ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ...เหตุผลที่อยากเป็นหมอ...
เหตุผลหลักที่อยากเป็นหมอคงจะทิ้งเรื่องนี้ไม่ได้ คือเรื่องของแม่
ก่อนหน้าที่ผมจะเกิดมานั้นแม่ผมเป็นหญิงที่ปกติดีทุกอย่างน่าจะเรียกได้ว่าอย่างนั้น
แต่หลังจากที่ให้กำเนิดผมออกมาแม่ก็มีอาการทางประสาทเกิดขึ้นมา
ซึ่งคาดว่าน่าจะรุนแรงพอสมควรเลยแหละ
ยายผมเ่ล่าให้ฟังว่า ตอนเด็กๆแม่เกือบจะฆ่าผมหลายครั้งมากๆ
ทั้งเอาไปฝังดิน โยนทิ้งในโอ่งน้ำ เป็นต้น
ยายผมดูมีทัศนคติที่ไม่ดีต่อแม่มากๆ แต่ผมไม่สามารถพูดไรมากได้เพราะผมเป็นเด็กอยู่
แต่ผมเข้าใจดีว่าอาการทั้งหลายที่แม่แสดงออกมานั้นสืบเนื่องจากอาการทางจิต
แต่ทางบ้านผมไม่ค่อยจะเปิดใจรับกับเรื่องนี้มากเท่าไหร่
ตอนอยู่ในท้องแม่ผมก็เกือบจะไม่ได้เกิด เพราะแม่พยายามจะทำแท้งผม
เอ้อ แต่ก็แปลกดีนะผมรอดมาได้
ทุกสิ่งทุกอย่างผมไม่เคยโทษแม่เลย เพราะผมรู้ดีที่สุดว่าใครเป็นสาเหตุที่ทำให้แม่เป็นแบบนี้
สาเหตุมันก็เพราะผมนั่นแหละ เพราะก่อนหน้าที่แม่จะท้อง แม่ก็ไม่ได้มีอาการทางประสาทแบบนี้
พอท้องผมก็เริ่มมีอาการทางประสาท ก็คงจะปฏิเสธไม่ได้ว่าสาเหตุมันมาจากการตั้งท้องผม
ณ ปัจจุบัน แม่ผมก็ยังไม่หายจากอาการป่วยเพราะไม่ยอมให้หมอคนไหนรักษา
และแม่ผมดันรู้สิทธิ์ตัวเองที่จะปฏิเสธการรักษา ทำให้ไม่สามารถรักษาให้หายได้
แม่ปฏิเสธว่าแม่มีอาการทางประสาท แต่ผมรู้ดีว่าแม่เป็น
เหตุผลหลักที่อยากเป็นหมอ ก็มาจากสาเหตุพวกนี้เป็นหลัก
ผมอยากรักษาแม่ให้หายจากอาการป่วยทางประสาท
แล้วผมก็อยากช่วยให้คนที่เป็นแบบแม่หายจากอาการป่วย
ผมว่ามันทรมานมากเลยนะ ทรมานยิ่งกว่าการมีชีวิตอยู่
หรือการนอนบนเตียงเป็นเจ้าหญิงนินทรา
การที่มีชีวิตอยู่แต่เสียการควบคุมจิตใจของตัวเองแบบนี้ ผมว่ามันเลวร้ายที่สุดเลย
นี่ก็เป็นเหตุผลหลักที่อยากเป็นหมอ
แต่ผมก็ยังมีอีกเหตุผลนึงนะแต่เหตุผลนี้มันเกิดขึ้นโดยไม่ได้เกี่ยวกับแม่เลย
ผมเคยรักพี่คนนึงเรื่องมันเหมือนฝันเลยผมเจอเขาจาก internet นี่แหละ
แต่รักนั้นมันมีอุปสรรค เขาบอกผมว่าเขาเป็นโรคหัวใจ
จากนั้นไม่นาน พี่ชายของเขาโทรมาบอกผมว่าเขาเข้าโรงพยาบาล
ไม่นานประมาณ 1 เมษา ผมก็พบว่าเขาเสียชีวิตแล้ว
ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ สัญญากันไว้ว่า สงกรานต์จะไปเที่ยวด้วยกัน
ช่วงเวลาที่ผมพบกับความรักมันสั้นมาก แต่ผมก็มีความสุขมากๆที่อย่างน้อยก็ยังมีความทรงจำนั้น
ผมไม่อยากเห็นคนที่ผมรักจากผมไปโดยที่ผมไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้เลย
นั่นคือเหตุผลอีกอย่างนึงที่ผมอยากเป็นหมอ และมันเป็นเหตุผลรองลงมา
มันอาจจะดูเวอร์ๆไปนิดแต่ผมเขียนมันจากความรู้สึกจริงๆครับ ถึงเวลานี้มันก็ผ่านไปหลายปีมากแล้วหละ
แต่ผมก็ยังจำเขาได้ดี
ผมอยากรักษาแม่ให้หาย และผมไม่อยากเห็นใครที่ผมรัก จากไปโดยที่ผมช่วยอะไรเขาไม่ได้เลย
เช่นกันคงมีคนรู้สึกเช่นเดียวกันกับผมมากมาย และผมก็ไม่อยากให้ ใครก็ตามที่พวกเขา รัก ต้องจากเขาไป
ก่อนหน้าที่ผมจะเกิดมานั้นแม่ผมเป็นหญิงที่ปกติดีทุกอย่างน่าจะเรียกได้ว่าอย่างนั้น
แต่หลังจากที่ให้กำเนิดผมออกมาแม่ก็มีอาการทางประสาทเกิดขึ้นมา
ซึ่งคาดว่าน่าจะรุนแรงพอสมควรเลยแหละ
ยายผมเ่ล่าให้ฟังว่า ตอนเด็กๆแม่เกือบจะฆ่าผมหลายครั้งมากๆ
ทั้งเอาไปฝังดิน โยนทิ้งในโอ่งน้ำ เป็นต้น
ยายผมดูมีทัศนคติที่ไม่ดีต่อแม่มากๆ แต่ผมไม่สามารถพูดไรมากได้เพราะผมเป็นเด็กอยู่
แต่ผมเข้าใจดีว่าอาการทั้งหลายที่แม่แสดงออกมานั้นสืบเนื่องจากอาการทางจิต
แต่ทางบ้านผมไม่ค่อยจะเปิดใจรับกับเรื่องนี้มากเท่าไหร่
ตอนอยู่ในท้องแม่ผมก็เกือบจะไม่ได้เกิด เพราะแม่พยายามจะทำแท้งผม
เอ้อ แต่ก็แปลกดีนะผมรอดมาได้
ทุกสิ่งทุกอย่างผมไม่เคยโทษแม่เลย เพราะผมรู้ดีที่สุดว่าใครเป็นสาเหตุที่ทำให้แม่เป็นแบบนี้
สาเหตุมันก็เพราะผมนั่นแหละ เพราะก่อนหน้าที่แม่จะท้อง แม่ก็ไม่ได้มีอาการทางประสาทแบบนี้
พอท้องผมก็เริ่มมีอาการทางประสาท ก็คงจะปฏิเสธไม่ได้ว่าสาเหตุมันมาจากการตั้งท้องผม
ณ ปัจจุบัน แม่ผมก็ยังไม่หายจากอาการป่วยเพราะไม่ยอมให้หมอคนไหนรักษา
และแม่ผมดันรู้สิทธิ์ตัวเองที่จะปฏิเสธการรักษา ทำให้ไม่สามารถรักษาให้หายได้
แม่ปฏิเสธว่าแม่มีอาการทางประสาท แต่ผมรู้ดีว่าแม่เป็น
เหตุผลหลักที่อยากเป็นหมอ ก็มาจากสาเหตุพวกนี้เป็นหลัก
ผมอยากรักษาแม่ให้หายจากอาการป่วยทางประสาท
แล้วผมก็อยากช่วยให้คนที่เป็นแบบแม่หายจากอาการป่วย
ผมว่ามันทรมานมากเลยนะ ทรมานยิ่งกว่าการมีชีวิตอยู่
หรือการนอนบนเตียงเป็นเจ้าหญิงนินทรา
การที่มีชีวิตอยู่แต่เสียการควบคุมจิตใจของตัวเองแบบนี้ ผมว่ามันเลวร้ายที่สุดเลย
นี่ก็เป็นเหตุผลหลักที่อยากเป็นหมอ
แต่ผมก็ยังมีอีกเหตุผลนึงนะแต่เหตุผลนี้มันเกิดขึ้นโดยไม่ได้เกี่ยวกับแม่เลย
ผมเคยรักพี่คนนึงเรื่องมันเหมือนฝันเลยผมเจอเขาจาก internet นี่แหละ
แต่รักนั้นมันมีอุปสรรค เขาบอกผมว่าเขาเป็นโรคหัวใจ
จากนั้นไม่นาน พี่ชายของเขาโทรมาบอกผมว่าเขาเข้าโรงพยาบาล
ไม่นานประมาณ 1 เมษา ผมก็พบว่าเขาเสียชีวิตแล้ว
ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ สัญญากันไว้ว่า สงกรานต์จะไปเที่ยวด้วยกัน
ช่วงเวลาที่ผมพบกับความรักมันสั้นมาก แต่ผมก็มีความสุขมากๆที่อย่างน้อยก็ยังมีความทรงจำนั้น
ผมไม่อยากเห็นคนที่ผมรักจากผมไปโดยที่ผมไม่สามารถช่วยอะไรเขาได้เลย
นั่นคือเหตุผลอีกอย่างนึงที่ผมอยากเป็นหมอ และมันเป็นเหตุผลรองลงมา
มันอาจจะดูเวอร์ๆไปนิดแต่ผมเขียนมันจากความรู้สึกจริงๆครับ ถึงเวลานี้มันก็ผ่านไปหลายปีมากแล้วหละ
แต่ผมก็ยังจำเขาได้ดี
ผมอยากรักษาแม่ให้หาย และผมไม่อยากเห็นใครที่ผมรัก จากไปโดยที่ผมช่วยอะไรเขาไม่ได้เลย
เช่นกันคงมีคนรู้สึกเช่นเดียวกันกับผมมากมาย และผมก็ไม่อยากให้ ใครก็ตามที่พวกเขา รัก ต้องจากเขาไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น