คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 3 เงามืด (100%)+แจ้งเวลาการอัพค่า~
ช่วงนี้รี่อาจใช้เวลาในการอัพนะคะ แบบ ถ้าอย่างเร็วก็ทุกๆวันอาทิตย์ (ถ้าการบ้านไม่เยอะ)
หรือถ้าช้าก็อาจหายไปอาทิตย์นึ่งแล้วมาอัพอะจ๊ะ แต่ว่าอัพแน่จ๊ะ เราอาจเล่นแบบ หายไปนานนะ
เพราะอาจเล่นเกมเกินขนาดนะ แหะๆ ^ ^;; แต่เรายังมะได้เลิกเล่นนะ!!!!
------------------------------------------
ตอนที่ 3 เงามืด
...โซระน้องพี่เราไม่ได้เจอกันมาตั้งนานแล้วนะ...
...ไม่คิดจะกลับมาหา พี่สาวผู้แสนดีคนนี้บ้างหรอ?...
...หึหึ...
หยดเลือดสีแดง สาดกระเซ็น ไปทั่วห้องนอนของเด็กหนุ่มคนนึ่ง
--------------------------------
“หะ! ว่าไงนะ มีข่าวว่าเด็กที่โรงเรียนเราฆ่าตัวตายงันหรอ!!!!”นารูโตะกำลังตกตะลึงกับข่าวที่ตัวเองได้ยินจากฮิคาริ ลูกสาวของตระกูลที่ดังที่ได้ฉายาว่า สุนัขปากไว (ชื่อเหมือนด่าเลยแฮะ - -;;)
“ชั้นไม่ได้โกหกนะ ไม่เชื่อลองไปดูห้องผอ.เองสิ พ่อแม่ของเด็กหนุ่มผู้เสียชีวิต กำลังร้องไห้โหใหญ่เลยนะ”ฮิคาริเล่าเหตุที่ตัวเองเห็นมา
“ไม่จริงน่า~ แล้วยิ่งเป็นคนแบบโคทาโร่ด้วยแล้ว” นารูโตะพยายามแก้ตัวแบบผิดๆ แต่มันก็ไม่ได้ผล หากเค้าได้เห็นสายตาอันจริงจังของฮิคาริด้วยแล้ว ใครๆก็รู้ว่าคนอย่างซามอนตะ ฮิคาริไม่มีทางทำสายตาจริงใจได้นอกจากเรื่องนั่นจะเป็นเรื่องจริงด้วยแล้ว
“ชั้นว่าทางโรงเรียนคงจะปิดข่าว เรื่องนี้ไว้เพื่อรักษาชื่อเสียงต่อไป”ฮิคาริพูด
“แต่นี้ไม่ใช่วิธีของ เจ๊ซึนาเดะนะ”
“ก็ใช่นะสิ แต่ว่าเจ้าของตัวจริงของที่นี้นะสิ”
“เจ้าของตัวจริง?”
“ก็ คนที่สร้างโรงเรียนนี้จริงนะสิ” ฮิคาริเริ่มเล่าต่อไปโดยไม่รู้ว่ามีใครบ้างคนได้ยินเรื่องนี้เหมือนกัน
“ซามอนตะซัง!!! กรุณาเงียบข่าวที่คุณรู้ให้ดีนะคะ ก่อนที่ข่าวที่คุณรู้จะทำให้คุณแย่ซะเอง”ซากุระพูด ใบหน้าหวานดูเหมือน ไม่ใช่ซากุระ เพราะสีหน้าและท่าทางดูไม่เหมือนคนเดิม ทั้งสายตาที่สุดแสนจะเย็นชา ที่มองมาทางนารูโตะ
“ซากุระจะ..จังเป็นอะไรไปหรือเปล่าจ๊ะ?”ฮิคาริถามด้วยความเป็นห่วง แต่ก็โดนต๊อกกลับด้วยทีท่าที่ไม่เหมือนซากุระคนเดิม
“ไม่ต้องสน ชั้นมันคนไร้ค่า สมควรที่จะตาย”ซากุระเกล่าออกมาเงียบๆก่อนจะเดินออกจากห้องไป
“เอ้ย! ซากุระจังเป็นอะไรไปนะ”นารูโตะตกใจ เมื่อได้ยินคำว่าตายจาซากุระถึงกับหัวใจตกวูบลงสู่พื้น ไม่ทันที่ตัวเค้าจะห้าม เด็กสาวนาม ฮารุโนะ ซากุระ ก็เดินออกไปข้างนอก
“เย้ย! ซากุระจัง!!!”นารูโตะวิ่งตามซากุระไปติดๆแต่ก็...
ตุบ!!!!
“เอ้ย!!! นารูโตะแกทำอะไรของแกนะห๊ะ!!!”ซาซึเกะตะโกนไล่หลังนารูโตะที่วิ่งไป แต่ก็ไม่ทันที่จะด่าอะไรร่างของ นารูโตะก็หายไปแล้ว
...แต่เมื่อกี้ซากุระก็เดินผ่านเราไปนิ...
ซาซึเกะรู้สึกถึงความแปลกประหลาดของซากุระ จึงวิ่งตามนารูโตะไปติดๆ
ด่านฟ้าโรงเรียน โคโนฮะ
“ซากุระจัง ใจเย็นๆไว้นะ อย่าพึ่งโดดลงไปนะ!”นารูโตะพยายามตะโกนห้ามซากุระแต่ดูเหมือนไร้ผลเพราะเจ้าตัวเอาแต่พึมพำอยู่คนเดียวตั้งแต่เมื่อกี้
“ชั้นมันไร้ค่า ชีวิตชั้นมันไร้ค่า ตายไปได้ซะก็ดี”ซากุระยืนหันหลังให้กับความตาย เหมือนเตรียมพร้อมกระโดดลงสู่พื้น
“ไม่นะ!!!!”นารูโตะวิ่งพุ้งตัวเข้าไปจับซากุระไว้ ตามมาด้วยซาซึเกะที่พึ่งขึ้นมาเห็นเหตุการณ์
“ปล่อยชั้นนะ ชั้นสมควรตาย!!!”ซากุระระดมตบตีนารูโตะสารพัด จนคนดูถึงกับต้องเข้ามาห้ามด้วยเช่นกัน
“ซาซึเกะ..”นารูโตะตกใจที่คนไร้มนุษย์สัมพันธ์แถมขี้รำคาญอย่างซาซึเกะถึงเข้ามาช่วยซากุระไว้
...แต่ก็ดีแล้วละเนอะ ซากุระจัง... นารูโตะยิ้มเศร้า ...คนที่เธอชอบเค้ามาช่วยเธอแล้วไงรู้สึกตัวสักทีสิ...
“อ๊ายยยยย!!!”เด็กสาวเอามือกุมหัวตัวเองก่อนที่สติจะดับวุบลงทันที
“จบแล้วสินะ...”นารูโตะลุกขึ้นก่อนจะเดินกลับห้องไป
“เอ้ย! นารูโตะนายลืมซากุระไว้ที่นี้เว้ย!!!”ซาซึเกะพูดพร้อมยื้นมือซากุระไปให้นารูโตะ
“ซาซึเกะชั้นฝากซากุระด้วยนะ”นารูโตะยิ้มเศร้า ก่อนจะเดินลงไปเพื่อกลับไปเข้าห้อง
ทิ้งไว้ให้ซากุระอยู่กับซาซึเกะโดยที่ซากุระซบอกของซากึเกะส่วนทางด้ายซาซึเกะก็กำลังนั่งนึกถึงเหตุการณืเมื่อกี้
...ทำไมซากุระถึงคิดฆ่าตัวตาย...
...ทำไมถึงบอกว่าตัวเองไร้ค่า...ทั้งๆที่ยัยนั่นหมั่นใจในตัวเองจะตาย...
ซาซึเกะต้องถอนหายอีกครั้งแล้วก็ปล่อยให้เวลาแบบนี้มันอยู่ไปอีกนาน ขอให้มันอยู่ตลอกไปละกันนะ ใบหน้าหล่อเหลากำลังยิม้อย่างอ่อนโยนให้ร่างทำหลับใหลของซากุระ
ห้อง 3-E
...ชั้นคงเป็นได้แค่มือที่สามสินะ...
นารูโตะถอนหายใจครั้งที่ 113 (ใครไปนับมาแว๊ - -*) ทามกลางเสียงเจียวจ๊าวของเหล่านักเรียนในห้อง เด็กสาวคนนึ่งที่กำลังแอบมองนารูดตะอยู่ห่างๆ
“อะ..เอ่อนารูโตะคุง คะ...คือว่า... >///<”ฮินาตะตัดสินใจไปทักนารูโตะที่เอาแต่ทำหน้าเศร้า
...นารูโตะคุงดูเศร้าไปนะ... ถึงใจในจะคิดแบบนี้แต่มันพูดออกไปไม่ได้อ่า~ >////<!!!
ฮินาตะยืนพะงาบๆอยู่ข้างๆนารูโตะสักพักแล้วตอนนั่นเองที่คุณครูคนนึ่งกำลังเดินเข้ามา
“คะ...คือนารูโตะคุง...>///<”
“คุณฮิวงะ!!! ทำไมไม่กลับไปนั่งที่อีกห๊ะ!!!”เสียงอาจาร์ดังขึ้นเรียกสติฮินาตะ
จนเธอต้องรีบไปนั่งที่ตัวเอง
...ถึงอยากพูดแต่มันก็...อ๊ายยยยย~!!! >///< ยังไงก็พูดไม่ออก...
ฮินาตะคิดยิ่งคิดก็ยิ่งทำให้เธอดูเหมือนคนบ้ามากขึ้น ทั้งสะบัดหัวทั้งหน้าแดง แล้วปิดฉากด้วยการล้มหงายหลังดึง ลงสู่พื้น ทำเอาเพื่อนๆทั้งห้องหันไปตามเสียง
“นะ...นารูโตะคุง~” ฮินาตะล้มไปเป็นท่ากลางห้องเรียกเสียงหัวเราะของเพื่อนได้ทั้งห้อง ยกเว้นเนจิที่กุมขมับตัวเองแล้วส่ายหัวไปมา - -*
“อุซึมากิ พาคุณฮิวงะไปห้องพยาบาลทีสิ”ครูสาวหันไปสั่งนารูโตะ
-------------------------------------
แทนที่ตัวเขาจะจะปฏิเสธเหมือนทุกๆครั้งแต่คร่าวนี้ กลับยอมรับแต่โดยดี หลังจากนั้นเขาก็เดินไปพยุ่งฮินาตะ แล้วหายลับไปยังห้องพยาบาล
“อะ...อือ..”เปลือกตาบางค่อยๆลืมขึ้น
“ตื่นแล้วหรอ?”เสียงอันหล่อเหลาของเขาเหมือนอยู่ใกล้กับหูเธอ
นัยน์ตาสีเขียวอ่อนของซากุระเบิกกว่า แล้วเธอก็ถล้าอยู่อีกด้านนึ่งของด่านฟ้า
“อะ! ซะ..ซาซึเกะคุงมาอยู่นิได้ไง>///<”
…ละ..แล้วทำไมชั้นได้กอดกับซาซึเกะคุงเค้าด้วย>////<....(นึกมะโนภาพซากุระบินอยู่ในทุ่งดอกไม้)
“ชั้นต้องถามเธอต่างหาก ทำไมถึงคิดจะกระโดดลงไปย่างงัน?”ซาซึเกะชี้ไปตรงจุดเกิดเหตุ
ซากุระมองตามที่นิ้วของซาซึเกะชี้ไปก่อนจะเดินไปที่นั่นแล้วก้มลงมองไปข้างล่าง ตึกสูง 7 ชั้น ข้างล่างพื้นทราย ... ตกไปซี้แหงแก๋ - -;; ... ซากุระเหงื่อตก ก่อนจะ กระดื้บๆ (คนแต่งน่าถีบวะ - -*) กลับไปทางซาซึเกะ
“เหะๆ ชั้นเนี่ยนะจะกระโดด”ซากุระหันไปทางซาซึเกะ
(- -)(_ _)(- -) : ซาซึเกะ
รีภาพซากุระหันไปทางจุดเกิดเหตุอีกรอบแล้วหันมาทางซาซึเกะ ก็เกิดเหตุการณ์เดจาวู - -* แล้วซากุระก็ทำท่าสลบไปตามอีลอบเดิม - - (สงสัยเจ๊แกคงเมาค้าง -3-)
----------------
เดจาวูเอ้ย! เหตุการณ์ในห้องพยาบาล
“อะ...อือ”เปลือกตาบางเริ่มเปิดออก
“ตื่นแล้วหรอ?”เสียง(ที่เก๊ก)หล่อเหลาของเขาเหมือนอยู่ใกล้กับหูเธอ (โอว~ ไม่นะ คนแต่งเจอเดจาวู O[]O!)
ฮินาตะสะดุ้งตื่นก่อนที่จะถล้าไปชนกับผนังห้อง
“นะ...นารูโตะ คะ...คุง~!!! >///<”ฮินาตะ ระล่ำ ระล่วง ก่อนจะเริ่มหน้าแดงขึ้นเรื่อยๆ แล้วก็เดินโซเซหวังจะออกจากห้องพยาบาลแต่ก็...
“อะ!”โซระสะดุ้ง เมื่อร่างของฮินาตะสะดุดขาตัวเองล้มทะลุร่างของเธอไป วิญญาณสาวก้มลงมองฮินาตะ ก่อนจะมองไปตามคนที่ตามมาทีหลัง
“โซระ!”
“คุณนารูโตะ!”
ทั้ง 2 ชี้หน้ากันแล้วก็แว๊บหันไปมองฮินาตะ ...ซื่อจริงเนอะพี่น้อง... โซระกับนารูโตะกอดคอกัน เหมือนพี่น้องร่วมสายเลือดในหนังกำลังภายใน (รู้สึกเหมือนตัวเองจะเริ่มบ้าและ - -*)
“ว่าแต่...”นารูโตะหันไปทางโซระ ตอนนี้ทั้ง 2 มาถึงห้องพยาบาลแล้วก็พาฮินาตะไปนอนพักเรียบร้อย ต่างคนพากันมานั่งที่เก้าอี้ ข้างๆเตียง ของฮินาตะ
“จะถามเรื่องทำไม คุณซากุระถึงคิดจะกระโดดตึกงันหรอ?”วิญญาณสาวตอบแบบรู้ทันในตายสีน้ำตาลอ่อนลุลต่ำลงก่อนจะยิ้มแบบเศร้าๆ...จะพูดกับคุณนารูโตะยังดีนะ?...
“อะ..อื้มๆ (0 0) (_ _)”นารูโตะตอบพร้อมพยักหน้า
โซระได้แต่ยิ้มเจือน แสดงละครจอมปลอมเพื่อให้นารูโตะไม่สงสัย
...ขอโทดนะ ชั้นคงบอกไม่ได้ ขอให้ชั้นได้เคลียกับคนๆนั่นเองเถอะ… โซระเริ่มยิ้มเศร้า
...พี่คะทำไมต้องทำแบบนี้ด้วย...
---------------------------------------------
อ่า~ ต่อ ได้สักที ก่าจาบิ้วอารมณ์ได้ เฮ้อ... - -
ขอบอกว่าตอนนี้ได้รับแรงบันดาลใจมาจากเรื่อง คู่ปริศนา (โอ๊สสส~ หลิงหลงของช๊านนนน>[]<)
ยังไงก็รออ่านตอนที่ 4 แล้วกันนะคะ
ความคิดเห็น