LoOk At mE!!♥~มองฉันสิ...ที่รัก...(fic-bigbang)

ลำดับตอนที่ #5 : แรกพบ(๒)two years ago...60%

GD talk

 

คุณนายชเวท่านดีกับผมมากๆ ขนาดผมเพื่งไปวิ่งราวกระเป๋าเค้ามานะเนี่ย มันช่างแตกต่างกับลูกชายของท่านลิบลับ ก็ไอ้บ้าซึงฮยอนเล่นกวนบาทาผมตลอดเวลา แถมยังกดดันนู่นนี่เรื่องออกแบบเสื้อผ้าอีก กะจะให้ผมติดคุกใช่มั้ยล่ะ ไอ้บ้าเอ๊ยยย ชั้นว่านายต้องไม่ใช่ลูกแท้ๆของคุณนายชเวแน่เลย….

 

“คุณควอน จียงครับ คุณนายชเวมาพบครับ” บอดี้การ์ดร่างใหญ่ ผิวขาว แถมหล่อขั้นเทพ ผมว่าถ้าไปเป็นดาราเค้าจะรุ่งมากแน่ๆ เปิดประตูเข้ามาตอนที่ไอ้ซึงฮยอนแร็ปหนวกหูพอดี

 

“สวัสดีจ๊ะจียง” คุณนายชเวยิ้มกว้าง

 

“เรียกผมว่าจีดราก้อนก็ได้ครับ จะได้ดูสนิทๆกัน เดี๋ยวเราก็ได้ร่วมงานกันแล้วไม่ใช่เหรอครับ” ผมว่าผมก็ยิ้มกว้างพอๆกับคุณนายเค้า

 

“แม่ชั้นไม่ใช่เพื่อนนายนะ ถึงต้องมาดูสนิทๆน่ะ” ซึงฮยอนแยกเขี้ยวใส่ (ทำไมนายไม่เห่าด้วยซะเลยล่ะ)

 

“แต่คุณนาย...”

 

“เรียกแม่เถอะจ๊ะ อีกหน่อยก็จะเป็นทองแผ่นเดียวกันแล้วนี่นา”

เอ่อ อ่า อะไรนะ‼ ทองแผ่นเดียว.....ผมไม่เข้าใจ

 

“อย่าเพิ่งงง เดี๋ยวออกจากโรงบาลเมื่อไหร่ แม่จะให้หมั้นหนูกับท็อปเค้านะ”

 

“หา!!!!!!!!” ผม/ซึงฮยอน กระโดดเหยง เฮ้ยๆๆๆๆ เฮ้ย‼

 

“หึหึ แล้วห้ามปฏิเสธด้วยล่ะ เพราะถ้าปฏิเสธ เธอจะติดคุกนะจียง” เสียงป้าแกอำมหิตสุดๆY^Y

 

“แม่! แล้วมันเกี่ยวกันยังไง? เค้าก็ตกลงแล้วว่าจะออกแบบชุดให้อ่ะ แม่จะให้หมั้นทำไม แล้วอีกอย่างเราก็เป็นผู้ชายนะแม่ ทั้งแท่ง!” ซึงฮยอนเน้น โอ๊ย ตอนนี้แหละที่ชั้นร้ากนาย รีบๆปฏิเสธแม่นายไปเร็วๆซะน่ะ

 

“ทำไม! แม่มีเหตุผลของแม่ละกัน” คุณนายตวาด

 

“แล้วพ่อแม่เค้าล่ะ!” อีตาชเวขึ้นเสียง นั่นยิ่งทำให้คุณนายหน้าแดงกว่าเดิมหลายเท่า

 

“แม่ตกลงกับพ่อของจียงแล้ว ฉะนั้นเงียบๆซะ หุบปาก เธอสองคนมีหน้าที่คือ....หมั้นกัน....พรุ่งนี้จียงออกจากโรงบาล แกต้องพาเค้าไปซื้อแหวนตอนเช้า พอตอนบ่ายเราจะหมั้นกันอย่างเงียบๆ”   คุณนายชเวก้าวตึกๆจากไป ฮือออออ ผมอยากตาย......

 

“เฮ้อ‼ อะไรว่ะ” ซึงฮยอนหันมาที่ผมอย่างเคียดแค้น แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ

 

 

 

 

           เที่ยงคืนแล้ว    ผมยังนอนไม่หลับ หัวผมหึ่งๆ อย่างกับมีแมลงวันตอมอยู่ตลอดเวลา คิดไม่ตกกับเรื่องเมื่อกลางวัน ผมเคยมีแฟนเป็นผู้หญิงนะ แล้วจะให้ผมเปลี่ยน.....เอ่อ.....ผมยอมรับนะว่าก็ชอบมองผู้ชายบ่อยๆ แบบว่ามองหุ่นกับหน้าตาน่ะ มันจะทำให้ผมมีสมาธิมากขึ้นเวลาจะคิดเสื้อผ้าดีๆขึ้นสักตัว แปลกดีแฮะ ความลับสุดยอดเลยนะเนี่ย ผมลืมถามคุณนายชเวไปเลยว่าจะให้เพื่อนรักของผมมางานได้ด้วยรึเปล่า แต่คงมาได้มั้ง ผมมีเพื่อนแค่ 2 คนเองนี่นา แถมงานหมั้นผมทั้งที มันก็ต้องพิเศษๆสินะ ...เอ่อ.....ผมเพ้อเจ้ออะไรเนี่ย ผมไม่ได้อยากหมั้นซะหน่อย- -“   คิดเรื่องนี้แล้วปวดท้องชะมัด จริงสิ! ผมลืมกินข้าว....บ้าจริงๆ ก็ไม่มีพยาบาลหน้าไหนนวยนาดเข้ามาดูแลผมสักคน ทั้งวันก็มีแต่ไอ้ท็อปนี่แหละ ผมถึงไมได้กินข้าว

 

“ซึงฮยอน~” ผมลองเรียกเค้าเบาๆ แต่ก็ไม่เห็นอะไรเคลื่อนไหว จึงลุกออกจากเตียงแล้วไปนั่งยองๆข้างโซฟาที่เค้านอนอยู่

 

“เฮ้ย ชั้นรู้นะว่านายไม่ได้หลับ นายก็คงเหมือนๆกับชั้นใช่มั้ยล่า คิดไม่ตกน่ะ เรื่องหมั้น หืม?”  ผมจิ้มๆเข้าไปที่แก้มขาวๆของมัน ฮิฮิ นิ่มดีจัง

 

“นี่ๆๆๆๆพูดกับชั้นสิ” ผมจิ้มอีก และแล้ว.....มือท็อปคว้าหมับที่มือผม มันกำแน่นมาก เอ่อ ผมอึ้ง มืออบอุ่นแบบนี้ผมเพิ่งเคยสัมผัส มือที่รู้สึกได้ว่าอยากอยู่กับคนนี้ตลอดไปผมเพิ่งได้รับรู้.........ผม.........

 

“นาย....~~นอนไม่หลับเหมือนกันเหรอ?” เสียงนุ่มๆของท็อปเอ่ย

 

“อะ    อืม” ผมเอียงหน้าไปทางอื่น     ถึงจะมืด แต่ผมก็กลัวสายตาที่เค้ามองผมมากทีเดียว

 

“ชั้น..........อยาก.........ลองดูนะ”

 

“ลองอะไรว่ะ”

 

“ก็.........”      ท็อปมันเงียบไป แต่เสียงเท่านั้นนะ เพราะใบหน้าของมันโน้มเข้ามาหาผมเรื่อยๆ เย้ย ผมก็เอนหนีไปข้างหลังเรื่อยๆ มะ ไม่ ชะ ชั้น......

 

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*

 

     อืม.... ผมค่อยๆลืมตา แสงสว่างแยงตาจนต้องกะพริบตาปริบๆ แล้วมองไปรอบๆตัว ผมไม่ได้นอนอยู่บนเตียงคนไข้ แต่นอนอยู่ข้างล่างโซฟา ผมสัมผัสได้ถึงความอบอุ่นข้างๆตัว ร่างอันเปลือยเปล่าสองร่างใต้ผ้าห่มผืนบาง.....เมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้น.....ผมจำอะไรไม่ค่อยได้ ก็ผมไม่ใช่คนเริ่ม ผมเป็นฝ่ายรับไม่ใช่เหรอ......

 

“ตื่นแล้วเหรอ” ท็อปเอ่ย  

 

“อะ อืม”

 

“เมื่อคืนน่ะ....ชั้นขอโทษนะ” ท็อปกล่าวไปก็ลูบไล้แขนของผมไป ไออุ่นของเค้า จากทุกส่วนของร่างกายเค้า ทำให้ผมไม่รู้สึกโมโหเค้าสักนิด ซึ่งมันไม่ใช่ตัวตนของผมเท่าไหร่เท่าที่คุณๆก็รู้

 

“ชั้นไปอาบน้ำดีกว่า นายต้องพาชั้นไปซื้อแหวนไม่ใช่เหรอ” ผมขยับตัวขึ้น

 

“นี่ๆ ใส่ชุดคนไข้ก่อนสิ จะเอาผ้าห่มไปชั้นก็โป๊หรอก”

 

“ไม่” ผมค้านเสียงแข็ง