ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    (Fic.naruto)Ghost at School

    ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่ 1 คุณมองเห็นชั้นด้วยหรอ?

    • อัปเดตล่าสุด 7 พ.ค. 51


    ...ชั้นเคยเจอกับเธอมาแล้ว ใช่มั้ย?...

    ...วันนั่นวันที่เธอเข้าบ้านชั้น...

    ...ทั้งๆที่ทุกๆคนกลัวแต่เธอกับเข้า ทั้งๆที่... ทั้งๆที่...

    หลังจากนั่นชั้นก็ไปเคยเหงาเลย แม้ว่ามันจะผ่านมาแล้ว หลายปีก็ตาม

    ชั้นยังอยู่ที่นี้อยู่ที่บ้านหลังนี้ จน....

    รอยเลือดแปลกๆเหมือนเขียนไว้ระบายอารมณ์ บนกระดาษ สีขาวสะอาดกำลังถูกเผาลงไปพร้อมกับบ้านหลังเก่า

    ทามกลางไฟลุกโฉน ร่างของเด็กสาวคนนึ่งยืนอยู่บนไฟสีขาวนั่น...

    กำลังร้องไห้.... กำลัง....ยิ้ม?

    ------------------------------------

    ผ่านไปหลายปี หลายปี แล้วก็หลายปี บ้านหลังเกานั่นกลายเป็นโรงเรียน ขนาดใหญ่ ที่ตอนนี้ ผอ. สืบต่อมาถึงรุ่นที่ 5 แล้ว เหล่านักเรียนเดิน ควัก ไคว้ เต็มทางเดิน และในกลุ่มนั้นก็มีเด็กสาวที่มีผิวขาวซีด นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้ม ผมปล่อยยาวสีม่วงจนถึงพื้น กำลังยื่นเม่อมองออกไปไกล ถึงแม้ใบหน้าของเธอจะดูสวยแปลกตาสักแค่ไหนแต่ก็ไม่มีใครสังเกตก็แพราะเธอคือ

    .....วิณญาณ!?....

     -----------------------------------

    “ฮัดเช้ย!”เสียงจามของ อุซึมากิ นารูโตะ ดังไปทั่วพร้อม พร้อมกับเสียง ห้าว กันครั้งใหญ่ของนักเรียน เพราะอะไรนะหรอ? ก็เพราะว่าวิชานี้คือ...วิชาคณิตนะสิ ถึงจะมีคนตั้งใจแต่มันก็ส่วนนิดของห้อง พูดได้ก็คือไม่ถึงครึ่งห้องนั่นละ...

    ต่างคนต่างหลับ ด้วยความเบื่อ นารูโตะหันมองไปทางหน้าต่างแต่ก็เจอกับ...

    “วะ...แว๊กกกกกกกกกก!!!!! ผีหลอก!!!!!”เจ้าโตะแว๊ก! ลั้นโรงเรียน ไม่ทันไรเจ้าโตะก็กลายเป็นที่ถูกจับจ้องกันหมดทั้ง มือของเค้าชี้ไปที่หน้าต่าง ที่ไร้แม้แต่วี้แววของคน ทั้ง ห้องตกอยู่กับความ งง? งวย?

    “นี่สินะ โลกร้อนทำคนเปลี่ยนไป - -“

    คิบะเอยหน้าตาย เพราะตอนนี้อากาศร้อนมาก ถึงจะไม่ให้หน้าร้อนก็เหอะ - - แต่ก็โค-ตะ-ระ ร้อนเล๊ย

                    พวกผู้หญิงส่วนใหญ่ก็เริ่มวาดหวิวขึ้นบางคนก็ปลดกระดุมที่ละ สอง สามเม็ด บางคนก็เล่นใสกระโปร่งซะสั่น จนเกือบเห็นกางเกงใน แม้แต่เหล่าอาจาร์ก็ไม่เว้น แม้แต่ ผอ. ก็เอากับเค้าด้วย  ตอนนี้แฟชั่นนี้ชื่อดังเท่าทั้งโรงเรียน ทำให้ ตาแก่ภารโรงจิไรยะรักโลกร้อนขึ้นมาทันที(โหยไอ้หื่น - -)  

    “อ่า~ ทำไมทุกคนถึงแต่งตัวกันแบบนี้อ่า ไม่เห็นร้อนอะไรเลยสักน้อย?”  โออิซึมิ โซระ ผีสาวประจำโรงเรียนกล่าวขึ้นพร่างลอยไปทั่วโรงเรียนตามภาษาเข้า แต่วันนี้แปลกไปก็เพราะว่า... มีสายตา สายตานึ่งกำลังจ้องมองเธออยู่...

    “นี้ เธอเป็นใครนะ”เสียงใสที่ไม่คุ้นทักเธอมาข้างหลัง เล่นเอาวิณญาณสาวผมม่วงถึงกับสะดุ้งโหย่ง

    ผีหลอกกลางวัน แซกๆ เลยหรอเนี้ย(เจ๊ก็ผี -*-)

    “ไม่เคยเห็นหน้าเลยนิ”เสียงใสยังทักไม่หยุด จนโซระต้องหันมายิ้มแห้งๆให้

    “โออิซึมิ โซระ คะ ^ ^;

    “- - เด็กใหม่หรอ?”คำถามถูกยิงใส่อีกรอบ วิณญาณสาวไม่พยักหน้าแต่กลับลอยเข้าไปกระซิบข้างๆหู

    “เป็น...ผี....ของโรง~เรียน~ นี้~ ค่า~~” โซระ กะจะทำให้คนที่ถามกลัวแต่ก็ ต้องตกใจกับคำตอบที่สุดแสนจะประหลาด

    “ผี หรอ~ +. .+”ผู้ตอบทำหน้าหื่นตาม “จาอาวกาบ~บ๊าน~~”และแล้วเรนะก็เข้า -*- โพรงเข้ากอดร่างของโซระ แต่ก็รู้ว่ามันได้แต่ลม จนเดกคนนั่นก็ล้มลงไปไม่เป็นท่า โซระแอบขำนิดๆ  แต่ท่าจับกบนั่นเรียก เพื่อนๆตามทางเดินหันไปมองพวกเค้า(?)เกือบหมด แล้วมือบางก็เขียนคำๆนึ่งขึ้นมาตรงหน้าเค้า อุ-เอ-โดะ-อิ-ซึ-มิ วิณญาณสาวพยักหน้าให้น้อยๆก่อนจะหายไป

                    เสียงเพลงดังไปทั่วห้อง เด็กหนุ่มนาม อุจิฮะ ซาซึเกะ กำลังหลับลึกอยู่กลางส่วนรอบข้างก็มีเสียง เจี้ยวข๊าวของเหล่านักเรียนดังไปเท่าจน เด็กหนุ่มคนนั่นเปลี่ยน แอบหลบขึ้นไปนอน บน ด่านฟ้าของโรงเรียนที่แสนเงียบ และสบาย แต่มันกลับไม่สบาย เมื่อ

    “ฮร้า~ ลม เย็นๆ เรามาเล่นชักว่าว~”เสียงเพลงที่ไอ้คนแต่งโรคจิตชอบร้อง(เฮ้ย!)ดังขึ้นมาจากเสียงอันที่ทนรับไม่ได้ของนารูโตะ ชั่งเข้ากันจริงๆ T_T (ตรงไหนแว๊ -*-)

                    ทามกลางเสียงเพลงนั่น ข้างๆคือ ซามอนตะ ฮิคาริ ที่อยุ่ห้องข้างๆที่กำลังนั่งยัด ข้าวกล่อง Poison Cooking (ยื่ม รีบอร์นมาและกาน กร๊ากกกก)สูตรพิเศษของอาจาร์ โอโรจิมารุ อยู่(อนาถา โครต) แล้วส่วนคนห้องที่นอนหลับอยู่บนแท่งน้ำเหนือหัวเค้าคือ นารา ชิกามารุ ส่วนคนที่กำลังเลียนแบบสไปเด้อแมนอยู่คือรุ่นพี่ โทบิ ที่โดนรุ่น เดอิดาระ จับลงโทษ ข้อหาไปแช้ เรื่องเค้า ตั้งแต่ โดนเด็ก ป. 3 แย้งไอตีม   ละเมอหัวทิ้มตกเตียง แล้วก็เรื่องเสียจูบแรกให้รุ่นพี่ซาโซริ(อันนี้ตามคำขอคะ ^ ^) ยังเคยนึกว่ารุ่นพี่เดอิแกเกย์แล้วด้วยซ้ำ

    “กำ!ชิบ!” ซาซึเกะ นึกอนาถา กับเหตุการณ์ตรงหน้า แม้แต่คุณหนูอย่างฮิคาริก็ เอากับเค้าด้วย - -* เครียดวะ ซาซึเกะกุ่มขมับตัวเองอย่างอนาจใจ แต่...

    “ซา-ซึ-เกะ คู๊งงงงงงง~!!!!”เทพิแห่งความโชกร้ายเข้าเค้าหรือไงเนี้ย - - ทำไมยัยพวกนั่นต้องตามตรูมาด้วยแว๊

    ข้างหลังของซาซึเกะ คือ ซากุระ กับ อิโนะ - - สองสาว แรมโบ้ ของโรงเรียน (นี่ถ้าไม่รวมพวกอาจาร์และ แล้วก็ห้องอื่นนะ   - -)

    ในขณะที่ซาซึเกะหย่อนก้นลงไปที่พื้นของด่านฟ้า

    วู้บ~

    สายลมอันเย็นเยือกพัดผ่านหน้าเค้าไป พร้อมพาเส้นผมสีดำให้พัดไปตามกัน ใบหน้าที่ถูกปิดด้วยเส้นผมดูเท่จนเกินบรรยาย ทำเอาคนที่เค้ามองไม่เห็นถึงกับหน้าแดง

    “ซาซึเกะคุงยังหล่อเหมือนเลยนะ”

    ...เมื่อไหร่เค้าจะมองเห็นเราเหมือนคุณ อุเอะโดะ นะ...

    โซระคิด พร้อมน้ำตาไหล่อาบแก้มขาว เค้าแอบชอบซาซึเกะตั้งแต่ยังมีชีวิตอยู่แล้ว จนเค้าตายเค้าก็ยังไม่ได้สารภาพรักกับคนๆนี้สักที ถึงแม้จะผ่านไปกี่ชาติชื่อของเค้าหน้าตาของเค้าไม่เคยเปลี่ยน ถึงจะตายแล้วเกิดใหม่ก็ไม่เคยเปลี่ยน(ฟิค โค-ตะ-ระ เวอร์เลยคะพี่น้อง - -*)  เค้าก็ยังรักคนๆนี้อยู่เหมือนเดิมไปเคยเปลี่ยน

    “ซาซึเกะคุง เอานี่ อ๊าม~” ซากุระพูพร้อมคีบกุ้งเทมปุระที่อุสาห์ทอดเองเข้าปากซาซึเกะ แต่สวรรณ ดลใจ เจ้าโตะกระโดด ท่ายิมนัสติก ลีล่า มารับเทมปุระเข้าปากแทนซาซึเกะทันที

    “อ๊าม~ อุ๊ดออดเอยอาอุอะอัง (สุดยอดเลยซากุระจัง)”เจ้าตัวเสือกพูด มารความรักซะจริง - -*

    “ใครให้แกมาเสือกยะ!!!”ไม่พูดอย่างเดียว ใส่สกิลบราว สวมวิณญาณพีโน่อัพยาในดันกลางเวล 70 (เฮ้ย!!!!ยื่มหน่อยนะจ๊ะฮงฟา)เล่นอีโค่เกินและตรู -*-

    ตุ๊บ!ๆๆๆ ตับ!ๆๆๆ เจ้าโตะดับอนาจ - -

    “อ่า~ อิ่มแล้วค่า~!”ว่าแล้วตัวทดลองนามซามอนตะ ฮิคาริ ก็ทำภารกิจอันยิ่งใหญ่และเสี่ยงตายเสร็จเรียบร้อย

    “อ้าวมากันตั้งแต่มะไหร่อะ? O.O”ไม่วายพร้อมทำหน้าใส่ซื่ออีโนเซนใส่ทุกคน ก็แน่สิก็เจ๊เล่น พักกลางวันแล้วติดสปีด เดวิล แบรค โกส ขึ้นมาบนด่านฟ้าซะแล้วนิ - -*

    นี่มันยังไม่รู้ตัวอีกหรอวะ -*- ทุกคนบนที่นั่น ยกเว้น ชิกามารุ ที่หลับสนิทอยู่บนแท้งน้ำไปแล้ว - - 8bf

    ไม่ทันไรเวลาพักกลางวันก็หมดลงแล้ว นักเรียนทุกคนพากันลงมาจากด่านฟ้าอันแสนเงียบสงบ(?)แล้วพากันนั่นงเรียนตามปกติ

    ความร้อนทำคนส่วนใหญ่เครียดโดยเฉพาะ นารูโตะ ที่ลืมทำการบ้าน  จนครูต้องไล่ออกจากห้องเป็นประจำ แล้ววันนี้ก็เช่นเดิม เด็กหนุ่มผมสีทองยืนหมดอาลัยตายอยากอยู่บนทางเดิน

    ...นารูโตะคุงไม่ทำการบ้านอีกแล้วหรอ?...

    โซระหยุดขำกับหน้าตาสุดซื่อบื้อของนารูโตะไม่ได้ เด็กสาวขำไม่หยุด จน...

    “นี่!เธอที่เป็นผีนะหยุดขำได้และ - -”

    นารูโมองมาทางเธอด้วยสายตาเบื่อหน่ายสุดๆตามเดิม

    “นี้คุณเห็นชั้นด้วยหรอคะ?”ผีสาวถามกลับ

    “ไม่เห็นแล้วจะทักหรอ”

    สองคนจ้องหน้ากันสักพักก่อนจะถามชื่อ ผี ที่อยู่ตรงหน้าไป โซระบอกชื่อตัวเองกับนารูโตะ ส่วนเจ้าตัวยังจำได้ดีที่ว่า ผีที่เค้าเจอเมื่อตอนเช้าคือเด็กคนนี้

    ...มีคนมองเห็นชั้นอีกคนแล้วหรอ...

    ...หรือใกล้จะหมดสัญญาแล้วหรอ?...

    โซระหน้าเศร้าลงหลังจากนารูโตะเข้าไปในห้อง

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×