คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ตอนที่ 9 แผนแทแทร้าย
“เอ่อ..อื้ม”ฉันพูด
“อื้มไปแล้ว หน้าแดงแล้วนะเธออ่ะ”วอนพูดแล้วเดินไป
“ชิ”
แทแทน้อย (แทยอน)
อ่าบทกลับมาหาแทแทแล้วนะฮิฮิๆๆ
“อ่าทิฟมันไปซื้อข้าวหรือไปกินข้าวเนี่ย”ฉันพูด
“บ่นจริงแม่คุณ มาแล้ว”ทิฟตะโกนมา
“อื้ม นั่งดิ”ฉันพุดแล้วรับข้าวมาจากทิฟแล้วกิน ตอนนี้มีแค่ ฉัน ฮโย ซูยอง ซัน ซองมิน ฮัน วอน ทิฟ ยูล บอม คัง ชอล ฮยอก แค่นี้เองมีแต่คนที่ฉันไว้ใช้ในเกมส์ทั้งนั้นเลย
“อ่า แทอย่ากินอย่างเดียวดิ เรื่องแผนอ่ะว่าไง”ยัยซันว่าฉันด้วยอ่า
“ต่อจากเมื่อเช้าเลย ที่แกบอกว่าไม่เริ่มตอนสองคนนั้นกลับมา”ยัยซันพูด
“อ้อ คือว่า เราจะเริ่มแผนเลย”ฉันพูด
“ทำไมตอนนั้นก็ทันนี่”ทิฟบอกขึ้น
“จะทันได้ไงเราต้องเล่นละครก่อนดิ”ฉันพูด
“แกหมายถึงว่า แกจะทำให้เหมือนว่าแกเสียใจและเกลียดด๊องใช่มั้ยและทำเป็นบอกเลิกแล้วค่อยจัดการเจสใช่มั้ย”ฮโยพูด
“ถูกต้องเลยทั้งสองข้อ”ฉันพูด
“งั้นก็ที่ว่าเริ่มตอนนี้คือแสดงละครใช่มั้ย”มินนี่พูดขึ้น ฉันพยักหน้าและกินข้าวต่อ
“แล้วจะแสดงยังไงล่ะ”ซันพูดขึ้น
“ก็ มารยาหญิงไง”ยูลพูด
“แล้วทำไงอ่าบังเอิญไม่มีมารยาหญิง”ฉันพูดแล้วทำหน้างง
“เพียะ!!”ยัยทิฟตบหัวฉันอ่า
“โอ้ยเจ็บเค้าจะร้องไห้”ฉันพูดแล้วทำเหมือนจะร้องไห้
“แกเนี่ยนะไม่มีมารยา ถ้าแกไม่มีนี่ยัยซูคงไม่ใช่ผู้หญิงแล้ว”ยัยทิฟพูด
“โห แกอ่ะฉันไม่ได้ร้ายถึงขั้นนั้นนะตัวเอง”ฉันพูด
“แกอ่ะมากกว่านั้นแทยอน”ยัยทิฟพูด
“ใจร้ายว่าแทแททำไมเนี่ย”ฉันพูดแล้วจะร้องไห้ แค่แกล้งๆๆน่ะให้ตกใจเล่น
“ไม่ต้องบีบน้ำตาเลยแก ยัยทิฟพูดถูกแล้ว ฉันอ่ะแหละผู้หญิงดีไม่มีมารยา”ยัยซูพูด
“หรอ”พวกฉัน ทิฟ ฮโย พูดพร้อมกัน
“ไม่เห็นต้องพูดพร้อมกันเลย”ซูพูด
“เออ พอเถอะปัญญาอ่อนจริงพวกแก”ฉันพูด
“แทเธอเป็นคนเริ่มนะ”พี่คังพูด
“โห เข้าข้างน้องตัวเองหน่อยก็ไม่ได้”ฉันพูด
“เข้าแผนเถอะเล่นกันจัง”ฮีชอลพูด
“เจ้าค่ะ อ่าเราจะเริ่มแบบว่า ฉันอ่ะนะทำเป็นเข้มแข็งไม่ร้องไห้แต่ พอเลิกเรียนแล้วพอทุกคนออกจากห้องไปแล้ว เหลือแค่พวกเราแล้วยุนอาไง แล้วก็ ทิฟก็แกล้งพูดแบบว่า ม่ต้องทำเป็นเข้มแข็งอ่ะไรประมาณนี้ ไง”ฉันพูด
“เรื่องยุนอาเดียวจัดการให้เดี๋ยวบอกคนอื่นในห้องให้ออกจากห้องไปเร็วๆๆหลังเลิกเรียนจะได้เหลือแค่พวกเรากับยุนอาokป่ะ”พี่คังพูด
“okจร้า”ฉัพูด
“แล้วแกจะเล่นไงต่อหลังจากฉันพูดอ่ะ”ทิฟถาม
“ฉันจะแกล้งร้องไห้แล้วก็ให้พวกยูลกับฮันมาปลอบไง”ฉันพูด
“แล้วพอแกเริ่มร้องไห้ฉันก็จะพูดแบบว่าแกจะทำยังไงใช่มั้ย”ฮโยพูด
“ใช่เลย ส่วนพอถึงตรงนั้นก็เล่นกันสดๆๆไปเลยokป่ะ”ฉันพูด
ทุกคนพยักหน้า แล้วพวกเราก็ไปเข้าเรียนตามปกติ
เลิกเรียน
ได้เวลาเริ่มแผน แล้ว ฉันกำลังเก็บและแกล้งทำสมุดตกเพิ่มเป็นสัญญาว่าเริ่มแผน
“แทแท”ทิฟเรียก
“มีอะไรหรอ”ฉันพูดไปเก็บของไป เนียนมั้ยล่ะ
“แทแกมีรื่องไม่สบายใจรึเปล่า แกดูไม่ดีนะ”ทิฟพูด
“เปล่านี่”ฉันพูด
“ ถ้า เรื่องของด๊องถ้าแกอยากร้องก็ร้องมาเถอะนะแท”ทิฟพูด มันไม่ค่อยเนียนเลย
“ฮือ ….ฮืฮๆๆๆๆ เค้าทิ้งฉันทิฟเค้าถึงฉัน”ฉันแกล้งบีบน้ำตาและเล่นละคร
“อื้ม แทแกยังมีพวกเรานะ แกไม่เห็นต้องสนเลย”ยูลพูดพร้อมเดินมาปลอบฉัน
“อึก ..อื้มฉันจะเลิกกับเค้ายูลฮํนฉันจะเลิกกับด๊องฉันจะไม่เสียน้ำตาให้คนๆนี้อีก”ฉันแกล้งพูด
“นี่ แทยอน”เสียงใครอ่า ฉันเลยหันไป
“ทำไม”ฉันเลิกร้องไห้แล้วถามยุน มันนอกแผนไม่คิดว่าจะทักฉันอ่าเล่นสดเลยล่ะกัน
“เลิกยุ่งกับด๊องอ่ะถูกแล้ว ฉันบอกก่อน”ยุนบอกฉันและมองหน้าฉัน ฉันเลยลุกขึ้นและถามกลับ
“ทำไม เพราะอะไร”ฉันถาม
“ทำไม ยังไงเธอก็จะเลิกกับด๊องไม่ใช่หรอ แต่ฉันจะบอกให้นะว่า เธอมาที่หลังและแย่งด๊องไปจากเจส”ยุนบอกฉัน
“เค้าสองคนมาก่อนที่จะคบฉันหรอ”ฉันถามอย่างผิดหวัง
“ก็ไม่เชิง แต่ฉันขอบอกถ้าเธอจะทำอะไรก็คิดให้ดีเพราะครั้งนี้เจสไม่มีวันปล่อยไปหรอก”ยุนพูดแค่นั้นและเดินออกไปนอกห้อง
“มันหมายความว่ายังไงฮันยูลมันหมายความวายังไง ห๊ะ”ฉันตะโกนออกมา
ฉันทรุดตัวลงนั่งรู้สึกเหมือนไม่มีชีวิตเลย ทำไมทำไมฉันต้องแค่เค้าด้วย
ฉันอยากจะร้องไห้แต่ทำไมมันไม่มีน้ำตาเลย ทำไม ทำไม ฉันแย่งเค้ามาจากเจสหรอ ใช่รึเปล่า ฉันสับสนจังเลยฉันควรปล่อยเค้าไปโดยไม่คิดที่จะเอาคืนฉันควรทำอย่างนั้นรึเปล่า
ฉันไม่รู้จิงๆๆว่าตอนนี้ฉันเป็นอะไรไป ฉันเลยแหงนหน้ามองพวกเพื่อนที่มองฉันอยู่
ฉันไม่รู้ว่าตอนนี้ฉันดูทุเรศขนาดไหน ฉันนี่เลวเนอะแย่งของๆเพื่อนตัวเอง เฮ้อ
ฉันได้แต่มองหน้าทุกคนทั้งๆที่นั่งอยู่ที่พื้น ฉันเลยเสยผมหน้าม้าขึ้นและลุกขึ้น
“แทแกไหวใช่มั้ยให้ฉันไปส่งเถอะ”บอมบอกฉัน
“ไม่เป็นไรฉันไหว ฉันอยากอยู่คนเดียวน่ะ”ฉันบอก
“มีอะไรก็โทรหาฉันได้นะ”บอมบอกฉัน
“อื้ม บายนะฉันขอเก็บของก่อนทุกคนกลับเถอะ”ฉันพูดและเก็บของ
ยูล ฮโย ฮยอก ซูยอง ซีวอ นฮัน ซัน มิน ทิฟ ฮีชอล และ บอมเดินออกไป แล้วฉันเลยเดินไปดูที่ประตูเห็นทุกคนเดินลงบันไดไปแล้ว ฉันเลยไปยิบกระเป๋าแล้วเดินขึ้นบันได ไปดาดฟ้าของโรงเรียน ฉันโยนกระเป๋านักเรียนอย่างแรงไปที่พื้นและเดินไปที่ริมรั้ว
และหลับตาลงเพื่อคิดอะไรบ้างอย่าง ฉันสับสนมากเลยจริง ฉันเบื่อมากที่ต้องทำอย่างนี้ ฉันเลยลองถอดนาฬิกาที่มืออกและปล่อยให้ลงไปที่พื้นจากดาดฟ้าไปที่ชั้นหนึ่งมันเละแตกเป็นชิ้นเลยล่ะ
“ถ้าเกิดฉันโดดลงไปจะเป็นยังไงนะ”ฉันพูดขึ้น ฉันหลับตาลงและคิดอะไรหลายอย่าง
อัพ
“แทยอน ได้ยินฉันมั้ย”เสียงใครเรียกฉันนะ ฉันเลยหันไป
“คิบอม ฮัน พี่คังมีอะไรค่ะ”ฉันพูดขึ้น
“เธอจะทำอะไร แทยอน แล้วร้องไห้ทำไม”พี่คังพูดและพวกเค้าสามคนก็เดินมาหาฉัน
“ฉันร้องไห้หรอค่ะ”ฉันพูดแล้วเอามือลูกหน้าตัวเอง มีน้ำตาจริงๆๆด้วย ฉันร้องไห้ตอนไหนนะ
“สงสัยฉันคิดอะไรไปเลื่อยๆๆเลยไม่รู้ตัวมั้งค่ะ”ฉันพูด
“เป็นอะไรไปแทแท”บอมพูดแล้วเดินมาข้างฉัน ฉันเลยหันกลับไปทางรั้วและมองออกไป
“นี่ดูสิ แค่นาฬิกาตกลงไปที่พื้นยังแตกขนาดนี้แล้วถ้าเกิดเป็นฉันขึ้นมาแหละ จะเป็นยังไง”ฉันพูดโดยที่มองบรรยากาศไปเลื่อยๆๆ
“แท รู้ตัวมั้ยว่าพูดอะไรออกมาน่ะ”พี่คังพูด
“รู้สิตอนนี้ฉันรู้ตัว”ฉันพูด
“ถ้าเกิดฉันโดดลงไปฉันจะได้เจอพ่อแม่จริงๆของฉันมั้ย แล้วฉันจะไม่ต้องแย่งของๆใครอีก ฉันไม่ตอบเจ็บเพราะใครอีกจะไม่มีใครเกลียดฉันอีก ใช่มั้ย”ฉันพูดออกมา
“แทแทมันอาจเป็นยังนั้น แต่แทแทเธอทำแบบนั้น เธอคิดถึงคนที่อยู่รอบข้างบ้างมั้ย”ฮันพูด
“จะมีใครเสียใจให้แทอีกล่ะค่ะ ในเมื่อไม่มีใครรักแทเลยไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามทุกคนทิ้งแทไว้ข้างหลังเสมอ ตัวแทไม่มีใครต้องการหรอก ถึงอยู่ไปก็มีแต่คนเกลียดบอกว่าฉันไปแย่งของบ้าง ฉันไม่สมถานะบ้าง ฉันผิดหวังกับตัวเองที่เป็นยังนี้มานานแล้ว ฉันไม่เคยมีใครต้องการ ไม่ต้องตามรักใคร ไม่ต้องค้นหาสิ่งต่างๆๆอย่างที่ฉันต้องการพี่เข้าใจมั้ยห๊ะ”ฉันตะโกนใส่พวกพี่คัง
“แทแทอย่าคิดอย่างนั้นสิ”พี่คังพูด
“พี่จะไม่ให้ฉันคิดได้ยังไงพี่รู้ว่าตลอดเวลา ไม่ว่าเวลาที่ฉันเสียใจมีใครเคยที่มาปลอบฉันมั้ย ตั้งแต่เด็กฉันไม่รู้จักคำว่าความสุขเลย รู้มั้ย!!! ฉันต้องการให้ใครสักมาห่วงใยฉันบ้างมาแคฉันบ้างแค่นั้น แต่รู้มั้ยว่าฉันต้องทำตัวเป็นคนที่มีความสุขอยู่ตลอดเวลา ฝืนยิ้มโดยที่ไม่มีใครรู้เลย ไม่มีใครสน ทุกคนไม่เคยแคฉัน ฉันใช้ชีวิตอยู่คนเดียวมาตลอด ฉันต้องร้องไห้กับตัวเองกี่ครั้งเพราะไม่มีใครสนฉันเลย พี่รุ้มั้ย ฮือๆๆ..ฮือ”ฉันพูดแล้วร้องไห้พร้อมกอดพี่คังอิน
“แท แทยังมีพวกพี่ไง”พี่คังบอกฉัน
“ถึงพี่จะไม่รู้ว่าเธอต้องทนกับเรื่องแบบนี้นานแค่นี้แต่พี่รู้อย่างน้อยฮโยที่สนิทกับแทคงห่วงแทมากเลยนะเชื่อพี่สิ”พี่คังพูด
“งั้นหรอ”ฉันพูด
“เค้าแค่ตามความคิดแทไม่ทันน่ะแทน่าจะบอกเรื่องต่างๆๆกับคนอื่นบ้างนะทุกคนจะไดรู้ไง”ฮันพูดขึ้น
“แทแค่ไม่อยากให้เป็นแทคนเดิมที่ไม่ใช่ตอนนี้น่ะ”ฉันพูด
“งั้นวันนี้ไปบ้านไอ้ฮยอกกันเธอไปนอนที่นั่นเลยเดี๋ยวโทรให้ฮโยไปนอนด้วยซูยองด้วยเลยคุยให้รู้เรื่องเลยนะ”ฮันพูด
“อ้อ แล้วก็ตอนเวลาที่เราไปบ้านฮยอกหรืออยู่ที่บ้านมันแล้วเธอไม่ต้องฝืนทำอะไรทั้งนั้นเป็นตัวตนที่เธอเคยเป็น”บอมพูด
“ได้หรอมันต่างกันมากเลยนะ”ฉันพูด
“ได้สิพวกเราเพื่อนเธอเธอจะเป็นยังไงพวกเราก็รับได้”บอมพูดทำให้ฉันยิ้มได้
“อื้ม”ฉันตอบเค้าไปด้วยรอยยิ้ม แต่ฉันคงไม่กล้าแสดงตัวตนที่จริงของฉันหรอก เพราะอะไรยังนั้นอ่ะเพราะว่ามันทั้งเย็นชา ดู เอาแต่ใจมากเลยนี่น่า ฉันจะฝืนบ้างคงไม่เป็นไรหรอก
“งั้นไปกัน ลุกขึ้นได้แล้วทั้งสองคน”บอมพูด ฉันและพี่คังเลยลุกขึ้น
“อื้ม”ฉันพูด
ณ บ้าน อึนฮยอก
แค่นี้ก่อนนะจะอัพให้ประมาณหยุดที่จะมาถึงนะ
เม้นหน่อยนะ
ความคิดเห็น