คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : thank you 2
“ไม่อาวววววววววววว ไม่ปายยยยยยยยยยยยย”
มันยิ่งกว่ามัธยมและประถม เพราะมันเหมือนกับว่า ผมกำลังเกลี้ยกล่อมเด็กอนุบาล =_=’’
“นี่อูยอง ลงทะเบียนเรียน จ่ายนู่นจ่ายนี่ แพงจะตายไป แล้วไม่ไปเรียนได้ไง “
เฮ้อ ชื่อที่ผมนั่งคิด นอนคิดทั้งคืน ที่แท้ก็คือจาง อูยอง กว่าจะจำได้ วิญญาณแทบไม่อยู่กับตัว ใครจะไปคิดว่า ไอ้เจ้าของชื่อ จะดื้อได้ใจขนาดนี้
“ก็ผมขี้เกียจอ่ะ”
สั้นๆง่ายๆ ได้ใจความ เหตุผลที่แสนจะดูดีและเพอร์เฟกซ์ คือ‘ขี้เกียจ’ แล้วผมจะเอายังไงกับเด็กคนนี้ดี ทั้งๆที่อายุใกล้เคียงกัน แต่ความคิดต่างกันเยอะ ไปอีก 10 ปี
“ห้ามขี้เกียจ!! โตแล้วนะ ทำตัวให้มันเหมาะกับอายุหน่อยสิ “
เฮ้อ ไม่ไหวจริงๆ ถ้าเจ้าตัวเล็กนี่ไม่ไปเรียน ผมก็คงไม่ได้ไป เพราะว่า..เรียนที่เดียวกัน แล้วอีกอย่าง บ้านนี้ไม่มีรถส่วนตัว ต้องขึ้นแท็กซี่ ไม่ก็รถประจำทาง
“แทคยอนฮยองงงงงงง ไปเที่ยวกันอ่า นะๆ วันเดียว “
ชื่อที่ผมเพิ่งจะแนะนำตัวไปเมื่อเช้าๆ ถูกเอาออกมาใช้ ในยามที่คนตัวเล็กตรงหน้า ต้องการอะไรสักอย่าง ดูเด็กมันอ้อน แล้วผมจะปฏิเสธลงหรอเนี่ย ดูสิตาก็ตี่ ยังจะพยายามทำตาโตๆ ออดอ้อนอีก ไม่ไหวจะเคลียร์
“เอางั้นหรอ?” หยั่งเขิง
“ใช่!!” ด้วยความมั่นใจ
“จริงดิ?” อีกครั้ง
“ ใช่!!” คำตอบเดิมมิเปลี่ยนแปลงงงงงงง
“เอางั้นก็ได้” จำใจต้องยอม
“เย่ๆๆๆ!!” ดูจะดีใจสุดๆ
“ งั้นขอโทรบอกไอ้เจย์ก่อน “
หลังจากนั้นผมก็จำต้องกดเบอร์ของไอ้เพื่อนสุดที่รัก ที่ร้อยวันพันปี ผมไม่เคยจะโทรหามัน เพราะมันกวนเกิ๊นนนนน ถามคำตอบคำ พูดด้วย ก็แค่ อือ ออ (หมายถึงทางโทรศัพท์น่ะ )
“เจย์ ยอโบเซโย๊ !! (ฮัลโหล)“
ผมทักมันทันที หลังจากที่มันรับสาย
“อืม กราบสวัสดีงามๆว่ะ “
เอิ่ม........
“คือว่า วันนี้กูไม่ไปเรียนว่ะ ไม่ต้องหานะ “
รีบบอกเหตุผลไปทันที ไม่อยากพูดอะไรมาก เพราะคนตัวเล็ก ที่ตอนแรกนั่งอยู่บนโซฟาอย่างสงบเสงี่ยม เริ่มเอียงหูเข้ามาใกล้ๆ แล้ว
“อือ”
ตอนแรกผมก็กะจะรีบคุย รีบวาง แต่เห็นมันตอบกลับมาอย่างนี้ มันก็อดไมได้ที่จะด่ากลับไปซะจริงๆ
“เชี่ยเจย์!! มึงแคร์กูบ้างไหมเนี่ย? ห๊ะ “
แหม่ ขึ้นล่ะนะ ขึ้นล่ะ อารมณ์ยิ่งลงยากอยุ่ด้วย
“อือ ก็แคร์”
ที่ด่าไปด่าไป ได้กลับมาแค่นี้แหล่ะ =_=’’
“แล้วไม่คิดจะถามบ้างรึไง ว่ากูไปไหน? “
นี่แหล่ะ เหตุผลที่ด่ามันไป
“มึงไปไหนล่ะ?”
เอ๊ะ ไอ้นี่ ต้องให้บอกใช่ไหม ว่าต้องถามว่าอะไร มันถึงจะถามได้
“ไปเที่ยว!!”
พูดจบก็กดตัดสายทันที เหตุผลที่ไม่โทรหามัน ก็เพราะแบบนี้แหล่ะ ฮึ่ยย เซง!! เครียด!! อยากกินแมว!!
“อูยอง!! จะไปเที่ยวไหน ว่ามาดิ๊ “
แง่มม อารมณ์กำลังขึ้น และอย่างที่บอก มันลงยากซะด้วย ใครอยู่ใกล้ก็รับผลกรรมไปก่อนล่ะกัน ไอ้ตัวต้นเหตุมันหนีไปล่ะ เชี่ยเจย์!!
“อะ เอ่อ..ปะ ไป สวนสนุกครับ “
สวนสนุก?? อยากจะร้องไห้ออกมาดังๆ ถ้าไปครั้งนี้ก็ครบรอบที่ล้านพอดีๆ แต่ก็ต้องไปอ่ะเนาะ จะมาตามใจตัวเองได้ไง
“ ไปก็ไป!! ชักช้าอยู่ทำไม? โบกรถดิ “
อารมณ์ของผม โคตรรรรจะไม่ดี.........
อูยองรีบวิ่งไปโบกรถหน้าบ้านทันที ออกแนวใช้แรงงานเด็กนะเนี่ย ก็รู้ว่ามันมากไป แต่ว่าถ้าให้ผมไปโบกเอง แล้วไปวีนใส่โชเฟอร์แบบนั้น คงไม่มีคันไหน จอดรับผมหรอก จริงไหม??
รออยู่สักพัก คนตัวเล็กที่วิ่งออกไปเมื่อกี้ ก็วิ่งกลับมา นั่นหมายความว่าแท็กซี่มาแล้ว ผมก็เลยรีบเดินออกไป โดยที่คนตัวเล็ก ยังไม่ทันได้บอกกล่าว อยู่ดีดีคนตัวเล็กก็หยุดชะงัก ทำให้ผมรีบหันไปมอง
“เป็นบ้าไรน่ะ!! รีบไปสิ เดี๋ยวแท็กซี่ก็รอนานหรอก”
ทันทีที่เห็นสายตาของคนตัวเล็กเศร้าลงเรื่อยๆ ผมก็สำนึกได้
‘แรงเกินไปป่ะว่ะ?’
แต่ผมก็ต้องสะดุ้ง และรับรู้ว่า มันแรงเกินไปจริงๆ ก็ตอนที่เห็นน้ำตาของอีกฝ่าย หยดลงมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ อ่า เอาอีกแล้วไอ้แทค มาดูแลได้ ยังไม่ทัน 24 ชั่วโมงดี ก็ได้เห็นน้ำตาของเจ้าตัวเล็กถึงสองรอบแล้ว
“........”
ผมเงียบ ส่วนเด็กพูด
“ฮึก..ฮึก แทคยอน ฮึก ..ฮยอง เป็นไรไป ..ดุผมทำไม?”
อ่า ยิ่งเห็นน้ำตายิ่งรู้สึกผิดนะเนี่ย
“อ่า ฮยองขอโต๊ดดดดดดดด “
ผมพูดพร้อมกับทำหน้าทำตา ที่คิดว่าแบ๊วที่สุดไปให้ เล่นเอาคนตัวเล็กที่เมื่อกี้ร้องไห้อยู่ ถึงกับต้องหัวเราะทันที เอิ่ม..ตลกหรอ??
“ฮ่าๆๆๆ” ยังคงไม่หยุด
“ หัวเราะอะไรน่ะ อูยอง?”
ผมขมวดคิ้วมุ่นทันที หัวเราะไรหว่า? ออกจะดูดี น่ารักน่าชังนะ(โคตรมั่นใจ!!)
“ผมเปล่าหนิ ไปเถอะครับ”
ว่าจบก็กลับหันหลัง เดินออกไปทันที จะรีบไปไหนเนี่ย ยังคุยไม่รู้เรื่องเลยนะ
‘แล้วตกลง มันตลกจริงๆหรอว่ะ?’
ผมเดินไปคิดไป ก่อนจะเดินขึ้นรถแท็กซี่ ตามเจ้าตัวเล็กไป พวกเราเงียบกันทั้งคู่ เพราะว่าพวกเรากำลังจะเข้าสู่ช่วง...เฝ้าพระอินทร์ =_=’’
ตาผมปรือจนเกินจะรับไหว และตอนนี้ พระอินทร์...เรียกใช้ผมแล้ว
“zzz~~zzz~~”
หลับเป็นตาย!!
T h A n K y O u ~ ~ + + +
“ฮยอง ตื่นๆๆๆ~~~ “
ตอนนี้ผมกำลังปลุกคนขี้เซา ที่หลับเป็นตาย แท็กซี่ จอดอยู่หน้าสวนสนุกแล้ว แต่ฮยองแกก็ไม่ยอมตื่นสักที เมื่อคืนไม่ได้นอนรึไงเนี่ย?
“ฮยองงง!!! จะตื่นไม่ตื่น? ห๊ะ!”
ต้องให้ตะคอกใช่ไหม ถึงจะตื่นให้ ฮึ่ยยย แล้วเมื่อไหร่ จะได้เข้าไปเนี่ย สวนสนุกก็อยู่ตรงหน้าแล้ว สถานที่พร้อม เงินพร้อม แต่คนไม่พร้อม =_=’’
“ฮยอง ตกลงไม่ตื่นใช่ไหม โชเฟอร์เขาดุแล้วนะ”
ผมแกล้งขู่ๆไป เผื่อคนตัวโตตรงหน้า จะได้ยินบ้าง แต่ไม่เลย ยังคงเงียบกริบ แล้วผมจะเอายังไงดี?
‘สงสัยต้องใช้ไม้แข็งแล้วมั้ง’
คิดแล้วทำเลย!!^^
“ผลั่ก!!”
นี่คือเสียงของสิ่งที่ผมกระทำลงไป
“โอ๊ยยยยย~~~”
และนี่คือเสียงของผู้ถูกกระทำ ใช่แล้ว ผมใช้อุ้งตีน(?)น้อยๆของผมต่อยท้องฮยองแกเอง อุ้งตีนน้อย แต่แรงไม่น้อยนะครับ ฮิฮิ แต่ฮยองแกน่าจะภิใจนะเนี่ย ก็ฮยองเป็นคนแรกที่ผมต่อยนี่นา (เอิ่ม ไม่นับตาลุงคนนั้น เพราะผมถีบเป้า^^)
“อูยอง ทำฉันทามม๊ายยยยยย มันเจ็บนะ!!”
ยังมีหน้ามาถามอีก ว่าทำทำไม ก็ตัวเองไม่ยอมตื่นนี่นา
“ก็มันถึงแล้วอ่ะ”
ผมตอบออกไป แถมด้วยใบหน้าใสซื่อๆ(?)ของผมไปด้วย
“แล้วทำไมไม่ปลุกดีดีล่ะ?”
เอิ่มม.... คิดก่อนถามรึเปล่า คำถามนี้ ไม่มีใครเคยบอกฮยองเลยใช่ไหม? ว่าฮยองเป็นคนที่ปลุกยากโคตรพ่อโคตรแม่
“ก็ผมอยากให้ฮยองตื่นเร็วๆ^^”
เอาเถอะ ปล่อยฮยองแกไป ฮยองแกยังอ่อนต่อโลก =_=’’
“งั้นเราเข้าไปข้างในกันเถอะ สายล่ะ”
“คร๊าบบบบบบบบบบบบผม”
ผมยิ้มตาหยีก่อนที่เราจะเดินเข้าไปข้างในกัน!!
T h A n K y O u ~ ~ + + +
จะมีใครฆ่าไรเตอร์ไหม หายไปนาน แถมยังมาต่อให้แค่เนี้ย!!
ก็นะ คนขี้เกียจ ยังไงก็ขี้เกียจอยุ่วันยังค่ำ 555+
แต่เห็นเม้นยาวๆแล้วประทับใจ เลยมาต่อให้อ่านกัน
อันที่จริงก็ไม่ได้ว่าอะไรเม้นสั้นๆนะ
แต่คือเม้นยาวๆ มันน่าประทับใจกว่าไง ^^
แล้วก็นี่เลย
รายชื่อคนที่เม้น ในตอนที่แล้ว
Praew_TC , yaya , vips.92 , คุณหญิงแม่ , joy , kungnit
park xiah , 21101 , Goongy ♥ , NC+18 (เอิ่ม..อิตาคนนี้)
โดยเฉพาะคนนี้เลย Goongy ♥ ยาวได้ใจมว๊ากกกกก (วิบัติเพื่ออารมณ์)
และโบนัสสสสสสส
ถ้าอิพี่แทคใส่เสื้อสีขาว และนังด้ง ใส่กางเกงสีขาว
ฉันจะคิดว่าพวกเธอ แต่งงานกันแล้ว จริงๆด้วย!!*-*
ความคิดเห็น