คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 6 ผ่านได้ไง?! กับการสอบรอบสุดท้ายคือประลอง?
ตอนที่ 6 ผ่านได้ไง?! กับการสอบรอบสุดท้ายคือประลอง?
ความเดิมตอนที่แล้ว
“อืมขอบใจมากหวังว่าเราคงจะเห็นเจ้าตอนผ่านการสอบนะ” ชายแก่กล่าวพร้อมกับยื่นมือไปรับห่อจากเด็กหนุ่ม
“นะนะนะนี่มัน!!!” ชายแก่เบิกตาโพลงพร้อมกับกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ
“ตุ๊กตา?” เด็กหนุ่มกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงมึนงง
“ไม่รู้อะไรซะแล้วเจ้าหนูนี่ไม่ใช่ตุ๊กตาธรรมดามันคือตุ๊กตาสาวหุ่นเชฟบร๊ะไอครูซก็ยังจำได้ว่าข้าชอบอะไรฮ่าๆๆ”
เด็กหนุ่มมองอย่างไม่น่าเชื่อว่าอาจารย์ใหญ่ที่เป็น1ใน10ของเทพพิทักษ์ของที่นี่เป็นคนหื่นเอ้ยโรคจิตเช่นนี้
“งั้นผมก็คงต้องขอตัวก่อนนะครับ” เด็กหนุ่มยิ้มเจื่อนๆพร้อมกับเปิดประตูเตรียมจะออกไป
“เดี่ยว!! ฝากขอบใจไอครูซด้วยละ” ชายแก่กล่าวออกมาท่าทางดีใจสุดๆ
“นายน่ะหยุดก่อน” เสียงเล็ฏดังขึ้นมาทำให้เด็กหนุ่มต้องหันไปมอง
“เธอเรียกผมหรือป่าว” เด็กหนุ่มกล่าวพร้อมกับชี้นิ้วหาตัวเอง
“แกกล้าดียังไงที่มาเรียกเธอไม่รู้หรือไงว่าท่านผู้นี่เป็นใคร” ชายร่างสูงกล่าวอย่างเหลืออดพร้อมกับพายมือไปให้เด็กผู้หญิงตรงหน้า
“มะไม่รู้จัก” เด็ฏหนุ่มกล่าวห้วนๆ
“จะมากไปแล้ว” ชายร่างสูงกล่าวเสียงดังพร้อมกับเอาจือจับที่ฝักดาบข้างกาย
“ใจเย็นก่อนมาร์ตินไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นหรอกเพราะเขาก็เป็นถึงคนที่สอบข้อเขียนได้อันดับ1 เผลอๆฝีมืออาจจะมากกว่าฉันก็ได้”
“ขอรับ นายหญิง” ชายร่างสูงกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนลงพร้อมกับโค้งคำนับ
“นี่แกเป็นเบ๊เธอคนนี้งั้นหรอน่าสงสารซะจริง” เด็กหนุ่มกล่าวติดตลก
“เบ๊ที่ไหนกันข้าเป็นถึงตระกูลองครักษ์บังอาจมาดูถูกกันได้” ชายร่างสูงกล่าวอย่างโมโหพร้อมกับกระฉากดาบเรเพียร์(rapier) หรือดาบปลายแหลม
เปล้ง!! เสียงดาบของทั้งสองปะทะกัน การปะทะนั่นทำให้ชายร่างสูงขมวดคิ้วเพราะเด็กหนุ่มต้องหน้าสามารถหยิบดาบขึ้นมากันดาบของเขาได้อย่างรวดเร็วขนาดนี้
“คงเป็นอย่างที่นายหญิงว่านายก็มีฝีมือเหมือนกันนี่สามารถกันดาบของข้าได้”
“แต่ว่า…” ผลั๊ก!!! ชายร่างสูงกระเด็นกลิ้งออกไป
“ไนท์นายได้คะแนน100เต็มได้ยังไงนายโกงข้อสอบงั้นเรอะ” เด็กหนุ่มผมฟ้ากล่าวอย่างตกใจ
“ไม่เลวนี่ครับคุณไนท์ที่จริงแล้วคุณก็มีฝีมือเหมือนกันใช่ไหมครับ” เด็กหนุ่มผมแดงกล่าวพร้อมก็ยิ้มอย่างเป็นมิตร
“ของมันแน่อยู่แล้ว ไม่ใช่สิฉันได้เต็มเลยงั้นหรอพาไปดูหน่อย”
“ฝากไว้ก่อนพวกแก!!! โอ้ยหลังฉัน” เสียงโอดครวญอย่างเคียดแค้นตะโกนไล่หลังกลุ่มเด็กหนุ่ม
‘รู้สึกเหมือนเราเดินชนใครแหะไม่ละมั้ง’ เด็กหนุ่มผมฟ้าคิดในใจแล้วก็เดินต่อไป
5 นาทีผ่านไป
“โอ้เรานี่เก่งเหมือนกันแหะ” เด็กหนุ่มกล่าวพึมพำกับตัวเอง
อันดับ 1 มิดไนท์ แอร่อนไลท์ คะแนน 100 กลุ่ม C
อันดับ 2 อลิซาเบธ อาโธนี่ คะแนน 99 กลุ่ม D
อันดับ 3 เฮอร์มิส พาดริก คะแนน 98 กลุ่ม A
อันดับ 4 ซีโร่ เซนต์ คะแนน 97 กลุ่ม B
อันดับ 5 รันมะ มิซุซากิ คะแนน 90 กลุ่ม B
เด็กหนุ่มจ้องมองคะแนนของตัวเองอย่างไม่น่าเชื่อ ว่าเขาจะทำคะแนนได้มากขนาดนี้ทันใดนั่นเอง
“แกไอ้เด็กกลิ่นเหม็นสาบแกชื่อมิดไนท์ใช่ไหม” ชายในชุดคลุมนักบวชสีขาวกล่าวออกมาห้วนๆอย่างไม่เป็นมิตร
“ผมคิดว่าผมอาบน้ำมาแล้วนะวันนี้” เด็กหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงกวนๆ
“ขอให้ฝีมือของเจ้าเก่งเหมือนฝีปากแล้วข้าจะคอยดูการสอบรอบที่สามนะแก” ชายหนุ่มร่างกำยำในชุดนักบวชกล่าวทิ้งท้ายก่อนที่จะเดินฝ่าฝูงคนออกไป
นายนี่โหดจริงๆวันสอบก็มีศัตรูซะแล้วแถมยังเป็นถึงผู้ที่สอบได้อันดับ3 ‘เฮอร์มิส พาดริก’
เด็กหนุ่มผมฟ้ากล่าวออกมา
“เอ่อฉันว่าฉันไม่ได้ไปยุ่งอะไรกับเขาเลยนะ” เด็กหนุ่มกล่าวพร้อมกับเกาศีรษะอย่างงุนงง
ขอเชิญนักเรียนที่ประกาศรายชื่อการสอบผ่านรอบแรกได้ให้ไปเจอกันอีกครั้งที่สนามประลองแบ่งเป็นสนามA สนามB สนามC และสนามD ตามกลุ่มที่เขียนไว้หลังคะแนน ภายใน15นาทีถ้าผู้ที่มีรายชื่อไม่มารายงานตัวตามเวลาที่กำหนดถือว่าสละสิทธิ์
“สนามC มันอยู่ทางไหนละหว่า??” ชายหนุ่มบ่นเบาๆ
15 นาทีผ่านไป
“ทันเวลาพอดี” เด็กหนุ่มกล่าวพร้อมกับถอนหายใจ
รอบข้างของเด็กหนุ่มเป็นพวกคนแปลกๆเต็มไปหมดดูท่าในกลุ่มนี่คนที่ดูแข็งแกร่งที่สุดน่าจะเป็นเจ้าคนร่างยักษ์นั่น คนอะไรสู้เป็นบ้าอย่าเกิดเป็นคนดีกว่า เอ่อนี่ผมพูดเล่นนะพี่ถ้าได้ยินผมบ่นอย่าฆ่าผมนะ
“มารายงานตัวครบแล้วงั้นผมก็ขอประกาศลำดับการแข่งขันแล้วกฎกติกาเลยละกัน” เด็กหนุ่มแว่นตัวเล็กกล่าวออกมา
“ไอ้เปี๊ยกแกเป็นอาจารย์งั้นหรอฮ่าๆ” ชายร่างยักษ์กล่าวออกมาพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง
เปรี้ยง!! ลำแสงขนาดเท่าปลายนิ้วพุ่งเฉียดแก้มของชายร่างยักษ์จนมีเลือดซึมออกมา
“พูดจาระวังปากหน่อยนะครับถึงผมจะตัวเล็กแต่ผมก็เป็นอาจารย์นะครับ” เด็กหนุ่มร่างเล็กกล่าวด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตรผิดกับท่าทางของเขา
ชายร่างยักษ์เงียบไม่ได้กล่าวอะไรก็เห็นได้ชัดแล้วว่าเขาก็คงไม่กล้าหือกับเด็กคนนี้แล้ว
“งั้นก็มาต่อนะครับกติกาของการประลองคือทำให้อีกฝ่ายหลุดออกจากสนามหรือทำให้อีกฝ่ายยอมแพ้ เอ่อจะทำให้หมดสติก็ได้นะครับ”
กร๊อบ!!!
เอ่อเสียงบีบมือของเจ้ายักษ์นั่นพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มแย้มแบบนั้นแกคงไม่คิดจะทำให้ศัตรูหมดสติจริงๆใช่ไหม เด็กหนุ่มคิดกับตัวเอง
“งั้นก็เพื่อไม่เป็นการเสียเวลาคู่แรกของสนามCก็คือ คูซัน จากเผ่าโอรุส และ มิดไนท์ แอร่อนไลท์จากหมู่บ้านการากัส”
“สนามA ผู้เข้าแข่งขันคู่แรกคือ บรู๊ค เกลวิน จากทาร์เนีย และ เฮอร์มิส พาดริก นักล่าปีศาจ”
“สนามB ผู้เข้าแข่งขันคู่แรกคือ ซีโร่ เซนส์ จากที่ไหนก็ไม่ทราบค่ะ และรันมะ มิซุซากิ จากนิปปง”
“สนามD ผู้เข้าแข่งขันคู่แรกคือ โคซัน จากเผ่าโอรุส และ ซามูเอล มาซาเอโร่ นักเล่นแร่แปรธาตุ”
“เสียใจด้วยไอหนูที่แกได้มาเจอกับข้า ตอนนี้ข้าเพิ่งอารมณ์เสียที่โดนไอ้เด็กแว่นนั้นทำใบหน้าข้าเป็นแผลหนี้แค้นข้าขอเอามาลงที่แกละกันนะฮ่าๆ”
ทำไมทุกคนต้องเกลียดตูด้วยฟระเนี่ยยังไม่ได้หาเรื่องใครเลย โลกนี้ช่างโหดร้ายเด็กหนุ่มกล่าวโหยหวนในใจพร้อมกับใช้มือจับที่ฝักดาบ
ความคิดเห็น