ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    -When I wanna be a doctor-

    ลำดับตอนที่ #5 : ...ม.4 เทอม 1 ...

    • อัปเดตล่าสุด 9 ก.ย. 55


    เรื่องนี้ก็เป็นชีวิตตอน ม.4เทอม1 ของผมซึ่งอะไรหลายๆอย่างก็เปลี่ยนไปจากเดิมพอสมควร

    วันเปิดเรียนวันแรกผมแทบจะไม่รู้จักใครเลย พยายามจะเข้าหาเพื่อนซึ่งบางทีหลายคนอาจบอกได้ว่าผมกำลังหาน้องมาเป็นเพื่อน

    ผมเริ่มจากการหาเพื่อนซึ่งเป็นเด็กที่มาจากโรงเรียนอื่นด้วยกันก่อนเพราะว่าเข้าถึงได้ง่าย

    ไม่รู้จักใครเหมือนๆกันก็คงจะคุยกันง่ายแหละเน๊อะ แล้วเด็กโรงเรียนเก่าก็เป็นธรรมดาเขาก็ต้องคุยกับเพื่อนเก่าเขาที่เขารู้จักมาก่อนอยู่แล้ว

    ช่วงเวลานี้ก็เป็นเวลาที่หาเพื่อนนั่นแหละ จนผมรวบรวมเพื่อนมาได้กระจุกนึงประมาณ 7-8 คน ซึ่งเป็นเด็กใหม่เกือบหมดเลย

    แต่ด้วยเหตุผลบางอย่างคือเพื่อนกลุ่มนี้ เครียด เงียบ กันเกินไปคงเป็นเพราะเป็นเด็กเรียนส่วนมาก

    ผมรู้สึกอึดอัดมากเลย วันมาเรียน ทักก็ไม่มีใครทักตอบแบบคุณเคยสวัสดีใครแล้วเขาไม่รับสวัสดีไหม

    มันก็ให้ความรู้สึกแย่เหมือนกันแหละเน๊อะ สุดท้ายผมก็ลงเอยด้วยการเปลี่ยนกลุ่ม

    ผมไปอยู่กับอีกกลุ่มนึงซึ่งคราวนี้ก็เป็นเด็กเก่าปนเด็กใหม่ กลุ่มนี้ผมคิดว่าค่อนข้างจะโอเคในตอนนั้น

    ผมก็อยู่กับกลุ่มนี้ไปตลอด ม.4เทอมหนึ่ง เขามีชื่อกันว่า ปอนด์ เค ตาล แอ๋ม


    การเรียน

    คงเป็นเพราะครั้งแรกผมเป็นเด็กซึ่งมาจาก กศน. มันเลยทำให้การเรียนในช่วงนั้นผมแย่มาก

    การสอบเทสวิชาคณิตศาสตร์พื้นฐานของอาจารย์แมว ผมทำได้เพียง 7/30 คะแนน นับว่าต่ำมาก

    แต่ผมก็ตั้งใจเรียนวิชาของอาจารย์แมวอย่างเต็มที่ทุกคาบ ในเทอมนี้ผมได้ยื่นขอทุนการศึกษาโรงเรียน

    และกู้เงินกยศ. มา ผมนำเงินตรงนั้นมาลงเรียนพิเศษกับแก

    ผมตั้งใจเรียนขยันทบทวน ตั้งใจเรียนในห้อง นั่งหน้า สงสัยอะไรถามครูตลอด จนเรียกได้ว่าผมนี่ถามครูทุกเม็ด

    และบางทีก็ถามอยู่คนเดียวทั้งคาบ เวลาอาจารย์ถามผมก็จะแย่งกับเพื่อนตอบ

    ในวิชาชีววิทยาสอบย่อยครั้งแรกผมได้คะแนน 10/20 เรียกได้ว่าเกือบตกกันทีเดียว

    ผมคิดว่าในวิชานี้ผมคงเอาดีด้วยไม่ได้แล้วแน่ๆเพราะตอนนั้นเรียนเรื่องธรรมชาติ บทแรกของหนังสือชีววิทยาพื้นฐาน

    แล้วเรื่องนี้มันไม่เข้าหัวผมเลยในตอนนั้น แต่ผมก็ไม่ย่อท้อ ผมไปซื้อหนังสือชีววิทยาของ พศ.พัฒนา มาอ่าน

    ผมพยายามอ่าน ตามบทเรียนที่ครูสอน แต่บางเนื้อหา พศ.พัฒนาก็เขียนลึกเกินไปจนผมไม่เข้าใจ

    ส่วนวิชาเคมีกับฟิสิกส์ เป็นสองวิชาที่ใน ม.4เทอม1 ผมคิดว่าผมไปได้สวยสุดๆแล้ว

    ส่วนอังกฤษผมเฟลกับมันเป็นอย่างมากเลยในเทอมนี้ สอบย่อยครั้งแรกของอังกฤษเพิ่มเติม

    ผมเป็นหนึ่งในคนที่สอบตกครับ!! ก็ต้องไปแก้ตามระเบียบบ อังกฤษพื้นก็เกือบตกครับ

    คงเป็นเพราะผมไม่มีพื้นฐานความรู้อะไรเลย อ่าน reading ก็ไม่เข้าใจว่าต้องจับจุดตรงไหน

    คำศัพท์ก็ไม่มีพื้นฐานอะไรเลย แต่ในเทอมนี้ วิชาอังกฤษพื้นฐานซึ่งคุณครูนิทัศน์เป็นผู้สอน

    คุณครูนิทัศน์นับเป็นคนที่มีจิตใจดีมาก แกยอมสอนพิเศษให้เด็ก แทบทุกวันหลังเลิกเรียน และในวันเสาร์

    โดยแทบจะไม่คิดเงิน แกคิดเงินเพียง 50 บาท ต่อเทอม เป็นค่าชีส และแกยังเลี้ยงขนมอยู่เป็นประจำ

    และครูนิทัศน์เป็นครูภาษาอังกฤษที่นับถึงเวลานี้ผมถือว่าสอนดีและทุ่มเทให้เด็กที่สุด

    คุณครูนิทัศน์ให้งานนักเรียนทั้ง 6 ห้องที่แกสอนให้ไปท่องศัพท์กับแก 120 คำ

    มันเป็นการดีมากๆเพราะมันทำให้ผมได้รู้อะไรมากขึ้น และมันดีกว่าการบังคับตัวเองให้ท่องเอง

    ผ่านเลยมาถึงช่วงการสอบกลางภาค

    ก็แทบจะไม่เชื่อตัวเองเหมือนกัน

    วิชาคณิตศาสตร์เพิ่มเติม ผมได้คะแนน 19/20 คะแนน

    วิชาเคมีผมได้คะแนน 29/30 คะแนน (อันนี้ค่อนข้างดีใจมากกก)

    ชีวะ ได้ 34/40 คะแนน วิชานี้ผมค่อนข้างจะดีใจมากเพราะตอนแรกคิดว่าจะเอาดีด้วยไม่ได้แล้วแต่ก็ผ่านมาได้ด้วยดี

    ภาษาอังกฤษพื้นฐานได้ 25/50 เพิ่มเติม ตกตามระเบียบครับ

    ฟิสิกส์ไม่ได้เก็บคะแนนเอาไว้

    โดยรวมผมคิดว่าคะแนนผมดีขึ้นมาเป็นอย่างมากเลยจากตอนแรกที่คิดว่าจะแย่

    เคล็ดลับในการเรียนดีครั้งนี้ผมคิดว่าอยู่ที่การผมสงสัยอะไรในบทเรียนผมก็ถามครูตลอด

    หมั่นทบทวนบทเรียนที่ครูสอน ตั้งใจเรียนในห้องอย่างเต็มที่ ครูถามอะไรก็พยายามตอบแม้จะผิด

    ต้องเตือนตัวเองเสมอว่าความสงสัยอย่าเก็บเอาไปชิงโชค สงสัยอะไรก็ถามเลย


    จบไปเทอมแรกขอผมไม่พูดถึงคะแนนปลายภาคละกันนะครับแต่ก็อยู่ในเกณฑ์โอเคครับ





    ความรัก

    การเรียนในชั้นนี้ทำให้ผมได้พบรัก

    เริ่มต้นด้วยเวลาผมเดินผ่านเข้าทีเรา เขาชอบมองหน้าผมแล้วยิ้มๆ

    แล้วเวลาพี่เค้ายิ้มนี่น่ารักมากๆครับตอนแรกๆก็ไม่ได้คิดอะไร

    แต่พอผ่านไปทุกครั้งที่เจอพี่แกยิ้มให้ตลอด ตอนแรกผมก็สงสัยว่าใครนะ

    ทำไมชอบยิ้มให้ ผ่านไปผ่านมายิ้มให้แบบนี้ทุกครั้งผมก็ละลายสิครับ

    ผมเริ่มตกหลุมรักเขาทุกวันๆ ทุกครั้งที่ได้เจอ มันเป็นความรู้สึกดีมากๆ

    จนผมเริ่มตัดสินใจเข้าหาเขา มีวันนึงผมเห็นเขาเดินออกมาจากโรงอาหาร

    ผมวิ่งตามพี่เขาไปแล้วถามว่าเขาชื่ออะไร มันเป็นอะไรที่น่าอายมาก และเป็นอะไรที่น่าจดจำ

    เพราะนี่เป็นครั้งแรกและครั้งเดียวที่ผมได้คุยกับเขา ^^.!

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×