คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ตอนที่ 7 การประลองของนักเล่นแร่แปรธาตุ นักล่าปีศาจและนักดาบไร้สมอง
ตอนที่ 7 การประลองของนักเล่นแร่แปรธาตุ นักล่าปีศาจและนักดาบไร้สมอง
ความเดิมตอนที่แล้ว
“เสียใจด้วยไอหนูที่แกได้มาเจอกับข้า ตอนนี้ข้าเพิ่งอารมณ์เสียที่โดนไอ้เด็กแว่นนั้นทำใบหน้าข้าเป็นแผลหนี้แค้นข้าขอเอามาลงที่แกละกันนะฮ่าๆ”
ทำไมทุกคนต้องเกลียดตูด้วยฟระเนี่ยยังไม่ได้หาเรื่องใครเลย โลกนี้ช่างโหดร้ายเด็กหนุ่มกล่าวโหยหวนในใจพร้อมกับใช้มือจับที่ฝักดาบ
เหนือสนามประลองมีห้องรับรองพิเศษขนาดใหญ่ตั้งตะหง่านอยู่เมื่อมองอออกไปที่กระจกก็จะเห็นภาพฉายขนาดใหญ่จากทั้งสี่สนามซึ่งเกิดจากเวทย์ของหน่วยสื่อสาร
ผู้ที่จะอยู่ในห้องนั้นก็คือเหล่ากรรมการทั้งห้าซึ่งแต่ละคนเป็นบุคคลที่สำคัญและฝีมือก็คงไม่ต้องพูดถึงหนึ่งในนั้นก็มีอาจารย์ใหญ่แห่งโรงเรียนเซฟิรอสอะคาเดมี่รวมอยู่ด้วย
“คุณโดมินิค คิดยังไงกับเด็กใหม่ปีนี้หรอค่ะ” หญิงสาวในชุดราตรีกล่าวออกมาอย่างอารมณ์ดีพร้อมกับยิ้มให้ชายแก่ที่นั่งอยู่ข้างๆ
“ผมในฐานะอาจารย์ใหญ่ก็ยังตอบอะไรไม่ได้หรอกครับคงต้องรอดูการประลองในครั้งนี้ก่อน”
“เด็กคนนั้นก็น่าสนใจนะสำหรับผม” เสียงของชายอีกคนกล่าวออกมาชายหน้าคมผมยาวแดง หรือ ซาเต้ มาซาเอโร่ รองหัวหน้าหน่วยองครักษ์นั่นเอง
ซาเต้กล่าวพร้อมกับชี้ไปยังภาพที่สนามCซึ่งมีเด็กหนุ่มผมดำกำลังยืนประจันหน้ากับชายร่างยักษ์
“แล้วน้องของคุณล่ะคุณซาเต้เขาก็กำลังสู้อยู่” ชายหน้าโหดที่ใบหน้ามีรอยแผลรูปกากบาทกล่าวออกมาเสียงดัง
“สำหรับน้องผมคงต้องชนะแน่นอนเพราะขนาดภารกิจปราบยักษ์ภูเขาที่อยู่ทางตอนเหนือเขายังเคยปราบมาแล้ว”
“ก็ว่าไปนั่นเลิกคุยกันแล้วมาดูการประลองจะดีกว่านะครับทุกท่าน” เสียงชายแก่อีกคนที่นั่งติดกับชายผมแดง
“เจ้าชุดขาวแกคงจะเคยได้ยินชื่อข้ามาก่อนสินะ” ชายในชุดผ้าคลุมหัวสีดำกล่าวออกมาไม่ดังมากนะ
“ข้าไม่อยากให้เสียเวลาไปมากกว่าเข้ามาเลย” ชายนักบวชกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงดูถูก
“แล้วใครข้ายืนพูดอยู่เฉยๆกันล่ะไอ้กระจอก” ชายผ้าโผกหัวกล่าวจบร่างของเขาก็สลายเป็นละอองสีดำหายไป
เพล้ง!!! เสียงดาบปะทะเขากับหลังแขนของชายนักบวช
“ทำไมกันละอองแสงที่ห่อหุ้มแขนนี่มันอะไรกัน” ชายผ้าโผกหัวกล่าวออกมาอย่างตกใจ
“เสียใจด้วยไอ้กระจอกข้านะดูออกตั้งนานแล้วว่าแกเป็นสายเวทย์ลวงตาตัวจริงคงหายตัวมารออยู่ข้างหลังข้าตั้งนานแล้วใช่ไหม” ชายนักบวชขณะหันหลัง
“แล้วมันยังไงละตอนนี้แกก็ยังหันหลังให้ข้าอยู่แกโดนแน่” ชายผ้าโผกหัวกล่าวด้วยน้ำเสียงตกใจแล้วยกดาบขึ้นมาหมายจะฟันอีกครั้ง
แต่ทะว่ามือของเขากลับถูกจับไว้ไม่ให้ยกขึ้น
“เบิร์นโซล” ชายนักบวชกล่าวเบาๆ ก็เกิดไฟสีขาวขึ้นบนมือของเขาและล่ามไปทั่วทั้งตัวของอีกฝ่าย
อ้ากก!!! ข้ายอมแพ้แล้วๆดับไฟนี่ทีเขาร้องออกมาเสียงดังจนหน่วยพยาบาลที่รออยู่ข้างสนามรีบวิ่งขึ้นไปบนสนาม
“จำไว้ไอ้กระจอกเจ้าไม่มีทางสู้ข้าได้หรอกไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี” ชายนักบวชกล่าวจบก็ดีดนิ้วทำให้ไฟที่ลุกไหม้ร่างดับลงทันที
“สนามA ผู้ชนะได้แก่เฮอร์มิส พาดริก นักล่าปีศาจ” เสียงจากกรรมการกล่าวออกมา
สนาม D
“ไอ้เจ้าเปี้ยกจะขออะไรก่อนโดนอัดไหม” ชายร่างยักษ์ที่ชื่อ โคซัน กล่าวออกมา
“งั้นผมขอใส่ถุงมือก่อนได้ไหมครับ” ซามูเอลกล่าวอย่างสุภาพพร้อมกับหยิบถุงมือที่อยู่ข้างกางเกงขึ้นมาบรรจงใส่ช้าๆ
“ฮ่าๆขอใส่ถุงมืองั้นหรอเอาเถอะๆพอแกใส่ถุงมือเสร็จแกโดนอัดแน่” ชายร่างยักษ์กล่าวพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง
“น้องคุณซาเต้เก่งไม่เบาอายุเพียงเท่านี้ก็หัดใช้หัตถ์แปรธาตุแล้ว” ชายหน้าโหดกล่าวออกมาอย่างแปลกใจ
“ครับที่จริงแล้วเขาหัดใช้มาตั้งแต่10ขวบแล้วละครับ” ชายที่ชื่อ ซาเต้กล่าวออกมาพร้อมกับยิ้มอย่างสุภาพ
“เอาละนะแกเตรียมตัวโดนอัดได้เลย” ชายร่างยักษ์กล่าวเสียงดัง
“กำปั้นศิลา” ชายร่างยักษ์กล่าวจบแขนของเขาก็กลายเป็นหิน
ซามูเอลกล่าวพึมพำพร้อมกับใช้ฝามือทาบลงไปบนสนามหิน
“รับไปซะ” ชายร่างยักษ์กล่าวจบก็พุ่งด้วยความเร็วที่น่ากลัวแต่ทันใดนั่นเอง
แผ่นพื้นสนามผุดขึ้นมาเหมือนเชือกพุ่งเข้ารัดร่างของชายร่างยักษ์ทั่วทุกทิศทาง
“บ้าเอ้ย!!! นี่มันอะไรกันเวทย์อะไรกันทำไมข้าขยับไม่ได้” ชายร่างยักษ์กล่าวสบถเสียงดังพร้อมกับดึงตัวเองหมายจะรุดออกจาการรัดของเชือกหิน
“เสียใจด้วยนะครับเวทย์นี่เป็นคาถาแปรธาตุหินให้อ่อนเหมือนน้ำพุ่งเข้ารัดร่างของคุณแล้วแปลงกับให้เป็นหินอีกครั้ง ถือเป็นเวทย์พื้นฐานของนักเล่นแร่แปรธาตุ( Elementalist ) เลยนะครับ”
กลับมาที่เด็กหนุ่มผมดำ
“ปานนี้พี่ข้าคงจะอัดอีกฝ่ายซะจนน๊อกนั่งรอข้าแล้วละมั้ง” ชายร่างยักษ์กล่าวออกมา
“มาๆเริ่มเลยไหมเจ้ายักษ์” เด็กหนุ่มกล่าวถามศัตรู(?)
“ก็ได้งั้นข้าจะโชว์สุดยอดเวทย์ให้ดู กำปั้นปฐพี” ชายร่างยักษ์กล่าวจบแขนของเขาก็ค่อยๆกลายเป็นดินแล้วขยายขึ้นจนมีขนาดใหญ่กว่าเดิมหลายเท่า
“ถึงหมัดของข้าจะไปแข็งเหมือนพี่แต่หมัดของข้าก็ใหญ่และรวดเร็วกว่าพี่ข้ามากนะ จงกลัวซะ อ๊อก!!!”
ร่างของเด็กหนุ่มพุ่งด้วยความเร็วสูงขึ้นมาบนหัวของชายร่างยักษ์แล้วใช้สันดาบทุบอย่างรุนแรง
“น่ารำคาน” ปัง!!! เสียงของแข็งล้มกระแทกพื้นสนามอย่างรุนแรงจนแตกร้าว
เพียงครั้งเดียวชายร่างยักษืก็นอนแน่นิ่งไม่มมีทีท่าจะลุกขึ้นมา
แต่ทันใดนั่นเองร่างของชายร่างยักษ์ก็ค่อยๆเปลี่ยนเป็นสีแดงและร่างก็ขยายขึ้น
ชายร่างยักษ์ที่ล้มลงนอนก็ค่อยๆลุกขึ้นมาอีกครั้ง
“แกตาย!!!” ชายร่างยักษ์ตะวาดเสียงดังพร้อมกับพุ่งใส่เด็กหนุ่มด้วยความเร็วมากกว่าเดิมถึงสองเท่า
‘ซวยละไงเด็กหนุ่มคิดในใจ’
“แกทำให้ข้าโมโหแล้ว” ร่างของชายร่างยักษ์ตะวาดออกมาพร้อมกับกระชากเชือกหินแตกกระจาย
“โหมดคลั่งงั้นหรอครับสงสัยคงต้องจัดหนัก” ซามูเอลกล่าวอย่างอารมณ์ดีไม่ทีท่าจะตกใจแม้แต่น้อย
ย้าก!!ไปตายซะแก
ตายไปซะ!!ไอเปี๊ยก
“เวทย์แปรธาตุหมัดหิน” ซามูเอลกล่าวจบก็ใช่ฝ่ามือทาบกับสนามอีกครั้งจนเกิดเป็นหมัดหินพุ่งขึ้นมาจากพื้นปะทะเข้ากับท้องของชายร่างยักษ์แล้วพุ่งขึ้นไปบนฟ้าที่อยู่เหนือสนามกว่า10เมตร
“เจ้านี่วิ่งด้วยความเร็วแบบนี้เราก็แค่” เด็กหนุ่มกล่าวเบาๆพร้อมกับเอี้ยวตัวหลบการปะทะกับชายร่างยักษ์
ร่างชายร่างยักษ์ที่พุ่งผ่านเป้าหมายไปก็ไม่สามารถหยุดได้ทันจึงกระเด็นออกนอกสนามไปแบบง่ายดาย(?)
“ถึงฉันจะโง่แต่ก็ไม่โง่ที่จะปะทะกับหมัดยักษ์หรอกนะฮ่าๆ” เด็กหนุ่มกล่าวพร้อมกับหัวเราะชอบใจ
“ข้ายอมแพ้แล้วๆเอาข้าลงไปที ข้ายังไม่อยากตาย” ขายร่างยักษ์ร้องโอดครวญอย่างน่าสงสารเพราะตอนนี้ร่างของเขาอยู่เหนือสนามถึง10เมตร
“ครับๆงั้นผมจะคลายเวทย์เลยนะ”
“ช้าๆอย่าทำข้าร่วงนะขอร้อง”
“สนามC ผู้ชนะได้แก่ มิดไนท์ แอร่อนไลท์จากการากัส”
“สนามD ผู้ชนะได้แก่ ซามูเอล มาซาเอโร่”
เสียงจากกรรมการของทั้งสองสนามกล่าวออกมาพร้อมกัน
ขอบคุณที่ติดตามนะครับ^^
ความคิดเห็น