฉันเป็นตั้งแต่เด็กพวกซันนี่เลยดูแลฉันมาตลอดแม้ไม่รู้ว่าฉันจะอยู่กับพวกเธอได้นานแค่ไหน”แทพูดและผมเห็นเธอร้องไห้ด้วย
“นี่แทเธอคงต้องการ”ไอ้ฮันส่งผ้าเช็ดหน้าให้แทและแทก็เช็ดน้ำตาและเล่าต่อ
“และลีทึกคือคนที่ทำให้ฉันมีความสุขมากไม่ใช่ในถานะเพื่อนแต่คนรักและรู้มั้ยฉันไม่ใช่คนที่จะโมโหง่ายๆๆหรือดื่มเบียร์พวกนี้เลยฉันเริ่มเป็นเมื่อปีก่อนที่ฉันบอกเลิกไปฉํนไม่รู้ว่าอะไรที่ทำให้เปลี่ยน อาจเพราะว่าไม่เคยมีใครต้องการฉันเลยนอกจากในถานะเพื่อนมีแค่ลีทึกคนเดียวเลยทำให้ฉันทำใจไม่ได้ฉันเลยเป็นอย่างนี้มาตลอด”แทเล่า ผมสงสารเธอจัง
“นี่แท ฉันก็ไม่ใช่ในถานะเพื่อนนะ เพราะฉันอยากเป็นในถานะพี่ชายของเธอได้มั้ย”ไอ้คังพูดแทดูอึ้งมากแต่เธอก็พยักหน้าแล้วไอ้คังก็เข้ามากอดแท
เม้นหน่อยนะค่ะขอร้อง
ความคิดเห็น