คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เรื่องราวครั้งที่ 4
ตอนที่ 4 ความรู้สึกของฉัน
ไม่กี่อาทิตย์ต่อมา เรื่องที่ขุนมีคู่หมั้นก็แพร่กระจายไปทั่วห้องอย่างรวดเร็ว และถึงแม้ขุนจะพยายามปฎิเสธกับเพื่อนๆว่าตัวเขาโดนจับหมั้นก็ไม่มีใครเชื่อ ยังไม่พอ ข่าวนี้ยังตามไปหลอกหลอนขุนยันกองถ่ายจนขุนเริ่มจะเซ็ง แถมยัยนุ่นอะไรนั่นก็เล่นมาตามเขาทุกวันยิ่งกว่าแม่ที่หวงลูกชาย คุณเธอเป็นเจ้าชีวิตเขารึยังไงเนี่ย แต่ที่ขุนหงุดหงิดที่สุดเลยคงไม่พ้นการที่เขาต้องเห็นเซเดินกลับบ้านกับคานันทุกวันโดยที่ไม่รอเขาเลย ทั้งที่เหมือนก่อนเป็นคนมาเฝ้าเขาทุกวันเลยแท้ๆ...แล้วทำไมเรื่องแค่นี้ต้องหงุดหงิดด้วยฟะ ยิ่งคิดขุนยิ่งไม่เข้าใจตัวเอง
"ไอ้ขุน ฉันถามจริงๆนะ! แกน่ะ ไม่เต็มใจหมั้นกับนุ่นเขาเลยใช่ไหม?" อิงฟ้าเดินเข้ามาถามหลังจากที่เขาเพิ่งเลิกถ่าย บอกเป็นสิบครั้งเพิ่งจะมาคิดสงสัยรึไง? ขุนพยักหน้าแทนคำตอบ
"แล้วทำไมไม่บอกเขาไปวะ?" คิดว่าไม่เคยบอกรึไง?? ขุนคิดในใจ ความจริงเขาบอกนุ่นไม่ไม่รู้กี่พันล้านรอบแล้วว่าเขาไม่ได้คิดอะไรกับเธอเลย แต่คนๆนั้นยังดึงดันจะตามเขาอยู่นั้นแหละ ให้ตายเถอะ เป็นผู้หญิงที่น่ารำคาญจริงๆ
"แล้วดูช่วงนี้แกหงุดหงิดผิดปกติ เป็นอะไรรึเปล่า" เพื่อนอีกคนในกองถ่ายที่ชื่อวายุก็เข้ามาแจมด้วย สายตาเป็นห่วงของทั้งสองคนทำให้ขุนต้องบอกสาเหตุความหงุดหงิดให้ทั้งคู่ฟัง
วันต่อมา ....
"เฮ้อ ตื่นสายจนได้" ขุนบ่นอุบอิบระหว่างที่เดินออกจากบ้าน ความจริงมันก็ไม่ได้สายอะไรมากมาย เพียงแต่เขาตื่นหลังนาฬิกาปลุกที่ตั้งไว้ทุกวันแค่นั้นเอง แสงแดดยามเช้ารวมกับสายลมอ่อนๆที่พัดมาทำเอาขุนอยากกลับไปนอนต่อ แต่ความอยากนอนก็ต้องหายไปเมื่อเขาเดินมาเจอกับเซตรงทางแยก .... เช้านี้ท่าทางจะไม่สดใสซะแล้วสิ ขุนคิด เขาอยากจะเอ่ยทักเซเหมือนทุกครั้ง แต่ปากเจ้ากรรมมันก็ไม่ยอมทำตามซะได้ จริงสิ ยังไงซะเซก็มีคานันอยู่แล้วนี่นา เขาคงไม่มีความจำเป็นกับหมอนั่นหรอก ขุนเห็นว่าเซเดินเข้ามาใกล้ๆเขา แล้วก้มหน้ามองเหมือนกำลังคิดอะไรสักอย่างอยู่
ความคิดเห็น