ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    รักใสใสของยัยจอมเพี้ยน

    ลำดับตอนที่ #11 : ทั้งที่ฉันรักนายแล้วแท้ๆ

    • เนื้อหาตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 141
      0
      3 เม.ย. 58

    หลงรัก💖
    NONEM SAY

    อ๊ากกกกก!!! ตาหื่นนั่นทำฉันเป็นโรคหัวจายยยยย!!! ฮื่อๆๆ ดันไปเคลิ้มกับจูบของนายหื่นนั่นอีก หัวใจก็เต้นซะแรงเลย!!! แถมมาเรียกตัวลงตัวเล็กอีก>< แถมนายหื่นนั่นยังหน้าแดงใส่ฉันอีกด้วย เป็นไปไม่ได้!! ฉันไม่ได้ชอบนายหื่นนั่นนะไม่ได้ชอบ!!(>< )( ><)(>< )( ><)ฉันพูดพลางส่ายหัวแรงๆเพื่อไล่ความคิดนั้นออกไป..
    "พี่เนม!!!" อ้ะ! ใครเรียก 
    "อ้าว ลินเองเหรอ"ฉันหันหลังกลับไปดูก็เห็นว่าเป็นลินที่เรียกฉัน
    "ไปทำอะไรมาค่ะเปียกหมดเลย?" จะตอบว่าไงดีอ่ะ จะให้ตอบว่าพี่ไปอาบนํ้ากับนายบัตเตอร์มานะ ก็กะไรอยู่??
    "เอ่อ...พอดีก๊อกนํ้าตรงหลังโรงเรียนมันเสียแล้วพี่ไปเดินเล่นแถวนั้นพอดีอ่ะ^^"ตอบกลับไปแล้วฉัน เดี๋ยวนี้รู้สึกว่าจะโกหกบ่อยไปนะโนเนม รู้สึกผิดจัง T0T
    "อ๋อ..ค่ะงั้นกลับบ้านดีๆนะค่ะ ดูแลตัวเองด้วยนะค่ะ^^"คุณเธอพูดเสร็จก็เดินไปเลย ส่วนฉันก็ต้องกลับบ้านก่อนล่ะนะ...........

    RALIN

    พอฉันเดินแยกออกมาจากพี่เนม พ้อยท์ก็ส่งข้อความมาหาเรา 
    👨: วันนี้ไปเที่ยวกันนะ ลิน
    👧: จ้ะ
    👦: งั้นเดี๋ยวไปหานะ ตอนนี้ลินอยู่ไหนล่ะ 
    👧: อยู่ตรงหน้า โรงเรียนจ้ะ
    👨:งั้นรออยู่ครงนั้นนะ
    พ้อยท์ชอบชวนฉันไปเที่ยวตลอด จนพี่เลย์รู้แต่พี่เลย์ก็ไม่ได้ว่าอะไร พอรอได้สักพักรถพ้อยท์ก็มารับฉัน
    "รอนานไหมครับลิน"
    "ไม่นานหรอกจ้ะ^^"ฉันตอบพร้อมยิ้มส่งไปให้
    "ครับ ไปกินข้าวกันก่อนนะ^^"พ้อยท์พูดพร้อมยิ้มตามแบบของเค้า พ้อยท์ชอบพาฉันไปเที่ยว พ้อยท์ใจดีกับฉันมากเลย ฉันชอบพ้อยท์มากๆเลยแหละ....


    POINT SAY

    ณ ร้านอาหารญี่ปุ่น 
    "ลงมากันเถอะ"ผมพูดพลางหันไปบอกลิน 
    "จ้ะ"
    ผมพาลินมาร้านอาหารของแม่ผม ผมพาลินมาเที่ยวด้วยบ่อยๆ เพื่อที่จะมัดใจเธอผมบอกเลยนะที่ผมทำแบบนี้ไปเพราะว่าอยากได้เธอมาครอบครอง อยากมีอะไรกับเธอเฉยๆ แต่พอนานๆเข้า ผมกลับรู้สึกดีเวลาอยู่กับเธอ เธอเป็นผู้หญิงอ่อนหวานน่ารัก นาทะนุทะนอม ใจผมเต้นแรงทุกครั้งที่อยู่ใกล้เธอ แม้ผมจะเคยอยู่กับผู้หญิงมาแล้วหลายคน แต่ผมไม่เคยใจเต้นแรงกับใครมาก่อนเลย ผมว่าเธอคนนี้ต้องเป็นคนเปลี่ยนผมจากเสือกลายเป็นแมวแน่ๆ................
    หลังจากที่เราสองคนกินข้าวเสร็จ ก็ไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะ

    พวกเราสองคนเดินเล่นไปเรื่อยๆจนกระทั่ง......
    ซ่าาา!!!!!!!!
       ผมพาลินมาที่คอนโดผม เพระว่ารถผมมันดันนํ้ามันหมด ดีนะที่คอนโดผมอยู่ใกล้ๆเราสองคนต่างอาบนํ้า เปลี่นเสื้อผ้าลินใส่เสื้อของผมและบ๊อกเซ่อร์ ผมอยากบอกว่ากลิ่นตัวลินหอมมาก จนผมแทบอดใจไม่อยู่แล้ว เธอเดินมานั่งข้างๆผม เธอจะรู้ไหมนะไอท่าทางไร้เดียงสาของเธอมันทำผมคลั่ง และผมก็คงจะไม่ทนละน่ะ......
    "ลิน....."ผมเรียกเธอ พอเธอหันมาผมก็ประกบปากลงไปทันทีไม่ให้ร่างบางพูดอะไรไปมากกว่านี้....
    "อื้อ อื้อ!!" 
    "อืม......"ผมผละริมฝีปากออกมาเมื่อเห็นว่าร่างบางตรงหน้าผมเริ่มหายใจไม่ออก ผมเลยเปลี่ยนมาไซร้ตรงซอกคอเธอแทน....
    "พ้อยท์ทำอะไรนะ" เธอถามผมหลังจากผมผละออกมาจากคอเธอเตรียมจะจูบเธออีกรอบ
    "ทำเรื่องสนุกไง ลินสนไหมล่ะ^^" ผมว่าผมอดใจไม่ไว้แล้วสิ
    "ไม่เห็นสนุกเลย จั๊กจี๊จะตาย?"ลินตอบผมพลางมองตาผมแบบงงๆ ไอท่าทีแบบนี้เธอทำฉันคลั่งมากกว่าเดิมแล้วนะลิน.....!!!
    "น่าๆ อืม......."ผมลงไปจูบปากเธออีกรอบดูเหมือนว่าเจ้าตัวจะตกใจเลยผละออกมาแล้วมาตรงซอกคอเธออีกรอบ
    "อื้อ อืม อ้ะ! พะ พ้อยท์ลินเจ็บนะ"
    "อืม..."ผมขัดใจเล็กน้อยเมื่อร่างบางพยายามดันผมออกจากตัวเธอผมเลยดูดไปตรงซอกคอขาวๆของเธอจนเธอร้องออกมา
    "อื้อๆ พะ พ้อยท์ อ่ะ! อื้อ!"ผมก้มลงไปประกบปากเธออีกรอบแบบดูดดื่ม มือของผมลูบไปทั่วตัวของร่างบางตรงหน้าอย่างหลงใหล...ผมอุ้มลินมาวางไว้บนเตียง
    POINT SAY END

    "พ้อยท์ ฮึก ลินกลัว"ร่างบางตรงหน้าร่างสูงร้องออกมาในขณะที่ร่างสูงกำลังคลอเคียอยู่กับซอกคอขาวๆ ของเธอ
    "ไม่ต้องกลัวนะคนดี พ้อยท์จะอยู่กับลิน จะไม่ไปไหน แต่ลินเป็นของพ้อยท์นะ"ร่างสูงพูดขึ้นพร้อมประกบริมฝีปากลงมาอย่างอ่อนโยน จนร่างบางหยุดร้องให้ ร่างสูงถอดเสื้อของตัวเองออกไปหมดเหลือแค่บ๊อกเซ่อร์ตัวเดียว พอทำตัวเองเสร็จแล้วก็จัดการกับเสื้อผ้าของร่างบางจนเหลือแค่ อาภรณ์ชิ้นเล็กๆสองชิ้นปกปิดส่วนสำคัญไว้อยู ร่างสูงสูดหายใจแรงๆอย่างระงับความต้องการไว้...................
    ................
          ...............
    ............
    ........
    ......
         .........
    .....
    ....
    ....
    .RALIN


    ฉันลืมตาขึ้น มองดูรอบๆห้อง นี่มันไม่ใชห้องฉันนี่ เมื่อวานฉันกับพ้อยท์ อ้ะ!! ฉันกับพ้อยท์มีอะไรกัน!! ให้ตายสิ เมื่อวานก็ไม่ได้กลับบ้าน พี่เลย์จะเป็นห่วงแค่ไหนเนี้ยแล้วพ้อยท์ละอยู่ไหนอย่าบอกนะว่า...ไม่นะ!! ทำไมพ้อยท์ทำแบบนี้ล่ะ ทั้งๆที่... ทั้งๆที่ฉันรักนายไปแล้วแท้ๆ!! พ้อยท์ใจร้ายกับลินแบบนี้ได้ยังไงกันนะ!! TT
    😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭
    ในที่สุดก็ลงให้แล้วนะจ้ะ แต่พ้อยท์หายไปไหนทำไมทิ้งน้องระลินไว้อย่างนี้ได้ไง!! ปล. ไรท์แต่ง NC ไว้ ถ้าอยากอ่านก็เม้นบอกซะ แล้วทิ้งเมลไว้ด้วยนะจ้ะ [ใครจะไปอยากอ่าน><] ไปนะแล้วเจอกัน จุ้บๆ
     
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×