คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทที่ 1 บางสิ่งที่ถูกปิดกั้น
บทที่ 1
บางสิ่งที่ถูกปิดกั้น
ร่างใหญ่นอนดิ้นไปมา สีหน้าแสดงความเจ็บปวดอย่างสุดขีด ร่างกายชุ่มไปด้วยเหงื่อหากทว่ามือหนาของเขากลับเย็นดุจดั่งน้ำแข็ง เส้นเลือดปูดโปนออกมาอย่างเห็นได้ชัด หวาน หลี่ซือ ทรมานยิ่งนัก เขามักเป็นเช่นนี้ทุกครั้งที่นอนหลับ และไม่มีครั้งไหนเลยที่ไม่ทำให้เขาลดความเจ็บปวดลง ความทรมานจากในฝันส่งผลมาถึงร่างกายอันอัปลักษณ์ที่แม้แต่ตัวเจ้าของก็ยังไม่อยากมอง “ฝัน” ทุกครั้ง “ฝัน” ทุกคืน จะมีสักครั้งไหมที่เขาจะไม่ได้ ”ฝัน” ถึงมัน
“อึก!....” ความเจ็บปวดแทรกซึมเข้าทั่วร่างกาย เลือดสีแดงเริ่มไหลซึมออกมาจากตัวเขา หวาน หลี่ซือ ค่อยๆปรือตาขึ้นมาอย่างอ่อนล้า ร่างกายคลายการเกร็งลง ทุกสรรพสิ่งเงียบกริบ เหลือเพียงแต่เสียงหายใจของเขาที่ดังสะท้านอยู่ไม่ขาด
“แฮ่กๆ โธ่เว้ยยยย” หลี่ซือทุบรอยแผลที่มีเลือดออกมาอย่างแรง เขาไม่รู้สึกเจ็บปวดเลยสักนิด เพราะในฝันเมื่อครู่นั้นเจ็บปวดมากกว่าหลายเท่า
“ดีนะที่เราพอจะรอบคอบอยู่บ้าง เฮ้อ!” หลี่ซือพึมพำกับตัวเอง มุมปากแสยะยิ้มน้อยๆกับความรอบคอบของตัวเอง เขารู้แล้วว่าตอนนอนหลับจะต้องฝันแบบนี้ จึงเอามีดพกประจำตัวมาวางไว้ ถ้าแม้เพียงเขาขยับร่างกายเมื่อใด มันจะกรีดเขาทันที และนั่นก็คือวิธีที่ดีที่สุดที่จะทำให้หลี่ซือพ้นจากฝันร้ายนั่นได้....
สายลมพัดเอื่อยๆ ดวงอาทิตย์โผล่พ้นขอบฟ้า ส่องแสงสว่างจ้าจนดวงตาต้องหันหนีไปทางอื่น หลี่ซือเหม่อมองออกไปนอกหน้าต่าง พลางคิดถึงสิ่งที่จะต้องทำในวันนี้ โลกนี้มีอะไรให้เขาต้องทำอีกเยอะ เขาไม่อยากเสียเวลาไปคิดถึงเรื่องอื่นนอกจากการต่อสู้ที่จะทำได้......วันนี้หลี่ซือออกเดินทางไปยังเมืองเล็กๆที่ชื่อว่าอันบิก ซึ่งอยู่ไกลจากเกาะเมกาไปกว่า100โยชน์ แต่เพราะคฑาที่ว่ากันว่าทรงพลังที่สุดของเขา ทำให้เขาไปถึงได้ในเวลาไม่ถึงชั่วโมง........
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
ร่างสีขาวขยี้ดวงตารับเช้าวันใหม่ เธอบิดขี้เกียจเล็กน้อยก่อนลุกขึ้นนั่ง สายตากวาดมองรอบห้อง ยังมีสิ่งที่เธอทำค้างไว้อยู่.......กระดาษแห่งโชคชะตา.......
“เอริน่า! เขียนโชคอีกแล้วเหรอ?” ร่างดำปรากฏขึ้น
“ค่ะ ก็เมื่อวานข้ายังค้างไว้อยู่นี่นา” ปากสีชมพูฉีกยิ้มสดใสให้พี่สาว
“อื้ม!~รีบๆทำเข้าละ วันนี้ก็อดเรียกเฝ้านะ”
“หา! ก็อดเรียกเฝ้าเหรอ ต้องเป็นข้าคนเดียวหรือเปล่าละ” ใบหน้าขาวซีดหุบยิ้มแทบจะทันทีที่ได้ยินชื่อ ก็อด
“อืม รู้สึกจะแค่เจ้าคนเดียวนะ ระวังตัวเจ้าไว้ด้วยละ” ผู้พี่ลูบหัวน้องสาวอย่างปลอบโยน เหล่าเทพีทั้งหลายเกรงกลัวต่อก็อดมาก เพราะถึงแม้จะเป็นถึงจ้าวแห่งสวรรค์ แต่ก็อดก็ไม่เคยทำตัวให้น่าเคารพยกย่องเลยสักนิด หลงระเริงในกามารมณ์ สุราเมรัย ความบันเทิงรื่นเริงต่างๆ และเหล่าเทพีผู้งดงามยิ่งกว่าสิ่งใดในจักรวาลต่างก็กลัวต่อการได้เป็นดั่งของเล่นของก็อด
“แล้วพี่รู้รึเปล่าว่าท่านเรียกข้าทำไม”
“ไม่รู้สิ แต่ข้าได้ยินแว่วๆว่าเป็นเรื่องงานของเจ้านั่นแหละ ว่าไงละ เจ้าไปทำงานอะไรผิดมา” เอริเนียก่นหัวเราะ
“เอ่อ.......ขะ ข้า ก็ไม่ ได้ ทำ อะไรนี่....” เอริน่าก้อมหน้างุด หวังหลบสายตาผู้พี่ แน่นอนสิ ความผิดของเธอมันมากโข เกินกว่าที่จะยอมรับได้
“เอาเถอะๆ พี่จะอยู่เคียงข้างเจ้าเอง” เอริเนียยิ้มให้ด้วยความอบอุ่น เธอตบไหล่น้องสาวเบาๆ หวังจะให้เอริน่าคลายกังวลลงได้ เธอรู้ว่าเอริน่าดูแลตัวเองได้อยู่แล้ว แต่ถ้ามีเรื่องความรักของเอริน่าเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยละก็....บางทีทุกสิ่งอาจพังลงในพริบตา......
........................................................................♥
อาจจะสั้นไปก็ขออภัยด้วยนะค่ะ คือสำหรับไรเตอร์แล้ว คิดว่ามันยาวแล้วนะค่ะ เพราะว่ามันบรรยายเยอะ กลัวจะเบื่อ ก็เลยขอสั้นๆละกันค่ะ เพราะตอนี้ก็แค่จุดเริ่มตันก็เลยยังไม่มีอะไรเท่าไหร่^^
ความคิดเห็น