คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เรื่องราวครั้งที่ 2
ตอนที่ 2 เมื่อชะตาไม่เป็นใจ ??
"แม่ครับ วันนี้ผมจะไปดูหนังกับไอ้เซ อาจกลับค่ำหน่อยกินข้าวไปเลยนะฮะไม่ต้องรอ" ขุนพูดระหว่างที่กำลังนั่งบนเก้าไม้สีครีมอ่อนๆในห้องครัว บรรยากาศบนโต๊ะอาหารยามเช้าเป็นไปอย่างอบอุ่นตามประสาของครอบครัวเล็กๆครอบครัวหนึ่ง ที่พ่อกำลังนั่งจิบกาแฟยามเช้าพร้อมอ่านหนังสือพิมพ์ไปพลางๆ ส่วนคุณแม่แสนสวยก็กำลังทำไข่ดาวให้เขาเพิ่มอีกใบ และน้องสาวแสนน่ารัก(?) ที่กำลังกินแฮมอย่างเอาเป็นเอาตาย
"ยกเลิกก่อนไม่ได้เหรอลูก วันนี้แม่มีธุระด่วน อยากให้ลูกไปเป็นเพื่อนแม่หน่อยน่ะ" แม่พูดด้วยน้ำเสียงขอร้องแบบแปลกๆที่ขุนรู้สึกได้ว่ามันไม่ใช่เรื่องดีกับตัวเขาแน่ ยังไงก็ต้องหาทางหลีกเลี่ยงไว้ก่อนสินะ
"พี่เซน่ะไม่ตายกับเรื่องแค่นี้หรอกค่ะพี่ชาย" เสียงแจ้วๆของน้องสาวขุนดังขึ้นก่อนขุนจะหาคำอ้างได้ซะอีก เขาเหลือบมองยัยน้องตัวดีที่ขัดขวางแผนการหลบหนีจากภัยอันตรายด้วยสายตาเคืองๆ แต่ยัยนั่นก็ยังคงลอยหน้าลอยตากินขนมปังปิ้งกับไข่ดาวต่อไป
"ไปด้วยกันเถอะน่า ยังไงซะมันก็เกี่ยวกับแกด้วยนั้นแหละ" พ่อเองก็สนับสนุนด้วย ยิ่งทำให้ขุนปฎิเสธไม่ได้เข้าไปใหญ่ เดี๋ยวค่อยโทรฯยกเลิก เจ้าเซคงไม่ว่าอะไรในเมื่อหมอนั่นเองก็ไม่ได้เต็มใจจะไปดูหนังกับเขาอยู่แล้วด้วย ขุนคิดปลงๆแล้วก้มหน้าก้มตากินขนมปังปิ้งต่อไป ว่าแต่...ธุระที่ว่านี่มันเรื่องอะไรกันหว่า?
"แม่คะ หนูขอไปอาบน้ำก่อนนะคะ" ยัยน้องตัวดีนั่นทำท่าดี๊ด๊าตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ? มันต้องมีอะไรที่ไม่ชอบมาพากลแน่ๆ ขุนแอบคิดในใจ แต่ว่ามันเรื่องอะไรกันแน่ล่ะฟะ!!
"แหม่ ยัยมาม่อนทีนี้ล่ะทำดีอกดีใจ" เสียงพ่อพูดอย่างอารมณ์ดี แปลว่าคนทั้งบ้านรู้แล้วว่ามันคือธุระอะไร แต่ทำไมถึงไม่ยอมบอกเขาล่ะ?? แบบนี้มันยิ่งชวนให้เสียวสันหลังไม่ใช่รึไงครับคุณพ่อคุณแม่
"ขุนเองก็ไปอาบน้ำ เปลี่ยนเสื้อผ้าซะนะลูก แต่งตัวให้ดูดีหน่อย เวลาไปเจอผู้ใหญ่เขาจะได้เอ็นดู" แม่หันมากำชับเขาบ้าง ขุนพยักหน้ารับสองสามทีแล้วขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่ตามที่แม่สั่ง โดยที่ยังสงสัยอยู่ดีว่า ไอ้ธุระที่ว่าคืออะไร ....
12.15 น ห้างสรพสินค้า สยอง พาราก้อน
ด้านเซ
หมายเลขที่ท่านเรียก ยังไม่สามารถติดต่อได้ ณ ขณะนี้ กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งค่ะ
เสียงเลขาแสนหวานที่พูดผ่านสายมาไม่ได้ทำให้เซยินดีปรีดาเลยแม้แต่น้อย ตรงข้ามเขาแทบอยากจะปาโทรศัพท์ทิ้งอยู่แล้ว ไอ้ขุน!ไอ้เพื่อนเลว นัดเจอกันสิบโมงครึ่ง แล้วนี่มันจวนจะสองชั่วโมงอยู่รอมร่อ แม้แต่เงาหัวก็ยังไม่โผล่มาให้เห็น แบบนี้มันน่าจับซ้อมจริงๆ
ถึงแม้เซเป็นหนุ่มรูปหล่อ หุ่นดี ผิวขาวเนียนมากแค่ไหน แต่ตอนกำลังหงุดหงิดก็แผ่ออร่าดำมืดออกมาซะจนไม่มีสาวๆอยากมาเข้าใกล้ ซึ่งแน่นอน เซก็ไม่คิดว่าจะมีสาวคนไหนบ้ามาเข้าใกล้ผู้ชายที่ทำท่าเหมือนอยากฆ่าทุกคนที่เดินผ่านนักหรอกนะ เขากดโทรซ้ำอีกครั้งแต่ผลก็ออกมาดังเดิม
เซกัดฟันแน่น ไอ้บ้านั่นมันไปอยู่ที่ไหนฟะ ทำไมต้องผิดโทรศัพท์ ปกติมันไม่เคยปิดเครื่องนี่นา แล้วทำไมวันนี้ถึงปิดเครื่องล่ะ แบตหมดคงไม่ใช่แน่ๆ หรือว่าโทรศัพท์ขุนมันจะหาย แต่เมื่อวานยังเห็นมันกดเล่นก่อนเข้าบ้านอยู่เลยนี่นา หรือโดนยึด?ไม่หรอก ถึงอย่างนั้นมันก็น่าจะโทรตู้สาธารณะมาบอกเขาก่อนสิ
รึว่า...จะเกิดอะไรขึ้นกับไอ้ขุน เซเริ่มคิดหนักซะแล้วสิ ถึงเขาจะไม่ใช่คนที่ชอบมีเรื่อง แต่เรื่องมักจะวิ่งเข้าหาเขาเสมอ มันทำให้เขากลายเป็นคนมีศัตรูเยอะไปโดยปริยาย และเมื่อพวกนั้นจัดการเขาไม่ได้ ก็ต้องไปลงกับคนรอบๆตัวเขาแน่!! ให้ตายเถอะ อย่างน้อยขอแค่มีโทรติดแล้วมีคนรับสายก็ยังดี เขาไม่สบายใจเลยจริงๆนะ!! เซลองโทรซ้ำอีกรอบ หากไม่ติดอีก เขาคงต้องบุกไปบ้านขุนแน่ๆ
[ฮัลโหลพี่เซ] เสียงหวานใสที่เซจำได้ว่าเป็นเสียงมาม่อนน้องสาวไอ้ขุนดังมาตามสาย
"มาม่อน ขุนอยู่ที่นั่นรึเปล่า " เซตามด้วยน้ำเสียงร้อนรน ขอให้ยังปลอดภัยด้วยเถอะนะ
[อ๋อ อยู่ค่ะ พอดีพี่ขุนกำลังคุยธุระกับพ่อกับแม่อยู่น่ะค่ะ พี่เซมีอะไรรึเปล่าคะ??]
ที่แท้ก็คุยธุระอยู่นี่เองถึงไม่เปิดเครื่อง เซถอนหายใจอย่างโล่งอก มันไม่ได้เป็นอย่างที่เขาคิดเอาไว้ นิสัยขุนเวลาที่คุยธุระสำคัญ หมอนั่นจะชอบปิดเครื่องเสมอ ให้ตายสิ เขาลืมนึกถึงความจริงข้อนี้ไปเสียสนิทเลย
"ไม่มีอะไรหรอกครับ พี่แค่แปลกใจที่ขุนมันไม่มาตามนัดนะ งั้นพี่ฝากต่อยเจ้าขุนทีนึง โทษฐานไม่โทรบอกพี่ก่อนด้วยนะ มาม่อนจัง"
[รับทราบค่า ~ อ๊ะ! งั้น แค่นี้ก่อนนะคะ] มาม่อนพูดแล้วรีบวางสายไป เซถอนหายใจอย่างโล่งอกอีกครั้ง แล้วลุกขึ้นพลางมองไปรอบๆ มาเที่ยวห้างทั้งที่ เดินเล่นนิดหน่อยแล้วค่อยกลับบ้านก็น่าจะดี
"เซ นั้นเซใช่ไหม?" เสียงหวานนุ่มดังขึ้นข้างหลัง เมื่อหันไปเซกับพบกับสาวน้อยผมลอนสีน้ำตาลเข้ม นัยน์ตาสีดำกลมโตกำลังจ้องเขาอย่างสงสัยก่อนจะเปลี่ยนเป็นดีใจเมื่อเห็นว่าทักไม่ผิดคน
"คะ คานัน" เซกระพริบตาปริบๆ เธอคนนี้เป็นเพื่อนสมัยประถมที่เขาไม่ได้เจอนานแล้ว ไม่นึกเลยว่าโตขึ้นมาจะน่ารักได้ขนาดนี้ คานันอยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวมีลายการ์ตูนเล็กน้อยกับกางเกงยีนส์ขาสั้นเหนือเข่ามาเล็กน้อย
"เซจริงๆด้วย!! ไม่ได้เจอตั้งนานแน่ะ คิดถึงจัง" คานันยิ้มดีใจที่ได้เจอเพื่อนเก่า
"นั้นสินะ" เซยิ้มรับ ทั้งสองคนพูดคุยกันเล็กน้อย ก่อนที่เซชวนเธอไปทานไอศครีมโดยอาสาเป็นเจ้ามือเอง พลางนั่งคุยกันตามประสาเพื่อนเก่าที่ไม่ได้เจอมานาน
"นี่เซ ตอนนี้เราย้ายโรงเรียนแล้วนะ"
"ย้ายไปที่ไหนล่ะ??" เซถาม เธอยิ้มเล็กๆก่อนจะตอบว่า
"โรงเรียนเซนต์คาเบรียล ม.5 ห้อง 1 ห้องเดียวกับเซนั้นแหละ"
ด้านขุน
"ขุน นี่คุณนายประภาศร กับคุณ ประทีป เป็นเพื่อนเก่าของแม่จ้ะ" แม่พาเขาดั้นด้นจากกรุงเทพมาถึงสระบุรีเพื่อพบเพื่อนเขาแม่เนี่ยนะ!! ขอบคุณครับแม่ ลูกขุนคนนี้ทราบถึงในน้ำใจของท่านแม่จริงๆ
"สวัสดีครับ" ขุนก้มไหว้ตามมารยาทที่โดนสั่งสอนมา แต่เหมือนมันจะถูกใจคนแก่ เมื่อคุณท่านทั้งสองมองเขาแล้วยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ โดยเฉพาะคุณนาย
"แหม คุณนายอะไรกันล่ะเธอก็ ยังไงซะเราก็ยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนั่นแหละ แล้วนี่ลูกชายที่เล่าให้ฟังบ่อยๆใช่ไหม หล่อจริง" คุณนายคนนั้นเอ่ยชม ตอนนี้ทุกคนอยู่ในบ้านพักของคุณนาย ซึ่งห้องรับแขกถูกตกแต่งให้คล้ายกับห้องนั่งเล่นของญี่ปุ่น คิดว่าคงจะมาจากรสนิยมส่วนตัวของเจ้าของบ้าน
"หล่อขนาดนี้ มีแฟนรึยังจ้ะขุน??" ขุนแอบกลืนน้ำลายเล็กน้อย ลางสังหรณ์บางอย่างบอกให้เขาควรจะโกหกออกไปว่ามีแล้ว แต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไร
"ยังหรอกค่ะ พี่ชายหนูน่ะสนใจที่เรื่องเรียนซะมากกว่า เลยไม่มีผู้หญิงคนไหนสนใจน่ะคะ" ยัยมาม่อน ยัยน้องไม่รักดี! เธอขัดคอพี่สองครั้งแล้วนะวันนี้น่ะ ขุนอยากเอาเทปกาวมาพันปากน้องสาวตัวเองจริงๆให้ดิ้นตาย
"แหม งั้นก็ดีเลยจ้ะเพราะลูกสาวป้าก็บ้าเรียนเหมือนกัน สมรไปตามหนูนุ่นมาทีสิ" คุณนายเอ่ยสั่งคนรับใช้ร่างท้วม "แบบนี้ต้องเป็นเพราะบุพเพสันนิวาสแน่ๆเลยเนอะว่าไหม?" คุณนายยังอมยิ้มอยู่อย่างอารมณ์ดี แล้วพูดคุยกับพ่อแม่เขาอย่างสนุกสนาน ส่วนยัยน้องสาวตัวดีนั่นดันขอตัวออกไปเดินเล่นนอกบ้าน โดยอ้างว่าจะไปสำรวจรอบบ้านเพื่อทำโครงงาน ทิ้งกันเฉยเลยนี่หว่า!!
"มาแล้วค่ะ" เสียงเล็กเอ่ยให้ขุนหลุดจากภวังค์ สาวน้อยร่างบอบบาง ผมตรงสีดำสนิทยาวถึงกลางหลังถูกมัดให้ดูงาม ชุดประโปรงสีชมพูอ่อนๆเข้ากับผิวขาวอมชมพู แวบแรกที่เห็นทำเอาขุนตะลึงไปเหมือนกัน
"ขุน นี่หนูนุ่น เป็นคู่หมั้นของแกนะ"
"แม่ครับ ... พูดอีกทีสิ" อย่างนายขุนเนี่ยนะจะมีคู่หมั้น!!!!!
ความคิดเห็น