คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 การสอบรอบพิเศษและการสอบรอบแรกสุดหิน
ตอนที่ 5 การสอบรอบพิเศษและการสอบรอบแรกสุดหิน
ความเดิมตอนที่แล้ว
การสอบรอบพิเศษกติกาก็ง่ายๆแค่ทำลายหุ่นซ้อมตรงหน้าคุณให้ได้
อาจารย์สาวดีดนิ้วทำให้เกิดกำแพงขึ้นมากั้นระหว่างนักเรียนด้วยกันเพื่อไม่ให้ลอกเลียนแบบวิธีการกัน
“ห้องแคบๆนี่มันอะไรกันเนี่ย” เด็กหนุ่มบ่นออกมาเสียงดัง
“อืมตอนนี้คงต้องหาวิธีทำลายหุ่นตรงหน้าก่อนสินะ” เด็กหนุ่มกล่าวพร้อมกับทำสีหน้าครุ่นคิดวิธีการ
“คิดออกละ” เหมือนมีหลอดไฟสว่างบนหัวของเด็กหนุ่ม
เด็กหนุ่มไม่รอช้าดึงดาบคาตานะที่พึ่งซื้อขึ้นมากระฉับไว้บนมือ และควงมันไปอย่างชำนาญเพื่อให้คุ้นมือ
“เอาละนะวิชาดาบ ฟันแม่ง(?) ที่ผมคิดเอง” ชายหนุ่มกล่าวจบก็พุ่งด้วยความเร็วที่ไม่น่าเชื่อจนเห็นเมื่อภาพซ้อนกันในอากาศแล้วฟันไปลงใส่หุ่นรุนแรงจนขาดสะบั่นอย่างรวดเร็ว
“ไม่น่าเชื่อ” หน่วยสื่อสารที่ยืนอยู่ข้างๆอาจารย์สาวกล่าวออกมา
“เกิดอะไรขึ้นงั้นเรอะ” อาจารย์สาวกล่าวออกมาห้วนๆ
“มีผู้ที่ทำลายหุ่นได้แล้ว10คนครับ”
“แล้วยังไงมากกว่าปีที่แล้วไม่เยอะ”
“แต่ที่น่าตกใจยิ่งกว่าคือ1ในนั้นผมไม่สามารถตรวจจับพลังเวทย์ได้เลยแต่ที่แน่ๆคือเขาทำลายหุ่นนั่นด้วยดาบด้วยการฟันเพียงครั้งเดียว”
“…..” อาจารย์สาวเมื่อได้ยินแล้วก็ต้องเบิกตาอย่างตกใจ
“จะจะจริงเรอะเป็นไปไม่ได้หุ่นนั้นโดนพลังกายภาพทำลายงั้นเรอะหุ่นที่คนออกแบบก็คือท่านอาจารย์ใหญ่ที่เป็น1ใน10เทพพิทักษ์แห่งเซฟิรอส
แม้แต่อาจารย์ใหญ่ยังต้องปล่อยพลังไปถึงสองหมัดแต่แกกำลังจะบอกฉันว่ามีเด็กที่มีพลังเยอะกว่าอาจารย์ใหญ่อีกงั้นเรอะ
“ถึงจะไม่อยากเชื่อแต่ก็เป็นความจริงครับ”
ผ่านไป30นาทีมีผู้ผ่านการทดสอบแล้ว 8000 คน เหลือผู้ที่จะผ่านเข้ารอบอีก 2000 คน
“เป็นไปไม่ได้นี่ผมตาไม่ฝาดใช่ไหมเนี่ย” รันมะกล่าวขึ้นมาเสียงดังพร้อมกับขยี้ตาเหมือนไม่อยากจะเชื่อ
“อะไรกันทำอย่างกับเห็นผี” เด็กหนุ่มผมดำกล่าว
“ผมก็ไม่อยากเชื่อเหมือนกันครับคุณรันมะ” เด็กหนุ่มผมแดงกล่าวในทำนองเดียวกับรันมะ
“เห็นไหมคุณซามูเอลก็ยังไม่อยากเชื่อสายตาตัวเองว่านายจะผ่านการสอบคัดเลือกมาได้”
“อะไรกันฉันก็ไม่ได้กระจอกนะฮาๆ” เด็กหนุ่มกล่าวพร้อมกับหัวเราะชอบใจ
‘ผมก็คิดอยู่แล้วว่าเด็กที่ท่านพี่สนใจก็ต้องผ่านอยู่แล้ว’
“ไม่อยากจะเชื่อเลยแถมทำลายหุ่นได้ก่อนผมอีกแปลกมากอะ” รันมะกล่าวพร้อมกับจ้องเขม็งไปที่เด็กหนุ่มผมดำ
“ว่าแต่คุณยังไม่บอกชื่อกับพวกผมเลยนะครับ” ซามูเอลกล่าวพร้อมกับรอยยิ้ม
“เกือบลืมไปเลยโชคดีที่คุณซามูเอลช่วยเตือน”
“อยากรู้จริงๆงั้นหรอ” ชายหนุ่มกล่าวเสียงสูง
“ครับ” เด็กหนุ่มสองคนขานรับพร้อมกัน
“งั้นฉันจะบอกก็ได้ ชื่อของฉันก็คือ…”
“หมดเวลาขอให้ผู้เข้าแข่งขันที่ยังทำลายหุ่นไม่ได้เดินออกนอกโรงเรียนได้เลย” เสียงห้าวๆของอาจารย์สาวกล่าวขึ้นอีกครั้ง
ส่วนเด็กที่ผ่านการสอบรอบพิเศษให้มารวมตัวกันที่ห้องประชุมเซฟีราวัน…
“หว่าโดนขัดอีกแล้วไว้คราวหน้าละกันไปละ” เด็กหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงกวนๆแล้วก็วิ่งหนีไป
“ให้ตายสิหมอนี่ชื่อทุเรศมากรึไงถึงไม่ยอมบอกเนี่ย” รันมะกล่าวด้วยท่าทีเอือมระอา
“คงงั้นมั้งครับพวกเราก็ไปกันเถอะครับ”
ห๊ะ!!!นี่มันคืออะไรเนี่ย เสียงร้องตกใจของเด็กหนุ่มผมดำทำให้ผู้ที่นั่งอยู่ในห้องหันมาจ้องเขาเขม็ง โทษฐานที่ทำลายสมาธิผู้เข้าสอบคนอื่น จนเด็กหนุ่มได้แต่ก้มหัวขอโทษ
ย้อนกลับไปเมื่อ5นาทีก่อน
การสอบรอบแรกก็เหมือนโรงเรียนปกติทั่วไปคือการสอบข้อเขียนนั่นเอง ขอให้นักเรียนทุกคนทำข้อสอบอย่างใสสะอาด ฉันคงไม่ต้องเตือนว่าถ้าลอกข้อสอบจะต้องโดนอะไรแล้วถึงฉันจะหันหลังอยู่ก็ใช่ว่าฉันจะไม่เห็นที่แกลอกข้อสอบ
ผู้คุมสอบกล่าวเน้นเสียงเย็นๆที่ประโยคหลังจนทำให้พวกที่คิดไม่ซื่อถึงกับสะดุ้งกันเลยทีเดียว
กลับมาที่ปัจจุบัน
‘บ้าเอ้ยข้อสอบนี่มันอะไรกันตูจะไปรู้จักเทพครบทั้งสิบได้ยังไง’ เด็กหนุ่มบ่นในใจ
ผ่าน50นาที ผู้เข้าสอบที่ทำเสร็จแล้วทยอยกันออกจากห้องสอบ เหลือเพียงไม่ถึงร้อยคนรวมไปถึงเด็กหนุ่มที่หน้ากระดาษทุกหน้าว่างเปล่าไม่มีร่องรอยการลงมือทำ
เหลืออีก10นาที ผู้คุมสอบกล่าวเสียงดัง
‘ตายแน่ตูยังไม่ได้ทำซักข้อเลย’ เด็กหนุ่มกล่าวอย่างสิ้นหวัง
ทันใดนั่นเขาก็ยินเสียงบางอย่างภายในหัว
“แกอย่าไปช่วยมันเลยปล่อยให้มันสอบตกไปดิ”
“ถ้าเจ้าเด็กหนุ่มนี่ไม่ได้เข้าเรียนที่นี่พวกเราก็ซวยสิวะเจ้าโง่”
“แกนั่นแหละโง่อย่าทำขึ้นเสียงกับข้าไอเทพกระจอก”
“จะเอางั้นหรอไออสูรหน้าหมา”
“เสียงอะไรกันเนี่ยดังไปทั่วทั้งหัวเลย” เด็กหนุ่มคิดในใจ
“ไอเด็กนี่ผนึกใกล้จะคลายแล้วสินะถึงได้ยินเสียงพวกเรา”
“งั้นดีเลยนี่ไอหนูฟังข้าให้ดีๆข้อสอบนี่นะข้าจะช่วยเจ้าเอง”
“เหอะถ้าแกทำให้เจ้านี่ผ่านไม่ได้ข้าจะฆ่าแกทิ้ง”
“ไอลูกหมาหุบปากไปซะข้าจะคุยกับเจ้าเด็กนี่”
“แปปนึงครับสรุปผมบ้ารึป่าวเนี่ยคุยกะตัวเอง”
“ไอหนูเรื่องนั้นช่างมันก่อนเดี่ยวข้อสอบนี่ข้าจะช่วยเจ้าเอง”
อีก5นาที เสียงของผู้คุมสอบดังขึ้นจนชายหนุ่มสะดุ้ง
“ไหนลองดูข้อสอบหน่อยสิ” ชายหนุ่มกล่าวเบาๆ
“เห้ย!! เป็นไปได้ยังไงรู้สึกเหมือนหัวสมองแล่นรู้คำตอบทุกข้อเลย” ชายหนุ่มไม่พูดเปล่าหยิบปากกาข้างกายลงมือเขียนอย่างรวดเร็วจนตาแทบจะมองไม่ทันโดยไม่มีการหยุดพัก
“หมดเวลา” ผู้คุมกล่าวครั้งสดท้ายพร้อมกับร่างของเด็กหนุ่มเดินนำข้อสอบมาส่ง
“ช้าจังเลยนะไม่ใช่ว่านั่งหลับในห้องนะ” รันมะกล่าวติดตลก
“เรื่องนั้นช่างก่อนเถอะครับคุณรันมะว่าแต่คุณชื่ออะไรกันแน่ครับเนี่ย” ซามูเอลกล่าวก่อนทีเขาจะพลาดโอกาสอีกครั้ง
“โอเค ฉันชื่อ…”
“มิดไนท์ แอร่อนไลท์ ขอให้มาพบอาจารย์ใหญ่ที่ห้องรับรองด้วย” เสียงของผู้คุมสอบดังไปทั่วบริเวณ
“นั่นแหละชื่อฉันไปก่อนละสงสัยต้องมีอะไรเจ๋งๆแน่” เด็กหนุ่มกล่าวจบก็เดินจากไปทิ้งร่างทั้งสองที่กำลังมองหน้ากันแบบงงๆ
ก๊อกๆ
“ผมไนท์ขออนุญาตเข้าไปเลยนะครับอาจารย์ใหญ่” เด็กหนุ่มกล่าวเป็นมารยาทก่อนที่จะผลักประตูบานใหญ่เข้าไป
“เชิญนั่งก่อนสิเจ้าหนูมิดไนท์” ชายแก่อายุไลเลี่ยกับลุงของเขาถึงจะตัวเล็กกว่าก็ตามกล่าวออกมาพร้อมกับพายมือเชื้อเชิญให้นั่ง
“ไม่ทราบว่าอาจารย์ใหญ่เรียกผมมามีอะไรงั้นหรอครับ”
“ไม่มีอะไรหรอกฉันแค่อยากเจอหน้าลูกศิษย์ของเจ้าครูซมัน”
“อาจารย์ใหญ่เป็นเพื่อนตาแก่งั้นหรอครับ”
“ฮ่าๆคงเรียกจะเรียกว่าคู่แข่งดีกว่านะ” ชายแก่กล่าวพร้อมกับหัวเราะ
เด็กหนุ่มคิดอะไรบางอย่างได้จึงก้มลงไปหยิบห่อบางอย่างที่อยู่ในกระเป๋ากางเกงของเขาพร้อมกับกล่าวว่า
“ถ้าอย่างนั้นนี่ครับตาแก่ฝากห่ออะไรไม่รู้มาให้ลุงด้วย”
“อืมขอบใจมากหวังว่าเราคงจะเห็นเจ้าตอนผ่านการสอบนะ” ชายแก่กล่าวพร้อมกับยื่นมือไปรับห่อจากเด็กหนุ่ม
“นะนะนะนี่มัน!!!” ชายแก่เบิกตาโพลงพร้อมกับกล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงตกใจ
ความคิดเห็น