เด็ก เตะ ฝัน

ลำดับตอนที่ #2 : มือปริศนา

                     "ทางเดินมันมีหลายทาง..อยู่ที่เราเลือกทั้งนั้น "              

...เมื่อได้ลงมืออ่านหนังสือเล่มนี้ กลับพบกับความตื่นตา ตื่นใจ อย่างประหลาดนัก อันที่จริงมันก็ไม่ได้มากมายขนาดนั้นหากแต่เพียงแต่เด็กสาววัย17ปีกลับรู้สึกว่าเธอได้เจอเพื่อนที่เข้าใจเธออย่างที่ไม่มีใครสามารถมาปลอบโยนแล้วทำให้เธอรู้สึกดี ฮึกเฮิม มีเรี่ยวแรง หายสำลักควันได้มากขนาดนี้..

..คำบางคำสั้นๆสามารถเปลี่ยนชีวิตคนหนึ่งคนได้ไปตลอดกาล ไม่ว่าจะยิ่งใหญ่ ร่ำรวย ประสบความสำเร็จสักแค่ไหน พวกเขาเหล่านั้นต่างเคยมีชีวิตที่เคยท้อ เคยผิดและพลาด ไม่รู้ตั้งกี่ครั้ง แต่สิ่งหนึ่งที่เป็นเหมือนกำลังใจที่โคตรพลังเลยคือคำสั้นๆไม่กี่คำที่ปลุกใจให้เขาลุกและไปได้ไกลกว่าหลายคนที่จมอยู่กับอดีต..

..และคำๆนั้นที่เปลี่ยนชีวิตเด็กคนนี้คือ จงอย่ายอมมีชีวิตชนิดที่ต้องทนอยู่กับมันทั้งชีวิต..จริงสินะ ชีวิตเป็นของเราใช้ซะ..ไม่ใช่แค่คำเดียวแล้วละ!!

     คำพูดไม่สวยหรูเท่าไรแต่ให้พลังยิ่งกว่าโคตรยอดมนุษย์ เด็กสาวพร่ำขอบคุณหนังสือเล่มนี้ และนี่เป็นจุดเริ่มต้นการรู้จักหนังสือดีๆอีกหลายเล่มที่เข้าใจคนมีฝันและเตะฝันแบบเด็กสาว..

     เอาละ..เห็นทีกำลังใจในวันมามากเสียขนาดนี้ คงต้องเริ่มค้นหาตัวเองใหม่เสียแล้ว..
     
      แต่ก่อนหน้านี้ ดันมีคนบอกให้เด็กสาวลองกับเส้นทางเดิมต่อไป จนทำเอาเธอสับสน..หัวแทบระเบิด แล้วหัวแทบระเบิดขนาดนี้จะยังกลับไปอีกเหรอ..เธอก็รู้อยู่แก่ใจเธอเอง..??
     
      มีหลายมือมากมายเข้ามาให้คำปรึกษา มือหนึ่ง พ่อ มือสอง แม่ มือสาม พี่ มือสี่ คือ พี่ทนายที่ฝึกงานให้ในช่วงไปค่ายโตแล้วไปไหน ที่ทางค่ายให้โอกาสเด็กๆได้ลองไปตามงานกับอาชีพในฝันพร้อมรุ่นพี่ในสายอาชีพนั้นๆ..

       มือสี่บอกว่า ไม่จำเป็นมากมายที่ความฝันต้องใช้เวลาที่จะบอกได้ว่าใช่หรือไม่ ถ้าเรารู้สึกไม่ดีกับมันตั้งแต่แรกๆ หรือเฉยๆ นั้นให้รู้ไว้เลยว่าไม่ใช่ทาง..ไปหาอะไรที่ทำให้เราอยากลองตั้งแต่แวบแรกจะดีกว่า..

        และอีกหลายมือก็บอกว่า ถ้าไม่สบายใจ มันย่อมไม่ใช่ทางเรา

เอาละ..ปรึกษามามากพอแล้ว หลังจากได้ไปดูอาชีพ 3 วันก่อนเซย์กู๊ดบาย พอจะจับทางรู้แนวอาชีพได้นิดนึง พอรู้ว่าสายอาชีพนี้ต้องใช้อะไรบ้าง เอาละลองมาดูสิว่าใช่เรากี่ข้อ??

     กระดาษหนึ่งแผ่นสีขาวสะอาดตา กับ ปากกาหัวใหญ่สีน้ำเงิน ถูกหยิบจับมาวางตรงหน้าเด็กสาวด้วยสองมือของเธอเอง..