คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 2 เพิ่มจำนวนผู้เห็นเป็น 7 (100%)
ตอนที่ 2 จำนวนผู้เห็นเพิ่มเป็น 7
ครูสาวนาม อุเอโดะ อิซึมิ กำลังนั่งกัดโต๊ะทำงานตัวเองเล่นเพราะตั้งแต่เช้าเจ๊แกยังไม่ได้ยักอะไรลงท้อง พอจะขอเจ๊ผอ.สุดโหดแต่ก็ไร้ความหมายเพราะเจ๊แกแอบอู้หลับอีกตามเคย
“เฮ้อ....”เสียงถอนหายใจครั้งที่ 365 ของวัน อาจาร์สาวนั่งมองไปนอกหน้าต่างจน...
“โซระนิ...”เสียงอุทานเบาๆพร้อมกับเสียงท้องตัวเองดังมาอีกครั้งก่อนจะลงมือนั่งแทะโต๊ะทำงานตัวเองต่อไป...
------------------------------
“อ่า~ทำไมวันนี้มันเย็นอย่างนี้น๊า~”ผีสาวนามโซระกอดตัวเองทามกลางแสงแดดสาดส่อง ความรับรู้อากาศเกิดอาการ เออเลอร์ เย็นกลายเป็นร้อน ร้อนกลายเป็นเย็น - - แล้วที่สำคัญคือ ทำไมต้องใส่ชุดเอสคีโมด้วยแว๊ - -* (ผีเปลี่ยนเสื้อได้ด้วย O[]O)
เด็กสาวลอยเล็กอยู่โรงเรียนตามเคย
แต่ดวงตาต้องเบิกกว้างเมื่อเห็น... รุปดาราหนุ่มรูปหล่อประจำเมืองที่กำลังส่องยิ้มออกมาจากรูปภาพ เล่นเอาคนเห็นถึงกับกริ๊ดลั่นโรงเรียน ก็ให้ทำไงได้โซระเป็นคน(?)บ้าดาราตามภาษาสาวน้อยใส่ซื่อ(บื่อ)น่ารักผู้อยากมีความรัก(แต่มันก็มีอยู่แล้ว - -*)
ทามกลางห้องเรียนห้องนึ่ง เด็กหนุ่มผมสีแดงเข้ม จะเข้มก็ว่าเข้ม อมน้ำตาลด้วยมั้ง(อธิบายสีผมไม่ถูกซะงัน - -*)
กำลังมองดูพี่ตัวเองกำลังนั่งปั่นการบ้านเหมือนทุกๆวัน
“คันคุโร่อย่าลืมเล่มนี้ละ เล่มนี้ด้วย เล่มนี้อีก แล้วก็ บลาๆๆๆ”เทมาริผู้เป็นพี่สาวนั่งโยนกานบ้านของน้องชายให้คันคุโร่น้องชายคนรองทำให้หมด(โอ้ว~เบ๊ สารพัดประโยชน์ -*-)
“เจ๊ก็ช่วยกันบ้าง เด่!!!!”
“เมื่อกี้ว่าไงนะ~? - -*”โอ้ว ยักษ์ในคราบพี่สาวตรู - -
“ปะ..เปล่าคับ!!”คันคุโร่ขันแข็งพันผ้าคาดหัวเด็กเรียน ก่อนจะลงมือปั่นการบ้านให้น้องต่อ ชังเป็นพี่ที่ดีจริงๆ ไอ้รี่ปลื้ม T^T
ตัดฉากมาทาง เด็กสาวห้องเดียวกันที่นั่นอยู่คนละมุมห้อง นาม ซามอนตะ ฮิคาริ ที่กำลังมองดูหนังสือการบ้านคณิตสุดแสนมหัศจรรณ์ ทำให้คนโง่คณิตกลับมาฉลาดได้ (ก็ที่มันอ่านดันตรงกับที่ครูออกข้อสอบแล้วในเล่มมันยังมีเฉลยให้อีก - -* ลัคกี้เกอ ชัดๆ - -)
เด็กสาวเตรียมคถัง ธูป เตรียม ตัวบูชาหนังสือทันที
“สาธุ~ ขอให้วันนี้ที่ร้านมี อุด้ง สูตรพิเศษด้วยเตอะ~ สาธุ~ -/l\- “
พูดเสร็จ ฮิคาริก็ทำการปักธูป ทันใดนั้น...
“ซามอนตะ! ครูมีพลังอันยิ่งใหญ่จะมอบให้เจ้าไปกันเตอะ”และแล้วธูปแสนวิเศษก็เรียก งูปิศาจ เอ้ย! อาจาร์โอโรจิมารุ ให้มาเรียกตัวทดลองคนโปรดอีกครั้ง - -
“รับทราบค่า~ >[]< “ ฮิคาริกระโดดออกจากโต๊ะ แล้ววิ่งตามอาจาร์โอโรจิไป ส่วนพวกเพื่อนก็คิดจะพยายามห้ามแต่ก็ไร้ผลเพราะว่ายัยนั่นวิ่ง ติดสปีด อายชิล วิ่งตามไปสุดชีวิต
เหตุการณ์นั่นทำให้กาอาระเข้าใจคำว่า ‘พลังอันยิ่งใหญ่มาพร้อมกับความรับผิดชอบที่ยิ่งใหญ่’ คำพูดของน้าตัวเองก่อนจะขึ้นเครื่องไปส่งศพเจ้าหญิงที่ถูกมัดเป็นผีโรตีใน 4 แพร่ง มาไงแว๊ - -*
ในขณะที่ทุกคนกำลังวุ่นอยู่ สายตาของเค้าเหลือบไปเห็น เด็กสาวผมสีม่วงกำลังบินตามฮิคาริไปติดๆ ดวงตาสีน้ำตาลใส่สื่อ กำลังไล่ตามไปติดๆ
“กาอาระ!”เสียงพี่สาวดังขึ้นอีกเรียกเด็กหนุ่มออกจากพวัง กาอาระหันไปทางเสียงแล้วพบกับ...
พี่สาวตัวเองกำลัง...เล่นมวยปล้ำกับพี่ชายตัวเองแล้วมีคุณครู อาสึมะ เป็นกรรมการ
“1...2...3 Out!”ครูแกก็เป็นไปกับเค้าด้วย - -*ปะ ไปสมัครเป็นกรรมการใน WWE เลยดีมั้ย - -*
“กาอาระเป็นไงพี่เก่งมั้ย?”ยังจะมาถามอีก - - คันคุโร่เลือดกรอกปากแล้ว O[]O
ตัดฉากมาอีกทีที่ห้องของพวกนารูโตะ เด็กหนุ่ม นาม ชิกะมารุ กำลังนั่งมองเพื่อนดับอนาถากลางห้อง เพราะโดนยัยแรมโบ้คนนึ่งซัดสกิลบลาวเข้าไป นารูโตะเลือกกรอกปากไม่ต่างจากคันคุโร่เมื่อกี้ โรงเรียนนี้มันมีแต่เรื่องนองเลือดจริงๆ - -* ตอนนี้เป็นวิชาเรียนภาษาอังกฤษ ชิกะมารุ นักเรียนทุกคน + นารูโตะที่หน้ายับเยินกำลังพากันตั้งใจเรียน(หรือหลับ)กันทั้งห้อง ชังเป็นห้องที่ขยันซะจริงๆ - -*
-------------------------------------------------------------
ทามกลางความเบื่อหน่ายก็ยังมีกลุ่มนักเรียนอยู่อีกกล่มที่กำลังส่งซิกเล่นกันไปมาๆ
“ชิกามารุ ทางนี้ๆ” โจจิหนุ่มอ้วนประจำห้องกระซิบไปกับเพื่อนข้าง พร้อมชี้มือ ไปที่นอกหน้าต่าง
“มีไรห๊ะ? โจจิ”ชิกามารุหันไปตามเสียงเรียกแต่ก็เจอแค่ความว่างเปล่า
“ก็นั่นไงๆ เด็กผู้หญิงหน้าตาน่ารักๆ ที่ลอกอยู่นั่นไง”โจจิยังกระซิบไปเลิกจนครูคณิตของห้องเดิน เอาสันหนังสือฝาดหัวเข้าเต็มๆ เล่นเอาเขาเกือบหน้าทิ่มลงพื้นท่าสโลโมชั่นเหมือนในหนัง - -*
“โอยเจ็บๆๆๆๆ”โจจิรีบเอามือกุมหัว แล้วหันไปยิ้มแห้งๆให้ครูอังกฤษของเค้า
หลังจากนั่นเวลาก็ผ่านไปไวเหมือนโกหกเหล่านักเรียนทุกคนหันมานั่งกินข้าวกันเหมือนทุกครั้ง แต่หากว่าชิกามารุยังสงสัยกับสิ่งที่โจจิเห็นเหมือนตอนวิชาอังกฤษ
...ชังเหอะ คิดไปก็ปวดหมอง - -*... ชิกามารุคิดแล้วเอาข้าวเข้าปากต่อ
โต๊ะไม้อีกแห่งของโรงอาหารในโรงเรียนโคโนฮะ
“ชั้นเห็นจริงๆนะเด็กผู้หญิงคนนั่นน่ะ”โจจิยังยืนยันในสิ่งที่ตัวเองเห็นต่อไป ถึงแม้ว่าในกลุ่มนั่นอาจไม่มีใครเชื่อก็ตาม
“ฝันกลางวันม๊างงงงง~โจจิ”คิบะกล่าวเปรยๆกก่อนจะหันไปสนใจข้าวกล่องของตัวเองต่อไป ไม่ต่างจากเนจิที่ทำท่าไม่สนใจแล้วก็กินข้าวต่อไป
“แต่ชั้นเชื่อนะ”เสียงเรียบๆของชิโนะกล่าวขึ้น “ชั้นก็เคยเห็นนะ เด็กคนนั้นนะ...”เขากล่าวขึ้นอีกครั้ง
แต่ทุกคนก็ยังทำถ้าไม่เชื่อจน...
“อะเจ๊ย! พวกนายก็เห็นหรอ?!”(อดีต)รองผอ. ซึ่งตอนนี้ได้เลื่อนตำแหน่งเป็นมาภารโรง (ได้ไงฟะ - -*) พูดออกมาข้างหลังของพวกคิบะ เล่นเอาคนที่กินอยู่ถึงกับพุ้งข้าวออกมา
“เน่!!! พวกนายกินกันสิ้นเปลืองจริงๆนะ! ของกินถือว่าเป็นสิ่งวำคัญในการดำรงชีวิตของมนุษย์เพราะชะนั่นเราต้องขอบคุณของไม่กิน ไม่ใช่มาบ้วนทิ้งแบบนี้ บลาๆๆๆๆๆ”ปล่อยให้โจจินั่งบ่นไปเหอะ ตัดมาทางจิไรยะกับชิโนะ
“ลุงก็เห็นหรอคับ”ชิโนะพูด
“เอ้ยๆ อย่าเรียกลุงสิเว้ย - -*”
“....”ชิโนะนิ่ง - -
“จะว่าเห็นก็เห็นนะ ช่วงนั่นชั้นทำงานดึกพอดี...”
-------------------
ย้อนกลับไปเมื่อเหตุการณ์ที่จิไรยะเจอกับโซระ
วันนี้จิไรยะทำงานกลับดึกเป็นพิเศษ แถมตอนนี้เค้าก็ดันลืมของสิ่งสำคัญนั่นก็คือ...
หนังสือโป๊ที่ตัวเองถ่อโดนงานไปหามา (ไม่น่าละ ถึงได้เลื่อนขั้น - -*)
“เฮ้อ... เจอจนได้” จิไรยะหยิบหนังสือออกมาจากที่ซ้อน ก่อนจะหันซ้ายหันขวา แล้วเปิดดูเพื่อแน่ใจ
“เอิ้กๆ” เขาทำหน้าหื่นอีกรอบก่อนจะรีบปิดหนังสือแล้วเดินจ่ำอ้าวออกจาโรงเรียนทันที ในขณะที่เค้ากำลังล๊อคประตูอยู่นั่นเอง สายตาเค้าก็เหลือบไปเห็น
...เด็กสาวหน้าตาน่ารักกำลังเดินวนไปวนมาอยู่ในห้อง...
“อ้าวยังมีคนอยู่อีกเรอะ?”จิไรยะเตรียมจะรีบเปิดประตูกลับเข้าไปในโรงเรียน แต่ในตอนนั่นเมื่อเค้าสังเกตอีกทีก็มีแต่ความว่างเปล่า ทั้งๆที่มันผ่านไปแค่ 2 หรือ 3 วิ เท่านั่นเอง
“เอ้ย! ผีหลอกหรอไงวะ O-O”จิไรยะรีบขยี้ตาตัวเองแล้วหันไปมองอีกรอบ แต่ก็ไร้ผู้คน
...งานเข้าแล้วไงค๊าบพี่น้อง 0[]0...
จีไรยะรีบสปีดกลับบ้านตัวเองเต็มที่ โดยไม่ลืมหอบหนังสือคู่กรรมนายเวรของตัวไปด้วย (มันยังมีหน้ามาห่วงอีกเนอะ - -*)
-----------------------------------------------
“เรื่องมันก็เป็นแบบนี้ละ”จิไรยะเล่าเหตุการณ์ที่ตัวเองเจอเสร็จ
“หื่นจริงๆแหะเจ้าหนี”
“ใช่ๆขนาดเจอผียังจะห้วงของพันธ์นั่นอีก”
“ซุบซิบๆๆๆ”เสียงซุบซิบนินทาตัวดังไปทั่วโรงอาหาร เล่นเอาคนถูกนินถาถึงกับอ้าปากค้าง(แมลงวันเข้าไป 3 ตัว - -*) -[]-!!!
“พวกแก~”จิไรยะเงื่องมือเตรียมซัดกระบานพวกคิบะแต่ก็ผิดคาด เพราะเด็กกลุ่มนั่นหายสาบสูญไปแล้ว - -*
“เจ๊ยยยย~ ฝากไว้ก่อนเหอะไอ้พวกเด็กเปรต~”จิไรยะกัดผ้าด้วยความผิดหวังอย่างสุดซึ้ง (มันจะเอายังไงกันแน่ - -*)
ม.3 ห้อง E ห้องของพวกนารูโตะ (พึ่งคิดออกนะเนี่ย) โรงเรียนโคโนฮะส่วนใหญ่จะแบ่งตามความลาดของเหล่านักเรียนแต่เมื่อไม่นานมานี่ โรงเรียนนี้เปลี่ยนกันเลือกห้องตามความฉลาดกลายเป็นการลำฉลากเลือกห้องแทน หรือครูบ้างคนอาจเลือกนักเรียนกลุ่มเก่าของห้องตัวเอง เหมือนเดิมก็ได้ หรือว่าง่ายๆคือ random
นักเรียนทุกคนแยกย้ายกันเข้าที่นั่งเหมือนทุกๆครั้ง เมื่อเห็นครูเดินเข้ามา
“เคารพ” เสียงหนักแน่น ของเนจิดังขึ้นเชิญชวนให้เพื่อนๆ ทั้งห้องพากันลุกขึ้นเคารพครูก่อนจะนั่งลงไปแบบเดิม
“เอาละ นักเรียนวันนี้ครูจะให้เธอสอบเก็บคะแนนกันนะ ^ ^”ถึงหน้าจะยิ้มแต่ไหงมันดูกดดันยังไงไม่รู้แฮะ
“คร๊าบ/ค่า!”เสียงของเหล่านกัเรียนดังขึ้นพร้อมความกดดัน
“แต่ห้ามโกงกันนะ - -+ ถ้าครูรู้ ครูจะลงโทษพวกเธอ คงรู้น๊าว่าลงโทดอะไร ^ ^”เย้ย คำพูดไม่เข้ากับหน้าเลยเฟ้ย - -*
หลังจากนั่นกระดาษข้อสอบก็ถูกส่งไปเรื่อยๆจนครบคน ความเงียบเหมือนป่าช้า ก็กินเหล่านักเรียนทั้งห้อง รังสีอำมหิตแผ่ไปทั่วหัว ทั้งความเครียดจนอยากปลดปล่อยสวัสดิ์กะกลางห้อง ทั้งความเครียดจากการเกิดมาเป็นพระเอก (ของไผวะ - -*)
“บันยากาศไม่ดีเลยแฮะ -___- “ ชิกามารุบ่นเบาๆ เพราะตอนนี้เค้าทำข้อสอบเสร็จก็เพื่อนคนอื่น (- -* ก็แกมันไอคิวเยอะนิ เยอะกว่าคนแต่งด้วยซ้ำT^T) ทามกลางความเงียบแต่ทำไมเค้ากลับได้ยินสิงแปลกๆ ทั้งที่รู้ว่าทั้งห้องกำลังตั้งใจในการทำข้อสอบแต่เค้ากลับได้ยินเสียงเพลง ที่สุดแสนสบายใจได้
...ใครร้องเพลงนะ?...
ชิกามารุกวาดสายตาไปทั่วห้อง แต่กลับไร้ร่องรอยของผู้ร้องเพลงจนเค้าหันหน้ากลับไปทางหน้าต่าง
O_O!!! ชิกามารุกำลังตกตะลึงกับสิ่งที่เค้าเห็นคือ เด็กสาวหน้าตาน่ารักกำลังบินไปบินมาในโรงเรียน
...เรื่องจริงหรอฟะเนี่ย 0[]0 ...
ชิกามารุคิดแล้วอึ้งครั้งยิ่งใหญ่ของโลก (เวอร์ไปมั้ย? - -*)
-------------------------------------
เอ๋....รู้สึกเหมือนมีคนกำลังมองเราเลยแฮะ
โซระหันซ้ายหันขวาแต่ก็ไม่เจออะไร
รู้สึกไปเองมัง?
รอยยิ้มของหญิงสาวคนนึ่งที่กำลังแฝงตัวในเงามืดกำลังมองเธออยู่...
ความคิดเห็น